นอกจากติดตามตัวผมในบล็อกนี้แล้ว ก็ขอชวนไปสนุกกันในอีกช่องทางกับ "Facebook" และ "Twitter" ด้วยครับ

Like Me @ //www.facebook.com/Onc3.UPoN.a.MaN

และ Follow Me @ //twitter.com/once_upon_a_man

---

รีวิวนี้ ถูกเผยแพร่ไปแล้วก่อนหน้า ทาง //www.chicministry.com ลิงค์





คุณรู้จักหนุ่มที่ชื่อ “Bobby Ray Simsons, Jr.” มั้ยครับ? ..คงไม่คุ้นเลยละสิท่า ...แล้วคุณรู้จักนักร้องที่ชื่อ “B.o.B.” มั้ยครับ? ..บางคนคงเริ่มร้องอ๋อ เพราะชื่อนี้กำลังมาแรง!

จะไม่ให้แรงได้อย่างไร ในเมื่อเพลงที่เป็นซิงเกิลแรก debut ของเขา เปิดตัวออกมาเป็น “Nothing on You” ที่ฮิตติดชาร์ตเพลงสากลอันดับต้นๆ ในบ้านเรา มาระยะหนึ่ง ..ลองเคยแย่งแชมป์มาจากเจ้าแม่ “Lady Gaga” ตัวแร๊งงงง (แค่พักเล็กๆ) มาได้ ก็ย่อมถือว่า ฮิตเป็นพิเศษก็คงว่าได้อยู่หรอก และมันก็ไม่ธรรมดาเสียด้วยตรงที่ เพลงของเขานั้น มีกลิ่นของความเป็นฮิปฮอปแซมๆ เข้ามา ..ซึ่งถือว่าเป็นแนวที่ฮิตไม่ได้ง่ายๆ เลย หากไม่ใช่ชาวแก๊งค์ “The Black Eyed Peas” ที่แน่นอนซะอย่าง

ซึ่งก็มีน้อยคนนัก ที่จะทำให้เพลงติดหูคนฟังเพลงบ้านเราได้ง่ายดายเช่นนี้ ที่ว่าเป็นฮิปฮอปแบบแซมๆ ก็ให้ความหมายตามนั้นจริงๆ คือ เป็นเพลงที่ไม่ได้กะจะแร๊พกันจนหอบทั้ง 100% เต็ม แต่ยังเหลือเว้นพื้นที่ใส่ความหลากหลายทางดนตรีแนวอื่นๆ เข้าไปเพิ่มเติมอีกด้วย ซึ่งถ้าว่ากันตามจริง มันก็เหนื่อยเหมือนกันกับการฟังเพลงฮิปฮอปแบบเพียวๆ ที่ตั้งท่าจะรัวคำ ร้องเร็ว กันอย่างเดียว ..และนี่คือปัญหาอย่างหนึ่งที่หลายคนคงเป็นแบบเดียวกับ ผม ที่พอเข้าไม่ถึง ความอินก็ไม่บังเกิด





ฉะนั้นแล้ว การถือกำเนิดขึ้นมาของ B.o.B. จึงเป็นอะไรที่ถูกใจใครต่อใครได้อย่างง่ายดาย ไม่ว่าจะบ้านเขาหรือบ้านเรา ..เพราะถึงจะยังขึ้นชื่อว่าเป็นศิลปินแนวฮิป ก็เป็นฮิปลูกผสมที่ย่อยเนื้อหาให้ง่ายขึ้น และจับจุดสร้างอารมณ์คนฟังได้ถูกที่ เริ่มตั้งแต่ Nothing on You ก็ชัดเจน ว่าเป็นเพลงที่ฟังแล้วรู้ว่า ต้องชื่นชมผู้หญิง และเจาะจงกับคนๆ นั้นที่เป็นผู้หญิงที่เรารัก ว่า ไม่มีใคร (ที่ดี) เหมือนเธอ ..อีกการได้ศิลปินอาร์แอนด์บีเสียงนุ่มฟังละมุนอย่าง “Bruno Mars” มาร่วมแจมในท่อนฮุค ก็ยิ่งทำให้เราเข้าใจสิ่งที่เพลงต้องการบอกกับเราได้ตรงไปตรงมา ไม่ต้องฟังซ้ำหลายๆรอบ

ในอัลบั้มแรกที่ใช้ชื่อว่า “The Adventures of Bobby Ray” นี้ B.o.B. ยังได้มีการชวนศิลปินผู้มีชื่อเสียงในวงการอีกมากมายมาร่วมงานด้วย นับเกินครึ่งอัลบั้มไปแล้ว ที่เราจะได้ยินเสียงของนักร้องมากกว่าหนึ่ง ..อาจถือว่าเป็นการปูทางพาให้ช่วยดังก็ว่าได้ หากมองว่าก่อนหน้า เขาคือ Noname ในทางของ ฮิพฮอพ (ที่หลายคนมักจะไต่เต้ามาด้วยการไปแจมเล็กๆ น้อยๆ ในวงนั้น วงนี้ มาก่อนถึงจะได้รับโอกาสแจ้งเกิด) ซึ่งก็คงต้องจัดว่า B.o.B. เป็นคนที่มีของดี เพราะถ้าไม่ดีจริง เราคงจะไม่ได้เห็นชื่อของคนระดับ เจ้าพ่อแร๊พรัวอย่าง “Eminem” หรือสาวพังค์ร็อค “Hayley Williams” จากวง “Paramore” มาร่วมในเพลง “Airplanes” ..ที่ทำแปลกแบ่งออกมาเป็น 2 Part ให้สาวฮาเลย์ใส่ฮุคคนเดียวเต็มๆ ในพาร์ทแรก ส่วนพาร์ทสอง ขอให้ เอมิเน็ม มาเพิ่มการแร๊พเข้าไปได้อีก ...แต่ทั้งสองพาร์ท ไม่ได้แตกต่างในเรื่องของจังหวะเพลง ระดับเดียวกันในการชวนให้โยกแบบเบาๆ



“Past My Shades” Feat. Lupe Fiasco ..แค่ฟังคำว่า Past My Shades แบบซ้ำๆ มันก็ชวนโยกแล้ว เป็นเพลงจังหวะกลางๆ ที่ได้เสียงกลองมาช่วยเร่งเร้า ให้เราคึกตามไปด้วย ... “Bet I” Feat. T.I. & Playboy Tre ..มาเป็นกลางแต่ค่อนไปทางเร็ว ที่ฟังสนุกได้ด้วยลูกเล่นของการแจมที่ใส่กันด้วยการแร๊พ เป็นกรณียกเว้นที่อาจไม่รู้เรื่องเนื้อเพลง แต่เอาแค่ฟัง การแบ๊ทเทิ่ลกัน มันก็ชวนให้นึกภาพมีคนเต้นสตรีทแดนซ์แข่งกันแบบไม่แคร์อะไร อย่างในหนัง Step Up ขึ้นมาทันที (พอไปหาข้อมูลมาเพิ่ม เฮ้ย! เอาไปใช้ประกอบในหนังภาคสามซะด้วย) ... “The Kids” Feat. Janelle Monae ..เป็นการนำผู้หญิงมาแจมเบาๆ ที่ต่างจากอารมณ์ออกแนวร็อคของ Airplanes ซึ่งก็รู้สึกว่าฟังได้เรียบๆอารมณ์เรื่อยๆ แต่ก็คงบีทฮิพเอาไว้อยู่พอตัว

“Magic” Feat. Rivers Cuomo of Weezer ..ใส่ความเป็นอิเล็กทรอนิกส์ ไว้พอสมควรในเพลงนี้ แต่ก็ไม่ได้จัดจ้านอะไรนัก หากใช้การร้องเป็นตัวสร้างความรู้สึกสนุกๆ ที่กำลังดี ทำให้ต้องมนตร์ได้อย่างชื่อเพลง ... “5th Dimension” Feat. Ricco Barrino ..มาด้วยกลองทุ้มๆในพื้นหลัง ที่ฟังแล้วรู้สึกจะหลุดจากความเป็นอเมริกันไปหา แอฟริกันที่ไม่ได้โครมครามมาก แต่พาให้สนุกเคลิ้มๆได้อยู่





ที่เหลือจากนั้นก็เป็นเพลงที่ร้องเดี่ยวเพียวๆ ไปเลย โดย B.o.B. เน้นๆ ตัวอย่างเช่น “Don’t Let Me Fall” ที่เป็นเพลงเปิดอัลบั้ม ซึ่งเปิดมาด้วยดนตรีที่รู้สึกโหยหวน ที่ดูไม่ใช่ฮิปฮอปก็ว่าได้ แต่พอประกอบด้วยจังหวะการร้องของ B.o.B. เข้าไป มันก็ดูลงตัวได้ ...หรือ “Fame” ที่มาด้วยอารมณ์ย้อนยุคชวนให้นึกถึงปี 70s-80s ตะหงิดๆ มีเครื่องเป่าใส่เข้ามาชัดเจน แต่ก็ฮิปเข้าไปได้เก๋กันเลยทีเดียว ...และจบตัวอย่างที่ดูเด่นๆ ด้วย “Satellite” ที่ดูหลุดโลกไปเลยด้วยการใส่ลูกเล่นทางอิเล็กทรอนิกส์เข้ามา แถมมีการทำเสียงยิงสัญญาณเป็น Satellite สมชื่อเพลงซะด้วย

เท่าที่มีอยู่ในอัลบั้มนี้ 14 เพลงด้วยกัน ..แม้จะยังคงความฮิปฮอปในแต่ละเพลงไม่มีตกหล่น แต่ภาษาการนำเสนอแล้ว มีคอนเซปต์ที่ไม่เน้นการแร๊พไปหมด แต่ใส่การผสมที่ต่างคอนเซปต์ มีการตีโจทย์ที่เป็นไปตามตัวเพลงที่สื่อสาร และทำให้รู้สึกไปอย่างละเรื่องที่แยกออกจากกัน ..ด้วยเหตุที่ฟังแล้วไม่ซ้ำซาก จำเจ ให้ความหลากหลายได้ จึงทำให้ อัลบั้มของ B.o.B. ไม่มีจุดที่น่าเบื่อ เป็นฮิปฮอปที่แตกต่าง แต่ไม่แตกแยก หากเข้าถึงคนฟังเพลงที่ไม่ชอบตายตัวกับดนตรีแนวใดแนวหนึ่งได้

เพราะฉะนั้น “B.o.B. Presents: The Adventures of Bobby Ray” ต้องจัดเป็นอัลบั้มที่เหมาะทั้งกับคนชอบฮิป และยังฟังได้เพลินๆ สำหรับคนที่ไม่ชอบการฮิปไปหอบไปอย่างที่เป็นเรื่องปกติของฮิปฮอป ..เป็นการเปิดตัวของหน้าใหม่ ที่น่ายินดี ควรให้ความสนใจ และจับตามองต่อไป เพราะเชื่อว่า ประสบการณ์ที่ยังเพาะบ่มได้อีก (ด้วยวัยที่ยังน้อย) คงจะทำให้เขาเชี่ยวกราดในการผสมผสานแนวดนตรีที่เขารัก กับดนตรีอีกทั่วทั้งโลก ได้น่าฟังยิ่งๆ ขึ้นไป

---

ขอเชิญทุกท่านเสนอความคิดเห็นกัน...
1 Comment ของคุณ คือ 1 Happy ของเจ้าของบล็อก ขอบคุณมากครับ

ผมยินดีเสมอในมิตรภาพของทุกท่าน และบล็อคของผมก็ต้อนรับเสมอในความน่ารักของทุกคน ขอขอบคุณ และสวัสดีครับ