สัตว์เลี้ยง

เจ้านุ้งรายงานตัว
อาการดีขึ้นแต่ก็ยัง
ต้องคอยผลเลือดและ
อัลตร้าซาวด์อีกครั้ง

*********************************************************
เจ้านุ้งไม่สบายหนนี้ แต่แรกที่เห็นอาการ เราพุ่งประเด็นไปที่โดนพิษแมลงหรือสัตว์เลื้อยคลาน เพราะนุ้งร้อง อิ๊ด ขณะวิ่งอยู่บนสนามที่บ้านป่า แล้วขาหลังข้างขวาก็กระเผลก พอรุ่งขึ้นนุ้งก็เริ่มหงอย กลัวสิ่งแวดล้อมทุกอย่างกระทั่งแมลงวัน ขากลับกรุงเทพฯก็นอนซึมมาตลอดทาง



อีกสองวันต่อมา นุ้งไม่ยอมออกจากบ้านไปทำธุระส่วนตัว ไม่ขับถ่ายทั้งหนักและเบา น้ำหนักเพิ่มทั้งที่ไม่กินอาหารด้วย นอกจากป้อนให้ ไม่เฝ้าบ้าน ใครไปใครมานุ้งหนีหมดซึ่งผิดวิสัย เราจึงพาไปหาหมอ แต่หมอไม่ค่อยสนใจเรื่องถูกพิษ แต่กลับสนใจเรื่องไม่ขับถ่าย และเพราะเพิ่งมีผลเลือดว่าทุกอย่างปกตินอกจากเกล็ดเลือดต่ำ จึงอยากให้ทำอัลตร้าซาวด์ในช่องท้อง ซึ่งผลก็ออกมาว่า ถุงน้ำดีขุ่นและกระเพาะปัสสาวะอักเสบอย่างที่เล่าไว้ในครั้งก่อน

ในที่สุดนุ้งก็ขับถ่ายปกติ หมอว่านุ้งกินน้ำน้อย เราก็ไม่เคยสังเกตว่าหมาแต่ละตัวที่เคยเลี้ยงมากินน้ำแค่ไหน แม่ต้องพยายามป้อนยาและน้ำให้นุ้ง ให้กินเองก็ไม่ยอมกิน แต่แม้จะรู้ว่า ถ้าแม่เรียก เค้าจะต้องกินยาหรือไม่ก็กินน้ำ เค้าก็จะเดินมาให้ป้อนแต่โดยดี

ที่เรายังคงเชื่อว่า นุ้งโดนพิษจนประสาทเสีย สมองไม่สั่งการตามปกติ ก็เพราะเวลาอยู่ที่บ้านกรุงเทพฯ ช่วงนี้นุ้งก็เริ่มกลับมาสู่ภาวะปกติ มีปฏิกิริยากับคนและสิ่งแวดล้อมดีขึ้นเรื่อยๆ แต่ถ้ากลับไปบ้านป่า นุ้งจะไม่ยอมลงจากบ้านไปในสนาม ไล่ให้ลงไปขับถ่ายเนี่ย มองลงไปแล้วกลัวมาก แม่ต้องอุ้มลงไปตรงที่นุ้งทำธุระเป็นประจำ นุ้งก็จะทำธุระแถวนั้น แล้วก็กลับมาเดินอยู่ใกล้ๆแม่ ถ้าแม่บอกว่ากลับขึ้นบ้านไป นุ้งจะวิ่งจี๋เผ่นขึ้นบ้านไปเลย





ถ้าแม่ทำต้นไม้อยู่ข้างล่าง นุ้งก็นอนมองลงไปหงอยๆแบบนี้
 

แต่ถ้าแม่ทำต้นไม้ที่ระเบียงบนบ้าน นุ้งจะมุดเข้าไปอยู่ในดงต้นไม้ตรงหน้าแม่ ส่งสายตาให้กำลังใจแม่ หรือป่าวก็ไม่รู้




ถ้ามีคนมาบ้าน นุ้งจะหามุมกว้าง ระวังทั้งตัวเองและบ้าน มีเห่าบ้างเล็กน้อย แรกๆที่เริ่มกลัวไปหมด นุ้งเห่าเหมือนเห่าไม่เป็นอยู่นาน คือเหมือนจำไม่ได้ว่าเห่าต้องทำยังงัย



ตอนนี้ที่นุ้งจะเห่าได้บ้านช่องจะพังก็เพราะหวงเครื่องมือทำสวน ยิ่งถ้าเป็นบันไดตัดต้นไม้ คนสวนจะมาเอาไปใช้ไม่มียอมเลย ตอนแรกๆที่ประสาทเสียแล้วกลัวทุกอย่างมาก นุ้งได้แต่มองคนสวนมาเอาบันไดแบบว่า นุ้งไม่รู้จะทำยังงัยนะแม่ น่าสงสารมาก อาทิตย์ก่อนยังออกไปนอนตากแดดที่นอกชานอยู่พักใหญ่ เงียบหงอยจนอยากเอามากอดไว้ หวังอย่างยิ่งว่า เค้าจะหายกลับมาสู่สภาพเดิมในไม่นานนัก ไม่ว่าจะต้องเสียค่ารักษาเท่าไรก็ตาม

 

วันนี้ขอลาไปแต่เพียงเท่านี้นะคะ เดือนหน้าน่าจะได้พานุ้งมามากขึ้น ตอนนี้จขบ.ก็ป่วยแข่งกับนุ้งอีกแล้ว เจ้าไซนัสอักเสบตัวร้ายนั่นแหละ ฝนมาอากาศเย็นเป็นได้เรื่อง 
สัตว์เลี้ยง