หมวดสัตว์เลี้ยง ขอบคุณของแต่งบล็อกจากอินเทอร์เน็ต เจ้านุ้งกับการเรียนรู้ที่จะอยู่กับเราซึ่งรักนุ้งมาก แต่นุ้งก็ต้องมีระเบียบ ภาพเปิดซึ่งเป็นภาพแรกที่เราถ่ายไว้ในวันที่นุ้งเดินทางไปหาที่บ้านป่า ด้วยอายุเพียงสี่เดือน เราทึ่งที่นุ้งอยู่นิ่งๆ ไม่คิดจะหนี เพียงแต่ค่ำลงแล้วเราเข้านอนกันหมด นุ้งก็จะมีครางหงิงๆและเหมือนจะตามหาเพื่อนพ้องที่บ้านเดิม แต่พอผ่านไปไม่กี่วัน นุ้งก็ปรับตัวอยู่กับเราได้ มองดูจากแววตาที่มองเรานิ่งๆทีละคน เหมือนจะประเมินว่า จะหวังอยู่กับใครได้ดีที่สุดว้า ตู เราค้นพบว่า นุ้งเรียนรู้ที่จะอยู่กับทุกคนได้เป็นอย่างดี รู้ว่าจะขอให้คนไหนทำอะไรให้นุ้งได้บ้าง ฟังคำพูดที่เราคุยกันเองรู้เรื่อง หรือที่เราสั่งนุ้งก็รู้หมดด้วย ทำให้นึกเปรียบนุ้งกับเมาคลี เด็กคนนั้นต้องอยู่กับสัตว์เพียงลำพังก็รู้ภาษาสัตว์ แต่นุ้งต้องอยู่เพียงลำพังกับคน ก็เรียนรู้ภาษาคน ทุกวันนี้ ตื่นเช้ามา พ่อจะเปิดประตู 4 บานรอบบ้านให้นุ้งออกไปสำรวจความเรียบร้อย เช่น ไล่แมวที่เข้ามาแอบนอน บางทีก็แอบเข้ามาออกลูก แมวเนี่ยเป็นไม้เบื่อไม้เมากับนุ้งเลย ดูแลทุกอย่างเรียบร้อยแล้วก็ทำธุระส่วนตัว แล้วจึงกลับเข้ามาในบ้าน ไปนอนลงข้างเท้าพ่อ ให้พ่อเอาหัวแม่เท้าเกาสีข้างให้ นี่เป็นหน้าที่ประจำของพ่อตอนเช้า ใครก็ทำไม่เป็น พ่อทำเป็นคนเดียว แล้วพอกลางวันบางทีก็วิ่งไปนอนบนหลังเท้าพ่อ จะให้พ่อเกาพุงให้อีก พ่อก็เกาให้ พอสายหน่อย พี่ปูก็ลงมากินของเช้า นุ้งก็ไปรอข้างๆ เพราะพี่ปูกินแล้วก็จะอุ้มนุ้งเล่นก่อนไปทำงาน นุ้งจะรอเงียบๆจนพี่ปูกินเสร็จ วางช้อน พิงพนักเก้าอี้ นั่นแหละ นุ้งจะตะกายข้างเก้าอี้ให้พี่ปูอุ้มขึ้นมากอดสักห้านาที พอหมดเวลา พี่ปูวางนุ้งลง บอกว่า "ไปทำงานแล้วนะ นุ้ง" นุ้งก็จะรู้ว้าต้องเข้าไปอยู่ในกรง ระหว่างที่รีโมทประตูรั้วทำงานเปิดปิดประตู จนประตูปิดเรียบร้อย นุ้งก็ออกมาได้ ไม่เคยลืมทำเช่นนี้สักวัน เรื่องต้องเข้ากรงนี่ นุ้งไม่มีพลาด แม้ว่าจะกำลังกินอยู่ ถ้าได้ยินรีโมทประตูทำงาน นุ้งก็จะรีบทิ้งชามข้าววิ่งไปเข้ากรงก่อน มีอยู่ครั้งนึงที่ปิดบ้านจะเข้านอนกันแล้ว พี่ปูเพิ่งกลับมาเปิดรีโมท นุ้งก็ยืนฟังเฉยๆ แม่ดุเสียงดังว่า "แน้ เหลวไหลเหรอ ยังไม่เข้ากรงอีก" เจ้านุ้งมองหน้าแม่เฉยๆ แม่ดุอีก นุ้งมองไปทีประตูที่จะออกไปที่จอดรถ มองประตูแล้วก็มองแม่กลับไปกลับมา แม่ก็ดุไปอีกหลายคำ นุ้งก็เดินกลับไปเข้ากรงแบบ "ตูละเบื่อ" อีกพักใหญ่ แม่ถึงนึกได้ว่า เพราะประตูบ้านปิดหมดแล้ว นุ้งก็จะพรวดพราดออกไปไม่ได้ ทำไมต้องเข้ากรง เออเนอะ ไอ้เจ้านี่น่าจะฉลาดกว่าแม่ซะแล้วมั้ง เพราะสังเกตอีกหลายครั้ง ถ้าปิดประตูหมด นุ้งจะไม่เข้ากรง เอากะหล่อนสิ ส่วนเรื่องอาหารการกินนั้น นุ้งก็จะเรียนรู้ว่า ถ้าอาหารหลักวันละสองมื้อ มีแต่แม่คนเดียวที่จะเอาให้ อาหารนอกเวลาสองมื้อนี้ ถ้ามาขอตอนแม่กินอะไรเล็กๆน้อยๆก็ตาม ถ้าแม่ให้ก็จะบิชิ้นเล็กๆให้ดม นุ้งจะไม่งับหรือเลียอาหารนั้นๆ ถ้าไม่กิน แม่จะยังกินเองได้ แต่ถ้าดมแล้ว ไม่คิดจะกินก็เดินไปหาที่นอนที่อื่น ไม่คอยเซ้าซี้อีก แต่กับพี่ปู ถ้าไปขออะไรกิน บางทีพี่ปูก็จะบอกว่า "แบบนี้หมาไม่กินหรอก นุ้งงงง" หรือไม่ก็ "แบบนี้มันแพง หมากินไม่ได้" สองประโยคนี้นุ้งเรียนรู้แล้วว่า ต้องนอนคอยอยู่ใกล้ๆ ถ้าพี่ปูกินอิ่มแล้ว จะมีเหลือให้นุ้ง เธอจะเอาไปเทใส่ชามให้ แต่ถ้าเป็นพ่อ นุ้งไปขออะไร พ่อก็จะส่งให้หมด จึงจะมีบางอย่างที่นุ้งไม่กินก็เลอะเทอะเสียของ นุ้งจะถูกดุเหรอ ม่ายช่ายยย พ่อแหละ ถูกแม่ดุละค้าบบบบ แล้วพ่อก็ต้องกวาดขนมที่นุ้งไม่กินไปทิ้งเอง แต่พ่อก็ไม่เข็ดหรอก เดี๋ยวนุ้งขอแบบนั้นอีก พ่อก็ให้แล้วก็ต้องกวาดทิ้งเองอีก ลูกรักของพ่อนี่หว่า เนอะ พี่หมอเป็นคนเดียวที่ไม่ค่อยสนิทกับนุ้ง ไม่ค่อยได้เลี้ยง ไม่ค่อยได้ให้ขนม แต่นุ้งก็เรียนรู้ว่า เวลาพี่หมอกลับบ้าน พอล้างมือเสร็จแล้ว พี่หมอจะเอาน้ำแข็งใส่แก้วใบโตทำน้ำเย็นสุดๆ นุ้งก็จะได้น้ำแข็งก้อนเล็กๆสองก้อน ได้นอนแทะน้ำแข็งสองก้อนนั้นบนผ้าปูหน้าตู้เย็น สุโขสโมสรไปทุกวันที่พี่หมอกลับบ้าน นุ้งก็จะมาเสนอหน้าคอยแทะน้ำแข็งเลยแหละ นุ้งก็คงเหมือนเมาคลีที่ค้นพบว่า แม้จะเติบโตมากับสัตว์ เรียนรู้ภาษาสัตว์ไปแล้ว เมื่อต้องทิ้งเพื่อนที่เคยอยู่ด้วยกันตั้งแต่รู้ความแล้วมาเรียนรู้ชีวิตใหม่และภาษาใหม่ แต่การที่ยังมีเพื่อนที่รู้ใจกันอยู่เพียงสองตัว คือ บากีราและบาลู ที่ไหนก็เป็นบ้านได้และบ้านนี้ก็รักนุ้งมากนะนุ้งนะ ยังมีเรื่องราวการเรียนรู้ของนุ้งอีกมาก จขบ.จะค่อยๆเล่าไปตามกำลังนะคะ เดือนนี้เขียนถึงนุ้งได้ 3 เอนทรี่ตามสัญญา เดือนหน้าจะรักษาสัญญาได้หรือไม่ ก็ต้องคอยดูก่อนนะคะ เดือนนี้นับว่าได้พักชาร์ตแบตได้มาก เริ่มต้นปีใหม่ค่อยว่ากันใหม่ก็แล้วกัน วันนี้ขอลาไปเพียงเท่านี้ก่อนค่ะ ขอให้แฟนคลับของนุ้งมีความสุขมากๆนะคะ เครดิตเพลงประกอบ: YouTube & Uploader - youngae kim หมวดสัตว์เลี้ยง