สัตว์เลี้ยง

เจ้านุ้งไม่ฉะบาย
หงอยไปสองวัน
แม่ของนุ้งก็ไม่ฉะบาย
จะโอ๋ใครก็มาจ้า

***************************************************ปกติ นุ้งสุขภาพดี ไม่มีเป็นไข้ปวดหัวตัวร้อน จะมีก็แต่ท้องเสีย และเหตุที่ท้องเสียก็มักเป็นเพราะ ถ้านุ้งมีอะไรที่ชอบกินแล้วกินไม่หมด จะรีบเอาไปขุดดินฝังไว้ สัญชาตญาณหมาแท้ๆเลยนะเนี่ย หลงคิดว่าเป็นลูกในอุทร เจ๊ยยยย เผลอไป งัยก็ไม่ใช่น่อ... พอวันไหนให้อาหารช้า หิวมากก็ไปขุดเอามากิน มันก็เน่าอ่ะนะ ท้องเสียจิ แล้วจำได้หมดนะ อยู่บ้านไหนฝังอะไรไว้ตรงไหน ที่ชอบมากคือฝังไว้ตามกระถางต้นไม้ของแม่

พอรู้แกวแบบนี้ แม่หมอของเจ้านุ้งก็เลยให้ยามาพกไว้ ท้องเสียเมื่อไรให้กินเลยสองวัน ดังนั้น เรื่องไปหาหมอจึงน้อยมากทั้งที่หมออยู่แค่ปากซอย

และแม้ว่าไปทีไร แม่หมอก็โอ๋มาก นุ้งก็ยังไม่ยอมคุ้นกับแม่หมอสักที ปกติก็คุ้นคนยากอยู่แล้ว เพื่อนบ้านยังลูบหัวลูบตัวไม่ได้เลย งับให้ซะงั้น คนสวนอยู่ด้วยมาเกือบครึ่งปีแล้ว ขึ้นไปเอาของบนบ้านไม่ได้ ยิ่งถ้าเอารถเข็นไปทำงาน นุ้งเป็นวิ่งแจ้นลงไปงับขากางเกงซะ ดีที่ฟันเล็กๆเอง ไม่งั้นได้เลือดแน่ๆ คนสวนก็อยากอุ้มแต่ยังแหยงเขี้ยวไอ้นุ้ง คนมาบ้านไม่ว่าจะเคยมาหรือไม่เคย นุ้งไม่ยอมให้เข้าบ้าน ให้ขนมก็ไม่กิน มองแบบ จะมาให้สินบนเราเหรอ ซะงั้น

วันนั้นพอหมอเรียกเข้าไปตรวจข้างใน ผู้ช่วยหมอก็มาหิ้วตะกร้านุ้งเข้าไป แล้วทำอีท่าไหนไม่รู้ ยังไม่ทันจะได้ล่ามหรือผูกปาก นุ้งก็กระโจนลงจากโต๊ะ วิ่งออกมาหาพ่อแม่ที่คอยอยู่ แถมมองเข้าไปในห้อง ไม่ยอมให้หมอกับผู้ช่วยมาจับอีก ร้อนถึงแม่ต้องอุ้มไปส่งขึ้นโต๊ะแล้วช่วยบังคับให้อยู่นิ่ง

สองอย่างที่ต้องทำวันนั้นคือฉีดวัคซีนป้องกันพิษสุนัขบ้ากับเจาะเลือดไปตรวจร่างกายประจำปี ตรวจหมดทั้งตับไตไส้พุง ค่อนข้างจะดูดเลือดลำบาก เลือดหนืดมาก หมอว่าคงไม่ค่อยกินน้ำ แต่เราสันนิษฐานว่า หล่อนเห่าทั้งวัน ทีละนานๆ แล้วก็วิ่งไปกินน้ำสองสามจิบ ยังไม่ทันไรก็มีเรื่องเห่าอีก ปากมากจริงๆ ไม่เอาไหนกับใครเลย หน้าตาไม่อยากเป็นมิตรกับใครทั้งนั้น ขายลูกสาวไม่ออกเลยบ้านนี้

แล้วคงเพราะเจาะเลือดลำบาก พอเจาะเสร็จ ได้เลือดพอแล้ว อีกเป็นนานเลือดก็ไม่ยอมหยุด ต้องพันผ้าแน่นมาก อยู่ที่นั่นอีกพักหนึ่ง หมอจึงให้กลับบ้าน กลับมาแล้วก็งัวเงียเพราะแพ้วัคซีนด้วย พยายามจะกัดรื้อผ้าพันแผลออก แม่ต้องชี้ที่ผ้าแล้วบอกว่า กัดไม่ได้นะ ต้องอยู่แบบนี้ก่อน หายแล้วแม่จะเอาออกให้ นุ้งก็หยุด ถ้ารำคาญก็จะแค่เลียๆผ้าที่พันอยู่ มองแม่ด้วยว่าจะดุหรือเปล่า รุ่งอีกวันตอนบ่ายๆ แม่ถึงเอาออกให้

เก็บภาพพอได้ เรียงลงไปเล่าเรื่องนะคะ


กลับมาบ้านก็แอบเข้านอนใต้เก้าอี้ที่แม่นั่ง แต่ก็ยังไม่วายจ้องระวังไปหน้าประตูรั้วบ้าน

 
โดนมัดขาหน้ามาประมาณนี้
 
สักพักก็เริ่มง่วง

 
แล้วก็หลับไปจนเย็น ลุกขึ้นมามะงุมมะงาหราไปกินข้าว แม่ก็สบายใจขึ้น เพราะกินได้มากตามปกติ ค่ำๆก็เข้าไปนอนในห้องแม่ หลับไปจนเช้า

เช้าขึ้นมาก็โขยกเขยกออกมาขออาหารกินแล้วก็ออกไปนอนเฝ้าหน้าประตูรั้ว ขนทั้งตัวยุ่งเหยิงรุงรัง

 

แม่ต้องเอาตัวมาแปรงขนให้ หล่อนก็หลับไปอีกจนบ่าย ตื่นมาแม่ก็เอาผ้าพันขาออกให้ ลุกขึ้นสบัดขน หายง่วงเหงา ดูแจ่มใสแล้ว

 
รุ่งขึ้นอีกวันก็ซ่าได้เหมือนเดิม

ลาไปด้วยภาพที่แม่ชอบมากนะคะ
 
 
ขอให้ทุกท่านที่ติดตามความเป็นไปของเจ้านุ้งมีความสุขมากๆด้วยค่ะ สัตว์เลี้ยง