สัตว์เลี้ยง

เจ้านุ้งมีจู๋ ฮากระจาย
และ เจ้านุ้งกับมอตโต้
"แม่ข้าใครอย่าแตะ" ซึ้งซ้าาาา
Music Box Hit Collection

cr: K. Ruethairath

***************************************************
วันนี้มาสั้นๆเพียงไม่ให้แฟนขับลืมกันนะคะ

อธิบายภาพเปิดก่อน ปกติถ้าใส่เสื้อให้หล่อน ก็จะหายซ่า ยกเว้นถ้ามีคนแปลกหน้ามาบ้าน ก็ต้องเก็บหล่อนเข้ากรง ไม่งั้นวุ่นวายจะงับน่องแขก ถึงเขี้ยวจะเล็กจิ๊ดเดียว แต่ก็ทำให้แขกแหยงๆได้พอดูละ

ช่วงที่ไม่ค่อยสบาย จขบ.ต้องนั่งๆนอนๆ ทำอะไรไม่ค่อยได้ ก็มานั่งเปิดดูสต็อคภาพเก่าๆ ตั้งใจเก็บให้เป็นหมวดหมู่ มาถึงภาพของเจ้านุ้งก็กลับไปดูภาพตอนที่เป็นมะม๋าตัวน้อย ถ้าลงไปในสนามที่บ้านป่า หล่อนจะออกห้อเหยียด หูตูบๆก็ตั้งชี้ฟ้า หางเป็นพวงก็ชี้ได้ประมาณนี้ทุกวัน



พอค่อยๆโตขึ้นก็ดูมีเนื้อมีหนังแบบว่ามีน้ำมีนวลขึ้นบ้างน่ะแหละ แต่ถ้าเทียบกับตอนนี้ ตอนนั้นชีก็ผอมอ่ะเนอะ





ดูไปดูมาหลายๆภาพเข้าก็เจอภาพนี้



นอนมองออกไปนอกบ้านสบายเลยนะยะหล่อน แต่พอเปิดภาพต่อไป ก็เจอหล่อนเดินกลับเข้ามา ไปไหนมาไม่รู้



แต่ดูไปดูมา เอ๊ะ ชักจะงงๆ ทำไมไอ้นุ้งมีจู๋ ดูดีๆจิ มีจู๋จริงๆนะ 55

พอเห็นว่ามีจู๋จริงๆก็เก๊ตทันทีเลยว่า ไอ้เจ้านี่คือปู่ป๋อง คู่ใจของเราก่อนจะตายจากไปเมื่ออายุ 16 ปี แล้วในปีต่อมาเราก็ได้เจ้านุ้งมาแทนโดยไม่ได้นึกว่า สองตัวนี้คล้ายกันมาก ลองเทียบกันดู



เพียงแต่ว่า ถ้าเป็นตัวจริง ปู่ป๋องตัวใหญ่กว่ามาก

แต่การได้เจอภาพของปู่ป๋องนี้ก็ดีใจมากเนื่องจากในช่วงที่ยังมีชีวิตอยู่ ไม่ค่อยได้ถ่ายรูปกันเพราะ 5 ปีก่อนจากไปนั้น ปู่ป๋องไม่สบายมาก ต้องไปโรงพยาบาลทุกอาทิตย์



ส่วนเรื่องที่นุ้งไม่ยอมให้ใครแตะแม่อย่างที่ว่านั้น ที่จริงก็ไม่เคยได้คิดว่านุ้งจะห่วงและหวงแม่มากจนน่าแปลกใจ เพิ่งมาได้เห็นก็เมื่อสามอาทิตย์มาแล้ว วันนั้นเรานอนพักแล้วเกิดต้องรีบลุกขึ้นผิดท่า ทำให้เจ็บร้าวทางซีกขวาของร่างกาย เดินไม่ได้ ต้องนั่งลงแล้วก็เลยถึงกับต้องนอนราบกับพื้น นุ้งรีบเข้ามาเลียมือ แขนและเท้าแม่ คือพ้นจากเสื้อผ้าแล้ว นุ้งเลียหมดยกเว้นหน้า บุญแล้วที่ไม่เลียหน้า

พ่อก็เข้ามาจะช่วยให้แม่ไปนอนบนเตียง นุ้งไม่ยอมให้พ่อเข้าใกล้แม่ ยังคงเลียไปทั่ว พ่อต้องไล่ให้หลีกไป นุ้งไม่ยอม กระโชกใส่ จะกัดพ่อด้วย พ่อร้อง ไอ้นุ้ง จะกัดพ่อเนี่ยนะ นุุ้งรีบกลับมาเฝ้าแม่อีก แม่ต้องพยายามลุกขึ้นให้ได้ นุ้งก็ยังคอยอยู่ใกล้แม่ ไม่ยอมให้พ่อเข้าใกล้ พ่อถอดใจเลย สั่นหัวแล้วบอกว่า แม่ไม่เสียแรงดูแลเลี้ยงนุ้งมาอย่างดี แม่ก็ขอบใจนะนุ้งนะ ให้เราได้ดูแลกันไปอีกนานๆก็แล้วกัน



ลาไปด้วยภาพนุ้งส่งสายตาลงไปคอยดูว่าแม่อยู่ที่ไหน แต่ส่วนตัวแล้ว นุ้งก็ลงไปในสนามมากขึ้น ลงไปทำธุระส่วนตัวได้ตามปกติ



ปอลอลิงจั๊กๆ...หลายๆวันมานี้วุ่นวายกับสุขภาพของคนข้างๆ ก็ไม่ใช่โรคภัยร้ายแรงอะไร แต่เมื่อเป็นกับคนวัยย่าง 90 มันก็ดูร้ายแรงได้ไม่น้อย ทำให้ไม่ค่อยมีกำลังใจจะเข้ามาเฮฮาเท่าไร ไม่ค่อยได้ใช้โหวต บางทีก็เซ็งๆ อยู่เฉยๆเสียบ้าง น่าจะถูกต้องแล้วนะจ๊ะ อิอิ เพื่อนมาแล้วค่อยไป ใครเบื่อมาก็รอให้หายเบื่อแล้วค่อยมา กร้ากกกก อย่าเบื่อนานก็แล้วกัน ฮาาาาาาา

สัตว์เลี้ยง