เราเป็นคนที่ชอบการเดินทาง ไม่ใช่แค่จุดหมายปลายทางเท่านั้นที่ปรารถนา แต่เราจะได้เห็นสิ่งใหม่ๆ ระหว่างทางอยู่เสมอ
บ้างก็ได้เห็นสถาปัตยกรรมที่บ่งบอกถึงอายุที่เกินกว่าจะนับย้อนเวลาไป ได้เห็นภาพศิลปะตามกำแพงที่ไม่ใช่ graffiti แต่เรียกมันว่า street art เห็นต้นไม้ใหญ่กำลังผลัดใบที่พร้อมรอวันผลิใหม่ในฤดูกาลถัดไป
หรือแม้ในวันฟ้าครึ้มเมฆหม่น ประติมากรรมต้นไม้ขนาดเล็กที่ติดผนังก็ช่วยให้เรารู้สึกมีชีวิตชีวาได้เช่นกัน และทันทีที่เห็นอะไรที่เป็นสีชมพู ยิ่งเหมือนว่าตัวเองกำลังตกหลุมรักใครสักคนขึ้นมาเสียอย่างนั้น
แต่การเดินทางก็ย่อมสิ้นสุดลง เมื่อแสงสุดท้ายของวันโบกมือลาเราไป...
#เรื่องเล่าจากภาพถ่าย
บันทึกไว้สอนปีหน้า
ผู้ติดตามบล็อก : 42 คน [