แม่รู้สึกขอบคุณที่ลูกป่วย
เมื่อคืนนั่งคุยกับแม่ แม่บอกว่าการที่ลูกทั้งสองคนป่วยทำให้แม่รู้จักคนดีๆ หลายๆ คนจากสมาคมต่างๆ อาทิ สมาคม Living (Living Recovery Center), สมาพันธ์ผู้ดูแลไทย (Caregivers Alliance Thailand – CAT), สมาคมสายใยครอบครัว โรงพยาบาลศรีธัญญา, ศูนย์จิตรักษ์ โรงพยาบาลกรุงเทพ
แต่จริงๆ ลูกไม่ได้อยากป่วยเลย ลูกเองก็ไม่รู้ว่าป่วยมาได้ยังไงเหมือนกัน อย่างที่ได้บอกแม่ไปว่าถ้าไม่ได้เข้าบล็อกนี้ก็คงไม่ป่วย
และก็ต้องย้อนไป ถ้าไม่ได้อกหักก็คงไม่ได้มาเข้าบล็อกนี้
เราเข้าบล็อกนี้เพราะเราอกหัก
ถ้าเราไม่อกหัก ไม่มีความรัก เราก็คงยังเล่นอยู่ในพันทิป หรือไม่ก็คงไปอยู่ที่อื่นที่ซึ่งไม่ใช่บล็อกแก๊ง เราอาจจะมีความสุขกับการอ่านนิยาย เขียนนิยาย ปั่นฟิคชั่น บ้านักร้องเกาหลี ชีวิตคงไม่ได้มาจบแบบนี้
แต่แม่บอกว่าการเป็นแบบนี้มันดี ต่อไปเราอาจจะให้คำปรึกษาคนที่ป่วยได้ แต่ลูกก็อยากจะบอกว่าตอนนี้ลูกค่อนข้างขี้เกียจ
หลังจากที่หมกมุ่นเรื่องกีฬาสี(เรื่องบ้าๆ บอๆ ในบล็อก)จนป่วยเข้าโรงพยาบาล ลูกก็อยากอยู่กับตัวเอง แต่สุดท้ายก็ทำไม่ได้
แม่บอกเหมือนกันว่าจริงๆ ถ้าทุกข์ก็ไม่ต้องไปรับรู้ ไม่ต้องเข้าไปยุ่งเกี่ยว จริงๆ ลูกก็อยากทำอย่างนั้น และอยากทำอย่างนั้นกับทุกคน แต่ก็สงสาร (จริงๆ ควรสงสารตัวเองนะ)
เลยต้องมานั่งโพสต์ธรรมะ ข้อคิด คำคมอะไรอยู่นี่ยังไงล่ะ ถ้าไม่รู้จักใคร ไม่ผูกพันกับใคร ไม่มีความรู้สึกสงสาร คงจะตัดขาดจากที่ตรงนี้ไปนานแล้ว
แต่เพราะผูกพัน เลยยังทิ้งไม่ได้ แต่สักวันเชื่อว่าทิ้งได้แน่นอน
ใครผูกพันกับที่ตรงนี้มาก และทิ้งไม่ได้ ก็เรื่องของเขา
เพราะอันดับแรกเลยคือ เราต้องดูแลใจเราก่อน ถ้ารู้สึกว่าหนักเมื่อไหร่ ต้องวาง วาง วาง และวาง วางจนว่างไม่มีสิ่งใดให้ผูกพันหรือยึดติด
เราก็ไม่รู้ว่ามีใครยึดติดหรือรอติดตามเราอยู่บ้างอะนะ อยากบอกว่าไม่ต้องยึดติด เพราะสักวันก็ต้องทางใครทางมัน
เหนื่อยมากเราก็ต้องพัก เบื่อมากเราก็ไม่อยู่
ใครไม่เบื่อ และอยากใช้ชีวิตอย่างนี้ต่อไปในบล็อกก็ตามสบายจ้ะ ชีวิตใคร ชีวิตมันนะ
เราก็ไม่มีอะไรจะพูดจะบอกแล้ว เบื่อ ขี้เกียจ ใช้ชีวิตตามเดิมกันต่อไปเถิดจ้ะ ถ้าสนุกมากน่ะนะ
ส่วนเราก็ไปตามทางของเรา ก็รักษาอาการป่วยต่อไป อยากบอกว่าเราป่วยอยู่นะ เผื่อหลายๆ คนลืม ไม่ต้องมารบกวน หรือให้เราช่วยเหลืออะไรมาก เพราะลำพังตัวเอง เรายังเอาตัวไม่รอดเลย ปวดหัว วิงเวียนอยู่ทุกวัน เบื่อ
เรื่องบล็อก เราอยากโพสต์อะไร เราก็จะโพสต์ แล้วแต่อารมณ์ ตามใจฉัน ไม่ต้องคาดหวังกันมากว่าจะต้องเป็นข้อคิด คำคม เพราะเราไม่ได้เป็นคนจริงจังขนาดนั้น เราแค่ผ่านเรื่องยากๆ มาบ่อยแค่นั้นเอง เรายังอยากมีสีสันมีชีวิตชีวาในแบบฉบับของเรา
คนอื่นๆ อยากทำอะไรก็ทำไปจ้ะ ไม่ต้องมายุ่งกับเรามาก ฝากไว้แค่นี้
ชีวิตอย่างเรามันไม่สนุกหรอกนะจะบอกให้
ผู้ติดตามบล็อก : 27 คน [