เมื่อได้เข้าเฝ้าสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดา สยามบรมราชกุมารีฯ ปลาบปลื้มมิลืมเลือน  ทั้งสองครั้งเป็นความปลื้มใจในความสำเร็จของตัวเองที่ได้ตรากตรำมาในทางการศึกษา เป็นความภูมิใจของตัวเองและครอบครัวที่หลายๆครอบครัวก็คงจะรู้สึกเช่นเดียวกัน แต่ครั้งนี้เป็นครั้งที่ต่างจากเดิม หนูแดงได้รับการเสนอชื่อขึ้นไปยังสำนักพระราชวังเพื่อเข้ารับพระราชทานเข็มที่ระลึกพระนามาภิไธยย่อสธ.(หรือที่หลายๆคนจะเรียกว่าเข็มสธ.)เนื่องในโอกาสที่พระองค์เสด็จลงมาปฏิบัติพระราชกรณียกิจที่จังหวัดนราธิวาสและจังหวัดใกล้เคียง โดยเสนอในส่วนของการเป็นผู้ร่วมจัดตั้งวิทยาลัยการอาชีพสุไหงโก-ลก(สาขา2) อำเภอสุไหงโก-ลก จังหวัดนราธิวาสค่ะ ย้อนกลับไปเมื่อ 8 ปีที่แล้ว คุณพ่อของหนูแดงได้ย้ายไปประจำในตำแหน่งผู้อำนวยการวิทยาลัยการอาชีพ สังกัดกรมอาชีวศึกษา ที่อำเภอสุไหงโก-ลก และเป็นผู้ดำเนินการขอพระราชทานพื้นที่ส่วนพระองค์จากสมเด็จพระเทพฯในการจัดตั้งสถานศึกษาของกรมอาชีวะฯขึ้นอีกแห่ง ซึ่งพระองค์ก็ทรงยกที่ดินที่ชาวบ้านในอำเภอนั้นเคยทูลเกล้าถวายให้เพื่อทรงใช้เป็นประโยชน์มาแปลงหนึ่ง(เนื้อที่ 7 ไร่เศษ) คุณพ่อและทางคณะจึงได้ทำการเขียนแผนการจัดตั้งเปิดสถานศึกษาตามระเบียบการจัดตั้งสถานศึกษาใหม่ แต่คุณพ่อท่านเสียชีวิตในขณะที่กำลังจะขึ้นกรุงเทพไปเพื่อถวายรายงานการจัดตั้งค่ะ หนูแดงเคยเขียนเกี่ยวกับเรื่องการเสียชีวิตด้วยโรคเส้นโลหิตในสมองแตกจากความดันในไตผิดปกติของคุณพ่อไปแล้ว ในการเสียชีวิตทางสำนักพระราชวังถือเป็นการเสียชีวิตในหน้าที่(กำลังเดินทางขึ้นไปเพื่อถวายรายงาน) ครั้งนั้นพระองค์ท่านทรงมีพระมหากรุณาธิคุณต่อครอบครัวของหนูแดงมากๆ มีการพระราชทานน้ำหลวงอาบศพ พระราชทานเพลิงศพให้ แม้ทุกวันนี้เรายังเสียใจแต่เราก็ยังรู้สึกสำนึกในพระมหากรุณาธิคุณไม่เคยลืมค่ะ  ภาพของคุณพ่อของหนูแดงก่อนท่านเสียชีวิต 4 เดือนค่ะ ภาพถ่ายเมื่อครั้งที่คุณพ่อไปดูงานที่มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีแห่งอิสตันบูล ประเทศตุรกี หลังจากที่คุณพ่อเสียไป คณะกรรมการก็เดินหน้าจัดตั้งสถานศึกษาต่อไปตามโครงการที่คุณพ่อเคยเขียนถวายพระองค์ท่าน ใช้ระยะเวลาต่อจากการวางโครงการ งบประมาณ การวางแผนหลักสูตรในแต่ละแผนก รวมไปถึงการก่อสร้างทั้งหมด 8 ปี เป็นระยะเวลาที่นานจนหลายคนลืมไปแล้ว แต่หนูแดงยังคงวนเวียนในพื้นที่อยู่ หนูแดงไม่ใช่คนของกรมอาชีวะฯ แต่ไม่เคยลืมว่ามีชีวิตที่เติบโตมาในรั้วบ้านพักของวิทยาลัยเทคนิค มีความรู้ในสมองทุกวันนี้จากเงินเดือนของคุณพ่อที่เป็นข้าราชการในสังกัดกรมอาชีวะฯ ต้องขอบพระคุณผู้ใหญ่ในกรมที่ไม่เคยทิ้งครอบครัวของเรา และตลอดเวลา 8 ปียังคงไปมาหาสู่กันเสมอ ให้กำลังใจและให้โอกาสได้ใช้ความสามารถและความรู้ช่วยกรมในเรื่องที่สามารถจะทำได้บ้างมาตลอดจนการจัดตั้งวิทยาลัยสำเร็จลุล่วงมาได้ค่ะ ครอบครัวเราทุกคนรู้สึกแค่เห็นกำแพงวิทยาลัยก็มีความสุขแล้ว รู้สึกดีใจที่คนในพื้นที่จะได้มีสถานศึกษาที่ฝึกอาชีพและนำไปใช้งานได้จริงๆเพิ่มอีกแห่ง และเป็นที่ๆคุณพ่อของเราทุ่มเทชีวิตช่วงสุดท้ายที่นี่และตัวเราก็ได้มีโอกาสในการสานต่องานของคุณพ่อบางส่วน ไม่เคยคิดว่าจะต้องได้รับอะไรตอบแทนจากสิ่งที่ทำไป แต่เมื่อวันหนึ่งทางผู้ใหญ่เสนอชื่อหนูแดงขึ้นไปในฐานะผู้ร่วมจัดตั้งและทายาทของผู้ริเริ่มและเขียนแผนการจัดตั้งวิทยาลัยและทางสำนักพระราชวังตอบรับกลับมาว่าเป้็นผู้ที่สมควรจะได้เข้าเฝ้าเพื่อรับพระราชทานของที่ระลึกจากสมเด็จพระเทพฯ ในวินาทีแรกรู้สึกปลื้มใจมากค่ะ แต่ไม่คิดที่จะไปในงานสำคัญครั้งนี้!!! หลายคนจะงงว่า...ทำไมถึงไม่ไป?  คำตอบคือ...ทุกวันนี้เรายังคงร้องไห้กับการจากไปของคุณพ่ออยู่ และหนูแดงก็คิดตามประสาตัวเองว่า เมื่อทุกอย่างเสร็จสิ้นก็จะหันหลังให้กับทางราชการ จะไม่ยุ่งเกี่ยวกับงานราชการอีก เคยฝังใจว่าทุกสิ่งตรงหน้าเป็นหัวโขน เมื่อจบจากการทำหน้าที่นั้นก็วางลงแล้วกลับไปเป็นแม่บ้านดูแลลูกสามคนและสามี ให้พี่ชายซึ่งยังไม่สามารถลาออกจากการเป็นผู้พิพากษาได้ยังคงทำงานสนองเบื้องพระยุคลบาทอยู่ค่ะ แต่สุดท้ายทุกคนที่แวดล้อมอยู่ก็ให้สติ หนึ่งในคำพูดที่ทำให้คิดมาจากท่านรองผู้อำนวยการท่านหนึ่งซึ่งทำงานกับคุณพ่อจนถึงวาระสุดท้ายท่านบอกกับหนูแดงว่า ...สมเด็จท่านพระราชทานของขวัญให้เป็นกำลังใจ เป็นลูกพ่อ เก่งเหมือนพ่อ ท่านก็อยากจะให้รางวัล ส่วนพี่ชายบอกว่า...ถือว่าเป็นรางวัลที่คุณพ่อให้ด้วย หนูแดงเหนื่อยมาตลอด 8 ปีทั้งเรื่องครอบครัวที่ขาดทั้งเสาหลักและขาดหางเสือไปในเวลาไล่เลี่ยกัน เหนื่อยเรื่องงานที่ต้องรับผิดชอบอยู่ เรื่องลูกๆสามคน แล้วก็เรื่องสุขภาพของตัวเอง หนูแดงปล่อยโฮไปเกือบครึ่งชั่วโมงในเวลานั้น  ตอบยากว่ารู้สึกอัดอั้นหรืออึดอัด รู้เพียงแค่กัดฟันจนเจ็บแนวกราม สุดท้ายก็ตอบรับหนังสือจากทางสำนักพระราชวังว่าเราจะไปรับเสด็จพระองค์ฯในครั้งนี้ค่ะหนูแดงมีเวลาเตรียมตัว 1 เดือนค่ะ เป็นหนึ่งเดือนที่ไม่ค่อยได้เตรียมตัวอะไรเลย เวลามีอะไรเข้ามาในชีวิตทุกอย่างจะต้องวุ่นวายเข้ามาพร้อมๆกันเสมอ  แต่สุดท้ายก็สามารถผ่านไปได้ด้วยดีค่ะ (บล็อคนี้ขอเล่าแต่เรื่องราวความภูมิใจนะคะ เรื่องราวความฮาร์ดคอร์ก่อนจะไปถึงวันเข้าเฝ้าฯมีเพียบ เดี๋ยวค่อยลงเป็นตอนๆในครั้งต่อไปค่ะ)  เช้าวันที่จะต้องเข้าเฝ้ารับพระราชทานของที่ระลึกจากสมเด็จพระเทพฯ หนูแดงตื่นตี 3 เพื่อแต่งตัว ทานข้าวทานยาตามปกติค่ะ แต่ที่ต้องตื่นเช้ามากเพราะแต่งหน้าแต่งตัวเองหมด ไม่ได้มาแต่งงานนะ เลยไม่ได้พกช่างแต่งหน้าแต่งตัวส่วนตัวมาด้วย ครั้นจะไม่แต่ง...(ไม่ดีม๊างงงง  ) ใครอ่านบล็อคที่แล้วหรือบล็อคนี้และรู้จักหนูแดงมานาน เห็นภาพด้านบนนี้อาจจะตกใจว่าทำไมหนูแดงผอมลงหรืออาจจะดูแล้วไม่แน่ใจว่าผอมลงรึเปล่า??? หนูแดงตอบตรงย่อหน้านี้นะคะว่า ขอบคุณทุกความห่วงใยค่ะ  ทุกวันนี้ยังรักษาตัวตามปกติค่ะ อาการดีขึ้นตามลำดับ แต่น้ำหนักลดลงจริงค่ะซึ่งเป็นผลจากการรักษา เดี๋ยวหายเราก้จะอ้วนขึ้นตามปกติแล้วล่ะ อิอิ  การแต่งกายตามระเบียบการเข้าเฝ้า ข้าราชการหรือพนักงานราชการในส่วนพระองค์สวมชุดข้าราชการสีกากีติดเครื่องหมายตามระดับปกติ ข้าราชการหรือพนักงานราชการในพื้นที่สวมเครื่องแบบข้าราชการขาวกึ่งเต็มยศ(ไม่ต้องสวมสายสะพาย) นักเรียน-นักศึกษา-นิสิตสวมชุดตามระเบียบตามแบบที่สถานศึกษากำหนด ประชาชน-บุคคลเข้าเฝ้าและรับเสด็จ แต่งกายตามหน่วยงานที่สังกัดหรือชุดสุภาพ สุภาพสตรีไม่สวมเสื้อยืด เสื้อไม่มีแขน กางเกงรัดรูป หรือกระโปรงที่สั้นเกินสมควร รองเท้ารัดส้นเท้าและปิดปลายเท้า  ตามระเบียบด้านบนนี้เป็นระเบียบที่พี่ชายบอกไว้และคุณแม่จะช่วยดูแลค่ะ ในวันรับเสด็จหนูแดงเลือกสวมชุดไทยที่ตัดด้วยผ้าไหมไทย เป็นชุดไทยจิตรลดาค่ะ (ชุดกึ่งลำลองสำหรับงานพิธีกึ่งทางการและพิธีทางการ)  แต่งตัวเสร็จ ทานข้าวทานยาตามปกติแล้วรีบลงมาขึ้นรถตู้ที่จะนำหนูแดงและคณะผู้เข้าเฝ้าไปยังที่หมาย เดินทางด้วยรถตู้ของกรมอาชีวะฯคันในภาพนี้ค่ะ งานนี้ฉายเดี่ยว พี่ชายส่งแค่ขึ้นรถเท่านั้น ไม่ได้ตามมารับเสด็จด้วยกันเพราะคนละส่วนงานกัน และบริเวณนั้นไม่อนุญาตให้นำรถยนต์ที่นอกเหนือจากส่วนงานหรือผู้ที่ไม่เกี่ยวข้องเข้าค่ะ ตามหมายกำหนดการพระองค์จะเสด็จในเวลา 10:30 นาฬิกา เพราะฉะนั้นทุกคนจะต้องถึงบริเวณที่พระองค์จะทรงเสด็จในเวลา 7 โมงเช้า เพื่อลงทะเบียน ตรวจอาวุธตามระเบียบ ติดหมายเลขแยกกลุ่มของคนที่จะรับเสด็จว่ามาจากส่วนหรือกองงานไหน สุดท้ายก็ซ้อมการเข้ารับพระราชทานของที่ระลึกค่ะ  ลงจากรถตู้มีเจ้าหน้าที่เข้ามาอำนวยความสะดวกให้จนจบขั้นตอน ผ่านจุดตรวจค้นอาวุธแล้วมองตรงไปที่ตึกที่ถือเป็นตึกแรกของวิทยาลัยการอาชีพสุไหงโก-ลกสาขา2 (อาคารสิริบุญรักษ์) เห็นธงประจำพระองค์ทอดยางลงมาจากตัวตึก อมยิ้มอย่าภูมิใจกับตัวเองเล็กน้อยค่ะ  อีกด้านเป็นบริเวณที่ประทับ ตามภาพเจ้าหน้าที่กองงานยังไม่ได้มาปูลาดพระบาท เพียงแค่มองก็ชื่นใจค่ะ  ช่วงซ้อมการเข้ารับพระราชทานของที่ระลึกจากพระหัตถ์จะมีเจ้าหน้าที่จากสำนักพระราชวังมาเป็นผู้ซักซ้อมให้ค่ะ แล้วเราก็นั่งพักรอเวลาที่พระองค์เสด็จมาถึงค่ะ ตลอดระยะเวลาที่เข้าเฝ้ารับพระราชทานของที่ระลึก เป็นช่วงที่หนูแดงปลาบปลื้ม มีความสุขตลอดเวลา ในเวลาที่ยื่นมือไปรับของที่ระลึกจากพระหัตถ์ของพระองค์ท่าน อมยิ้มกับตัวเอง เหลือบมองไปที่พระพักตร์พระองค์เห็นพระองค์ท่านแย้มพระโอษฐ์ยิ้มน้อยๆมาให้ถือเป็นบุญที่สุดจนเดินกลับมานั่งที่แล้วยังยิ้มได้ตลอดเวลาเลยค่ะ ภาพในช่วงการรับพระราชทานของที่ระลึกจากพระหัตถ์ยังไม่มี ช่างภาพยังไม่ส่งมาให้เลย(ร้องไห้แป๊บบบบ  ) ของที่ระลึกพระราชทานจากสมเด็จพระเทพฯเป็นเข็มกลัดที่ระลึก มีการ์ดที่แนบเข็มกลัดมาด้วยค่ะ สำหรับหนูแดงแล้วไม่สามารถประเมินค่าได้ค่ะ ส่งพระองค์เสด็จกลับแล้ว เหลือไว้เพียงความทรงจำที่ดี และกำลังใจที่จะทำความดีเพื่อชาติและสถาบันพระมหากษัตริย์ที่เราคนไทยพึงเทิดทูนไว้เป็นเครื่องยึดเหนี่ยวในใจเพื่อที่จะดำเนินชีวิตด้วยความดี ประกอบความดี เพื่อผลของความดีค่ะ  อย่าเข้าใจผิดว่าเป็นพี่ชายน๊าาาา คุณอาเป็นผู้ที่อยู่เคียงข้างครอบครัวเสมอตั้งแต่คุณพ่อเสียไปค่ะ  คุณอาที่เป็นที่รักและเคารพอีกท่านค่ะ ปัจจุบันย้ายกลับขึ้นไปประจำที่กรมฯแล้ว  อาจารย์ประจำภาควิชาคหกรรมศาสตร์ที่เคยได้ยินชื่อเสียงมาตลอดเวลาที่เขียนแผนงานการวิจัยและจัดทำหลักสูตร สวนกันไปมาตลอด เพิ่งจะได้เจอตัวจริงๆกัน ต่างชื่นชอบและชื่นชมในผลงานของกันและกัน มีความสุขตลอดงานเลี้ยงช่วงค่ำ เราคุยกันตามประสาคนเป็นครูและคนเป็นลูกครูจนครึ่งคืนค่อนคืนเลย ในช่วงเวลาได้พบเจอผู้ใหญ่ทั้งจากกรมอาชีวศึกษา กระทรวงศึกษาฯ กรมและกองงานส่วนพระองค์ แต่ข้อจำกัดคือเรื่องเวลาและความเหมาะสม หนูแดงเป็นผู้น้อยไม่กล้าที่จะขอถ่ายรูปร่วมกับผู้ใหญ่ ส่วนใหญ่ผู้ใหญ่จะให้ช่างภาพหลวงเป็นผู้ถ่ายภาพให้ซึ่งหนูแดงยังไม่ได้ภาพเลย รูปที่หนูแดงถ่ายมาได้ด้วยมือถือเลยมีไม่มาก แต่ก็ดีใจค่ะที่ผู้ใหญ่โดยส่วนมากยังจำลูกสาวของคุณพ่อได้ ทักทายปราศรัยกันนานตั้งแต่ที่บริเวณที่เราส่งเสด็จพระองค์ท่านกลับจนกระทั่งในงานเลี้ยงที่จัดในช่วงค่ำที่โรงแรม และก็ดีใจที่คุณลุงคุณป้าที่เคยร่วมงานกับคุณพ่อและเคยได้ให้คำแนะนำในการทำงานต่อเนื่องจากคุณพ่อสบายดีทุกท่าน และดีใจที่สุดคือกรมวังที่มาร่วมงานเลี้ยงเป็นผู้เดินมาบอกหนูแดงและพี่ชายด้วยตัวเองว่า สมเด็จพระเทพฯท่านยังจำคุณพ่อได้ และดีใจที่งานของคุณพ่อบางส่วนมีลูกสาวเป็นคนสานต่อจนเสร็จ เพียงแค่เท่านี้ก็ทำให้หนูแดงยิ้มได้และมีกำลังใจดีขึ้นมากเป็นทวีคูณเลยค่ะ 
ยินดีด้วยนะคะคุณหนูแดง
เป็นอีกหนึ่งหน้าบันทึกประสบการณ์ชีวิตดี ๆ นะคะ โดย: เนินน้ำ
  วันที่: 3 ตุลาคม 2559 เวลา:20:11:38 น.ยินดีด้วยค่า
เป็นอีกหนึ่งความทรงจำดี ๆ ที่ภาคภูมิใจนะคะ โดย: ฟ้าใสวันใหม่
 วันที่: 4 ตุลาคม 2559 เวลา:12:51:17 น.ยินดีด้วยนะคะ เป็นปลื้มที่สุดเลยนะคะ
บันทึกการโหวตเรียบร้อยแล้วค่ะ บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้ ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต อเมริกาโน่ไม่เติมน้ำตาล Diarist ดู Blog โดย: Quel
วันที่: 10 ตุลาคม 2559 เวลา:3:02:11 น. สวัสดีจ้าา มาทักทายจ้า sinota ซิโนต้า Ulthera สลายไขมัน SculpSure เซลลูไลท์ ฝ้า กระ Derma Light เลเซอร์กำจัดขน กำจัดขนถาวร รูขุมขนกว้าง ทองคำ ไฮยาลูโรนิค คีเลชั่น Chelation Hifu Pore Hair Removal Laser freckle dark spot cellulite SculpSure Ultherapy กำจัดไขมัน ร้อยไหม adenaa ลบรอยสักคิ้วด้วยเลเซอร์ ลบรอยสักคิ้ว Eyebrow Tattoo Removal เพ้นท์คิ้ว 3 มิติ สักคิ้วถาวร สักคิ้ว 6 มิติ Cover Paint สักไรผม 3D Eyebrow ให้ใจหายใจ สุขภาพ วิธีลดความอ้วน การดูแลสุขภาพ อาหารเพื่อสุขภาพ ออกกำลังกาย สุขภาพผู้หญิง สุขภาพผู้ชาย สุขภาพจิต โรคและการป้องกัน สมุนไพรไทย ขิง น้ำมันมะพร้าว ผู้หญิง ศัลยกรรม ความสวยความงาม แม่ตั้งครรภ์ สุขภาพแม่ตั้งครรภ์ พัฒนาการตั้งครรภ์ 40 สัปดาห์ อาหารสำหรับแม่ตั้งครรภ์ โรคขณะตั้งครรภ์ การคลอด หลังคลอด การออกกำลังกาย ทารกแรกเกิด สุขภาพทารกแรกเกิด ผิวทารกแรกเกิด การพัฒนาการของเด็กแรกเกิด การดูแลทารกแรกเกิด โรคและวัคซีนสำหรับเด็กแรกเกิด เลี้ยงลูกด้วยนมแม่ อาหารสำหรับทารก เด็กโต สุขภาพเด็ก ผิวเด็ก การพัฒนาการเด็ก การดูแลเด็ก โรคและวัคซีนเด็ก อาหารสำหรับเด็ก การเล่นและการเรียนรู้ ครอบครัว ชีวิตครอบครัว ปัญหาภายในครอบครัว ความเชื่อ คนโบราณโดย: สมาชิกหมายเลข 4507140
วันที่: 6 พฤษภาคม 2561 เวลา:14:14:35 น. |
บทความทั้งหมด
|
||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 13 คน [
แล้วก็ขอให้สุขภาพแข็งแรงขึ้นเรื่อย ๆ นะคะ เอาใจช่วยค่ะ