ปกติจะเป็นคนที่ชอบการเดินทางไปเที่ยวประเทศจีนเนื่องจากชื่นชอบในวัฒนธรรมอันเก่าแก่และความทันสมัย  จีนเป็นประเทศที่พัฒนาได้อย่างรวดเร็ว  ถึงแม้ว่าผู้คนบางส่วนอาจจะยังไม่มีระเบียบวินัย  แต่นั้นก็เป็นเพียงส่วนน้อย การแซงคิวก็เจอบางแต่คนส่วนใหญ่ถือว่ามีมารยาทอยู่  ยิ่งทริปนี้เราได้เจอคนจีนที่มีน้ำใจต่อเราก็ยิ่งดีไปใหญ่ 

ต้นเดือนกรกฏาคมปี 58 ผมและผู้ร่วมทางอีกสองคนที่เป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่สมัยมัธยม  ออกเดินทางด้วยแอร์เอเชียแต่เช้าตรู่ และไปถึงที่ฉงชิ่งก็เกือบ ห้าโมงเช้า ถือว่าเวลาค่อนข้างดีพอสมควร  จากสนามบินก็เดินทางด้วยรถไฟฟ้า ที่บางครั้งก็เป็นรถไฟลอยฟ้า และบางครั้งก็เป็นรถไฟใต้ดิน  จนถึงจุดหมายที่พักของพวกเรา  ที่ค่อนข้างหายากเพราะอยู่บนตึกขึ้นไปอีกเป็นโรงแรมเล็กๆที่อยู่ตามอพาร์ทเม้นของคนทั่วไปคลา้ยๆที่ฮ่องกง  

หลังจากเก็บของไว้ที่ๆพักเสร็จแล้วก็ออกไปเดินเล่นย่านช้อปปิ้งของที่นี้ ซึ่งเป็นถนนคนเดินที่อลังการมากๆตึกสูงระฟ้าทันสมัยปานนิวยอร์ก  แต่ ณ ขณะนั้นพวกเราก็หิวกันมากแล้ว จึงมุ่งหน้าไปหาของกินก่อน แต่แทนที่จะได้กินก่อนปรากฏว่าเพื่อนช้อปปิ้งแหลกเพราะมีของลดราคาพอดี แล้วพวกเราก็ไปกิน  แต่การจะสั่งอาหารนี่ก็เป็นสิ่งไม่ง่ายเพราะพวกเราพูดจีนไม่ได้สักคน และคนจีนเองก็ไม่พูดภาษาอังกฤษหรือภาษาไทย  ดังนั้นจึงเกิดกระบวนการสั่งอาหารภาษามือกันแหลกลาน  แต่ก็เป็นเรื่องสนุกและขำๆดี ที่สำคัญอาหารที่นั่นรสชาติอร่อยถูกปากคนไทยด้วยแหล่ะ

วันแรกวนเวียนอยู่กับการเดินเล่นย่านช้อปปิ้ง และเดินไปไกลถึง Hongyadong ที่เป็นบริเวณร้านขายของที่ระลึกและร้านอาหารและโรงแรมสไตล์จีนโบราณ ริมฝั่งแม่น้ำแยงซี ที่มีลักษณะเป็นหน้าผาสูงชัน  ห้างจึงมีหลายๆชั้น  และมีจุดชมวิวเมืองฉงชิ่งที่สวยงามอีกด้วย  จากนั้นก็กลับไปนอนเอาแรงเพื่อไปเที่ยวเมืองเก่าในวันพรุ่งนี้

วันที่สองของทริป ได้ไปเที่ยวย่านเมืองเก่าที่อารมณ์เหมือนย้อนยุคไปในสมัยโบราณ Ciqikou เป็นย่านเมืองเก่าที่นี้ เราได้รู้จักเเพื่อนคนจีนที่มีน้ำใจ ห่วงใยนักท่องเที่ยว ในร้านถ่ายรูปที่เพื่อนอยากถ่ายชุดจีนแบบในสตูดิโอ กว่าจะสื่อสารกันได้ก็แทบลำบาก แต่ก็เป็นอะไรที่ขำๆ  เพื่อคนจีนชื่อเลี่ยว อี้ เหลียน เธอก็ช่วยจัดแจงทุกอย่าง พาไปช้อปปิ้งและเดินชมเมือง จนกระทั่งขากลับก็แวะมาส่งในเมืองและพาพวกเราไปกินฮ็อทพ็อทสไตล์ฉงชิ่งแบบที่เรียกว่า ฮั่วกั๋ว สมใจอยากเพราะมาทริปนี้คิดว่าจะไม่ได้กินแล้ว เพราะสั่งอาหารภาษาจีนไม่เป็น  แต่วันพรุ่งนี้พวกเราจะไปเที่ยวนอกเมือง เลยนัดเหลียนไว้เจอกันวันสุดท้าย

ทริปวันที่สาม พวกเราซื้อทัวร์จากที่พักไปเที่ยวมรดกโลกที่เรียกว่าหินสลักหน้าผาต้าฉู  ที่วิจิตรอลังการไปด้วยรูปปั้นที่เกี่ยวกับพุทธศาสนา ลัทธิเต๋า และของจื้อ แต่ส่วนใหญ่จะเป็นของพุทธศาสนา

เป็นความหน้าทึ่งอย่างมากเพราะเป็นภาพสลักและเขียนสีที่ยังหลงเหลืออยู่แม้อยู่ตามหน้าผา ส่วนตัวอยู่ในหุบเขาอีกทีหนึ่ง จนได้ขึ้นทะเบียนเป็นมรดกโลก  แต่สิ่งที่ยังสมบูรณ์สวยงามอย่างยิ่งคือรูปปั้นพระโพธิสัตว์กวนอิม อวโลกิเตศวร มีลักษณะสีทองและมือเป็นพันๆหรือหมื่นมือ

เป็นอะไรที่สะดุดตาและสะกดใจอย่างมากในความสวยของรูปปั้น

รวมทั้งพระพุทธรูปขนาดใหญ๋ที่สลักไว้ภายนอกเป้นพระพุทธไสยาสน์

วันสุดท้ายของทริป พวกเรานัดเหลียนมากินข้าวเที่ยงด้วยกันแล้วก็เดินซื้อของนิดหน่อยและก็นั่งรถไฟฟ้าไปสนามบินพร้อมกับบินกลับดอนเมืองถึงตอนสามทุ่มๆกว่าเกือบสี่ทุ่ม

จบรีวิวอย่างย่อๆแต่เพียงเท่านี้ครับ