เรื่องราวอันน่าเศร้าสะเทือนใจ
ซึ่งใครๆก็คงไม่ต้องการให้เกิดขึ้น
เพียงแต่ว่า..หลายๆสิ่ง หลายๆอย่าง
ที่เกิดขึ้นกับเรา หรือกับคนที่เรารัก
มักจะเกิดจากการที่เรา..เอาอารมณ์เป็นที่ตั้ง
ใครหลายคน..
ไม่เห็นคุณค่าของสิ่งใกล้ตัว
พยายามไขว่คว้าสิ่งต่างๆ
ที่คิดว่าจะสามารถเติมเต็มชีวิต
โดยไม่เคยคิดจะบำรุงรักษาสิ่งที่มีอยู่
จะหันกลับมามอง..ก็ต่อเมื่อสายเสียแล้ว...

-- แล้วคุณล่ะ..หลงลืมหรือละเลยสิ่งใกล้ๆตัวไปบ้างหรือเปล่า --

**รูปสวยๆและเรื่องราวต่างๆ โดยความเอื้อเฟื้อของเพื่อนๆที่ FORWARD MAIL มาให้**

ณ. ฟาร์มแห่งหนึ่งในรัฐแคริฟอร์เนีย มีเด็กหญิงคนหนึ่งอายุสี่ขวบ คุณพ่อของเธอมีรถบรรทุกคันหนึ่งซึ่งคุณพ่อรักมาก เนื่องจากแต่งซิ่งซะ ดูสดใสใหม่เอี่ยมอยู่เสมอ ถูกใจโก๋แก่ ว่างั้นเถอะ

อยู่มาวันหนึ่ง เด็กหญิงเอาของแข็งไปขีดรถเล่น จนรถเป็นรอยขูดขีดไปทั่ว ด้วยความโมโหสุดขีด ผู้เป็นพ่อใช้เส้นลวดมัดข้อมือของเด็กหญิง แล้วจับเธอมัดไว้ในโรงรถเพื่อเป็นการทำโทษ และกว่าเขาจะนึกขึ้นได้ ก็เป็นเวลาที่ร่วงเลยไปเกือบ 4 ชั่วโมงแล้ว

ตอนที่เขากลับเข้าไปในโรงรถอีกครั้ง มือของเด็กถูกรัดจนเลือดไม่ไหลเวียน จนต้องรีบนำส่งโรงพยาบาล แพทย์วินิจฉัยว่า ต้องตัดมือทั้งสองข้างทิ้งเพื่อรักษาชีวิตไว้ เนื่องจากเซลล์ส่วนที่เป็นมือได้ตายไปหมดแล้ว

เด็กหญิงจึงต้องสูญเสียมือทั้งสองข้างไป โดยที่เธอก็ยังไม่รู้ถึงสาเหตุที่แท้จริงของการถูกทำโทษในครั้งนี้เลย มันยิ่งทำให้ผู้เป็นพ่อต้องทนทุกข์ทรมาน อยู่กับความรู้สึกผิดอยู่ในใจตลอดเวลา

ครึ่งปีผ่านไป พ่อของเด็กนำรถไปเคาะพ่นทาสีใหม่ ก็ได้รถที่มีสีแสบจ๊าบ ประดุจรถใหม่กลับมาอีกครั้ง พอถึงบ้าน เด็กหญิงเห็นรถทาสีใหม่ พูดขึ้นด้วยความไร้เดียงสาว่า “คุณพ่อคะ รถคุณพ่อสวยจังเลย เหมือนรถคันใหม่เลย”

ในขณะเดียวกัน ก็ได้ยื่นแขนไร้มือคู่นั้นออกมา แล้วถามพ่อว่า “แล้วเมื่อไหร่คุณพ่อถึงจะคืนมือให้หนูละคะ”

คุณทราบไหมว่า เมื่อคุณพ่อคนนั้นได้ยินดังนั้น เขาทำอย่างไร...

เขาดึงปืนออกมา แล้วยิงตัวตายต่อหน้าลูกสาวของเขา...

ผู้คนมากมายในโลกนี้ ยังแยกไม่ออกว่าสิ่งใดเป็นสิ่งสำคัญกว่าในชีวิต มัวแต่ลุ่มหลงอยู่กับสิ่งที่ตัวเองชอบ เพราะนึกว่า นั่นคือสิ่งที่สำคัญกว่า...

...คุณจะเห็นคนบางคนอุตส่าห์ไปช่วยมูลนิธิต่างๆกวาดถนน แต่ไม่ยอมแม้แต่จะกวาดบ้านของตัวเอง...

...คนบางคนบริจาคเงินมากมายไปสร้างวัด แต่กับญาติพี่น้องตัวเองกลับเหนียวหนืดยิ่งกว่าอะไร...

...คนบางคนพูดจาไพเราะอ่อนหวานกับคนรอบข้าง แต่กับคนในบ้านกลับตะคอกฉุนเฉียว...

...นี่แสดงว่า คุณพ่อคนนั้น ไม่รู้ว่าอะไรสำคัญกว่า ระหว่างรถ กับลูกของตัวเอง...

...ที่น่าเศร้ายิ่งกว่านั้นคือ ในโลกนี้ล้วนเต็มด้วยเรื่องแบบนี้ และมีให้เห็นเป็นประจำ แม้แต่ท่ามกลางเธอและฉันนี่แหละ...

Create Date : 03 กันยายน 2552
Last Update : 4 กันยายน 2552 8:17:18 น.		1 comments
Counter : 564 Pageviews.
Share Tweet