หนึ่งชีวิต

	..หนึ่งชีวิต.. หลายครั้งฉันรู้สึกประหลาดใจ ที่ได้รู้ว่า มีใครบางคนปฏิบัติต่อ "แมว" อย่างถนอมกล่อมเกลี้ยง สำหรับฉัน "แมว" เป็นสัตว์ที่ไม่ค่อยน่าพิศมัยเท่าไหร่นัก ทั้งนี้ อาจเป็นเพราะจิตใจที่หยาบกระด้างของฉันเป็นทุนอยู่ก็ได้ นอกจากนิสัยชอบนัวเนีย พันแข้งพันขาเวลาอยู่ใกล้ๆแล้ว บรรดาเศษซากของเสียที่ออกมาจากร่างกายของเจ้าเหล่านั้น ยังส่งกลิ่นเหม็นรุนแรงอย่างร้ายกาจ ความรู้สึกนี้ เป็นประสบการณ์ส่วนตัวที่เกิดจาก "แมวข้างบ้าน" ซึ่งมักจะมาก่อเหตุที่บ้านฉันเสมอ และทุกครั้ง ฉันจะอดประนามบุคคลเหล่านั้นในใจไม่ได้ว่า "ถ้าไม่สามารถดูแลเขาได้จริงจังแล้ว จะเอาเขามาเลี้ยงทำไม (วะ)!!" เพราะนอกจากจะเป็นการทำร้าย "แมว" แล้ว ยังเป็นการทำร้าย "คนข้างบ้าน" อย่างฉันด้วย ในความคิดของฉัน "แมว" เป็นสัตว์ที่อยู่คู่บ้านเรือนมนุษย์แต่ไหนแต่ไรมา จะด้วยเจ้าของเต็มใจไขว่คว้าหามาเลี้ยงด้วยใจรักอันบริสุทธิ์ หรือจะด้วยเจ้าสัตว์เลี้ยงประเภทนี้พลัดหลงเข้ามาหาอาหารเลยพาลได้อยู่อาศัย เพราะเจ้าของเดิมละเลยที่จะดูแลเอาใจใส่ก็ตามที ดังนั้น "แมว" จึงเป็นสัตว์เลี้ยงที่ธรรมดาสามััญ ไม่มีความผูกพันธ์ทางด้านจิตใจเท่าไหร่นัก ติดจะน่ารำคาญเล็กน้อยสำหรับฉันด้วย ไม่เหมือน "สุนัข" หรือ "หมา" ที่ใครมักสรรหามาเลี้ยงอย่างทนุถนอมประหนึ่งสมาชิกในครอบครัว ฉันไม่รู้หรอกว่าแมวที่เขาเลี้ยงกันจะมีกี่สายพันธุ์ พันธุ์แท้ พันธ์ุทาง พันธ์ุไทย หรือพันธ์ุเทศ อาจเนื่องด้วย ครอบครัวฉันไม่เคยเลี้ยงแมว และใกล้ชิดกับแมวอย่างเป็นเรื่องเป็นราว ที่ผ่านมา ฉันแค่ "เห็น" แมวเพียงผ่านๆอย่างผิวเผิน ฉันไม่เคย "มอง" อย่างลึกซึ้งเข้าไปถึงตัวตนของมัน จึงไม่เคยสัมผัสกับ "สัญชาติญาณ" ของการเป็น "ชีวิต" ชีวิตหนึ่ง ที่มีจิตใจ มีรัก มีโกรธ และมีความรู้สึกเจ็บปวดเช่นเดียวกับสัตว์โลกประเภทอื่นที่ฉันเกี่ยวข้องด้วย ฉันเคยได้ฟังเรื่องราวความรักความผูกพันธ์ของใครบางคนที่มีต่อแมว ไม่ว่าจะเป็นการสละห้องตัวเองให้แมวนอน, การให้อาหารแมวต้องไม่มีส่วนที่เป็นก้างหรือกระดูก เพราะชิ้นส่วนเหล่านี้จะไปทิ่มแทงกระเพาะแมวให้เป็นแผลได้ หรือกระทั่งการพาแมวไปโรงพยาบาล ตรวจเช็คร่างกายประจำปี บางครั้งอยู่ในโรงพยาบาล 4-5 ชั่วโมง ลืมถามไปว่า เจ้าตัวเคยพาตัวเองไปเช็คร่างกายประจำปีบ้างหรือไม่.. แต่ละเรื่องที่ได้รับฟังทำให้รู้สึกประหลาดใจ แต่ก็ยอมรับว่า เรื่องเหล่านั้นทำให้ฉันได้เปิดโลกทัศน์อันแสนจะคับแคบของตัวเองเกี่ยวกับ "สัตว์เลี้ยง" ได้มากขึ้นว่า แท้จริงแล้ว ยังมีคนอีกมากมายที่จิตใจอ่อนโยนงดงาม และส่งผ่านความงามเหล่านั้นไปทางจิตสัมผัสของสัตว์ทั้งหลาย ไม่ว่าจะเป็นสัตว์ที่เขา "เลี้ยง" หรือ "ไม่ได้เลี้ยง" ก็ตาม วันก่อน ค่อนข้างดึกแล้ว แม่ของฉันเล่าให้ฟังว่า.. พระหลานชาย โทรหาโยมย่า บอกว่า ให้ช่วยพาแมวไปหาหมอหน่อย แมวที่วัดเป็นอะไรไม่รู้ เห็นนอนซมมา 2-3 วันแล้ว บอกเด็กวัดก็แล้ว บอกคนที่ดูแลวัดก็แล้ว ไม่มีใครว่างพอที่จะพาไปได้.. เช้าวันรุ่งขึ้นหลังจากกลับจากไปใส่บาตร พระหลานชายโทรมาอีก บอกว่า "เห็นแมวร้องไห้ โยมย่า ช่วยพาไปหาหมอหน่อย.." โยมย่าไม่รอช้า รีบให้คนขับรถพาไปวัด เมื่อไปถึง แมวตัวที่ว่า นอนหายใจรวยรินอยู่กับพื้นใต้โต๊ะที่พระนั่งฉันเพล ดวงตากึ่งปิดกิ่งเปิดนั้นมีคราบน้ำตาไหลเป็นทางให้เห็นอยู่ ใต้ท้องมีรอยเหมือนถูกสัตว์ที่ใหญ่กว่ากัดเป็นแผลเหวอะ อาการบวมเป่ง แมวตัวนั้นเมื่อมองเห็นคนเดินเข้าใกล้ ก็ส่งเสียงร้องง๊าวเบาๆ ประหนึ่งเป็นสัญญาณให้รู้ว่า "มีหนึ่งชีวิตอยู่ตรงนี้ รอความช่วยเหลือ.." มันนอนนิ่งอย่างอ่อนระโหยโรยแรง และยอมให้คนขับรถช้อนร่างมันขึ้นแต่โดยดี ประหนึ่งรู้ว่า สองมือที่โอบอุ้มมันขึ้นมานั้น ไม่มีประสงค์ร้ายใดๆ หรือจะด้วยว่า ร่างกายมันเองเจ็บปวดเกินกว่าจะดิ้นรนขัดขืนก็ไม่อาจจะรู้ได้ มันนอนให้หมอกรีดและดูดเอาหนองกองมหึมาออกมาจากท้องของมันอย่างเงียบง่าย กลิ่นคละคลุ้งไปทั่วห้อง ตลอดเวลามันนอนร้องง๊าวเบาๆไม่มีแรงจะเคลื่อนไหว หลังจากหมอเอาส่วนที่เป็นของเสียเน่าเฟะออกมาจากท้องของมันพร้อมทำความสะอาดแผลเรียบร้อยแล้ว เจ้าแมวมีสีหน้าผ่อนคลายลงอย่างเห็นได้ชัด.. คนขับรถพามันกลับวัดด้วยจิตใจที่โล่งขึ้น ภายในวัดทุกอย่างดูสงบนิ่งเช่นเคย วันรุ่งขึ้น พระหลานชาย โทรมาบอกว่า "เขาไปแล้ว คุณย่า.." ..อาการเจ็บปวดทรมานจากบาดแผลของแมวตัวนั้นจบลงแล้วอย่างสิ้นเชิง แต่อาการเจ็บปวดทรมานยังคงอยู่ในใจของพระใหม่รูปหนึ่ง ที่ไม่สามารถช่วยชีวิตเล็กๆชีวิตหนึ่งให้อยู่รอดได้อย่างที่ใจปรารถนา.. ฝนพรำลงมาในช่วงดึก ฉันเดินสำรวจความเรียบร้อยรอบบ้าน พลันได้ยินอะไรขลุกขลักพร้อมเสียงร้องเมี๊ยวๆอยู่ในครัว เจ้าของคงยังไม่กลับบ้านอีกตามเคย เจ้าเหมียวจึงต้องออกมาหาอะไรประทังชีวิตนอกบ้าน ฉันไม่ได้ไล่มันไปเหมือนก่อน แต่มองหาอาหารในตู้ที่ยังมีเหลือพอแบ่งปันให้ชีวิตเล็กๆอีกชีวิตหนึ่ง ซึ่งต้องเป็นอะไรที่ไม่มีก้างหรือมีกระดูกใส่จานวางไว้ ก่อนปิดประตูทิ้งความเคลื่อนไหวไว้ด้านนอก เพื่อรอเริ่มต้นวันใหม่ที่กำลังจะมาถึงในอีกไม่กี่ชั่วโมง..

Create Date : 29 กันยายน 2556		3 comments
Last Update : 17 ตุลาคม 2556 11:08:46 น.
Counter : 1134 Pageviews.
Share Tweet