โอย..ต่อมอิจฉาแตกกระจาย ดูละครเรื่องนี้ที่ไร นอนยิ้ม อยุ่คนเดียว เป็นโรคแพ้ความน่ารักของพระเอก (ก็เราผู้หญิงอ่ะนะ) ไม่รู้คนอื่นๆมีอาการเดียวกับเราหรือเปล่า

ละครไม่ต้องมีเนื้อหาสาระอะไรก็ได้ (ซึ่งจริงๆก็ดูเหมือนไม่ค่อยจะมี) แค่ให้พระเอกนางเอกออกมายืนมองหน้ากัน ก็ปลื้มซะจนอดยิ้มไม่ได้ แต่ก็เป็นช่วงเวลาที่มีความสุขดี

ปกติเวลาดูทีวี ไม่ว่าจะเป็นละครหรืออะไรก็แล้วแต่ ก็จะเปลี่ยนช่องไปเปลี่ยนช่องมา เรียกว่าบริษัทใหญ่ๆ อุตสาห์ทุ่มเงินไปกับการโฆษณา ไม่ค่อยได้รับผลตอบรับจากเราเท่าไหร่ เพราะไม่ดู ฮ่าฮ่า แต่งานนี้ นอนนิ่ง ดูอยู่ช่องเดียวเลย เรียกว่าช่อง 3 ได้รับ Loyalty จากเราไปเต็มๆ ไม่ได้ดูโฆษณาหรอก แต่ไม่อยากพลาดละครแม้สัก shot เดียว ..โอ! เป็นเอามาก..

เวลาคุยกับเพื่อนๆ (ที่เป็น) สาวด้วยกัน ส่วนมากจะได้อารมณ์เดียวกัน เธอปลื้ม ‘พี่ติ๊ก’ กันซะ (เอ๊ะ..หรือ น้องติ๊ก.. เหอ เหอ) แต่มีอยู่คนหนึ่ง พี่สาวเราเอง รายนี้ ชีวิตไม่เสพอะไรที่จะทำให้ชีวิตผ่อนคลายบ้างเลย ในสมองเธอมีแต่งาน ทั้งงานราษฎร์ งานหลวง พูดถึง พต.ประจักษ์ ในวนิดา เธอก็พอเออออไปด้วยได้ เพราะใครๆก็พูดถึงกัน แต่เจ้าตัว ไม่เคยดูละครเรื่องนี้ เหตุเพราะรู้สึก ‘เสียเวลา’ อ้าว ซะงั้น

มานึกย้อนกลับ หากเราพลาดดูละครสักตอน เราคงรู้สึกเสียดายแย่..อยากให้ละคร on air เยอะๆหน่อยอีกต่างหาก (ไม่เป็นไร เวลาเยอะ ฮ่า ฮ่า)

ช่วงดูละคร ..ก็นอนยิ้ม
ละครจบไปแล้ว ..ก็ยังยิ้มอยู่

แล้วอย่างนี้ จะบอกละครไร้สาระได้ยังไง

เรื่องราวของความรัก มักสวยงามเสมอ..
หากละครเรื่องไหนนำเสนอในแง่งามของความรัก คนดูก็จะรู้สึกมีความสุขกับความรักไปด้วย เหมือนบทเพลง ‘บุพเพสันนิวาส’ ที่นำมาเป็นเพลงประกอบละครนั่นไง

แต่ในความเป็นจริง ความรัก ไม่ได้สวยสดงดงามเสมอไป..

ดั่งเช่นพระราชนิพนธ์ในรัชกาลที่ 6 เรื่อง ‘มัทนพาธา’ ที่ทรงเขียนไว้อย่างไพเราะว่า..

ความรัก เหมือนโรคา บันดาลตา ให้มืดมน ไม่ยิน และไม่ยล อุปสรรค ใดใด ความรัก เหมือนโคถึก กำลังคึก ผิขังไว้ ก็โลด จากคอกไป บ่ยอมอยู่ ณ ที่ขัง แม้หาก จะผูกไว้ ก็ดึงไป ด้วยกำลัง ยิ่งห้าม ก็ยิ่งคลั่ง บ่ หวนคิด ถึงเจ็บกาย..

ในละครเรื่อง วนิดา ก็คงเปรียบเสมือน ‘พิศมัย’ คนรักเก่าของพระเอกนั่นเอง..ถ้าเหตุการณ์แบบนี้ เกิดขี้นกับใคร เราก็คงได้แต่เสียใจไปกับเขาด้วย

แต่ตอนนี้ ถึงเวลาดูละครเรื่องนี้ทีไร ก็มีความสุขทุกทีนี่นา ..

บุพเพสันนิวาส เมื่อคิดให้ดีโลกนี้ประหลาด บุพเพสันนิวาส.. ที่ประสาทความรักภิรมย์ คู่ใครคู่เขารักยังคอยเฝ้าชม คอยภิรมย์เรื่อยไป ขอบน้ำขวางหน้า ขอบฟ้าขวางกั้น บุพเพยังสรรค์ประสบ.. ให้ได้พบสบรักกันได้ ห่างกันแค่ไหนเขาสูงบังกั้นไว้ รักยังได้บูชา ความรักศักดิ์ศรี รักไม่มีพรมแดน รักไม่มีศาสนา แม้นใครบุญญาได้ครองกันมา พรหมลิขิตพาชื่นใจ รักเหมือนโคถึกที่คึกพิโรธ ความรักเช่นนั้นให้โทษ จะไปโกรธโทษรักไม่ได้ ไม่ใช่บุพเพสันนิวาสแน่ไซร้ รักจึงได้แรมลา..