ช่วงนี้เที่ยวบ่อย..กว่า..ปกติ ไม่น่าเชื่อว่าชีวิตนี้ผ่านการเดินทางท่องเที่ยวมาก็มากหลาย เพิ่งจะใส่ใจในรายละเอียดกับการท่องเที่ยวมากๆ ก็ระยะหลังนี้เอง ไม่ว่าจะเป็นกับสถานที่ที่ไปเี่ยี่ยมเยือน กับผู้คนที่ได้พบ หรือแม้แต่กับคนใกล้ตัวที่ร่วมทางไปด้วยกัน..

จากการที่ได้สัมผัส และประสบพบมา โดยการใช้วิจารณญาณของตัวเองเป็นเกณฑ์ ไม่ได้เกี่ยวพันกับหลักจิตวิทยาแขนงใดทั้งสิ้น คือเป็นเรื่องของอารมณ์(ตัวเอง)ล้วนๆ

บุคคลที่เราได้มีโอกาสพบปะ สังสรรค์ หรือเสวนาด้วย ไม่ว่าจะแค่ช่วงระยะเวลาอันสั้น หรือระยะเวลาที่ยาวนานกว่า พอจะแบ่งกลุ่มบุคคลต่างๆที่พบบ่อยๆในวงสนทนา ออกได้เป็น 4 กลุ่ม ดังนี้..

1. ประเภทชอบพูด ให้คนอื่นฟังแล้ว 'ตัวเองดูดี'

ประเภทนี้ จะพบบ่อยมาก เกือบจะทุกวงสนทนา อย่างน้อยจะต้องมีบุคคุลประเภทนี้หนึ่งคน แต่ระดับ Degree ความ 'เป็นเอามาก' จะแตกต่างกันไป โดยเฉพาะกับกลุ่มคนเพิ่งรู้จักกันใหม่ๆ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องของการท่องเที่ยว การทำงาน หรือแม้แต่เรื่องของความสามารถเฉพาะตัวเล็กๆน้อยๆ ทั้งๆที่..'อะไรเนี่ย..แค่............เนี่ยนะ ใครๆเขาก็ทำได้กันทั้งนั้นแหละ แต่บางคนเขาแค่อยากทำอย่างนี้มากกว่าน่ะ!!' เธอก็เอาขึ้นมาคุยได้เป็นควุ้งเป็นแคว (เขียนถูกหรือเปล่าไม่รู้)

บุคคลประเภทนี้ จะเป็นประเภทว่า 'ฉันเก่ง ฉันดี ฉันเคยทำมาแล้วทุกอย่าง ฉันเคยไปมาแล้วทุกที่' คือเป็นประเภท 'รู้ทุกเรื่อง' น่ะ

หากจะว่าไป การที่เราได้มีโอกาสพูดคุย หรือพบปะสังสรรค์กับบุคคลประเภทนี้ นับว่าเป็นโชคดี เพราะจะได้รับรู้สิ่งแปลกๆใหม่ๆ หรือเป็นการเปิดโลกทัศน์ หากการสนทนานั้น เป็นการแลกเปลี่ยนประสบการณ์ เพียงแต่ความรู้สึก หรือ Sense ที่แฝงมากับคำพูดของผู้สนทนานั้น ทำให้อรรถรสในการรับรู้เสียไปเล็กน้อย หนักไปทาง 'หมั่นไส้' น่ะ (เอ๊ะ! หรือ 'อิจฉา' ก็ไม่รู้ แยกไม่ออก..55+) ก็แหม..'จะไม่รู้สักเรื่อง ไม่ได้หรือไงจ๊ะ!!'

แต่การได้เดินทางร่วมกับบุคคลประเภทนี้ ก็มีข้อดีอย่างนึง คือเขา/เธอ เหล่านั้น ก็จะต้องพยายามออกหน้าทำทุกอย่าง เืพื่อสนับสนุนความเป็นตัวตนที่ว่า..'ฉันดี ฉันเก่ง และฉันรู้ทุกเรื่อง' ไง

เราก็คอยดู คอยฟัง และก็เก็บเอามาคิดเป็นเรื่องของความบันเทิง Shot เ็ล็กๆไปก็แล้วกัน..

2. ประเภทที่ชอบพูดแล้วทำให้ 'คนอื่นฟังดูแย่'

คนกลุ่มนี้ จะเป็นตรงกันข้ามกับกลุ่มแรก แต่ก็มักจะแฝงมาด้วยกัน ผิดกันก็แต่วิธีนำ้เสนอ จะพบบ่อยในวงสนทนาที่สมาชิกจะรู้จักมักจี่กันมาพอสมควร ก็ไหนๆ เราก็เก่งไปกว่าเขาไม่ได้แล้ว ก็พูดให้เขาดูแย่ไปซะเลยแล้วกัน..อะไรประมาณนั้น

ก็ไม่รู้ว่า การพูดแล้วทำให้คนอื่นเสียความรู้สึก หรือสูญเสียความมั่นใจนั้น มันมีดีที่ตรงไหน หรือ การพูดลักษณะีนี้ เป็นส่วนหนึ่งในการส่งเสริมให้ผู้พูดรู้สึกว่าตัวเองดูดี และ มีดีกว่า ทำให้ผู้พูดมีความมั่นใจมากขึ้น เรียกว่า หาเหตุมาส่งเสริมตัวเอง..ว่างั้นเถอะ

การพูดคุยลักษณะนี้ นำมาซึ่งความรู้สึกว่า 'เป็นฝ่ายตรงข้าม' น่ะ คงไม่ต้องขยายความว่า ดี หรือ ไม่ดี ยังไง แต่คงไม่ใช่ความรู้สึกว่า 'ฉันรักเธอ' แน่ๆ..

3. ประเภทที่เรียกว่า 'Against Society'

อันนี้ เป็นศัพท์ที่เราบัญญัติเอง บุคคลกลุ่มนี้ จะมีอาการประเภท.. ไม่อะไร ยังไง กับใคร ทั้งสิ้น ทุกๆอย่างในสังคมไม่มีความจริงใจ Fake ไปหมด ใครเขาจะคุยอะไรกัน ก็รู้สึกว่า 'เมื่อไหร่ จะจบซักที (วะ)'

คนประเภทนี้ ไปเที่ยวไหน ก็ไม่สนุก คุยกับใครก็ไม่ได้ประโยชน์ เ็ป็นประเภทชอบเรียกร้องความสนใจจากคนอื่น ทำนองว่า..ถ้ามีแฟน ก็ห้ามแฟนคุยกับใคร..ต้องคุยกับฉันคนเดียว และต้องเป็นเรื่องที่ฉันชอบด้วยนะ..อะไรประมาณนั้น

4. ประเภท 'จริงใจ และ ใสซื่อ'

บุคคลประเภทนี้คุยกับใครก็ได้ คุยได้ทุกเรื่อง โดยไม่มีส่วนประกอบของทั้ง 3 ข้อด้านบน เป็นคนมองโลกในแง่ดี (หรืออีกที เธออาจจะไม่ได้มองโลกเลย..) ไม่เคยรับรู้ความ 'โอ้อวด' ของผู้ใด และไม่เคยถือสา 'วาจา' ของผู้อื่นด้วย

คนกลุ่มนี้ จะมองหรือรับทุกอย่างในวงสนทนา เ็ป็น 'ข้อมูล ข่าวสาร' ไม่มีเรื่องความรู้สึกเจือปน จะเรียกว่า เป็นประเภท 'ไร้อารมณ์' ก็ได้ ดังนั้น การได้เสวนากับบุคคลประเภทนี้ อรรถรสอาจหายไปบ้าง แต่คุณก็มั่นใจได้ว่า จะไม่มีใครมาเบรค ให้การสนทนาของคุณสิ้นสุดลงแบบหัวทิ่มหัวตำ ให้เจ็บช้ำน้ำใจ

แล้วคุณล่ะ เคยสังเกตุตัวเองบ้างไหม ว่าจัดอยู่ในประเภทใด ลองมาิสังเกตุตัวเองกันเล่นๆ หากเราคุยกับใครแล้วมีคำตอบสวนกลับมาแว่วๆ ว่า

'เออ..เอ็งเก่ง!' นั่น คือเป็นไปได้มาก ว่า คุณจัดอยู่ ในประเภทที่ 1

หรือหากคำที่สวนกลับมา เป็นทำนองว่า

'เออ..แล้วไง!' แบบน้ำเสียงหนักๆหน่อย.. อันนี้ คุณน่าจะจัดอยู่้ในประเภทที่ 2

และหากคู่สนทนาของคุณแสดงความรู้สึกออกมาว่า...

'เออ..ช่าง(...)มัน!' นั่นหมายความว่า เค้าชักเริ่มเบื่อคุณมากๆแล้วล่ะ..

มานั่งคิดๆดู เอ..ดูเหมือนเราก็เคยเป็นมาหมดทั้ง 3 แบบ (ยกเว้นแบบที่ 4..เพราะค่อนข้างเข้าใจตัวเอง ว่าทั้งไม่จริงใจ และไม่ใสซื่อ..) ตายล่ะหว่า เคยมีใครแอบ 'หมั่นไส้' หรือ 'เกลียดเข้าไส้' หรือ กระทั่ง 'รำคาญชิป...' กับเราบ้างหรือเปล่าเนี่ยย...ก็ที่เอามานั่งเขียนวันเนี้ย มันความรู้สึกของเราทั้งนั้นเลยนี่นา..

ทีนี้ก็อยู่ที่่ว่า..

เราจะเลือกเป็นผู้ถ่ายทอดคำพูด..ให้ผู้อื่นรู้สึก 'หมั่นไส้' หรือ 'เกลียดเข้าไส้' หรือ 'รำคาญชิบ....'

หรือจะพยายามเป็น 'คุณจริงใจ และ ใสซื่อ' ดีล่ะ..