{ก้องบดินทร์-พีรวิชญ์} : ลิลิตพีรบดินทร์ (ไตรบท) ~ ถอยนี้เพื่อรุก ก้องบดินทร์ กลุ้มกังวลมารดาตนถึงเจ็บป่วย คิดจะช่วยเข้าหน้าก็ไม่ไหว อารมณ์ร้อนขึ้นลงบ่นเรื่อยไป ไม่รู้ทำฉันใดนะอกเอย เดินมาเรื่อยเหนื่อยใจให้ข้องจิต คร่ำเคร่งคิดแก้ปัญหาไม่อยู่เฉย พอใกล้บ้านยินเสียงขำปนชมเชย กระไรเลยนี่มันเหตุอันใดกัน คาดไม่ถึงเขาตามชิดสนิทสนม ร่ายคารมคมคิดให้ขำขัน อันมารดาญาติมิตรเป็นติดพัน ใจนึกหวั่นเขาโรมรันถึงประตู พีรวิชญ์ คิดหลบลี้หนีหน้าก็ใคร่หลบ ไม่มาพบนึกหรือเราจะอยู่เฉย ทั้งโทรหาทั้งตามเฝ้ายังทำเลย ตามทรามเชยถึงบ้านไม่ครนา เข้าทางตัวไม่ได้เข้าทางแม่ ได้คะแนนแน่แท้จริงเชียวหนา แถมได้เกราะคุ้มภัยคือมารดา จะเหวี่ยงวีนก่นด่าไม่กล้าทำ จึงหยอดถ้อยยียวนกวนประสาท เห็นสีหน้าฉุนขาดให้นึกขำ ต่อแต่นี้ขอเป็นแขกประจำ จะเทียวมาเช้าค่ำให้สำราญ ก้องบดินทร์ ให้หงุดหงิดงุ่นง่านเกรี้ยวกราดหนัก มาถามไถ่ทายทักทำไมหรือ แม้ตัวเราใกล้กันเพียงปลายมือ ความจริงคือไกลสุดหล้าฟ้าแดนดิน เราเคยแจ้งเอาไว้ในปัญหา แต่ทำไมคล้ายเจรจากับก้อนหิน ทำไขสือเหมือนมิเคยได้ยลยิน แทบแดดิ้นด้วยโกรธาในอารมณ์ แถมพาทีจี้ใจดำให้ช้ำหนัก อยากให้รู้ยิ่งนักว่าขื่นขม ที่ตัดขาดเพราะใจกลัวช้ำตรอมตรม หรือต้องจมน้ำตาจึงพอใจ พีรวิชญ์ ไม่เข้าใจเหตุใดง่ายทำเป็นยาก พูดตรง ๆ มันลำบากหรือไงหนอ ชอบก็ชอบชังก็ชังใยต้องรอ ก็แค่ขอความจริงจากข้างใน เรื่องปัญหาเราไม่เห็นเป็นปัญหา ตัวเรานั้นเหมือนเชษฐาเสียที่ไหน คิดแต่เรื่องหยุมหยิมไม่เข้าใจ ยิ่งโกรธเกรี้ยวไปใหญ่ไม่ได้ที นี่ฤาไม่เขาเรียกใจไม่ตรงปาก เรายิ่งอยากถากถางไม่ถอยหนี แต่พอเห็นน้ำตาจนฤดี ส่วนวันนี้แค่หลบลี้ไม่ถอดใจ ก้องบดินทร์ หลายวันผันผ่านไปไม่เห็นหน้า ก็นึกว่าถอดใจให้ปลอดโปร่ง มารู้ซึ้งถึงใจคนขี้โกง ยังเชื่อมโยงอยู่ยั้งให้ฝังใจ เชิญให้นั่งทำตัวเป็นเจ้าบ้าน มือเจือจานปากสำราญด้วยขานไข คุยอย่างเฟื่องเรื่องเที่ยวกินให้ฟุ้งไป คนอะไรเกิดมาเพิ่งเคยเจอ มาครานี้มีเลี้ยวลดและคดเคี้ยว อีกทั้งเกี้ยวหน้าเป็นเล่นทีเผลอ ให้เจ็บแปลบแสบสันต์คันคะเยอ อย่าให้เจออีกทีมีเอาคืน พีรวิชญ์ เยาวเรศปฏิเสธซักแค่ไหน เมื่อเป็นเรื่องหัวใจไม่มีถอย อันตัวเราหาใช่คนหลักลอย ที่เคยถอยก็เพื่อหลักปักมั่นคง เมื่อหมายตาเจ้าเอาไว้เป็นที่หนึ่ง เราต้องดึงดันให้เป็นตามประสงค์ จะให้ผลเป็นแน่นอนและยืนยง คงต้องลงแรงกันไม่หวั่นเกรง อีกลีลาพาทีที่อัดเข้า ก็เพราะเราสื่อความนัยใช่ข่มเหง เห็นหน้าเจ้าเราอยากเย้าให้ครื้นเครง อีกเหมาะเหม็งยั่วขึ้นจึงชอบใจ ----------------------------จบไตรบท------------------------------------   Create Date : 07 มกราคม 2553 11 comments Last Update : 7 มกราคม 2553 16:04:42 น. Counter : 526 Pageviews. Share Tweet

รักคนแต่งกลอนนี้จังค่ะ   โดย: สาวกพีก้องเหมือนกัน IP: 124.122.152.92 7 มกราคม 2553 17:11:41 น.

ขอบคุณมากค่ะที่แต่งกลอนดีๆ มาให้อ่าน ชอบมากๆ ทุกกลอนเลย   โดย: บ่าวในเรือนพชรนุชิต (โจวไป่เหลียน) IP: 114.128.187.130 7 มกราคม 2553 18:03:13 น.

สวัสดีคับก้องคับเพิ่งเข้าใหม่ยังไงก็ฝากเนื้อฝากตัวและหัวใจดวงน้อยๆนี้ด้วยน่ะคับ เป็นบทที่กินใจน่ะคับมีความหมายดียังไงก็แต่งมาอีกน่ะคับจะรอชื่นชมคับ   โดย: wishmyheart IP: 117.47.14.96 7 มกราคม 2553 21:31:34 น.

ยอดเยี่ยมค่า ยอดเยี่ยมมาก ๆ เลย ยิ่งอ่านก็ยิ่งเห็นถึงความน่ารักของคุณพีกับน้องก้องมากขึ้นไปอีก น่ารักทั้งคนแต่ง น่ารักทั้งตัวละครอย่างนี้ แล้วจะให้เลิกรักได้ยังไง   โดย: นักเดินทาง IP: 119.191.9.135, 58.8.225.202 7 มกราคม 2553 22:06:56 น.

ขอบคุณ คุณวรินทร์รตา มากคะที่แต่งมาให้อ่าน ชอบมากค่ะ   โดย: บีม IP: 75.56.206.171 8 มกราคม 2553 3:54:17 น.

เข้ามาดูเผื่อมีไตรบท แต่งแล้วจริงๆด้วย อาจารย์สุดยอดเหมือนเดิม อ่านแล้วเห็นภาพมากๆค่ะ + คิดถึงพีก้องมากๆ ว่าแต่ ไม่ได้ลงในพันทิปแล้วเหรอคะ ไปหาดูไม่เห็นมีเลย   โดย: Little Rascal IP: 58.8.195.218 8 มกราคม 2553 11:18:44 น.

ตามมาอ่านต่อ ขอบคุณมากค่ะ   โดย: iying555 IP: 192.168.40.180, 61.19.125.2 8 มกราคม 2553 13:15:44 น.

อ่านแล้วคึกคัก เห็นภาพ ได้ใจจริงๆค่ะ รออ่านต่ออยู่นะคะ ขอบคุณค่ะ   โดย: Schree IP: 192.168.20.7, 202.28.84.49 8 มกราคม 2553 14:01:35 น.

เลิกลงในพันทิปชั่วคราวค่ะ เอาไว้แต่งจบบริบูรณ์แล้วลงทีเดียวเลยค่ะ แบบว่าขี้เกียจลงเป็นท่อน ๆ ไม่มันส์สะใจค่ะ แหะ ๆ   โดย: วรินทร์รตา 8 มกราคม 2553 19:54:59 น.

วันนี้ก็เพราะเหมือนเดิมนะคะ รอตอนต่อไปอยู่ค่ะ   โดย: จาจ้า IP: 115.67.251.53 8 มกราคม 2553 21:48:06 น.

มาตามอ่านค่ะ ไตรบทก็ยังคงไพเราะเช่นเดิม จะรอบทต่อไปนะคะ   โดย: หลงรักขนุนน้อย IP: 202.149.25.235 8 มกราคม 2553 23:49:11 น.