ไปปาย...

นั่งลงรูปใน space ก้อคิดถึงตอนไปปาย...

ปกติตรุษจีนทุกทีคนไทยแท้ๆ อย่างเราไม่มีที่ไป แต่ไม่ใช่ปีนี้ อิอิ สนุกจัง เป็นครั้งแรกที่แม่เพื่อนสาวเดนตายไปด้วย อยากจะจุดพลุปุ้งปั้ง

ปายเป็นเมืองที่ไปแล้วรู้สึกว่าเหมือนเวลาหยุดอยู่กับที่ ทำให้ถามตัวเองว่า จำเป็นแค่ไหนที่ต้องกลับไปเดินเร็วๆ ที่กรุงเทพอีกครั้ง เดินเร็วขนาดนั้น ไม่เดินได้มั้ย จะขี้เกียจมั้ยเนี่ย ยังสงสัยอยู่

ตอนไปปายเริ่มหนาว ยังมีร่องรอยที่โดนน้ำท่วมเมื่อฝนที่แล้วให้เห็นอยู่ คนที่บ้านกระทิงที่ไปพักบอกว่า น้ำท่วมทีพัดเอาบ้านเป็นหลังๆ ไปเลย 1 ในนั้นคือบ้านของ Belle Villa ที่พักคู่แข่ง อิอิ คนที่บอก คือคนที่ทำข้าวเช้าให้เรา ที่เล่าให้ฟังว่าตอนแรกสมัครเป็นคนขับรถ ตอนนี้เค้าให้ผมเป็นเชฟ 555 ม่ายเป็นไรพี่ ข้าวเช้าอร่อยดี เป็นๆ ไปเหอะ

ปายสวย เงียบ แต่ดูหยิ่งนิดๆ กำลังอยากได้อารมณ์ประมาณนี้พอดี ก่อนไปแวะห้วยน้ำดัง เห็นบ้านพักแล้วแม่เพื่อนตัวดีก้ออารมณ์พลุ่งพล่าน บอกว่า อยากพักที่นี่จัง (กับแฟน) พอถึงปายก้อประทับใจกับ Super Market ที่นั่นมาก ยังกะ Villa Market ที่สุขุมวิท ปายมีร้านค้าทุกอย่าง แต่มีอย่างละร้าน อืม...ชีวิตพอเพียง เสียดายขี่มอเตอร์ไซค์ไม่เป็น ไม่งั้นเสร็จแน่

ก่อนไปก้อได้พ่อเพื่อนฝรั่งผมทอง ตาฟ้าโปรโมทไว้ซะ นึกว่าบ้านมัน พี่พรีเซ้นท์ทุกอย่าง เอาแผนที่มาให้ ระบุที่ๆ ต้องไป นึกว่ามันจะตามไปซะแล้ว ก่อนไปมันยังมาทำตาปรอย เลยซื้อแผนที่ใหม่มาฝากมัน เพราะใช้ของมันจนขาด แหะๆ

แวะสะพานไม้ไผ่ข้ามแม่น้ำอันลือชื่อ ที่เพื่อนดูรูปแล้วบอกว่าไม่ใช่ที่เดิม เพราะโดนน้ำท่วมเลยสร้างใหม่ โห แวะทานข้าวเที่ยงที่ Pai River Corner ก็เจอแฟนคู่นึงแวะมาถามที่พัก ผู้ชายหล่อมาก (สาวๆ กลุ่มเราตาโต) แต่ผู้หญิงแค่น่ารักนิดๆ ทุกคนคิดเหมือนกัน...เสียดายผู้ชาย อิอิ แล้วเค้าก้อมาถามเราว่าพักที่ไหน พอวันรุ่งขึ้นก่อนออกไปเที่ยว ก้อเจอเค้าขี่มอเตอร์ไซค์ซ้อนแฟนมาดูที่พักที่บ้านเรา โอ้ วันนี้ก้อหล่อ เพื่อนดิชั้นก้อทำตาปรอยตามไป อิอิ กลางวันหมดไปกับร้านกาแฟที่ต่างๆ วัด ร้านอาหาร กลางคืน แน่นอนค่ะ หมดไปกับตลาดกลางคืน และแล้วสาวเมืองกรุงก้อพลาดอย่างแรง คือนึกว่าตลาดมันยาว เดินดูของแบบตามสัตว์ 4 ขามาก เพราะกลัวดูไม่ทัน อารมณ์ประมาณเดินพารากอน พอเดินเสร็จ 1 รอบ ถึงได้รู้ว่าไม่ใช่

ตลาดปายต้องละเลียดเดิน ดูนั่นนิดนี่หน่อย กินทุกอย่าง ค่อยๆ ซื้อไป กินไป ดูแล้วก้อดูอีก ของที่ขายเป็นงานศิลป์ซะเยอะ ก้อต้องใช้อารมณ์ศิลป์ซื้อ จะมาอารมณ์ช้อปปิ้งกระจายไม่ด้าย ของกินในตลาดอร่อย ข้าวต้ม โรตี บะหมี่เกี๊ยว อาจจะเพราะหนาว กินไรก้อหย่อยยย ประทับใจกับมันอบ 10 บาท กับน้ำสมุนไพรร้อนในกระบอกไม้ไผ่

และแล้วเรากับเพื่อนก้อเดินมาเจอร้านขาย Postcard ที่ดูออกว่า เด็กประมาณศิลปากรหรือเพาะช่าง ที่เบื่อเมืองใหญ่ มาทำกิจการคิดถึงชาวบ้านที่เมืองเล็ก Postcard ที่ขายเป็นรูปปายซะส่วนมาก อารมณ์ติสท์เก่าพลุ่งพล่านอย่างแรง ดิชั้นกับเพื่อนล้มตัวลงนั่ง เขียนโปสการ์ดหน้าร้านและให้เค้าประทับตราปาย ติดแสตมป์หย่อนตู้หน้าร้าน ด้วยใจที่คิดถึงเพื่อนฝูงตามที่ต่างๆ มากมาย

บอกแล้วว่าปายเงียบ น่าอยู่แต่ก้อน่าเหงา แต่เมืองก้อสวยจนทนเก็บไว้ไม่ไหว รวมๆ กันแล้วก้อทำให้เกิดอารมณ์อยากบอกใครว่าคิดถึงผสมกับอยากบอกว่าอยู่ที่สวยๆ น่ะ อิจฉามั้ย ดังนั้นโปสการ์ดเลยขายดี เสียดายที่ไปครั้งนี้เวลาน้อย ปายเป็นเมืองที่ต้องอยู่ไม่ใช่เที่ยว อยากอยู่ซักอาทิตย์ เอาไว้ไปใหม่ ไปกับคนที่ใจเดียวกัน ใจรักสงบ แต่ถึงรบไม่ขลาด กลับมาก้อยังคิดถึงเสมอ รอก่อน ขอเก็บตังค์โกอินเตอร์ก่อน เส้นทาง "รักแม่...พาแม่เที่ยว" ยังอีกยาวไกลนัก

Create Date : 29 สิงหาคม 2550 Last Update : 29 มิถุนายน 2553 22:35:29 น. Counter : 311 Pageviews.		1 comments
Share Tweet