| | ปลาซีลาแคนท์ ที่ได้รับการขนานนามว่า "ฟอสซิลมีชีวิต" (บีบีซีนิวส์) | | | "ปลาซีลาแคนท์เป็นรากฐานสำคัญสำหรับความพยายามของพวกเราที่จะทำความเข้าใจถึงวิวัฒนาการของสัตว์สี่เท้า" คริส อเมมียา (Chris Amemiya) นักชีววิทยาจากมหาวิทยาลัยวอชิงตัน (University of Washington) ในเมืองซีแอตเติล สหรัฐอเมริกา ซึ่งเป็นผู้เขียนนำในรายงานผลการวิจัยครั้งนี้กล่าว ซึ่งทีมนักวิจัยหวังว่าการถอดรหัสจีโนมของปลาซีลาแคนท์นั้นจะเผยถึงข้อมูลการกำเนิดของสัตว์บกมากยิ่งขึ้น ทว่า ผลการศึกษาจีโนมบ่งบอกว่า ปลาซีลาแคนท์ไม่ได้เป็นญาติที่ใกล้ ชิดที่สุดของสัตว์สี่เท้า แต่กลับเป็น "ปลาปอด" (lungfish) ซึ่งเป็นฟอสซิลมีชีวิต และมีครีบเนื้อ 2 คู่ เช่นเดียวกับปลาซีลาแคนท์ อย่างไรก็ตาม อเมมียาระบุว่า ไม่น่าจะเป็นไปได้ที่นักวิทยาศาสตร์จะถอดรหัสจีโนมทั้งหมดของปลาปอดได้สำเร็จในเร็วๆนี้ เพราะว่าจีโนมของปลาปอดมีขนาดใหญ่และซับซ้อนมากกว่าของปลาซีลาแคนท์ "เราเลือกยีนจำนวน 251 ยีน ที่มีความคล้ายกันมากๆ จากในจีโนมทั้งหมดที่เราศึกษา แล้วนำข้อมูลยีนเหล่านั้นมาสร้างแผนภาพให้เห็นว่าแต่ละสปีชีส์มีความสัมพันธ์กันอย่างไร จากแผนภาพก็เป็นที่ชัดเจนว่า ปลาปอดมีความใกล้ชิดกับพวกเตตระพอดส์มากกว่าปลาซีลาแคนท์" คำอธิบายเพิ่มเติมของ ศ.เคิร์สติน ลินด์บลาด-โตห์ (Prof Kerstin Lindblad-Toh) นักวิทยาศาสตร์ผู้เชี่ยวชาญด้านจีโนม จากมหาวิทยาลัยอัปซาลา (Uppsala University) ประเทศสวีเดน ที่เคยมีผลงานโดดเด่นในการถอดรหัสจีโนมสุนัขเป็นผลสำเร็จเมื่อหลายปีก่อน และเธอยังเป็นคณะกรรมการของสถาบันเทคโนโลยีแห่ง แมสซาชูเซ็ตหรือเอ็มไอที (Massachusetts Institute of Technology : MIT) และมหาวิทยาลัยฮาร์วาร์ด (Harvard University) ในสหรัฐฯ อีกด้วย นอกจากนี้ บทความที่ตีพิมพ์ในเนเจอร์ยังได้กล่าวถึงวิวัฒนาการอันเอื่อยเฉื่อยของปลาซีลาแคนท์เพิ่มเติมด้วยว่า ในปี 2555 นักวิจัยในญี่ปุ่นและแทนซาเนียได้ศึกษาเปรียบเทียบดีเอ็นเอระหว่าปลาซีลาแคนท์แอฟริกาและซีลาแคนทธ์อินโดนีเซีย โดยมุ่งศึกษาที่ยีน HOX ซึ่งเป็นยีนที่เกี่ยวข้องกับพัฒนาการของตัวอ่อน ผลการศึกษาพบว่ายีน HOX ของปลาซีลาแคนท์ทั้ง 2 สปีชีส์นั้นคล้ายกันอย่างน่าประหลาด ทั้งที่ซีลาแคนท์แอฟริกาและซีลาแคนท์อินโดนีเซียมีวิวัฒนาการแยกจากกันมานานกว่า 6 ล้านปีแล้ว โดยความแตกต่างของยีนดังกล่าวในซีลาแคนท์ 2 สปีชีส์ มีความแตกต่างกันน้อยกว่าความแตกต่างของยีนนี้ในมนุษย์และชิมแปนซี ซึ่งแยกสายวิวัฒนาการออกจากกันเมื่อประมาณ 6-8 ล้านปีก่อน เหตุที่ปลาซีลาแคนท์มีวิวัฒนาการไปอย่างเชื่องช้านั้น นักวิทยาศาสตร์สันนิษฐานว่าอาจเป็นเพราะสภาพแวดล้อมในโพรงใต้ทะเลลึกที่ปลาซีลาแคนท์ทั้ง 2 ชนิดอาศัยอยู่ไม่ได้เปลี่ยนแปลงไปจากเดิมมากนัก และขาดแรงกดดันจากการคัดเลือกโดยธรรมชาติ (natural selection) ซึ่งเป็นกลไกพื้นฐานของการเกิดกระบวนการวิวัฒนาการในสิ่งมีชีวิต อย่างไรก็ดี การค้นหาปริศนาของปลาซีลาแคนท์ยังไม่สิ้นสุดแต่เพียงเท่านี้ เพราะบีบีซีนิวส์รายงานเพิ่มเติมว่า ทีมนักวิทยาศาสตร์นานาชาติภายใต้การนำของ แอนโดรมีด โอเชียโนโลจี (Andromede Oceanology) ซึ่งเป็นองค์กรวิจัยในประเทศฝรั่งเศส และพิพิธภัณฑ์ธรรมชาติวิทยา (Natural History Museum) ในกรุงปารีส ปฏิบัติการติดตั้งอุปกรณ์ติดตามที่เรียกว่า อะคูสติค แทรคกิ้ง (acoustic tracking device) ไว้กับปลาซีลาแคนท์แอฟริกา เพื่อบันทึกพฤติกรรมการดำรงชีวิตในโพรงใต้ทะเลลึกของพวกมัน รวมทึกบันทึกภาพการเคลื่อนไหวของครีบและหางในรูปแบบ 3 มิติ ในขณะที่พวกมันว่ายน้ำด้วย
|