คาถาธรรม(52)...พากเพียรให้สู่ดี
บัดนั้น ปัจจุบันนั้น เรากำลังอยู่ในอาการ อยู่ในอารมณ์ดีหรือชั่ว เมื่อเรารู้ว่า เราอยู่ใน อารมณ์ที่ชั่ว หรือ ไม่ดี เราก็จะปรับเปลี่ยน เริ่มริ ดำริ ตั้งแต่ดำริมาทีเดียว เริ่ม ริเริ่มมา ทีเดียว ให้สู่ดี ตั้งใจให้สู่ดี พากเพียรให้สู่ดี พยายามบากบั่น อุตสาหะ ตั้งให้จริงๆ ให้สู่ดี จริงๆ เราจึงจะดำเนินสภาพขึ้นเจริญขึ้น นี่ เป็นจุดสำคัญที่สุด ที่เราจะแก้ไขความสู่ ถีนมิทธะ หรือ ความไม่กระปรี้กระเปร่า ไม่ร่าเริงเบิกบาน ไม่แคล่วคล่อง จะกลายเป็น ความหรี่ ความหลบ เป็นความซึม ความเซื่อง ซึ่งเป็นสภาพตรงกันข้ามกับพุทธะ ที่ชื่อว่า รู้ ตื่น เบิกบาน แจ่มใส
หากเราไม่แก้ และเราไม่สังวร ระวัง ไม่สำเหนียกกระทำให้แก่ตน สม่ำเสมอ เราก็จะกลาย เป็นผู้ที่ ตกไปในสภาพหลีกหลบ ลี้ หรือซึมเซื่อง จะกลายเป็น คนมีถีนมิทธะใหญ่ และ แก้ยาก ยิ่งอยู่ในหมู่กลุ่มที่เป็นศิษย์ตถาคต เป็นหมู่กลุ่มที่มี ปฏิปทา อย่างพุทธศาสนา แท้แล้ว มันยิ่งจะค้านแย้งกัน นับวันยิ่งจะรู้สึกปลีกแยก รู้สึกแตกต่าง และ ไม่ลงรอยกัน เพราะฉะนั้น ต้องสังวรให้ดี ฝึกหัดกระทำอาการ ที่จะแก้ สภาพนี้ ตามที่พระพุทธเจ้า ท่านให้สูตร ว่าเราต้องริเริ่ม เราจะต้องพากเพียร พยายาม แล้วเรา จะต้องบากบั่น ดังที่ กล่าวแล้วเสมอ เพื่อเข้าสู่ความเป็นพุทธะ เจริญยิ่งๆๆๆขึ้นไป
คาถาธรรมจากครูอาจารย์
Create Date : 09 มกราคม 2554 |
|
0 comments |
Last Update : 9 มกราคม 2554 12:36:27 น. |
Counter : 678 Pageviews. |
|
|
|