|
| 1 |
2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 |
9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 |
16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 |
23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 |
30 | 31 | |
|
|
|
|
|
|
|
คาถาธรรม(47)...หลักในการปฏิบัติธรรม
ผู้มีหลักในการปฏิบัติ คือ มีสติอยู่ รู้ตัว การมีสติ ได้เตือนเสมอ ว่าการรู้ตัวนั้น เรารู้ตัวอยู่ ๒ แง่ รู้ตัว เป็นไปตามโลกย์ นั่นเรียกว่า โมหะ คือ รู้เหมือนกัน ว่า ไอ้นี่อร่อย แล้วก็พยายาม เสพย์ความอร่อย ตามอำนาจของกิเลส เราก็รู้ ไม่อร่อยเราก็ยังรู้ และเราก็ไม่ชอบด้วย แล้วเราก็จะเอาตามใจที่อร่อย ดังนี้ เป็นต้น นั่น เหมือนกับเรามีสติ เรารู้อะไรทุกอย่าง เหมือนกัน แต่ว่า ไม่ใช่รู้ตัวทั่วพร้อม มีธัมมวิจัย มีวิริยะ มีความเป็นนักปฏิบัติธรรม
ถ้าผู้ใด มีความเป็นนักปฏิบัติธรรมแล้ว จะมีสติรู้ตัวทั่วพร้อม และ มีธัมมวิจัย อย่างพากเพียร ที่จะแบ่งกุศล-อกุศล แยกกุศล-อกุศลออกจริงๆ วิจัย วิจารณ์อยู่เสมอ แล้วก็พยายามวิริยะ อุตสาหะ ที่จะละจากอกุศล มีให้เราได้กระทำ มีให้เราได้ประพฤติ สู่กุศลที่ดีขึ้นๆ ยิ่งๆขึ้น เสมอๆ ดังนั้น การมีสติ จึงจะต้องมีธัมมวิจัย มีวิริยะ จึงเรียกว่า เป็นสติสัมโพชฌงค์ และ มีธัมมวิจัย เป็นตัวตาม มีวิริยะ เป็นตัวเพียร ที่จะต้อง กำหนดรอบ เป็นวงจักร ที่ทำงาน ปฏิบัติ เป็นเดินอยู่ ๆ เรียกว่า โพชฌงค์ เราจึงจะก้าว ไปสู่ความดี เมื่อได้ความดี ละล้างได้ ลดได้ ก็เดินไปสู่ความสงบ ซึ่งเรียกว่า ปีติสัมโพชฌงค์ ปัสสัทธิสัมโพชฌงค์ เมื่อเราทำได้ ตามที่เรามีหลัก มีศีล มีกรรมฐาน อันเป็นของตนๆ เราก็จะได้ปฏิบัติ สะสม ภูมิธรรมขึ้นไปเรื่อยๆ ตั้งมั่น เรียกว่าสมาธิ ทำได้ยิ่งขึ้นๆ แข็งแรง จนมีกำลังตั้งมั่น เรียกว่า สมาธิ และ ที่สุดก็บริสุทธิ์ บริบูรณ์ หรือ ดีเป็นเยี่ยม จึงเรียกว่าอุเบกขา
ผู้ที่ได้ใส่ใจ เข้าใจตนเอง มีองค์แห่งการตรัสรู้ หรือ องค์แห่งการเดินก้าวสู่ความเป็น พุทธะ ๗ ก้าว ๗ หลัก ด้วยประการฉะนี้ ผู้นั้นชื่อว่า มีหลักในการปฏิบัติธรรม เมื่อขยายออก อย่างกว้าง ก็จะเป็น โพธิปักขิยธรรม ๓๗ นี้คือ หลักปฏิบัติ หรือ ทางก้าวเดิน หรือ มรรคแท้ๆ เต็มองค์ ของศาสนาพุทธ
คาถาธรรมจากครูอาจารย์
Create Date : 09 มกราคม 2554 |
Last Update : 9 มกราคม 2554 12:12:17 น. |
|
0 comments
|
Counter : 391 Pageviews. |
|
|
|
|
|
|
|