ฝนหลงฤดู กลรักเทพจิ้งจอก/นานามิ
ฝนหลงฤดูเสียงใบไม้ไหวสอดประสานกับเสียงนกร้อง
นี่คือเสียงแห่งผืนไพรที่ขับขานอยู่ทุกวัน หญิงสาวในชุดจิฮายะสีขาวตัดกับสีแดงสด ยืนนิ่งบนกิ่งของต้นไม้ใหญ่ที่แผ่กิ่งก้านกินบริเวณกว้าง เส้นผมสีเงินถูกปล่อยให้พลิ้วรับกับสายลมอ่อน ดวงตาตาสีทองยามนี้ปิดสนิท ริมฝีปากเม้มเข้าคล้ายจะบอกว่าไม่ชอบใจ
“กลิ่นฝน”
หญิงสาวลืมตาขึ้น ที่สุดปลายสายตาเมฆสีคล้ำเกาะกลุ่มกันและกำลังเคลื่อนเข้ามาใกล้ เธอทิ้งตัวลงจากจุดที่ยืนอยู่ และลงแตะพื้นอย่างสวยงาม ทั้งที่ความสูงขนาดนี้หากเป็นมนุษย์ธรรมดาคงได้แข้งขาหัก แต่กับคนที่มีเลือดมนุษย์อยู่เพียงครึ่ง สิ่งนี้ไม่ใช่เรื่องยากเลย
จากเมฆกลุ่มเล็กๆ จนตอนนี้เกาะตัวหนาจนผืนฟ้ากลายเป็นสีคล้ำ หยดน้ำเย็นๆร่วงหล่นลงจากฟ้า จากทีละน้อย ค่อยๆเพิ่มมากขึ้น เหล่าสัตว์น้อยใหญ่ต่างก็ซุกตัวอยู่ในรังเพื่อหลบความหนาวเย็นของฝนหลงฤดู
กลรักเทพจิ้งจอก
นานามิ
นิยายไทยแฟนตาซี 2013
ผู้ติดตามบล็อก : 6 คน [