ขอบคุณสำหรับบทส่งท้ายที่หวานไม่แพ้คราวก่อนนะค่ะ
คืนนี้นอนฝันดีอีกแล้ว
และแล้วพ่อจุงโจก็ขโมยจูบและหัวใจของโบอึนไปเกือบหมดทั้งดวงแล้วรึเปล่าหรือได้ไปหมดแล้วนะ
ร้ายนะเนี้ยจูบซะไม่เกรงใจคนอ่านเลยนั่งเกร็งจนมือจะเป็นตะคริวแล้วนะนี่

ขอบคุณครับท่านอุ้ม สุดยอดอีกแล้ว โหแต่งแบบนี้อยากบอกเยี่ยมมาก ไม่รู้จะบรรยายแบบไหนดีเลย แต่ว่ามอไซด์เท่ห์มากๆ55+ชอบมอไซด์มากๆๆรุ่นนี้ชาติก้อไม่มีปัญญาซื้อ เงินเดือนน้อยเสียด้วยสิครับ ขอเป็นกำลังใจให้นะครับท่านอุ้มท่านสา

ว้าว ลงแล้วๆ เจิมๆ อิอิ

ขอบคุณท่านผอ.มากค่า ที่ลงให้ รบกวนอยู่เรื่อยเลย ขอบคุณมากนะคะ

ขอบคุณสำหรับเม้นนะคะ เป็นกะลังใจให้ท่านอุ้มมากจิงๆ อิอิและยังเผื่อแผ่มาให้ข้าน้อยอีก ขอบคุณมากค่ะ

ปล. ตอนนี้ถือว่ายังน้อยไปค่ะ ^ ^// มีหวานกว่านี้อีกๆๆๆ รอๆนะคะ อิอิ

ขอบคุณท่านอุ้ม ท่านสาฯ มากมายคร้าบบ สำหรับความหวานในตอนนี้

ยังมีหวานกว่านี้อีกเหรอครับ ชอบครับชอบ จัดมาเลย จะรอนะครับ

จะว่าไป ข้าน้อยเริ่มจิ้นเฮียกึนเป็นจุงโจได้ทีละนิด ทีละนิดแล้วขอรับ พลังการจิ้นจะเพิ่มตามดีกรีความหวานที่เพิ่มขึ้นนั่นแหละครับ อิ อิ

แต่เอ๊ะ... มอเตอร์ไซค์คันนั้นดูยังไง ยังไง (ตีลังกาดูก็แล้ว) ก็ที่นั่งเดียว โบอึนกับจุงโจนั่งกัน...ท่าไหนหว่า?

นั่งได้คะแต่แบบว่าเบียดกันไปนิ๊ด(เหอะๆ.,ความคิดคนแต่งอ่ะ)

ในที่สุดก็มาถึงตอนนี้ ( อิอิ )
ว่าแต่ จุงโจ ขอร้องให้โบอึนอยู่ด้วยอ่ะ
คิดทำไรโบอึนป่าว
ร้ายจริงๆนะพ่อจุงโจ

ชอบๆๆๆ น่ารักกก

มีหวานกว่านี้อีกหรอท่านยาม

รอ รอ รอ



^______^

ไม่ได้เข้ามาทักทายทุกท่านอย่างจริงๆจังๆซักที.วันนี้ได้โอกาสแหละ(เหอะๆ)

ขอพูดถึงเรื่องใจ..ปรารถนาอีกซักครั้งนะคะ
เรื่องนี้เป็นเรื่องแรกที่ข้าน้อยแต่งขึ้น เป็นเรื่องแรกที่เป็นรูปเป็นร่างขึ้นมาซึ่งถ้าไม่มีท่านสาและท่านผอ ก็คงไม่มีใจปรารถนาเหมือนกันและที่สำคัญลูกบล็อคพี่น้องที่น่ารักทุกท่านที่เป็นกำลังใจมาให้ฟิคเรื่องนี้ ทุกตอนที่แต่งออกมาอยากให้เรื่องนี้ให้มากกว่าความเพลิดเพลินคะ อยากให้ทุกท่านเห็นการเติบโตของตัวละคร อย่างจุงโจและโบอึน การตัดสินใจและความคิดที่เติบโตขึ้นตามกาลเวลา ภาระหน้าที่ของคนที่เป็นลูก และการจัดการกับความรู้สึกและอารมณ์ของตัวเองในยามคนที่รักจากไป...

จุงโจ เป็นผู้ชายที่เพียบพร้อมไปทุกอย่าง เป็นผู้ชายที่ผู้หญิงส่วนใหญ่ใฝ่ฝัน แต่จุงโจก็เป็นเด็กที่ครอบครัวขาดจุดศูยน์รวมความรักไปอย่างแม่ของเขา. มุนแดซุงไม่สามารถจัดการกับอารมณ์ของตัวเองได้ยามเมื่อคนที่เขารักสุดดวงใจจากไปอย่างกะทันหัน เขาถึงส่งลูกชายคนเดียวให้ไปไกล โดยหารู้ไม่ว่า สิ่งที่เด็ก7ขวบอย่างจุงโจต้องการมากที่สุดนั้นก็คือ ความรักจากผู้เป็นพ่อ มากกว่าจะเป็นจากอาทั้งสอง การกลับมาเกาหลีอีกครั้งของจุงโจในวัย 18แล้วนั้นยิ่งเพิ่มความห่างเหินและเพิ่มช่องว่างให้กับเขาและพ่อขึ้นมาก,ผ่านการแสดงออกที่เฉยชา (ไม่สนใจในสิ่งพ่อพูดและสอน)และ หลบหลีก(การไม่เรียก พ่อ แต่เรียกท่านประธานและไม่ต้องการมีส่วนร่วมใดๆที่จะต้องเกี่ยวข้องกับพ่อเขาโดยเฉพาะครอบครัวใหม่ของพ่อ)
แต่คำว่า สายเลือด มันย่อมข้นกว่าน้ำแน่นอน ถึงจุงโจ จะหลีกหนีเฉยชาเพียงใดเขาก็หลีกหนีหน้าที่ของคนที่เป็นลูกไปไม่พ้น
ตอนที่6 นี้จะเห็นได้ว่า จุงโจเป็นคนน้ำนิ่งไหลลึก จุงโจไม่ได้เป็นคนใจเย็น และด้วยวัยที่ยังเป็นวัยรุ่น การตัดสินใจและคำพูดย่อมไม่ได้ผ่านการกลั่นกรองมาก่อนแน่นอนยามที่มีเรื่องกระทบอามรมณ์ร้อนๆของเขา

ตัวละครอย่างจุงโจนี้จะเติบโตขึ้นแน่นอนคะจุงโจเป็นตัวละครที่ ข้าน้อยหลงรักมาตั้งแต่เริ่มแต่งเพราะ รู้สึกว่า คนอย่างนี้ถ้าได้รับการเลี้ยงดูและและได้รับความรักความอบอุ่นจากครอบครัวที่ดีแล้ว จุงโจจะเป็นคนที่วิเศษที่สุดแต่ถ้า คิดในทางกลับกัน ได้รับการเลี้ยงดูมาแบบผิดๆ แล้ว จุงโจก็จะกลายเป็นอีกคนที่สามารถทำเรื่องเลวร้ายต่างๆได้โดยไม่แม้แต่จะคิดถึงคุณธรรมใดๆในโลกได้(เวอร์อีกแหละ.เหอะๆ)


วันนี้ขอแค่ตัวละครจุงโจก่อนนะคะ
เอาไว้จะมาพูดถึงตัวละครตัวหลักตัวอื่นๆในตอนต่อไป
ขอบคุณมากๆคะ