แปลกนะครับ ทุกครั้งที่เดินทางไปพักในที่แบบนี้ทำไมถึงได้ตื่นในช่วงเวลาที่เฝ้ารอพอดี หรือจิตที่ถวิลหาลึก ๆของเราเฝ้าบอกเราให้ตื่นจากนิทราในยามที่ท้องฟ้าที่มืดมิดกำลังจะถูกบดบังด้วยแสงแห่งตะวันอันงดงาม ผมไม่รีรอที่จะเดินไปล้างหน้าล้างตาและเดินกลับมายังเต้นพักแรม หยิบกล้องคู่กายของผมเดินลัดไปยังอีกด้านของเต้นพักแรม มีคนจำนวนหนึ่งยืนเฝ้ารอชมแสงตะวันแสงแรกแห่งเช้าก่อนผมซะแล้ว

แสงทไวไลท์เริ่มชัดเจนขึ้นทุกขณะ เป็นเสมือนสัญญาณเตือนให้รู้ว่าเวลาแห่งรัติกาลกำลังจะสิ้นสุดลง แสงทองของวันใหม่ส่องสว่างไปทั่วหุบเขาอันไกลโพ้น ทะเลหมองแสนงามค่อย ๆชัดเจนขึ้นทุกขณะ

นี่ไม่ใช่ครั้งแรกของผมหรอกครับกับการได้ชื่นชมทะเลหมอก แต่มันเป็นการชื่นชมทะเลหมอกที่ผมสามารถถ่ายภาพมันได้ เพราะก่อนหน้านี้นานมาแล้วผมไม่มีกล้องถ่ายภาพหรอกครับ ผมเพิ่งได้เป็นเจ้าของมันเมื่อสามสี่ปีนี้เอง หากถามผมว่าที่นี่สวยสู้ที่อื่น ๆได้ไหม ผมตอบได้เลยว่า ขอให้คุณจงลืมสถานที่ต่าง ๆที่คุณเคยไปมา และเฝ้ามองปล่อยใจสัมผัสกับบรรยากาศและธรรมชาติที่อยู่ตรงหน้า  โ ด ย ไ ร้ ก า ร เ ป รี ย บ เ ที ย บ แ ล ะ ข้ อ แ ม้ ใ ด ใ ด ..คุณจะพบกับความสุขที่ยิ่งใหญ่ในทุกแห่งที่คุณได้สัมผัส

ความสุข สดชื่น ท่ามกลางบรรยากาศที่ธรรมชาติมอบให้คือความสุขที่ผมถวิลหาและดั้นด้นฟันฝ่ามาจนถึง และผมก็เชื่อเช่นกันครับว่า มีอีกหลายท่านที่คิดและรู้สึกเช่นเดียวกับผมและผมก็เชื่อว่าผมโชคดีกว่าใครอีกหลายคนที่ไม่มีโอกาสได้สัมผัสกับบรรยากาศที่ธรรมชาติบรรจงมอบให้ ความสุข ที่เราต่างเพียงได้แค่ซึมซับและรับรู้ โดยไร้การครอบครอง ช่างเป็นความสุขที่บริสุทธิ์แท้จริง

ผมถ่ายภาพไปมาอยู่สักพักสลับกับการพูดคุยกับนักเดินทางท่านอื่นที่เราไม่เคยรู้จักกันมาก่อนอย่างถูกคอโดยที่เราต่างไม่รู้จักกันดีมากไปกว่านักเดินทางที่เฝ้ารอความงดงามที่ธรรมชาติกำลังมอบให้ ดวงตะวันที่ผมเฝ้ารอกำลังค่อย ๆโผล่พ้นขอบฟ้าแสนไกลโพ้น ที่ดูเสมือนว่าอยู่เพียงหลังสันเขาเพียงเอื้อมถึง ช่างงดงามยิ่งนักในความรู้สึกแห่งช่วงเวลานั้น มนต์สะกดใดเล่าสั่งให้ผมและคนอื่น ๆ ต่างยกกล้องถ่ายภาพของตนเก็บภาพที่อยู่ตรงหน้าท่ามกลางความเงียบ...อีกครั้ง