ในวันนั้นผมมีโอกาส โอกาสที่อาจไม่ได้มีและพบพานตลอดชีวิตที่เหลือ

บนเส้นทางเพื่อมุ่งสู่การแบ่งบัน

เส้นทางที่มุ่งสู่ที่ที่ผมไม่คุ้นเคย

มันช่างงดงามเหลือเมื่อได้สัมผัสทางสายตา และอิ่มเอมที่หัวใจ






โ อ ก า ส ... สิ่ ง ที่ ส า ม า ร ถ ใ ห้ แ ล ะ ไ ด้ รั บ

คือประโยคที่ผมใช้เป็นชื่อบล็อคหนึ่ง นานมาแล้ว

ในวันที่ผมได้รับโอกาสเพื่อไปสู่เส้นทางฝัน

จนผมนั้นสามารถฟันฝ่าไปถึงจุดหมายด้านการศึกษาได้สำเร็จ

มาวันนี้ หลายปีผ่าน

ผมได้รับโอกาสอีกครั้ง

โอกาสที่จะนำความรู้ความสามารถ... เพื่อให้โอกาส

เมื่อได้รับมอบหมายให้จัดโครงการบริการวิชาการให้ความรู้ด้านคอมพิวเตอร์

โรงเรียนบ้านดงเสลา อ.ศรีสวัสดิ์ จ.กาญจนบุรี

คือกลุ่มเป้าหมายที่ผมและทีมงานอีก ๒ คนต้องเดินทางไป





ผมและทีมงานอีก ๒ คนเดินทางไปกับอีกทีมงานหนึ่งซึ่งได้รับมอบหมายให้ไปจัดโครงการ ณ โรงเรียนบ้านดงเสลาเหมือนกัน

แต่ต่างวัตถุประสงค์

พวกเราทั้งหมดเดินทางไปด้วยรถตู้เช่า ๒ คัน

ผมได้นั่งคันป้ายแดงนี่แหละครับ



เมื่อเดินทางไปถึงศรีสวัสดิ์ ก็นำรถลงแพขนานยนต์ เพื่อข้ามไปอีกฝั่งหนึ่ง หากจำไม่ผิดค่าบริการคันละ ๗๐ บาท






บอกได้เลยครับว่าผมโชคดีที่สุดที่ได้มาในครั้งนี้ ผมได้เห็นธรรมชาติที่งดงามจนไม่สามารถอยู่นิ่งเฉยได้

เดินถ่ายภาพไปมาอยู่บนแพขนานยนต์อย่างออกนอกหน้านอกตา

ประหนึ่งตื่นตาตื่นใจเหมือนบ้านนอกเข้ากรุงยังไงยังงั้นเลยเชียว

































ใช้เวลาไม่นานเพียงไม่กี่นาที แพขนานยนต์ก็พาเราข้ามฝั่งมาอีกฝั่ง







ในวันนั้นเราเดินทางไปถึงที่หมาย ...บ้านดงเสลา ก็เย็นย่ำ โรงเรียนก็ปิดแล้ว

พวกเราจึงตัดสินใจ มุ่งสู่ที่พักเพื่อจัดเก็บสัมภาระและอุปกรณ์ต่าง ๆ เพื่อเตรียมที่จะจัดกิจกรรม

และถ่ายทอดความรู้ต่าง ๆที่เรามีให้แด่ครูและนักเรียนที่นี่







เมื่อเดินทางไปถึงที่พัก ผมก็คงเป็นเหมือนเคย ๆ

ผมไม่ได้สนใจว่าเป็นที่พักระดับกี่ดาว

มีเวลคัมดริ้งแสนอร่อยชื่นใจไว้ต้อนรับไหม

ห้องนอนจะเป็นเช่นไร มีสิ่งอำนวยความสะดวกมากน้อยแค่ไหน

และเหตุผลอื่นๆ ที่หลาย ๆท่านอาจให้ความสำคัญ

สำหรับผมแล้ว

ผมจะไม่ขอทิ้งช่วงเวลา ที่เป็นเสมือนดั่งโอกาสทอง

ที่ถูกทำลายด้วยความเขลาที่แฝงมาในรูปกิเลสสัมผัส

รูป รส กลิ่น เสียง







ตะวันใกล้ลับขอบฟ้า แม้วันนี้จะไม่เห็นแสงตะวันเสียเท่าไหร่

แต่ยังพอมีแสงทองงดงาม ให้ได้สัมผัส

ทดแทนสิ่งต่าง ๆที่แฝงมาในรูปกิเลสสัมผัส

รูป รส กลิ่น เสียง

หรือนี่คือกิเลสในอีกรูปแบบหนึ่ง

ที่ผมยินยอมที่จะครอบครอง และตกอยู่ในห้วงของมัน






มุมถ่ายภาพมีไม่กี่มุมหรอกครับ ผมก็ได้แต่ถ่ายซ้ำไปซ้ำมา

ประหนึ่งตักตวงความสุขแห่งทิวา

ก่อนตะวันจะลาลับขอบฟ้า เพื่อก้าวสู่ราตรีกาล

และมุ่งสู่อรุณรุ่งแห่งภาระกิจที่มาในครั้งนี้






แม้จะเป็นภาพที่ถ่ายภายใต้มุมที่ซ้ำ ๆ

แต่ตัวผมเองก็ยากที่จะตัดใจยอมทิ้งภาพที่ซ้ำ ๆนั้น

เพราะอย่างที่เคยกล่าวไว้

ท้องฟ้ามุมเดิมๆ จะไม่มีทางเหมือนกัน

ด้วยเวลาที่หมุนเปลี่ยนเวียนผ่านไปทุกวินาทีที่ดูเหมือนช้า

แต่นำพาสรรพสิ่งแปรเปลี่ยนเร็วเหลือ







ผมไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานเพียงใด

ทีมที่เดินทางมาด้วยกันกำลังทำอะไร

ผมละสายตาจากกล้องของตนเอง มองไปรอบ ๆตัว

ก็พบว่า

ไม่ได้มีเพียงผมเท่านั้น

ที่กำลังซึมซับความงดงามที่ธรรมชาติมอบให้






































































ดวงตะวันใกล้อัสดงลงทุกขณะ

เป็นสัญญาณเตือนให้ผมรู้ว่า วันเวลาแห่งการดำรงอยู่ของชีวิต ...ลดน้อยถอยลงไปอีกวัน

อัสดง ...เพื่อการเริ่มต้นวันใหม่







เพียงไม่นานรัตติกาลก็ข้ามผ่านให้ผมได้ชื่นชมบรรยากาศและธรรมชาติ

ผมยืนสูดลมหายใจให้เต็มปอดทอดสายตามองไปเบื้องหน้า

สดชื่นและสุขใจเหลือ






ผมยืนทอดสายตาพร้อมยกกล้องคู่กายเก็บภาพที่ได้เห็น

ในใจคิดว่า หากโชคดีอีกระดับ จะได้เห็นดวงตะวันโผล่พ้นขอบฟ้า ท่ามกลางฟ้าที่หลัวเหลือเกินวันนี้





ดูเหมือนจะไม่มีวี่แววแห่งแสงทองของวันใหม่

ผมเริ่มถอดใจ

เสียงรถตู้สองคันที่เป็นพาหนะเดินทางครั้งนี้เริ่มขึ้น

เพื่อเตรียมความพร้อมในการเดินทางไปยังโรงเรียนบ้านดงเสลา

ผมหันไปเก็บภาพรถสองคันนั้น แล้วหันหลังให้กับธรรมชาติที่งดงามไปเตรียมตัวเดินทาง





เราใช้เวลาไม่นานครับ ก็เดินทางไปถึงโรงเรียนบ้านดงเสลา

ไปทันยืนเคารพธงชาติพอดี เพราะเป็นเวลาแปดโมงเช้า

รู้สึกดีนะครับ นานปีที่ผมไม่ได้ทำแบบนี้










แปลกนะครับ ระดับมหาวิทยาลัยกลับไม่ปลูกฝังค่านิยมรักและเคารพชาติ

หลายคนอาจบอกผมว่า การยืนเคารพแบบนี้มันก็ไม่ได้สื่อว่าต้องรักซาติ

และการรักและเคารพชาติ มันก็แสดงออกได้หลายอย่าง

ผมคงไม่ถกเถียงด้วยหรอกครับ

สำหรับผม ... การปลูกฝังค่านิยมรักชาติแบบนี้

หากเรากระทำซ้ำ ๆ เราจะคุ้นชินและเป็นนิสัย

หากเราละเลยเพิกเฉย โดยมิได้มีกิจกรรมกำกับ

เราก็จะละเลย เพิกเฉย และหลงลืมไปในที่สุด

























ผมได้รับเกียรติพูดคุยกับเด็ก ๆหน้าเสาธง














ท่อพีวีซีสีฟ้า คือกระปุกหยอดเหรียญบริจาคครับ

รูหยอดเหรียญสามารถหยอดได้เหรียญบาท หรือเล็กกว่าเท่านั้น

โรงเรียนต้องการให้เด็กบริจาคเพียงหนึ่งบาทเท่านั้น ตามแต่ใครจะบริจาค

เมื่อเคารพธงชาติเสร็จ จากนั้นเราก็แยกย้ายปฏิบัติภาระกิจ

โดยทีมงานผมเมื่อได้พูดคุยกับคุณครูผู้ดูแล ก็แสดงความประสงค์

อยากให้อบรมนักเรียนกลุ่มหนึ่งเป็นพิเศษ

เพื่อที่จะได้ช่วยดูแลคอมพิวเตอร์ของพวกเขาได้





ทีมงานผมที่ไปให้ความรู้ด้านคอมพิวเตอร์ เราไปกันสามคนครับ

เมื่อได้พูดคุยกับคุณครูที่โรงเรียน รับฟังความต้องการ

เราจึงแบ่งเป็นสองส่วน

ส่วนแรก แก้ไขคอมพิวเตอร์ที่ชำรุดให้กับมาใช้งานได้

เมื่อรวม ๆแล้ว เราก็สามารถทำให้คอมพิวเตอร์ที่ชำรุดกลับมาใช้งานได้รวม ๕ เครื่อง






ส่วนที่ 2 ให้ความรู้แก่ครูและนักเรียน

เกี่ยวกับคอมพิวเตอร์และการดูแล และแก้ไขปัญหาที่เกิด

จากการพูดคุยกับนักเรียน

ถามว่า หากคอมพิวเตอร์ที่บ้านมีปัญหาทำอย่างไร

ได้คำตอบว่า ต้องยกไปซ่อมในเมือง ซึ่งต้องนั่งแพขนานยนต์และรถไปเป็นชั่วโมง

และรอจนเสร็จ แล้วก็ยกกลับมา

เมื่อได้ยินมันสะท้อนใจมิใช่น้อยเลย




ครูผู้ดูแลและกลุ่มนักเรียนที่อบรมให้เป็นพิเศษ
ทบทวน ปฏิบัติจริง จนสามารถทำได้


เราใช้เวลาเต็มที่เลยครับกว่าจะเสร็จก็ปาเข้าไปเกือบห้าโมงเย็น
เพราะเรามีเวลาเพียงแค่หนึ่งวันเท่านั้น
สายฝนหยุดตกพอดี
พวกเราจึงเดินทางกลับที่พัก
ด้วยความสุขและอิ่มเอมใจ
แม้จะรู้สึกเหนื่อยและเพลียเหลือ





เรากลับมาถึงที่พักก้แยกย้ายกันอาบน้ำและรับประทานอาหาร และพักผ่อน

เพื่อเดินทางกลับในรุ่งเช้า





เช้านี้...ผมก็ปฏิบัติเหมือนเช่นเคย

ผมตื่นมาล้างหน้าล้างตาตั้งแต่ยังไม่สว่าง เพื่อนำพาตัวเองออกไปสัมผัสและซึมซับบรรยากาศ

ที่ผมอาจไม่มีโอกาสกลับไปอีกในช่วงเวลาแห่งชีวิตที่เหลือ

แสงตะวันจากขอบฟ้าอันไกลโพ้นหลังทิวเขา เป็นสัญญาณแสดงถึงการเริ่มวันใหม่

เป็นสัญญาณเตือนให้ผมรู้ว่า วันเวลาแห่งการดำรงอยู่ของชีวิต ...ได้เริ่มต้นใหม่อีกวัน

ผมโชคดีที่ได้รับ ผมโชคดีที่มีวันนี้
















































หลังจากเรารับประทานอาหารเช้าเสร็จ

เราก็เก็บสัมภาระและขนขึ้นรถเพื่อเดินทางกลับ

โดยไม่ได้แวะที่ใดใดอีก





นำรถขึ้นแพขนานยนต์ข้ามฟากเดินทางกลับ



























ถือเป็นการปิดฉากโครงการที่อยู่ภายใต้ความรับผิดชอบของผมและทีมงาน

ขอบคุณทุกท่าน ทุกๆความช่วยเหลือ และทุกการแบ่งปัน

ที่ทำให้ผมและทีมงาน

ได้มีโอกาสนำความรู้ ความสามารถที่ตนเองมี

แบ่งปันให้กับผู้อื่นตามสมควร

ขอขอบคุณ

ที่ทำให้ผมได้มีโอกาสสัมผัสบรรยากาศที่งดงาม

ณ สถานที่แห่งนี้

บ้านดงเสลา อ.ศรีสวัสดิ์ จ.กาญจนบุรี

........................