สวัสดีทุกท่าน ที่แวะมาเยือนบ้านหลังนี้ ที่เจ้าของบ้านเข้ามาอัพบล็อคแล้วก็หายไปไม่ได้พูดคุยทักทายอะไร ช่วงนี้ภาระกิจมากมายจริง ๆครับ ภาระกิจที่ว่าก็ทั้งงานทั้งพักผ่อนแหละครับ นี่ก็เพิ่งกลับมาจากเมืองน่านเมื่อวันที่ ๑๐ ที่ผ่านมาหลังจากเดินทางไปเมื่อวันที่ ๘
น่าน ... ผมก็เพิ่งเคยไปครั้งนี้ก็ครั้งแรก และเป็นการเดินทางด้วยรถตัวเองเป็นครั้งแรกสำหรับการเดินทางท่องเที่ยวช่วงปลายปี และก็เป็นการเดินทางที่สาหัสมากเนื่องจากเจ้ามังกรมรกต รถคู่กายเกิดรวนอาการสดุด วิ่งไม่ออก ควันดำโพยพุ่งมากมาย ก่อนการเดินทางขึ้นอุทยานนันทบุรี ทั้งที่ตรวจสอบสภาพรถก่อนมาเรียบร้อย การเที่ยวครั้งนี้ภาพจึงน้อยไปกว่าที่คิด อาจด้วยใจที่กังวลลึก ๆเกี่ยวกับรถ แต่ก็พยายามซึมซับเอาบรรยากาศที่นับได้ว่า น่าน เป็นเมืองที่น่าอยู่ สงบและมีธรรมชาติและวัฒนธรรมที่งดงามมากทีเดียว
น่าน ... แม้พื้นที่ส่วนใหญ่จะเป็นทางคดเคี้ยวขึ้นลงไปตามภูมิประเทศที่เป็นภูเขา แต่ไม่ได้ส่งผลต่อการเดินทางมากนัก รถยนต์เก๋งก็สามารถไปได้ คงมีบางช่วงที่เป็นหลุมบ้างระหว่างขึ้นอุทยานแต่ผมก็เห็นรถยนต์เก๋งก็ขับขึ้นไปกันหลายคันอยู่ ขึ้นอยู่กับผู้ขับต้องเข้าใจในการขับรถในสภาพเช่นนั้นมากกว่า
| วั ด ภู มิ น ท ร์ อำเภอเมืองน่าน จังหวัดน่าน
 ภาพ "ปู่ม่าน ย่าม่าน" กระซิบรักบันลือโลก “คำฮักน้องกูปี้จักเอาไว้ในน้ำก็กลัวหนาวจักเอาไว้พื้นอากาศกลางหาว ก็กลัวหมอกเหมยซอนดาวลงมาขะลุ้มจักเอาไปใส่ในวังข่วงคุ้ม ก็กลัวเจ้าปะใส่แล้วลู่เอาไปก็เลยเอาไว้ในอกในใจ๋ตัวชายปี้นี้ จักหื้อมันไห้อะฮิอะฮี้ยามปี้นอนสะดุ้งตื่นเววา...”
“ความรักของน้องนั้นพี่จะเอาฝากไว้ในน้ำก็กลัวเหน็บหนาว จะฝากไว้กลางท้องฟ้าอากาศกลางหาวก็กลัวเมฆหมอกมาปกคลุมรักของพี่ไปเสีย หากเอาไว้ในวังในคุ้มเจ้าเมืองมาเจอก็จะเอาความรักของพี่ไป เลยขอฝากเอาไว้ในอกในใจของพี่จะให้มันร้องไห้รำพี้รำพันถึงน้องไม่ว่ายามพี่นอนหลับหรือสะดุ้งตื่น”
คำกระซิบรักของปู่ม่านย่าม่าน โดย....อาจารย์ สมเจตน์ วิมลเกษมปราชญ์เมืองน่าน
|
ความโกรธครอบงำนรชนเมื่อใด
ความมืดมนย่อมเกิดมีขึ้นเมื่อนั้น
เมตตาและให้อภัยต่อสัตว์และเพื่อนร่วมโลก ตลอดไป...นะคะ