|
|
| | 1 | 2 |
| 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 |
| 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 |
| 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 |
| 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 |
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
|
~ การจากไป...ของอีกหนึ่งคนสำคัญ ~
 คุณยาย..คือ แม่ ของแม่....
แต่ที่เราคุ้นเคย...และเรียกอยู่ประจำ คือ อาม่า....
อาม่าเป็นคนจีน
เชื้อสายจีน ที่ข้ามน้ำ ข้ามทะเลมาจากประเทศจีน...
ท่านจะพูดแต่ภาษาจีน...และท่านจะไม่เข้าใจภาษาไทยเลย...
อาม่าเป็นคนที่ใจดีมากๆ...
ตั้งแต่เราเล็กๆ เวลาไปหาท่าน สิ่งแรกที่ท่านพูดถึง คือ...กินอะไรมาหรือยัง
แล้วก็จะรีบ ให้ คนไปซื้อของกินมาให้...
พอ 4 โมงเย็น...ท่านก็จะรีบบอกว่า...กลับบ้านได้แล้ว..ดึกแล้ว
เพราะท่านจะไม่ชอบให้ลูกหลาน กลับบ้านดึกๆ
ก่อนกลับ...ท่านจะแว๊บไปตลาด..ซื้อของกินมากมาย...
ให้เรา กับแม่ ได้หิ้ว ติดมือ กลับบ้านเสมอๆ...
อาหารหลัก คือ เป็ด-ทอดมัน และ เผือกทอด...
วันที่ 27 สิงหาคม...เป็นวันสุดท้าย ที่เราได้เห็นท่าน...มีลมหายใจ
เพราะวันต่อมา....เวลา 17.40 น. ขณะที่เรากำลังจะขับรถไปรับแม่
กลับจากบ้านท่าน....เราได้รับคำตอบว่า....แม่ยังกลับไม่ได้
อาม่าเสียแล้ว..ให้รีบๆ มา...ถามว่า อึ้งไหม....ก็คงไม่มาก
เพราะทำใจมาได้ซักพักแล้ว...ตั้งแต่ท่านเริ่มเข้าโรงพยาบาล...
โดยปรกติแล้ว...เราจะมีหน้าที่ ขับรถ พาแม่ไปหาท่าน 2 อาทิตย์ครั้ง
อาทิตย์ก่อนหน้านี้..เราก็ได้ไป ตามปรกติ...ท่านไม่พูดอะไรแล้ว...
เอาแต่ จับมือ ลืมตาเป็นพักๆ แล้วก็หลับตลอด...
 เราถือว่า ท่านไปสบายไป...แม่บอกว่า วันที่ท่านหลับนั้น
ลูกๆ ทุกคน..มาให้ท่านเห็นหน้าจนครบ
และมีลูกเขยหนึ่งคน พูดกับท่านว่า...ไม่ต้องเป็นห่วงนะ..
ทุกคนดูแล ตัวเองได้แล้ว...
นั่นแหล่ะ คือประโยค สุดท้าย...ที่ท่านได้รับรู้ และจากไป...
เรายุ่งอยู่กับการจัด พิธีศพ ตามประเพณี จีน...ตลอด 7 วัน...
เริ่มตั้งแต่ การแจ้งตาย..และให้เจ้าหน้าที่มานำศพลงที่โลง...
และการนำศพไปที่วัด...
 เราเป็นคนหนึ่ง...ที่ไม่ค่อยเชื่อกับเรื่องสัยศาสตร์มากมายนัก...
แต่ การได้เจอกับตัว...ก็ทำให้รู้ว่า..มันมีจริงๆ นะ
อาม่า...นอนอยู่ที่บ้าน ซึ่งเป็นบ้านที่แกรัก....
แกไม่ยอมให้เจ้าหน้าที่ ฉีดฟอมารีน...คือ ทำทุกวิถีทาง
จนแม่เรา และพี่ชายแม่ ต้องจุดธูปไหว้...และขอ....
ถึงจะสามารถ ฉีดเข้าเส้นได้....และนำลงโลงไปวัด
เมื่อไปถึง...ถึงได้รู้ว่า ที่วัด เพิ่ง นำอีกศพ ออกจากศาลา...
ลูกๆ ทุกคน จึงลงมติว่า..อาม่า คงไม่อยากมารอ บนรถ - -
สำหรับ การสวดคืนแรก...อย่างที่บอก แกฟังภาษาไทยไม่ออก
เมื่อพระเริ่มสวด..หลอดไปก็กระพริบ...
แม่เลยบอกให้ น้องสาวแม่ (คนที่ดูแลอาม่า) ไปเคาะที่โลงบอก
ว่า พระมาสวดมนต์ให้นะ....ไฟถึงได้หยุด....- -
และอีก เรื่อง คือ อย่างที่เราบอก ว่าอาม่า จะไม่ชอบให้ ลูกหลานกลับบ้านดึกๆ
หลังจาก เสร็จพิธี 20.30 แล้ว...ลูกๆ หลาน ยังนั่งคุยกันต่อ...ไม่ยอมหลับ
จน 21.30 ..หลอดไฟ ก็กระพริบ ถี่มากๆ....จนเราต้องลุกไปบอกแม่ว่า
กลับเหอะ..อาม่า ไล่แล้ว....แม่ถึงได้ยอมกลับ...
ถามว่า ทำไมเราถึงเห็นเหตุการณ์ทั้งหมด....
เพราะเราไม่ได้ ลงไปนั่งในพิธี กับพวกเค้าด้วย
เรามีหน้าที่ รับแขก...เลยได้เห็นทุกๆ เรื่อง...
เมื่อวาน เป็นวันสุดท้าย...ที่เอาศพอาม่าไปฝัง ที่สุสาน...
ขอให้อาม่าหลับสบาย...ได้อยู่กับอากง...อย่างที่อาม่าต้องการ
หลังจากที่ อากง...มารอท่านอยู่ เกือบ 40 ปีแล้ว....
หมายเหตุ....หวยออกไปแล้ว 093 ตรงๆ ไม่ต้องกลับเลย...
แต่ ข้าเจ้าไม่ถูกว่ะ...เพราะหาซื้อไม่ได้...แง๊ว....
| Create Date : 03 กันยายน 2549 |
| Last Update : 3 กันยายน 2549 14:08:40 น. |
|
5 comments
|
| Counter : 670 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: ส้ม (orangepuff  ) วันที่: 3 กันยายน 2549 เวลา:14:48:39 น. |
|
|
|
| โดย: หนุอุ๋ม (tenno_jung ) วันที่: 3 กันยายน 2549 เวลา:15:07:09 น. |
|
|
|
| โดย: Jelly1 (Jelly1 ) วันที่: 3 กันยายน 2549 เวลา:17:43:29 น. |
|
|
|
| โดย: opleee วันที่: 3 กันยายน 2549 เวลา:19:04:51 น. |
|
|
|
|
|
|
"ความรู้สึกบางอย่างที่
จารึกลงในใจแล้ว
ไม่มีทางหายไปได้
เราคนเดียวเท่านั้น
ที่รู้แก่ใจดีว่า
มันยังคงอยู่ใน
มุมใดมุมหนึ่งของหัวใจเราเอง"
|
|
|
|
|
|
|
|
|
คุณยาย..คือ แม่ ของแม่....
เราถือว่า ท่านไปสบายไป...แม่บอกว่า วันที่ท่านหลับนั้น
เราเป็นคนหนึ่ง...ที่ไม่ค่อยเชื่อกับเรื่องสัยศาสตร์มากมายนัก...
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [