สระบุรี-อุทยานประวัติศาสตร์พิมายระยะทาง 210 กม.ระยะเวลา 2 ชม.10นาที

จุดแรกเราเริ่มต้นได้สวยลงเก็บรายละเอียดบันทึกภาพความงามของปราสาทหินที่ใหญ่ที่สุดของประเทศไทย ฟ้าสีครามงามน่าหลงใหลรับต้นหนาว แม้ว่าต่อมาบางคนจะต้องมีการเปลี่ยนถ่ายจากเสื้อเกาหลีกันหนาวมาเป็นผ้าฝ้ายสำหรับเมืองร้อนแทน แต่ภาพถ่ายก็ไม่ได้บอกอุณหภูมิ ดังนั้นต่อหน้ากล้องเราจึงทำหน้าน๊าวหนาว ไว้หลอกคนที่จะส่งให้ทางไลน์ 

ปลาบปลื้มกับความอลังการเรียบร้อยก็มุ่งหน้าไปแวะชมอุทยานไทรงามตามรอยเสด็จพระพุทธเจ้าหลวงและก็ออกเดินทางต่อโดยพลัน ขึ้นรถปุ๊บ ไวไฟพร้อม รูปพร้อม อัพรูปกันสิคะรออะไร

Next station ขอนแก่น ระยะทาง 149 กม.ระยะเวลา 1 ชม. 45 นาที (หักรถติด ไฟแดงแวะปั๊ม)

ตั้งใจจะไปกินเที่ยงแบบแซ่บนัวเมืองอีสานที่ขอนแจ่น  แต่ข่าวลือมาไกล “ข้อยย่านรถติดหลายตั๊วะ” ลากข้างไปถึงได้แค่บ้านไผ่ก็ปริ่มเที่ยงแล้ว  ขืนลากไปต่อจนถึงขอนแก่นแล้วค่อยกินข้าวอาจไม่ได้อร่อยกับเมนูส้มตำ  แต่ขยม(ดิฉัน)จะกลายเป็นไก๊จิ้มแจ่วแทน    ตัดสินใจเป็นเด็ดขาดลองร้านไก่ย่างเจ้าลือที่ชาวเน็ทบอกว่าแพงมหาแพงดูสักทีร้านโดยรวมไม่สกปรก(เท่าไร) รสชาติอร่อยพอได้   แต่ความแพงสะเด็ดไม่ผิดเพี้ยนสมคำร่ำลือ   เมนูเท่ากันจ่ายเงินเท่ากันกินที่สระบุรีได้สามมื้อเชียวนะ

กินเที่ยงแล้วก็บึ่งเข้าขอนแก่นกันต่อไปจุดหมายวัดหนองแวงพระอารามหลวง น่าแปลกใจที่ยังมีนักเรียนในวันเสาร์นะรถติดหนึบๆ หนับ ๆตามแบบเมืองใหญ่คนเยอะ สมาชิกอิดออดไม่อยากลงรถเพราะแดดร้อนแรง แต่พอลงไปแล้วก็ไม่อยากขึ้นเพราะภารกิจบันทึกภาพไม่เสร็จ ดีนะ..ทีมนี้เล่นแค่ไลน์อย่างเดียว ถ้าเป็นทีมที่เล่นเฟสบุ้ค ต้องเช็คอินต้องโพสท์ภาพก่อนกิน ต้องสร้างแลนด์มาร์คด้วย มีบวกเวลาที่ละครึ่งชั่วโมงแน่นอน

อุดรยังอีกไกลแม่ไก่ก็ไล่ต้อนลูกเจี้ยบ เอ้ย ..ไกด์ก็เชิญสมาชิกทัวร์ออกเดินทางกันต่อไป

ขอนแก่น ตลาดผ้านาข่า ระยะทาง 140 กม.ระยะเวลา 1 ชม 40 นาที

หะเริ่มเดิมทีเราวางแผนว่าจะไปแวะเช็คอินและเปลี่ยนเสื้อที่โรงแรมเสียก่อน หลังจากนั้นค่อยไปแวะดูตลาดผ้านาข่า..สักนิด แต่เมื่อเราเข้าถึงเขตอุดรนาฬิกาบอกเวลาเลย4 โมงไปแล้ว มัวแต่ฝ่าพันการจราจรเข้าในตัวเมืองน่าจะเสียเวลา ก็เลยเบียงขวาออกไปนาข่าก่อนเลย เพลิดเพลินเจริญใจกับตลาดผ้าพื้นเมืองขนาดใหญ่กันโดยถ้วนทั่ว

เสียงโทรศัพท์พณท่านหัวเจ้าโทรมาถามพิกัดเป็นระยะ ๆ เมื่อไรกองเชียร์ที่แสนน่ารักจะเข้าใกล้งานเลี้ยงเสียที    ถามตั้งแต่เก้าโมงเช้าคำตอบเดียวกัน  “ใกล้แล้ว ๆ ๆ” ห้าโมงสี่สิบห้านาทีฤกษ์ดี (ความจริงคือร้านทะยอยปิดเกือบหมดแล้ว)   เราก็หันหัวกลับสู่อุดรซิตี้    อืม ม..อีกสิบห้านาทีจะถึงเวลาเริ่มงานเลี้ยง  ระยะทางยังอีกสิบเจ็ดกิโล  โฮะ ๆ ๆ  .. เหาะสิคะจะรออะไร

งานเลี้ยงที่เซนทาราคอนเวนชั่นอุดรธานี ที่แต่ก่อนเคยเป็นเจริญศรีพลาซ่านั่นแหละ ห้องกว้างขวาง  อาหารอร่อยดีราคาไม่แพง   การแสดงก็คงจะแสนดี  แต่ทีมเชียร์หนีออกมาซื้อผ้าที่ออกบูธอยู่ด้านหน้าของห้องจัดเลี้ยงเลยไม่ได้อยู่ดูความงดงาม

ห้าทุ่มเศษเดินทางกลับถึงโรงแรม   ฉันแวะเจรจาเรื่องสอบถามเส้นทาง  อาหารเช้า  พร้อมกับฝากmorningcall เสร็จเรียบร้อย   เข้าห้องปุ๊บไกด์แก่หงายหลังขาชี้ หัวไม่ทันถึงหมอนก็หมดสติไปเสียก่อนแล้ว

พรุ่งนี้..จะหาบัวแดงเจอไหมนะ