|
อ้วนอ้วนอ้วน ใครๆ ก็หาว่า ตรูอะอ้วน เฮ้อ เซ็งงงงงงง
คือ เราอยากจะบอกว่า เราเป็นคนที่อ้วนมาตั้งแต่เด็ก คือ จำได้ว่า ตอนเราอายุ 5 ขวบ เราเป็นไข้เลือดออก แล้วไปหาหมอคนนึง เค้าบอกแม่เราว่า เราเป็นไข้หวัดธรรมดา ก็แค่ให้ยามากิน 3 วันผ่านไป คุณนายแม่เราก็เอ๊ะ ลูกตรูเป็นอะไร๊ ทำไม มันดู เซื่องซึมผิดธรรมชาติ ( คือปกติ อีนี่มันขี้โวยวายตั้งแต่เด็กแล้วไง ) คุณนาย ก็เลย พาเราไปหาหมออีกคน เค้าก็ตรวจโดยละเอียด แล้วก็พบว่า เราเป็นไข้เลือดออก แบบ ค่อนข้างโคม่าแล้วอะ คือ เค้าบอก พ่อแม่เราเลยว่า ให้ทำใจไว้ก่อนนะ พอโอกาสมีแค่ 50 50 คือ เค้าก็ไม่รับปากว่าเราจะรอด
แต่ ปาฏิหารย์ ก็เกิดขึ้นมากะดิชั้นจนด๊ายยยยย พร้อมด้วยของแถม
คือแบบว่า หมอรักษาเราจนอาการดีขึ้นเป็นลำดับ พร้อมน้ำเกลือให้แบบไม่อั้น ไม่หวงเลย พร้อมด้วย สำรับอาหาร คาวหวาน จากคุณนายแม่ แอ่น เดอะ แก๊งค์ มากันแบบ กินจนอ๊วก อะ ไม่กินก็ไม่ได้ไง เดี๋ยวเค้าเสียใจ ใครๆ ก็เอ็นดูเรา เพราะเราน่ารักมั้ง ( ใครบอกมึงวะ ) สิริรวมการอยู่โรงพยาบาลก็ประมาณ 2 เดือนมั้ง ก็หายเป็นปกติ แต่ที่ไม่ปกติ ก็คือ เราอ้วนขึ้นมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก และติดนิสัยการกินมาตั้งแต่บัดนั้นจนบัดนาว
หลังจากเหตุการณ์นั้นผ่านไปพร้อมกับชีวิตใหม่ของเรา คุณคุณ เชื่อมั้ยว่า เราเป็นเด็กที่กินเก่งมาก เรากินข้าววันละ 4 มื้อ อะ แล้วแต่ละมื้อก็แบบ พูดง่ายๆ ยังกะ วัว คือ มี 4 กระเพาะ อะ แล้วเป็นเด็กที่กินเผ็ดมาก คือแม่เราสอนให้เรากินตั้งแต่ เด็กๆ เลย เพราะฉะนั้น ถ้ามื้อไหนไม่มีแกงเผ็ด ไม่กินนะค่ะ ร้องไห้โยเย (น่าถีบมั้ย เรื่องมากแต่เด็ก)
และเราก็อ้วนมาตั้งแต่บัดนั้นเป็นต้นมา จำได้ว่า ตอนเข้า ป 1 เราหนักที่สุดในห้อง อะ 35 กิโลมั้ง แล้วจำได้ว่า ตอนเรา ป5 อะ มีพวกอนามัย มาตรวจสุขภาพเด็ก ในโรงเรียนเรา แล้วพอถึงเราชั่งน้ำหนัก เลขที่ออก ก็คือ 60 กิโล ค่าาาาา แตกตื่นกันทั้งโรงเรียน (เราก็แบบ แม่งเป็นไรกันนักหนาวะ) คือ ตั้งแต่ครูน้อยไปจนถึงครูใหญ่ต้องวิ่งมาดูอะ จนทำให้เราเริ่มรู้สึกว่า เราไม่ชอบการขึ้นตาชั่งอีกเลย เพราะทุกคนจะอุทาน (หรือ สบถนั่นแหล่ะ ) ว่า โอ้โห!!!!!!!!! หรือไม่ก็ ตายแล้วลูก!!!!!!! ( กูยังไม่ตายซักหน่อย) เราจึงเริ่มเกลียดการชั่งน้ำหนักในที่สาธารณะ ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา พอเวลาเราจะชั่งนะ เราต้องไปแอบชั่งคนเดียวอะ แล้วก็ถอนหายใจ พร้อมกับเดินไปหา ลูกชิ้นทอดกินซักไม้สองไม้ ( สมควรแล้วววว)
ก็เป็นอย่างนี้แหล่ะเรื่อยมา ขึ้นมัธยมก็อ้วน ม.ปลาย ก็อ้วน เข้ามหาลัย ก็เผละ จนเรียนจบ ตัวเลขก็ไปจบอยู่ที่ 106.5 (ยังกะกรีนเวฟ) แรงมั้ยละ
ฉายาที่มีติดตัวมาตลอด
- นังพัง
- อีอ้วน
- สาวน้อย ร้อยโล
- ไหนขอ"งวง"หน่อยซิ
- นางงาม มิชลิน (ที่เป็นล้อรถอะ)
- อย่าลืมติดแผ่น ซีดี ที่ตูดนะ เด๊๋ยวรถชน
อะไรประมาณนั้น
แต่เราก็ไม่เคยโกรธนะ เราแบบ ชินแล้วกลายเป็นขำขำ ไป
แต่บางทีก็มีโมโหนะ คือ มีครั้งนึงกำลังเครียดเรื่องสอบไง แล้วก็นั่งคุยกะเพื่อนๆ น้องๆ แหล่ะ ก็คุยกันไปถึงเรื่องปีเกิด แล้วเราก็บอกว่า เราเกิดปีกุล อีน้องคนนึงก็ พูดแทรกขึ้นมาว่า พี่ไม่บอก หนูก็รู้ค่ะ เราเลย ปรี้๊ดดดดดดดดด แตก พอดีว่า หนังหน้าชี อะ เหมือน จิ้งเหลนไง แล้วทุกคนก็เรียกชีว่า จิ้งเหลน เราเลย สวนกลับไปว่า จ้าาาาาาา กูมันเป็นหมู แต่ก็ยังได้รับเกียรติเป็นสัตว์ มงคล ให้อยู่ใน 12 นักษัตร ไม่เหมือน จิ้งเหลนอย่างมึง มีประโยชน์แค่เอาไว้ย่างแ_ก แล้วก็สะบัดบ๊อบ ไปเลยค่า งงกันเป็นแถวเลย เพราะปกติ เราไม่ค่อยตอบโต้ไง
แต่ก็นั่นแหล่ะ เราไม่ค่อยซีเรียสกะเรื่องอ้วนหรอก เพราะเราเป็นคน Enjoy Eating มากกกกกกก คือแบบ เราไม่เคยมีช่วงชีวิตที่กินข้าวไม่ลงอะ ยิ่งเครียดก็ยิ่งกิน จนกลายเป็นอย่างที่เล่าให้ฟังนั่นแหล่ะ
| Create Date : 11 ตุลาคม 2551 |
| Last Update : 12 ตุลาคม 2551 5:50:21 น. |
|
5 comments
|
| Counter : 429 Pageviews. |
|
 |
|
|
โดย: Elizabethan  วันที่: 24 ตุลาคม 2551 เวลา:19:20:36 น. |
|
| โดย: แก้วตา (Mytarget55 ) วันที่: 27 ตุลาคม 2551 เวลา:13:47:45 น. |
|
| โดย: wayoflife วันที่: 1 พฤศจิกายน 2551 เวลา:9:46:40 น. |
|
|
|
|
| ลูกแพร แช่อิ่ม |
 |
|
|
 |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
"พอเวลาเราจะชั่งนะ เราต้องไปแอบชั่งคนเดียวอะ แล้วก็ถอนหายใจ พร้อมกับเดินไปหา ลูกชิ้นทอดกินซักไม้สองไม้" เมื่อก่อนเค้าก็เป็นแบบนี้ล่ะ 555 แต่เดี๋ยวนี้ตัดใจจากลูกชิ้นทอดได้ล่ะ