ต่อจาก Entry ที่แล้ว

วันพุธที่ 13 กุมภาพันธ์ 2008

หลังจากที่เรานั่งทำงานกันที่คณะ

จากนั้นตอนบ่ายสองก็แยกย้ายกันปูไปสัมนา หวานกลับหอ

กลับมารอเรียนจัดดอกไม้กว่าจะเสร็จก็หกโมงกว่าแระ

วันนี้เราสองคนเกือบไม่ได้เจอกันตอนเย็นแล้ว

เพราะว่าปูงานเยอะ + คอมที่บ้านเจ๊งเลยต้องทำที่มหาลัย

ตอนแรกก็แบบเออไม่เป็นรายไปทำงานเหอะ..รู้ว่างานเยอะ

(แต่ในใจแอบคิด แงๆ เค้าจัดดอกไม้ไว้ให้แล้วนะ)

จนตอนหลังปูบอกไม่เป็นไรไปด้วยกันก็ได้เอางานไปพิมพ์ด้วย

ก่อนไปแวะกลับไปเอางานที่หอแล้วแวะหาขนมปังกินนิดนึง

ที่รักยังป่วยนิดหน่อยบอกรักไม่เลิกซะที(ไอบ่อยๆนะ)

ไปถึงศูนย์วิจัยก็สองทุ่มได้แระ ทำงานกันจนถึงสี่ทุ่มได้

ปูรู้ว่าหวานหิวเลยพาไปซื้อข้าวกล่องกินก่อน

เฮ้อ...ที่รักแสนดีสุดๆ รู้ใจไปซะทุกเรื่องเลยน๊า

วันนั้นกว่าเราจะแยกย้ายกันก็สี่ทุ่มกว่าแล้ว

สงสารจัง...รู้ว่าเหนื่อยนะคะ

..........

วันพฤหัสที่ 14 กุมภาพันธ์ 2008

ตื่นมาพิมพ์งานตั้งแต่เก้าโมงกว่าพิมไปง่วงไป

ตอนเที่ยงๆปูมารับออกไปกินข้าวร้านประจำของเราสองคน (ไปแล้ว)

ไปถึงก็นั่งรอบนรถแปปนึงเพราะปูเอาของ

..

ปู - เนี่ยรอแปปนะเด๋วไปเอาแฟรชหลังรถก่อน

หวาน - อืมๆได้ (นั่งรอ..พร้อมแอบง่วง แต่ในใจแอบสงสัย)

ปู - เปิดประตูหลังรถหรือทำไรเนี่ยแหละไม่ได้หันไปมอง

ซักแปปเปิดประตูรถมาแล้วยื่น "ช่อกุหลาบแดง" ให้

หวาน - อึ้งแล้วก็หันหน้าหนี (เขิลลลโว้ย หึหึ)

เอ้า ซื้อให้เหรอ โหยเปลืองตังปะเนี่ย ท่าทางจะแพง

จริงๆทุกๆวันที่อยู่นี่ก็แฮ้ปปี้แล้วนะ ^ ^

ปู - ไม่เป็นไรเค้าอยากให้หวานมีความสุข

อีกอย่างปีนึงมีครั้งนึงก็อยากให้ แล้วก็ให้เนื่องในวันพิเศษๆ

แล้วนี่ดอกไม้ช่อแรกป่าวเนี่ย

หวาน - อืมๆก็ส่วนมากได้แต่แบบดอกได้จากเพื่อนอ่ะ

แล้วปูอะให้เค้าเป็นคนที่เท่าไหร่เนี่ย

ปู - ก็ตอนม.ปลายไม่นับให้ขำๆ

ส่วนตอนมหาลัยยังไม่เคยให้ใครเลย ช่อแรกเลยเนี่ย

ก็อยากให้คนที่พิเศษจริงๆ

..

ระหว่างคุยไปไอ้เราก็หันหน้าออกไปนอกรถแทน

มันเขิลลลลนิหว่า..ปูก็มองอยู่น๊านแหละ

แต่ปูก็รู้นะว่าหวานเขิล จนหวานบอกมองทำไมปูเลยบอกไม่มองก็ได้

อ่านะ ก็ขอบคุณกันไป ^ ^ แล้วลงไปกินข้าว

ระหว่างอยู่ที่โต๊ะกินข้าวถามปูว่า

"ทำไมตอนให้ดอกไม้เหมือนจะเหวี่ยงมาให้เค้าอ่ะ"

ปูบอกว่า " รีบให้เลยเปิดประตูรถโดนหน้าอ่ะ เจ็บนิดหน่อย"

อ่านะ ที่ร๊ากเค้าเริ่มซุ่มซ่ามตามเค้าแล้วนะเนี่ย

หลังจากนั้นก็กลับไปที่คณะ..อีกแล้วเพราะว่าปูต้องทำงาน

ส่วนเราก็กลายเป็นผู้ติดตาม...ไม่ได้ไปเฝ้านะแค่อยากอยู่ด้วย อิอิ

ไปถึงก็นั่งพิม์งานมั่ง ช่วยปูคิดงานมั่ง

เพื่อนๆปูก็แซวววววกันบ้างเล็กน้อยตามสไตล์อ่านะ

ออกจากตึกเรียนตอนหกโมงนิดๆ

แวะไปนั่งเล่นที่สนามกีฬารอเวลาให้มันค่ำๆ

ตอนแรกบอกปูไปเลยดิจะได้กลับมาไวๆ

แต่ปูบอกไม่เอาไม่มืดมันไม่สวยนะไม่มีแสงไฟ

ปูบอกหวานชอบแสงไฟไม่ใช่เหรอ...?? อ่านะก็ชอบ

นั่งคุยกันไป ปูเป็นห่วงเพราะหวานพิมพ์งานไม่เสร็จ

แต่หวานบอกสบายมากกก ไหวอยู่แล้ว

ได้กอด ได้อยู่ใกล้ๆ ก็เหมือนชาร์ตแบตไปในตัวแล้วนะคะ..รู้ป่ะ

จากนั้นพอประมาณเกือบทุ่มเราก็เดินทางไปร้าน "ทรีบอย"

ระหว่างเราสองคนแซวกันประมาณว่าถ้ากินเสร็จไม่มีเงินทำไง

หวานเลยบอกจะนั่งซับเหงื่อให้แต่ปูล้างจานนะ

55555 งบหมดทั้งคู่ยังกระแดะไปกินร้านอาหารอีก

มาถึงร้านตอนทุ่มนิดๆ

ร้านเป็นแบบติดคลอง มีแสงไฟ บรรยากาศสบายๆ

อาหารที่เราสองคนสั่งวันนี้ก็คือ

ปลาทอดราดน้ำปลา (ปูรู้ว่าหวานอยากกิน)

ทอดมันกุ้ง

แล้วก็ หมึกไข่นึ่งมะนาว

กับข้าวอีก 1 โถ (ตอนแรกจะสั่งจานแต่พนักงานบอกโถคุ้มกว่า)

ก็กินๆกันไปผลัดกันตักกับข้าวให้อ่านะ

สุดท้ายปูอิ่มก่อน เหลือหวานนั่งเก็บกิน

นั่งแทะปลากระพงทอดราดน้ำปลา สบายใจ

(แต่ไม่สบายกาย..ยุงมันกัดดดดดเท้าอ่า ทรมาน)

กินเสร็จประมาณสองทุ่มนิดๆ ราคาทั้งหมด 450 หรือเท่าไหร่เนี่ยแหละ

ก็ถือว่าไม่แพงมาก อาหารอร่อย แล้วก็ทำไวด้วย

ตอนกลับปูขับมาส่งหน้าหอ

ก็ดีเหมือนกันไม่กล้าถือดอกไม้ลงตรงอื่น มันเขิล

ก่อนลงจากรถจอดคุยกันแปปนึง

คือระหว่างทางตอนกลับนั่งมองหน้าปูมาตลอดทางเลย

ไม่รู้ทำไมรู้แต่อยากเก็บช่วงเวลาดีๆไว้กับเรานานๆ

ก็ขอบคุณที่ปูทำให้วันนี้มันเป็นวันพิเศษอีกวัน

ซึ่งจริงๆในความคิดหวานมันก็เป็นวันพิเศษของเราสองคนอยู่แล้ว

แต่วันนี้มันพิเศษมากกว่าเดิม...^ ^

ก่อนลงก็กอดไปหลายที คิดในใจไม่อยากลงเลย

ถ้าไม่ติดว่างานเยอะทั้งคู่คงนั่งคุยกันอีกซักพัก

สุดท้ายก็แยกย้ายกันไปตอนสามทุ่มได้

ตกดึกที่รักเป็นห่วงถามทำงานถึงไหนแล้ว

ก็พิมไปเรื่อยๆอ่าปูจ๋า..ก็หวานขี้เกียจนิหว่า

ตอนตีสองปูโทรมาถามอีกว่าเปนไงอีกเยอะมั้ย

ก็แบบจะเสร็จแล้ว..แต่กว่าจะเสร็จก็ตีสองกว่า หึหึ

...........

วันศุกร์ที่ 15 กุมภาพันธ์ 2008

วันนี้ตอนแรกเราสองคนจะกินข้าวเที่ยงด้วยกัน

แต่สุดท้ายปูเลิกช้า หวานต้องรีบไปที่เรียนเผื่อสอบอีก

เลยอดเจอกันเลย กว่าจะได้เจอกันก็ปาไปหกโมงเย็นแล้ว

ก็คิดถึงเหมือนกันนะ รู้ว่างานเยอะ เป็นห่วงด้วย

เพื่อนๆยังแซวเลยวันนี้ปูจ๋าหายไปหนายยยย 555

รอตั้งนานกว่าจะได้ออกไปกินข้าว

ระหว่างรอแอบจั๊กจี๊ปูด้วย แกล้งกันไปแกล้งกันมา มันส์ดีบ้าๆเหมือนกัน

งง กับ อาจารย์มากมาย เฮ้อ เข้าไม่ถึงจิงๆ

อีกอย่างเกรงใจปูด้วยทำงานเหนื่อยๆมานั่งรอเราอีก

แล้วปูก็คงหิวด้วย แต่ก็ทำไรไม่ได้

กว่าจะได้ออกไปกินข้าวก็ทุ่มกว่าๆแร้วอ่า

กว่าจะกินเสร็จนั่งคุยนั่งเล่นแปปนึง

แยกย้ายกันตอนเกือบๆสามทุ่มมั้ง

กลับห้องเพื่อนชวนไปเมาก็ไปอีก...ใจง่ายจริงๆ

เลยโทรไปรายงานที่ร๊ากก่อน ที่รักมีการขำ หึหึ ด้วย

แต่ก็ไม่ได้ห้ามไรหรอกนะ แต่ก็บอกว่าจะรอเค้ากลับห้อง

กินเสร็จกลับมาตอนตีหนึ่งกว่า นั่งคุยกะเมทกว่าจะนอนก็ตีสองกว่า

มึนมากมาย สงสัยเมาบารากุแน่ๆ แต่ติดใจแฮะ

.....

วันเสารที่ 16 กุมภาพันธ์ 2008

ตอนเช้าที่ร๊ากปลุกตอนแปดโมง แทบไม่อยากจะตื่นเลย

แต่นัดสายรหัสถ่ายรูปไว้เพราะพี่เค้ามาถ่ายรูปซ้อมรับปริญญากัน

คนเยอะมากกกกกก แต่ก็ดีชุดครุยสีสวยสุดๆแดงทองขาว (ผู้ดีมากๆ)

เสียไป 100 นึงซื้อของให้พี่ก็ดีนิดหน่อยๆ แต่เหลือที่ตัว 200 จนมั่กๆ

ตอน 11 โมงกว่าเดินไปรอปูที่ตึกเรียน

กว่าปูจะลงมาก็เที่ยงกว่าๆแล้วเห็นคุยกะเพื่อนเราเลยไม่ค่อยได้คุยกัน

แล้วก็กินข้าวพร้อมกะเพื่อนๆปูด้วย

ไม่รู้ดิตอนเจอกันตอนเที่ยงไอ้เราก็มึนๆ ปูก็คงเหนื่อยๆ

ทำไมมันรู้สึกแปลกๆสงสัยไม่ค่อยได้พูดกันมั้ง

เหนื่อยท๊างคู่ ^ ^" แต่ก็เข้าใจค๊าบ

หลังจากกินเสร็จก็ขึ้นไปห้องคอมเหมือนเดิม

ทำงานๆ ช่วยเพื่อนปูตกแต่งภาพนิดหน่อย

ช่วยปูคิดงานนิดนึง(นิดเดียวจิงๆ)

ทำตั้งกะบ่ายกว่าๆจนถึงเกือบทุ่มมมม สุดยอดจิงๆที่รักเค้า

ระหว่างปูงานนั่งจ้องหน้าปูตั้งนาน ตั้งหลายรอบ

หมั่นเขี้ยวอะ อยากหอมแก้มโคตรๆ 555

แต่มีคนอื่นด้วยเลยได้แต่แอบคิดในใจคนเดียว >.<"

จากนั้นก็ไปกินข้าวหอใน(เพราะร้านประจำเค้าจัดงานพอดี)

กินเสร็จแยกย้ายกันตอนสองทุ่มได้ ปูรีบกลับไปทำงาน

........

วันอาทิตย์ที่ 17 กุมภาพันธ์ 2008

โทรหาปูตอนแปดโมง แต่จริงๆปูให้ปลุกเจ็ดโมง

อ่านะโทรไปยังดีปูตื่นแล้วไม่งั้นเค้าคงรู้สึกผิดวะ

ก็คุยกันนิดนึงแล้วก็นอนต่อ

ตอนบ่ายๆปูโทรมาจะให้ช่วยส่งเพลงให้แต่ไม่ได้อ่ะ

จนตอนหลังตอนเย็นๆเจอเพื่อนปูเลยเข้าไปทักใน MSN

ถามว่าพรีเซนต์งานยัง ไรประมาณนี้

เพื่อนบอกพรีเซนต์แล้วของปูทำดีมากเลยนะได้เข้ารอบด้วย

ฟังแค่นั้นเค้าก็ดีใจแล้วนะไม่รู้ทำไมไม่ใช่งานเค้าซะหน่อย

อีกแปปเพื่อนบอกว่า ปูได้ที่ 1ได้รางวัลจากอาจรย์ด้วย

ยิ่งแบบดีใจมากๆๆอะ เหมือนรู้ว่าปูเหนื่อย ทุ่มเทกับงานนี้จริงๆ

แล้วพอรู้ว่าได้ที่ 1 มันเลยดีใจไปด้วยมั้ง ยิ้มแทนเลย

ที่ร๊ากเค้าเก่งที่สุดดดดดดดด 555 ชมกันเองเว้ย

เย้ๆได้รางวัล 500 บาท เอามาชดเชยค่าเลี้ยงข้าวละกัน

จนทั้งคู่เลยคร๊าบบบบบบบบ

........

หมูหวาน รัก ปูจ๋า นะค๊าบบบบบ

ไม่รู้ทำไมต้องบอกรักซะมากมาย

ก็ แค่ รู้ สึก รัก ก็ เลย บอก ไป นะ

..

..

ป.ล.

ดอกกุหลาบแดงตอนแรกปูจะให้ 9 ดอก

ตอนหลังเปลี่ยนเป็น 12 ดอก

เค้ามาเปิดหาความหมายในเนตอ่ะ

คือ ฉันรักเธอ เธอรักฉัน เรารักกัน

ความหมายน่ารักที่สุดเลยยยยยยยยยย