ใครจะไปรู้ว่าเวลาชีวิตจะเหลือเท่าไหร่
เจ้าชายอาเธอร์และนีลส์รับมอบพันธกิจพิเศษอีกแล้ว คราวนี้ต้องไปช่วยโจ หนุ่มลูกครึ่งเม๊กซิกัน-ไทย เค้าเป็นเอเย่นซ์ค้ายารายย่อยของแก๊งค์ Highway 7678797 (ตัวเลขเยอะไปไหม) ที่ดันไปโกงเงินค้ายาเพื่อไปช่วยคน แล้วโดนคนในแก๊งค์ตามล่า

“เอ ตอนนี้เด็กนี่อยู่ไหนหว่า”
“อ๊ะ นีลส์ แย่ละ เราต้องลงไปเลย เด็กนั่นกำลังอัพยาคิดจะฆ่าตัวตาย” นีลส์กับเจ้าชายพุ่งลงมาจากสวรรค์ทะลุกำแพงไปโผล่ที่ห้องนอนโจ ซึ่งตอนนี้กำลังตาเหลือก

“โจๆๆ ตื่นๆ แย่ละ นีลส์ขอยา recovery ร่างกายโดยด่วนเลย”
พวกเค้ากรอกยาเพื่อคืนสภาพร่างกายและจิตใจของโจ เด็กนี่จะตายเพราะยาหรือด้วยเหตุผลอื่นใดตอนนี้ไม่ได้ อนาคตของเค้าจะนำเด็กติดยามารับความรอด รับชีวิตมากมาย

“พวกนายเป็นใคร แล้วเข้ามาทำไม” โจได้สติ
“เอ่อ เรื่องมันยาว แต่พวกเรามาช่วยนาย ว่าแต่นายอัพยานี่ ทำไมถึงคิดจะฆ่าตัวตาย”

เออจริงแฮะ โจคิดในใจ ตอนนี้รู้สึกสบายขึ้นเยอะทั้งๆ ที่เมื่อกี้สูบมันไปเยอะมาก เขารู้สึกกลัวชาย 2 คนที่อยู่ตรงหน้ามาก พวกนี้เป็นใคร ในขณะเดียวกันก็ไม่สามารถพูดโกหกได้

“ชั้นเอาเงินค่ายาที่ต้องส่งให้แก๊งค์ไปช่วยคน แล้วตอนนี้คนในแก๊งค์กำลังตามล่าชั้น มันขู่จะทำร้ายคนในครอบครัวชั้นด้วย ถ้าไม่หาเงินไปคืนพวกมัน”

“3 แสนสินะ นายกำลังสร้างความยุ่งยากให้ตัวเองกับคนใกล้ตัวนะ ถ้าพวกเรามาช่วยไม่ทัน นายได้ไปนอนยิ้มโชว์รากมะม่วงในอนาคตอันใกล้นี้ละ พวกมันวางแผนจะสั่งสอนนายเร็วๆ นี้”

โจเอามือกุมหัว เค้าตัดสินใจผิดพลาดตั้งแต่ไปเข้าแก๊งค์เมื่อ 5 ปีก่อนละ เริ่มจากเสพจนขายเอง ตอนนี้ชีวิตแย่มาก หางานทำปกติก็ไม่ได้เพราะอาการประสานหลอนเป็นพักๆ

“พวกเราจะช่วยนายเอง แต่นายต้องสัญญาว่าจะไม่ไปยุ่งกับยาเสพติดและพวกวงการสีเทาอีก กำลังคิดจะวางแผนแต่งงานไม่ใช่หรือ แฟนนายเป็นคนดีนะ ขนาดนายประสาทหลอนเห็นเค้าเป็นยักษ์ เป็นยุง เค้าก็ยังไม่คิดทิ้งนาย”

โจร้องไห้และให้สัญญาว่าจะไม่หวนกลับเส้นทางเดิมอีก
“ดีมากโจ เดี๋ยวพวกเราจะจัดการเอง พวกเรารู้จักโยฮันท์ หัวหน้าแก๊งค์ดี”
นีลส์กับอาเธอร์วางแผนจะไปพบหัวหน้าแก๊งค์ Highway 7678797 โยฮันท์ ในอีกนัยหนึ่งพวกเค้ามีเรื่องต้องสะสางกับโยฮันท์พอดี”

“โยฮันท์มันเป็นคนระมัดระวังตัวมาก เราจะเข้าไปที่บริษัทมันที่มันเปิดเพื่อฟอกเงิน แล้วเดินตามสเต๊ปส์ปกติของการทำธุรกรรมซื้อ-ขายของ”

ณ พัทยา (เรื่องสมมุตินะ) ทั้งคู่ในชุดสูทเรียบร้อยเดินเข้าไปในตึกที่ทำการใหญ่ของแก๊งค์นี้ พวกเค้าเดินไปที่เคาร์เตอร์ต้อนรับ

“ดอกอุตพิตภายนอกไม่เหมือนข้าวโพด แต่ก็เป็นไม้ล้มลุกเหมือนกัน” อาเธอร์พูดกับพนักงานต้อนรับพร้อมกับยื่นการ์ดแนะนำตัวและใบ MEMO  เค้าไม่ได้เพี้ยนแต่มันเป็นโค้ดลับสำหรับคนที่ต้องการขายอาวุธให้โยฮันท์

พนักงานยกหูโทรศัพท์คุย สักพักเธอเชิญเค้าไปที่ชั้น 12 จะมีคนรับไปพบโยฮันท์
ณ ชั้น 12 ห้องรับรอง นีลส์กับอาเธอร์เห็นบอดี้การ์ดในคราบพนักงานยืนอยู่เป็นจุดๆ พวกนี้พร้อมมาก พร้อมสอยพวกเค้าแน่นอน แต่ช่างมันเหอะ

สักพัก ชายคนหนึ่งวัยทำงาน หน้าตาฝรั่งต่างชาติ รูปร่างไม่สูงมากแต่สมส่วน นัยน์ตาสีเขียวน้ำตาลเย็นชา แขนขวามีรอยบากยาว นีลส์กับอาเธอร์รู้ว่ามันเกิดจากอะไร

“คุณอาเธอร์ คุณนีลส์สินะ สินค้าคุณก็น่าสนใจดี อานุภาพร้ายแรงมากทีเดียว มากเกินด้วยซ้ำ คุณมาเสนอขายองค์กรเราไม่ทราบว่าวัตถุประสงค์คืออะไร เรายังไม่มีแผนเพิ่มส่วนแบ่งตลาดและหาเรื่องวุ่นวายตอนนี้ เอาง่ายๆ เรายังไม่อยากสร้างศัตรูเพิ่ม”

อาเธอร์คิดในใจ จริงของมัน เราเอาอาวุธปืนเจาะเกราะรถถังรุ่นล่าสุดมาเสนอให้มัน จะทำให้พวกมันได้กองทัพเป็นศัตรูเพิ่มไปอีก
“อ๋อ นายจะเก็บไว้ดูเล่นก็ได้นี่  แต่ช่างมันเหอะ นายพูดถูก ที่เรามาที่นี่ก็เพราะมีวัตถุประสงค์อื่น เราต้องการตัวโจเด็กของพวกเราคืน ต่อไปนี้นายห้ามยุ่งกับเด็กนี่”

“เดี๋ยวก่อน” โยฮันท์ยกมือห้ามการ์ดที่กำลังเตรียมพร้อมจะซัดนีลส์กับอาเธอร์เต็มที่ “โจ เด็กของนายยังไง มันอยู่องค์กรเรามา 5 ปี ตอนนี้เรามีเรื่องต้องสะสางกับมันพอดี”

เจ้าชายอาเธอร์ยกมือขึ้นขยับเนคไท การ์ดที่อยู่ใกล้สุดยกมือกระชากคอเสื้ออาเธอร์ นีลส์ศอกใส่เจ้าการ์ดคนนั้นจนหน้าหงายสลบเหมือดกลางอากาศ ทุกคนตกใจ อาเธอร์รู้สึกเห็นใจเจ้าการ์ดนั้นนิดๆ นีลส์เป็นนักรบของสวรรค์ น่าจะสลบไปหลายวันอยู่

เจ้านั่นกระชากคอเสื้อเจ้าชายซะกระดุมหลุด เผยให้เห็นรอยรูปกางเขนทองเปล่งประกายที่ตรงเหนือหน้าอก มันปะทะสายตาโยฮันท์พอดี เขาสะดุ้ง

“เอ๊ะ เดี๋ยวนะพวกนาย พวกแกทั้งหมดออกไปก่อน ชั้นมีเรื่องต้องคุยกับ 2 คนนี้” เขาสั่งการ์ดทั้งหมดให้ออกนอกห้องไป

“จำได้ยังโยฮันท์ พวกชั้นยังจำได้ดี” อาเธอร์รำลึกความหลัง “ วันนั้นที่ทะเล นายอายุ 18 พอดี 18 ร้อน 18 ฝน 18 หนาวไง นายขโมยยาพ่อนายมาเสพจนหลอน ซิ่งบิ๊กไบค์โดดจากโขดหินตกทะเลไง แผลที่แขนก็ได้จากตอนนั้นแหละ”

“นีลส์หิ้วนายขึ้นมาจากทะเลด้วยมือซ้าย ส่วนมือขวาก็หิ้วบิ๊กไบค์นายขึ้นมาด้วย จำได้มะ พวกชั้นบอกนายไว้แล้วว่า ถ้าพ่อนายตาย อย่าสืบทอดแก๊งค์นี้เด็ดขาด ปล่อยให้วุ่นวายกันเองเพราะพ่อนายก็ถูกพวกในนี้แหละลอบฆ่า แต่นายดันตัดสินใจผิดพลาด ดังนั้น ตามที่บอกเมื่อพวกชั้นปรากฏตัวให้นายเห็นอีกครั้ง เวลาของนายจะเหลืออีกแค่ 7 วัน แต่ยังดีนะที่นายไม่มีครอบครัว”
โยฮันท์เหงื่อแตก เขาจำ 2 คนนี้ได้ พวกนี้ไม่ใช่คนธรรมดา เขาจำกางเขนทองที่เหนืออกอาเธอร์ได้ แม้คอนนั้นสติเลือนลาง เขาไม่มีอำนาจขัดขืน

“พระเจ้าเท่านั้นที่รู้ว่าทำไมชั้นต้องสืบทอดอำนาจต่อจากพ่อชั้น”
“โยฮันท์ พวกผู้ร้ายตัวเป้งๆ ก็เชื่อพระเจ้า พวกนักฆ่าก็อธิษฐานก่อนจะออกปฏิบัติงาน นายจำเป็นต้องเข้าใจว่าพระเจ้ารู้ทุกอย่าง พระองค์ผู้เดียวที่อภัยบาปได้ แต่เมื่อได้รับโอกาสนั้นแล้วต้องสำนึกและกลับใจทันที เราไม่ได้มีเวลาทั้งชีวิตในการกลับใจนะ ถ้าวันนั้นนายเลือกถูก นายคงได้มีครอบครัวที่น่ารักไปแล้ว  ตอนนี้นายหมดโอกาสบนโลกแล้ว แต่โอกาสที่จิตวิญญาณจะได้รับความรอดยังอยู่ ไปเคลียร์ตัวเองซะ ”

โยฮันท์เก็บตัวในห้องทำงาน เขาหวนนึกถึงความหลัง เขามักได้ยินพ่อสั่งฆ่าคนบ่อยๆ แม้ชีวิตเขามีทุกอย่างแต่ไม่เคยมีเพื่อน ชีวิตไม่เคยมีความสุขจริงๆ เขาไม่อยากมีชีวิตแบบนี้ เพราะรู้ว่าปลายทางคืออะไร แต่วันนึงกลับโดนมือขวาของพ่อบีบให้สืบทอดอำนาจต่อจากพ่อตอนอายุ 22 เนื่องจากเขาเป็นผู้รับมอบอำนาจในการเซ็นอนุมัติทุกอย่าง โดยเฉพาะเรื่องเงิน

“ตรูก็โดนพวกมันหลอกใช้มาตั้งนาน ก็อย่างว่าเงินหมุนมหาศาล ตรูคงตกเป็นเป้าพวกมันซักวัน” โยฮันท์คิด เขากำลังมองถึงวิธีการที่จะผ่องถ่ายเงินออก แต่ก็ต้องเปลี่ยนใจเพราะคนรับจะต้องโดนตรวจสอบไปด้วย “แม้แต่คิดจะทำดี ตรูก็ทำไม่ได้สินะ หึ หึ เอาไงดี” โยฮันท์น้ำตาไหลพราก เขาสำนึกกลับใจจริงจัง แม้เวลาจะเหลือไม่กี่วัน แต่เค้าได้รับโอกาสที่จะกลับใจใหม่ ต้องทำอะไรสักอย่าง

อาเธอร์กับนีลส์ปรากฎตัวใกล้ๆ
“โยฮันท์ พวกเราเห็นแล้วว่านายกลับใจจริงๆ เราจะช่วยนายเอง เงินมหาศาลพวกนั้น เราจะนำมันกลับมาหมุนเวียนด้วยวิธีของพวกเราก่อนนำกลับสู่โลกอีกครั้ง”

โยฮันท์ถาม“ชั้นอยากรู้ว่า พวกที่ชีวิตพังเพราะใช้สินค้าพวกชั้น จะแก้ไขอะไรได้ไหม”
อาเธอร์รู้สึกสะเทือนใจ “นายทำโดยตรงไม่ได้ แต่โดยอ้อมนายจะตัดท่อน้ำเลี้ยงแก๊งค์ตัวเอง และโจ เด็กนั่น จะเป็นคนช่วยชีวิตคนติดยาได้อีกหลายคน”
“พรุ่งนี้นายจัดประชุมใหญ่ แล้วประกาศการวางมือซะ พวกนั้นจะเอาเอกสารเปลี่ยนตัวกรรมการมาให้นายเซ็น หลังจากนั้นพวกนั้นจะจัดการกับนาย เอาเป็นว่าพวกเราจะรอรับนายด้านนอกละกันนะ”

“ตกลง” โยฮันท์รับปาก สายตามุ่งมั่นหนักแน่น เขาหนีคำพิพากษาไม่พ้นแต่เขาได้รับโอกาสแก้ไขบางอย่าง 

5 เดือนผ่านไปหลังจากโยฮันท์ตาย แก๊งค์ Highway 7678797 แตกเพราะขาดเงินหมุน โจเหมือนได้รับชีวิตใหม่ เขาไม่กลัวอีกต่อไป อาเธอร์กับนีลส์คอยให้คำแนะนำและช่วยเหลือหลายๆ อย่างจนเค้ากลับเข้ามาใช้ชีวิตในสังคมปกติ มีงานทำ รับผิดชอบตัวเองได้

“โจ มีคนฝากของให้นาย” อาเธอร์ยื่นกล่องบางอย่างให้ โจเปิดดูแทบช๊อคในนั้นมีเงินนับรวมๆ แล้ว ร่วม 20 ล้านบาท
“โยฮันท์ฝากให้นายเอาไปรักษาพ่อแฟนนาย แล้วที่เหลือเป็นทุนตั้งตัว ทุนแต่งงาน เขารู้ว่านายยักยอกเงินไปทำอะไร ตอนแรกนายก็จะโดนตื้บไปแล้ว แต่โยฮันท์ตัดสินใจแก้ไขเรื่องนี้ก่อนตาย เขากลับใจจริงๆ เงินนี้นายเอาไปใช้ได้ มันมาจากเงินส่วนตัวเขาเอง เขาตั้งใจให้นาย”

โจเปิดอ่านกระดาษแผ่นเล็กๆ ที่แนบมาด้วย "โจ เอาเงินนี้ไปเริ่มชีวิตใหม่ อย่างนายต้องทำให้มันงอกเงยเกิดผลมากแน่นอน ฉันเชื่อเช่นนั้นแล้วใช้ชีวิตที่เหลือให้มีประโยชน์มีคุณค่าที่สุด ตัดสินใจให้ดี เลือกเดินทางที่ถูก"

โจน้ำตาไหลพราก 

 



Create Date : 07 กันยายน 2566
Last Update : 11 กันยายน 2566 12:57:35 น.
Counter : 497 Pageviews.

0 comments
ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
 *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
 

สมาชิกหมายเลข 1140693
Location :
กรุงเทพฯ  Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]



กันยายน 2566

 
 
 
 
 
1
2
3
4
5
6
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
 
All Blog