แต่คำพูดที่ดี พอเหมาะ จริงใจ รู้จักกาละเทศะก็เหมือนน้ำที่ให้ชีวิต กษัตริย์ซาโลมอนเปรียบเทียบไว้ว่าเหมือนกับลูกท้อทองคำล้อมด้วยเงินเลยที่เดียว

ยกตัวอย่าง หากเราต่อแถวซื้อของอยูู่ อยู่ๆ มีคนมาแซงคิวทุกคนเจอแบบนี้อารมณ์เสียแน่นอน แต่จะตอบสนองยังไง?

- คนไม่ระมัดระวังคำพูด : ปรี๊ดแตก สวนออกไปทันทีให้ได้อาย" คนเค้าเข้าแถวกันอยู่ ไม่เห็นเหรอ ไม่มีมารยาทเลย " คนฟังฟังแล้วสะอึกและเริ่มหงุดหงิดอยู่ๆ มาหาว่าเราไม่มีมารยาท ถ้าคนฟังปากไว มีสวนกลับแน่กลายเป็นสงครามย่อยๆ คนรอบข้างก็ฟังไป บ้างก็อัดวีดีโอลงเฟสตัวเอง บ้างก็มาตั้งกระทู้ต่อในพันทิพ

- คนระมัดระวังคำพูด : ข่มอารมณ์ มีสติ พูดด้วยน้ำเสียงปกติไว้หน้าคนฟัง" ขอโทษนะพี่ คือคนเค้าต่อคิวกันอยู่ค่ะ/ครับ ต่อแถวดีกว่าพี่" คนฟังก็จะรู้ตัว รีบไปต่อแถว 

นี่แค่ตัวอย่าง เห็นได้ว่าคนไม่ระวังคำพูดทำให้เรื่องบานปลายยาว ถ้ามีการโพสลงเน็ต กระทู้ลักษณะนี้ทำให้คนเปิดศึกกันได้เลย คนมาอ่านก็หงุดหงิดและหวาดระแวงกลับไป ว่าเราจะเป็นรายต่อไปหรือเปล่าฟะเดี๋ยวตะรูไปพลั้งเผลอที่ไหน จะโดนคนมาแคปรูปประจานให้ได้อายหรือเปล่า คือประเด็นมันบานปลายจากเรื่องต่อคิวไม่ต่อคิว กลายเป็นเรื่องมีมารยาทไม่มีมารยาท พ่อแม่ครูบาอาจารย์ไม่สั่งสอนไปอีก

แต่คนที่ระวังคำพูดทำให้เรื่องไม่บานปลายจบแค่ตรงนั้น คนพูดก็ไม่ได้ทำร้ายจิตใจคนฟัง คนแซงคิวก็สำนึกและไม่เถียงคนพูดแน่นอนเพราะเค้าผิดจริง และจะระมัดระวังตัวมากขึ้นในครั้งต่อไป

สถานการณ์เดียวกันแต่ผลลัพธ์กลับต่างกันมากเพียงแค่การใช้คำพูดน้ำเสียงที่ต่างกัน ดังนั้น เราสามารถเลือกได้ว่าจะนำนรกหรือสวรรค์มาไว้รอบตัวโดยการระมัดระวังคำพูดของเรา

ผัวเมียหลายคู่อยู่กันไม่รอดเพราะพูดจาไม่ให้เกียรติกัน ทะเลาะกันแล้วยาว ไม่จบ จนมีคำกล่าวว่า “อยู่กับคนขี้ทะเลาะขึ้นไปนอนบนหลังคาดีกว่า”

 คิดดูกันว่าเราอยากสร้างมิตรหรือศัตรู