Bloggang.com : ศรีสุรางค์ : ...มะหวด...

...มะหวด...

มะหวด

หนังสือเล่มนี้เป็นกลอนที่แต่งสนุกๆ
เกี่ยวกับความรักของกรรมกรก่อสร้างที่ชื่อมะหวดค่ะ
ได้ตีพิมพ์กับสำนักพิมพ์ ศรีสารา เมื่อ ธันวาคม ๒๕๔๕
ผู้แต่ง ศรีสุรางค์
isbn 9749088131
ปกอ่อน 65 หน้า เท่านั้นเอง

ได้แรงบันดาลใจมาจากการอ่าน ระเด่นลันได
ก็เลยแต่งอะไรคล้ายๆ กันแต่เป็นชีวิตยุคปัจจุบันดูบ้าง
แต่งไว้ตอนหน้าร้อนปี 42 สามปีหลังจากนั้นถึงได้พิมพ์
ช่วงนั้นชอบแต่งกลอนค่ะ เพราะอ่านกลอนเยอะ

ยกตัวอย่างกลอนจากบางตอนในเรื่องมาให้ชมกันนะคะ

บทเริ่มต้น

มาจะกล่าวบทไป
ถึงพระมะหวดอนาถา
ครอบครองเวียงวังอลังการ์
สังกะสีต่อขาบนน้ำนอง
ที่ทางของใครก็ไม่รู้
แลดูแยบยลถนนคล่อง
แล่นอยู่ลิบลิบต่อกับคลอง
น้ำล่องครื้นคร่ำสีดำนิล
........

วิมานดินสิ้นฟ้าไม่หาเปรียบ
ใครจะเทียบหวดเคหาไม่หาเห็น
ทั้งเสาฝาคาขอบประกอบเป็น
ฝีมือเช่นชั้นครูประตูงอ
หน้าต่างรอบกรอบไม้ลายทิฟฟี่
รั่วคราวนี้แลนด์แอนด์เฮาส์เขาอุดหนอ
ป้ายเขาเก่าเห็นแล้วเราไม่รีรอ
ร้องว่าขอแล้วงัดโลดลิงโลดใจ
........

ตัวกูนี้สุดเหงาและเศร้าห่วย
ใครจะซวยอย่างนี้ไม่มีเห็น
ชั้นจะกินตะละทีไม่มีเว้น
ต้องยากเข็ญอิ่มน้อยมาพลอยเอียน
........

ทุกวันนี้เก็บเงินส่งกลับบ้าน
ได้เจือจานเสด็จแม่ที่แก่ยิ่ง
เงินออกช้าอกระรัวมัวประวิง
มีไม่มีให้มันจริงอย่าหลอกกัน

ตอนพบกับนางเอก น้องนิภา

สะดุ้งวาบหวาดไหวใจหายวับ
ด้วยชนกับผู้ใดไม่ทันหนี
สตางค์พลัดหัตถ์ถึงธรณี
เหมือนใจพี่ยามพบประสบเธอ

สาวเอยสาวสวรรค์
จู่ก็พลันปรากฏองค์ให้หลงเหม่อ
งามพริ้มยิ้มพรายให้ชายเพ้อ
หลงละเมอรักนางช่างน่าชม
ดวงตาดั่งดาวสกาวแสง
แก้มแดงคิ้วคางสะอางสม
แน่งน้อยน่าเคล้าเจ้าเอวกลม
งามผมงามแท้แม่นวล เอย

ตอนจีบนาง

มาเป็นแฟนมะหวดนี้ดีนะจ๊ะ
ศัตรูละเลิกถอยไม่คอยเกร่อ
พิฆาตหมู่สัตว์ร้ายตายพะเรอ
ทั้งยุงเหลือบมดเก้อมิกล้ำกราย
มุ้งพี่เล็กแต่ไม่รั่วอย่ามัวหวั่น
นอนเบียดกันแนบใกล้ไม่ใจหาย
หลังคาฟ้าเห็นดาววับระยับพราย
ยามวสันต์โปรยสายละไอเย็น

ดั่งโบราณบานบุรีท่านมีคู่
ประคองชู้นอนไพรประพาสเล่น
น้ำค้างล้นฝนพรำฉ่ำกระเด็น
มีแต่เย็นเห็นรื่นชมชื่นชู
ถึงหลังคารั่วประปรายระบายร้อน
แต่ฝากลอนเม้นมิดสนิทอยู่
มิต้องกลัวชาวบ้านมาแอบดู
ที่เป็นรูพี่ซ่อมแล้วแก้วกลอยใจ

นางพริ้มยิ้มเพราแล้วเย้าว่า
แต่หลังคายังโปร่งปรายสบายไฉน
ก็พื้นเล่าแน่นปูอยู่หรือไร
น้องกลัวใจจะนอนดินสิ้นความคิด
ช่างไม่อายทำได้ชวนไปบ้าน
อนาจารเบาอยู่หรือไม่ถือผิด
น่าโกรธนักรู้จักก็น้อยนิด
นี่จะคิดว่าเขาง่ายหรือไรกัน

ตอนงอนง้อขอโทษ

น้องเอยน้องรัก........อย่าขุ่นนักรักพี่จะร้าวฉาน
จอมใจนงคราญ.....โปรดผินหน้ามา
พูดกับพี่บ้าง.....ขุ่นระคางใดหนา
อย่าผูกพักตรา.....ไม่ยอมพาที
พี่ผิดสิ่งใด.....จอมใจบอกพี่
แก้ไขทันที.....ทุกสิ่งดังใจ
หากพี่พลั้งผิด.....โปรดคิดอภัย
พี่ทำสิ่งใด.....มิเคยคิดคด
มีแต่ภักดี.....ภักดิ์พลีให้หมด
แน่งน้อยช้อยชด.....อย่าโกรธพี่เลย

ตอนคิดขายขนมหวาน

เคี่ยวทองหยอดหยดรักเข้าสักหยาด
ใยมิขาดยาวยองเป็นทองฝอย
เกลียวกลมผสมเผือกเป็นบัวลอย
ชดช้อยชวนชมขนมหน้านวล
งานไม่หนักสักแค่นี้มันขี้หนู
ไม่เรไรบ่นอู้สู้เต้าส่วน
ขูดมะพร้าวคั้นกะทิไม่มีครวญ
จะทองม้วนมุ่งมาดไม่ขาดงาน

วันแต่งงาน

ดนตรีทิพย์เอย.....ดนตรีทิพย์บรรเลง
ครึกครื้นครื้นเครง.....เป็นเพลงดอกไม้
ดอกรักดอกสวาด.....ไม่ขาดกันไกล
พุทธชาดดาษไว้.....บานไม่รู้โรย

ในห้องหอ

เดือนเอ๋ย เดือนเด่น
พักตร์เพ็ญเพียงแขแม่งามขำ
ขอเชิญเป็นเพ็ญใจส่องประจำ
ทุกคืนค่ำเคียงดาวพราวอมร

หอน้อยหาไหนไม่เทียมเท่า
บ้านเราเรียงร่วมบรรจถรณ์
ชวนเดือนชมดาวค่อยเฝ้าวอน
คมค้อนซ่อนอายไยแม่คุณ

นุ่มนวลแนบเนื้อน้องนิ่มนิ่ม
เอนแอบอกอิ่มอวลไออุ่น
ลออละเอียดผิวละเมียดละไมละมุน
จอมเจ้าเจิมจันทน์จุณจรุงใจ

โคลงท้ายเรื่อง

ต้นเรื่องมะหวดไร้ที่มา.....มิตรเอย
สนุกนึกฮึกเฮฮา.....แต่งเหล้น
ลงไม่จบพลอยพา.....ยาวโยชน์ เลยแฮ
ชนทุกวัยไม่เว้น.....อ่านได้เพลินดี

ศรีสุรางค์ร้อยพจน์.....ประพันธ์มา
แต่เมื่อเดือนเมษา.....เริ่มร้อน
ศักราชสี่สองนา.....สุดเหนื่อย เลยพ่อ
เขียนจบรีบฉะอ้อน.....โอษฐ์เอื้อนชวนชม