เรื่องเล่าจาก Forward Mail (หุหุ หากินง่ายนะ เรา) เรื่องที่หนึ่ง> >> คุณครูทอมป์สันโกหกนักเรียน ชั้น ป. 5 ของครูทั้งชั้นซะแล้ว ตั้งแต่วันแรก เลยด้วย คุณครูบอกเขาว่าครูรัก เด็กๆ เท่ากันหมดเลย แต่นั่นก็เป็นไป ไม่ได้ เพราะว่ามีเด็กตัวเล็กๆ ท่าทางขี้เกียจ คนนึง ชื่อ เท็ดดี้ สต๊อดดารด์ ครูทอมป์สันได้จับตาดูเท็ดดี้มาปีนึง และ สังเกตว่าเขาไม่ค่อยเล่นดีๆ กับเด็ก คนอื่นเท่าไหร่ ว่าเสื้อผ้าของเขาสกปรกและเค้าตัวเหม็นหึ่ง อยู่ตลอดเวลาด้วยแหละ และบางทีเท็ดดี้ก็เกเรด้วย ถึงขั้นที่ว่าครูทอมป์สันสนุก กับการตรวจงานของ เท็ดดี้ ด้วยหมึกสีแดง กากบาทไป หนาๆ และใส่ตัว F ตัวใหญ่ๆ ลงไปบนหัว กระดาษ ที่โรงเรียนที่คุณครูทอมป์สันสอน คุณครูต้องทบทวนประวัติของเด็กแต่ละคนด้วย และครูก็ไม่ยอมตรวจประวัติของเท็ดดี้จนกระทั่ง เหลือแฟ้มสุดท้าย แต่เมื่อคุณครูตรวจแฟ้มเข้า ครูทอมป์สันก็แปลกใจใหญ่เลยครับ เมื่อพบว่าครูชั้น ป. 1 ของเท็ดดี้วิจารณ์มาว่า "น้องเท็ดดี้เป็นเด็กที่ฉลาดและร่าเริง ทำงานเรียบร้อย มารยาทดี เป็นเด็กที่ น่ารักมากทีเดียว" คุณครูที่สอนเท็ดดี้ตอน ป.2 เขียนว่า "เท็ดดี้เป็นเด็กที่เรียนเก่งมาก เพื่อนๆ ชอบกันทุกคน แต่กำลังมีปัญหา เพราะแม่ของเท็ดกำลังป่วยหนักและ ชีวิตทางบ้านต้องลำบากมากแน่ๆ" คุณครูที่สอนเท็ดดี้ตอน ป. 3 เขียนว่า "เขาเสียใจมากที่เสียแม่ไป เขาพยายามเต็มที่แล้ว แต่คุณพ่อก็ไม่ค่อยให้ความรัก ความสนใจเขาเท่าไหร่ และชีวิตที่บ้านเขา ต้องส่งผลกระทบต่อเขาแน่ๆ ถ้าไม่มีคนยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือ" คุณครูที่สอนเท็ดดี้ตอน ป.4 เขียนว่า "เท็ดดี้ไม่ยอมเข้าสังคมและไม่ค่อยสนใจการเรียน เท่าที่ควรไม่ค่อยมีเพื่อน และหลับในห้องเรียน ตอนนี้ คุณครูทอมป์สันรู้ถึงปัญหาแล้ว และอับอาย ในการกระทำของตนเองมาก ครูรู้สึกแย่ยิ่งกว่าเดิมอีก เมื่อนักเรียนในห้องซื้อของขวัญวันคริสต์มาสมาให้ ห่อในกระดาษสีสดๆ พร้อมผูกโบว์อย่างดี ยกเว้นแต่ ของเท็ดดี้ ของขวัญของเท็ดดี้ถูกห่ออย่างหยาบๆ ในกระดาษลูกฟูกหนาๆ ที่ได้มาจากถุงใส่กับข้าว ครูทอมป์สันกัดฟันเปิดกล่องของเท็ดดี้ ดู กลางกองของขวัญอื่น ๆ เด็กบางคนเริ่มหัวเราะ เมื่อเห็นว่าเท็ดดี้ให้กำไลลูกปัดที่ไม่ครบเส้น และขวดน้ำหอมที่เหลือน้ำอยู่ก้นขวดแก่เธอ แต่ครูก็หยุดเสียงหัวเราะของเด็ก ๆ เมื่อครูเอ่ยขึ้นว่า กำไลเส้นนั้นสวยเพียงใดสวม มันไว้ที่ข้อมือ และฉีดน้ำหอมไป บนข้อมือด้วย เท็ดดี้ สต๊อดดารด์ อยู่เย็นให้นานพอที่จะพูดว่า "ครูทอมป์สันครับ วันนี้ครูตัวหอมเหมือนที่แม่ผม เคยหอมเลย ครับ" หลังจากที่นักเรียนทุกคนกลับบ้าน ครูทอมป์สันก็ร้องไห้อย่างนั้นเป็นชั่วโมง วันนั้นเองคุณครูเลิกสอนหนังสือ เลิกสอนการเขียนและเลิกสอนเลขคณิต คุณครูเริ่มสอนเด็กๆ แทน คุณครูทอมป์สันเอาใจใส่เท็ดดี้เป็นพิเศษ เมื่อครูพยายามช่วยเขา จิตใจของเขาก็ กลับมา มีชีวิตชีวาอีกครั้ง ยิ่งครูให้กำลังใจเท็ดดี้เท่าไหร่ เขาก็ยิ่งตอบรับเร็วขึ้นเท่านั้น ภายในสิ้นปีนั้น เท็ดดี้ได้กลาย เป็นเด็กที่ฉลาดที่สุดในห้อง และแม้ว่าคุณครูจะบอกว่าครูรักเด็กทุกคนเท่ากัน เท็ดดี้ก็ได้กลายไปเป็น"ศิษย์โปรด" ของครู หนึ่งปีต่อมา คุณครูพบจดหมายอยู่ใต้ประตู จดหมายนั้น มาจากเท็ดดี้ บอกครูว่าคุณครูยังเป็นครูที่ดีที่สุดที่เขา เคยมี หกปีต่อมาครูก็ได้จดหมายจากเท็ดดี้อีก บอกว่าเขาเรียน จบ ม.ปลายแล้ว ได้ที่สามในทั้งระดับ และคุณครูยังคง เป็นครูที่ดีที่สุดที่เขาเคยเจอมาในชีวิต สี่ปีหลังจากนั้น คุณครูก็ได้จดหมายอีก บอกว่าแม้ว่า ชีวิตเขาจะลำบากบ้าง เขาก็ไม่ได้เลิกเรียนหนังสือ และจะจบปริญญาตรีในเร็วๆ นี้ด้วยเกียรตินิยม อันดับหนึ่ง (เหรียญทอง) และยังย้ำกับครูทอมป์สันว่า คุณครูเป็นครูที่ดีที่สุด และเป็นครูคนโปรดในชีวิตเขา จากนั้นสี่ปีผ่านไปแต่จดหมายอีกฉบับหนึ่งก็มา ครั้งนี้เขาอธิบายว่าหลังจากที่เขาได้รับปริญญาตรีแล้ว เขาตัดสินใจที่จะเรียนต่ออีกนิด จดหมายนั้นอธิบายว่าคุณครูยังเป็นครูคนที่ดี ที่สุดที่เขาเคยมีแต่ตอนนี้ชื่อของเขายาวขึ้นอีกหน่อย จดหมายนั้นลงชื่อว่า นพ. ทีโอ ดอร์ เอฟ สต๊อด ดารด์ เรื่องยังไม่จบแค่นี้นะ คือว่า ฤดูใบไม้ผลินั้นก็ยังมีจดหมายมาอีก เท็ดดี้บอกว่า เขาได้เจอสาวคนนึงและก็จะแต่งงานกันเขาอธิบายว่าพ่อของเขาได้เสียไปเมื่อสองสามปีก่อนและเขาสงสัยว่าคุณครูทอมป์สัน จะตกลงมานั่งในที่นั่ง สำหรับ พ่อเจ้าบ่าวในงานแต่งงานหรือไม่ แน่นอนที่สุด ครูทอมป์สันก็มา และทายสิว่าเกิดอะไรขึ้น คุณครูใส่กำไลข้อมือเส้นนั้น เส้นที่มีลูกปัดหายไปหลาย ลูกและต้องฉีดน้ำหอมที่เท็ดดี้จำได้ว่าแม่เขาฉีดตอน ที่ฉลองเทศกาลคริสต์มาสครั้งสุดท้ายด้วยกัน ครูกับศิษย์กอดกันกลมเลยและคุณหมอเท็ดก็กระซิบในหูคุณครูทอมป์สันว่า "ขอบคุณมากนะครับคุณครูที่เชื่อในตัวผม ขอบคุณมากที่ทำให้ผมรู้สึกสำคัญและแสดงให้ผม เห็นว่าผมสามารถที่จะเปลี่ยนแปลง สิ่งต่างๆได้" ครูทอมป์สันกระซิบตอบพร้อมน้ำตานองหน้าว่า "หมอ เท็ด เธอเข้าใจผิดแล้วแหละ เธอต่างหากที่ สอนครูว่า ครูสามารถเปลี่ยนแปลงสิ่งต่างๆ ได้ ครูไม่รู้จักการสอนจนกระทั่งครูได้พบ ได้รู้จักเธอนั่นแหละ" เติมเต็มหัวใจของคนอื่นด้วยความรักเสียแต่ วันนี้........... ส่งต่อเรื่องนี้ไปให้คนอื่นได้อ่านด้วยและ โปรดจำว่า ไม่ว่าคุณจะไปไหน หรือทำอะไร คุณจะมีโอกาสที่จะสัมผัสและ/หรือเปลี่ยนอนาคตของคนอื่น เสมอ ขอให้คุณสัมผัสและเปลี่ยนอนาคตของคนอื่นในทางทีดีด้วยล่ะ > >> > ---------------------------- เรื่องที่สอง ผีข้าวมันไก่ มีชายคนหนึ่งที่บ้านทำมาหากินด้วยการขายข้าวมันไก่ ซึ่งบ้านนี้จะมีธรรมเนียมสืบทอดกันต่อ ๆมาว่า เมื่อเจ้าของกิจการตาย ผู้ที่เป็นลูกชายจะต้องทำการสืบทอดกิจการนี้ต่อจากผู้เป็นพ่อ ซึ่งบ้านนี้ก็ทำเช่นนี้มาตลอดถึงแม้ว่าจะไม่ค่อยเต็มใจทำก็ตาม จนวันหนึ่ง พ่อของชายคนนี้เสียชีวิตลง เขาก็จำเป็นต้องสืบทอดกิจการร้านข้าวมันไก่ต่อจากพ่อของเขา ทุก ๆ อย่างเหมือนจะเป็นไปได้ด้วยดี จนมาถึงวันครบรอบการตายของพ่อเขา วันนั้นที่ร้านขายดีมาก ๆ แบบที่ไม่เคยขายดีขนาดนี้มาก่อน ได้มีเด็กผู้หญิงคนนึงซึ่งเธอเป็นลูกค้าประจำของร้านมาซื้อข้าวมันไก่ไปกินเป็นอาหารเย็น ตอนนั้นเป็นเวลาโพล้เพล้ แสงอาทิตย์กำลังลับขอบฟ้า เจ้าของร้านก็รีบทำให้เด็กผู้หญิงเพราะเริ่มมืด แล้วเธอยังต้องเดินไปบ้านเธออีกไกล เด็กผู้หญิงก็รีบเดินกลับไปบ้าน ด้วยหวังว่าจะได้อร่อยกับข้าวมันไก่ แต่เมื่อเธอมาถึงบ้าน และเปิดดูในกล่องข้าว ปรากฏว่ามีแต่ข้าว ไม่มีไก่แม้แต่ชิ้นเดียว!!! เธอแปลกใจมาก หลังจากนั้นเธอก็เดินออกไปเพื่อซื้อข้้าวมันไก่อีกครั้ง แต่คราวนี้เธอจับตามองดูเจ้าของร้านอย่างใจจดใจจ่อ เพราะกลัวว่าเจ้าของร้านจะโกงเธอ แต่ทุกอย่างก็เป็นไปตามปกติ เธอก็รีบเอาข้าวมันไก่กล่องนั้นกลับบ้านทันที เมื่อมาถึงบ้านเธอก็รีบเปิดกล่องข้าวมันไก่ทันที แต่แล้ว....ก็ไม่พบไก่แม้แต่ชิ้นเดียวเหมือนเดิม อากาศรอบข้างตอนนั้นเงียบสงัด เยือกเย็น ทันใดนั้นเธอก็ได้ยินเสียง แง้มประตู เธอเริ่มกลัว แต่ทว่าเสียงนั้นเป็นเสียงพ่อของเธอกำลังเปิดประตูบ้านเดินเข้ามา เธอจึงส่งเสียงเรียกพ่อของเธอ เด็กผู้หญิง : ( เสียงสั่น) พ่อจ๋า พ่อมาดูอะไรนี่สิพ่อ หนูซื้อข้าวมันไก่มา 2 กล่อง แต่มันไม่มีไก่แม้แต่ชิ้นเดียว ทั้ง ๆ ที่เจ้าของร้านเขาก็ใส่ไก่มาให้แล้ว ( เสียงเครือเหมือนจะร้องไห้ด้วยความกลัว) พ่อของเธอทำหน้าแปลกใจ แล้วครุ่นคิดอย่างรอบคอบ ทันใดนั้นพ่อของเธอก็กลับกล่องข้าวมันไก่แล้วเปิ ดดูทันที พ่อ : อีเด็กโง่เอ๊ย มึงนี่โง่จริง ๆ ทีหลังเปิดกล่องให้ถูกด้านสิวะ ไก่มันอยู่ฝั่งนี้โว้ย เดี๋ยวตบดิ้นเลย   Create Date : 20 กรกฎาคม 2550 28 comments Last Update : 20 กรกฎาคม 2550 8:13:08 น. Counter : 564 Pageviews. Share Tweet

เรื่องเท็ดดี้ ชอบตอนที่ครูบอกว่า เลิกสอนเลขคณิตแต่จะหันมาสอนเด็กๆ แทน เป็นเรื่องที่สังคมส่วนใหญ่แยะแยะไม่ออกจริงๆว่า อะไรคือ สิ่งที่ครูควรสอนกับนักเรียน ส่วนผีข้าวมันไก่..เอิ่ม...อ่านะ   โดย: floral_flory 20 กรกฎาคม 2550 8:35:50 น.

โดย: เพียงแค่เหงา 20 กรกฎาคม 2550 8:40:43 น.

ฮ่า ฮ่า ฮ่า.... หักมุมจากเรื่องที่หนึ่งดีจังเลย กำลังซึ้ง ๆ อยู่กับเรื่องแรก พออ่านเรื่องที่สองจบก็ฮาระเบิด ขอบคุณนะคะสำหรับเรื่องเล่าที่ทำให้สาย ๆ วันศุกร์สดใสขึ้น   โดย: endeavour 20 กรกฎาคม 2550 9:12:52 น.

ผมว่าเรื่องที่2 พ่อแปลกๆนะ เดี๋ยวตบดิ้นเลย... เหมือนเป็นตัวอิจฉานางมารร้ายอะไรเงี้ย มากกว่านะเฮียนะ   โดย: Kurt Narris 20 กรกฎาคม 2550 9:53:07 น.

อย่าว่าแต่เด็กเลยที่ไม่เห็นไก่ คนมีอายุบางคน ก็ตีโดยตีพาย เวลาเปิดกล่องแล้วไม่เห็นเนื้อไก่ โดยไม่ดูให้รอบคอบเสียก่อนคือ อะไรก็พูดไปก่อน โดยไม่ดูให้ดี เรื่องอย่างเนียะ เรื่องจริงๆ ก็มี...... ไม่รู้ว่าจะหัวเราะ หรือร้องไห้ดีเหมือนกัน....เฮ้อ   โดย: akojajaa 20 กรกฎาคม 2550 9:53:50 น.

โดย: frank3119 20 กรกฎาคม 2550 10:26:23 น.

โหเรื่องที่ 2 พ่อดุจัง อิอิ   โดย: smack 20 กรกฎาคม 2550 11:42:05 น.

ลงเผื่อดองบล๊อกนานเลยป่าวเพ่ อิอิอิ อ่านได้ถึงเดือนหน้าเลยพี่ หุหุหุ (ล้อเล่นค่ะ) โอ๊ย.. (ก็บอกว่าล้อเล่นไงเล้า..)   โดย: pataramin 20 กรกฎาคม 2550 14:39:07 น.

เรื่องแรกอะ ซึ้งโคตร ทำเอาต่อมน้ำตาแตกเลยอะ (อะไรจะนางเอกขนาดนั้น เหอ เหอ ) ซึ้งมั๊ก ๆ ยิ่งตอนที่ครูได้น้ำหอมกับสร้อยลูกปัดอะ เศร้าอะ ส่วนเรื่องที2 เคยได้ยินบ่อยอะ ไอพวกเด็กข้างบ้านมันชอบเล่นมุกนี้ เหอ เหอ แวะมาเยี่ยมจ้า แล้วจะมาใหม่เน้อ   โดย: หม่าม๊าขาหมู (เป็นเพื่อนกันนะ) (หม่าม๊าขาหมู ) 20 กรกฎาคม 2550 16:18:26 น.

แวะมาเยี่ยมนะครับ ชอบผีข้าวมันไก่ครับ แต่ปกติมันจะมากับ ผีก๋วยเตี๋ยวไม่ใช่เหรอครับ ไว้ผมลองเขียนเรื่อง ผีก๋วยเตี๋ยวให้อ่านดีกว่า อิอิ   โดย: อาคุงกล่อง (อาคุงกล่อง ) 20 กรกฎาคม 2550 16:41:53 น.

อ๊ะจึ๋ย ! อารมณ์ประมาณกำลังซึ้งกับเรื่องแรกอ่ะ น้ำตากำปริ่มๆด้วยความซาบซึ้งและประทับใจ มาเจอเรื่องที่สอง คนและอารณ์เลย เข่าใจทำนะคะ อย่างกะรู้แน่ะว่าคนอ่านเรื่องแรกมา คงกำลังปริ่มๆอยู่ เอาเรื่องตลกมากลบอารมณ์ซะเลย มีความสุขมากๆนะคะ นอนหลับฝันดีด้วยค่ะ   โดย: เราสองคน (ฝากเธอ ) 20 กรกฎาคม 2550 17:41:39 น.

ทำหน้าไม่ถูกแล้ว มีของมาฝากค่ะ เซ็นต์รับด้วยนะคะ   โดย: ใบไม้ร่วงในป่าใหญ่ 20 กรกฎาคม 2550 18:46:10 น.

โดย: เดี๋ยวขอนึกก่อนนะ 20 กรกฎาคม 2550 21:07:45 น.

โดย: printcess of the moon 20 กรกฎาคม 2550 22:00:30 น.

สวัสดีตอนค่ำๆของ เนเธอร์แลนด์ นะจ้า ** มีความสุขกับช่วงวันหยุดพักผ่อนนะจ้า ** ชอบเรื่องแรกอะ มีรัยปะ ..   โดย: จอมแก่นแสนซน 20 กรกฎาคม 2550 23:10:29 น.

โดย: Kurt Narris 21 กรกฎาคม 2550 0:58:14 น.

จะมาอ่านเรื่องใหม่ค่ะ งั้นราตรีสวัสดิและกาน   โดย: akojajaa 21 กรกฎาคม 2550 1:28:10 น.

ขอบคุณที่แวะมาทักทายกันครับ   โดย: สอระ (สอระ ) 21 กรกฎาคม 2550 11:35:30 น.

โดย: nonnoiGiwGiw 21 กรกฎาคม 2550 13:00:26 น.

แวะมาเยี่ยมค่ะ   โดย: เราสองคน (ฝากเธอ ) 21 กรกฎาคม 2550 16:32:27 น.

=0> สา-หวาด-ดี-ฮับ ขอบคุณที่เข้าไปเยี่ยมเยียนกันนะค่ะ และขอบคุณสำหรับความเป็นห่วงมากเลยคะ พอดีอดใจไม่ไหววันนี้เลยแวะเข้ามาอัพบล๊อกนิดหน่อยนะค่ะ ยังไงก็เชิญเข้าไปดูนะค่ะ เรื่องแรกอ่านแล้วซึ้งคะ ดีจังเลยที่คนๆ นึงสามารถเปลี่ยนชีวิจของคนอีกคนได้ ส่วนเรื่องที่สอง ฮาดีคะ ขอให้สนุกกับชีวิตนะค่ะ   โดย: weraj 21 กรกฎาคม 2550 17:45:44 น.

มีความสุขในวันพักผ่อนนะคะ ผีน่ากลัวจัง   โดย: b@rbOr 21 กรกฎาคม 2550 22:03:36 น.

มาบุกบ้านคุนสอระยามค่ำคืน ไนท์ๆก้าบบ   โดย: floral_flory 22 กรกฎาคม 2550 0:49:58 น.

สวัสดีตอนค่ำๆของ เนเธอร์แลนด์ นะจ้า ปล่อยความห่วงใยไว้เต็มท้องฟ้า ขอเธอแหงนหน้ามองมาในวันฟ้าใส เผื่อเธอจะรู้ถึงความรู้สึกของหัวใจ คนอีกฝั่งฟ้ากำลังเฝ้า.. คิดถึง ...เธอ ** มีความสุขและสุขภาพแข็งแรงนะจ้า **   โดย: จอมแก่นแสนซน 22 กรกฎาคม 2550 1:40:46 น.

ชอบเรื่องแรกมากเลยคับ แม่ของผมน้ำตาซึมเลย   โดย: เด็กชายอลีฟ 22 กรกฎาคม 2550 10:00:08 น.

ไปรับของฝากด้วยดิ.......คร้า....   โดย: นางน่อยน้อย 23 กรกฎาคม 2550 6:53:13 น.

ขอบคุณทุกท่านที่แวะมาชมนะครับ ตอนนี้ติด Tag คุณใบไม้ร่วงในป่าใหญ่ กับ หนูนีล หุหุ Tag เดียวกันเลย ขอเวลาไปตอบก่อนนะครับ   โดย: สอระ (สอระ ) 23 กรกฎาคม 2550 8:08:26 น.

แอบมาเชิดบ้าง คิดถึงนะคะ 555   โดย: เพียงแค่เหงา 23 กรกฎาคม 2550 8:25:32 น.