กาลครั้งหนึ่งเมื่อสาวน้อยบุกห้องนอนของสอระ
หุหุ คงต้องออกตัวว่า " กาลครั้งหนึ่ง " เพราะเป็นช่วงเดียวกับเมื่อสอระต้องหลอกคนเป็นร้อย ป่านนี้สาวน้อยคงกลายเป็นสาวใหญ่แล้วละครับ แต่สำหรับผมช่วงนั้นเป็นช่วงเฮฮา ที่สุด ตอนนั้นทำงานได้สักพักแล้ว ไม่มีคนมาคอยสั่งสอนเรื่องการใช้ชีวิตแล้ว อยู่กับการลองผิดลองถูกด้วยตัวเอง ไม่มีความคิดตั้งหลักปักฐานและเริ่มรู้จักบัตรเครดิต อยากกินก็ไปกิน เที่ยวไปเรื่อยๆ เลี้ยงน้องๆพนักงาน ห้องพักก็อยู่หอพักเป็นห้องจัดบริเวณนอนและห้องครัวรวมรับแขกในห้องเดียว ตามภาษาคนโสดอยากอิสระคนเดียว ในขบวนการผลิตที่มีแต่น้องผู้หญิงอายุ 18 ถึง 23 ปี ประมาณ 300 ถึง 400 ชีวิต แต่มีผู้ชายอยู่ไม่ถึง 20 คน ดังคำกล่าวของผู้ที่ผมนับถือเป็นเพื่อนได้กล่าวไว้ทำนองนี้ว่า " สอ ต่อให้แกหน้าตาแปลกๆแต่ถ้าหญิงเห็นหน้าแกทุกวันจนชิน แกก็หล่อขึ้นมาได้เองแหละ " หุหุ มันอาจจะเป็นไปตามนั้น ช่วงปีใหม่กับวาเลนไทม์ มันคือช่วงเวลาเช็คเรตติ้ง ของเหล่าบุรุษทั้งหลาย ดอกกุหลาบ,ของขวัญ และ สติกเกอร์ รูปหัวใจ ณ.ที่นั้นผมได้รับจดหมายจีบ 2 ครั้ง แบบที่ไม่เป็นจดหมายก็มีมาเรื่อยๆ มันให้ความรู้สึกแปลกๆ ถ้าบังเอิญผมเป็นประเภทเสือ คงอิ่มเอมกับสมั่นน้อยทั้งหลาย หากเพียงแต่ ผมเป็นประเภทที่สมภารไม่กินไก่วัดอีกทั้งมุ่งแต่จะยุ่งเฉพาะคนที่เราจะแต่งงานด้วยเท่านั้น เลยทำให้แคล้วคลาด (จะว่าโง่ก็ได้หรือไม่ประสีประสากระมัง) สาวน้อยที่เป็นตัวเอกของเรื่อง ผมได้พบเธอครั้งแรกเมื่อมีการจัดเที่ยวน้ำตก หุหุ ผมจำไม่ได้แล้วว่าที่ไหนเพราะตั้งใจไปร่ำสุรา ขณะที่ร่ำสุราที่ข้างน้ำตกกับบรรดาหัวหน้างาน ก็มีเสียงโวยวายในน้ำตกผมหันไปดู เจอสาวน้อยตกน้ำป๋อมแป๋มอยู่ เลยรีบกระโจนลงไปช่วย หุหุ หลังจากที่สอบถามก็ได้เรื่องว่า สาวน้อยว่ายน้ำไม่เป็นแต่อยากเล่นน้ำ หนุ่มขี้เมาหวังดีอยากทำคะแนนเลยให้ขี่หลังแล้วพาว่ายน้ำไป ไปได้สักพักหนุ่มหมดแรง จะจมน้ำเลยทิ้งสาวแล้วตัวเองรีบกลับเข้าฝั่ง หุหุ ให้มันได้อย่างนี้สิ หลังจากนั้นสาวเจ้าก็ป้วนเปี้ยนล้อมหน้าล้อมหลังสอระผู้นี้ เวลามีการจัดไปเที่ยว ก็ดีอยู่อย่างที่เขาไม่ได้เป็นพนักงานในขบวนการผลิตที่อยู่ภายใต้การดูแลของผม แต่ว่าน้องๆ พนักงานที่สนิทผมเขาก็บอกผมให้ระวังว่า สาวน้อยแกเป็นประเภทไวไฟและใจถึงถ้าให้ดีมาคบหนูดีกว่า เหอๆ อะไรฟ่ะนี่ คืนนั้นผมเลิกงานกลับห้องมานอนเนื่องจากไม่มีนัดไปร่ำสุราที่ไหน นอนหลับไปแล้วก็ถูกปลุกด้วยเสียงโทรศัพท์ พลิกตัวมาดูนาฬิกา เที่ยงคืน ใครมันจะหื่นอยากชวนตูไปดื่มตอนนี้ฟ่ะ " Hello ,ไผ ใครครับ ? " " หนูเองค่ะพี่ " " มีอันใดรึ ? " " พี่ หนูแวะไปเที่ยวห้องพี่ได้ไหม ? ."แล้วปากก็พาไปในขณะที่ง่วงๆ " เอาหนมมาฝากด้วยแล้วกัน " หุหุ น่าจะอยู่กะดึกคงโทรมาแซวเล่น ก๊อกๆๆ หลับกำลังสบาย ใครฟ่ะ ? ดูนาฬิกา ตีห้า สมองเริ่มแว่บออกมา ปากหาเรื่องไหมล่ะตู งานนี้ซวยแล้ว " ใครครับ ? " " หนูเอง ." จริงๆด้วย เอาไงดี ยังอยู่ในชุดนอนเลย แง้มประตู โห มาชุดพนักงานเลิกงานตรงดิ่งมานี้เลย เอาไงดี เช้าๆอากาศสบายๆ แต่สอระผู้นี้เหงื่อตก หุหุ ถ้าให้เข้าห้องคงจะกลับยาก แล้วตูอาจไม่แคล้วมีผิดผีกันบ้าง ทันใดนั้น ดวงตาพลันเห็นธรรม " หนู ไหนขนม ? " " ไม่มีค่ะ " " ไม่มีไม่ให้เข้าเฟ้ย " ว่าแล้วสอระก็ชิ่งปิดประตูหนีไปอาบน้ำ ,อาบน้ำแต่งตัวเสร็จปรากฎว่าสาวเจ้าไปแล้ว หุหุ นึกว่าแน่ อันที่จริงถ้ารออยู่ สอระผู้นี้คงไปไม่เป็นเหมือนกัน เป็นอันว่าสาวน้อยบุกห้องนอนของสอระ ในวันนั้นไม่สำเร็จ หลังจากนั้น สอระก็กลับห้องไม่เป็นเวลาร่วมเดือนและเวลานอนก็ยกหูโทรศัพท์ขึ้นเสมอ
Create Date : 28 มิถุนายน 2550 |
|
40 comments |
Last Update : 28 มิถุนายน 2550 11:13:04 น. |
Counter : 745 Pageviews. |
|
|
|