BlogGang.com : : สอระ : Gone with the wind : น้ำตกโกรกอีดก กับ ความล้มเหลวของสอระ

Gone with the wind : น้ำตกโกรกอีดก กับ ความล้มเหลวของสอระ

หุหุ อันเนื่องมาจาก ผมได้มอเตอร์ไซค์ คันใหม่มาแล้ว ปรับปรุงไปบางส่วนแล้วแต่ยังไม่ได้ทดสอบ อย่างเป็นเรื่องเป็นราวเลย สัปดาห์ที่ผ่านมาที่ web Mocyc.com มีจัดทริปไป อุทยานแห่งชาติ ปางสีดา ก้เลยมีความหวังว่าจะไปร่วมด้วย แต่สุดท้ายต้องถอนตัวอันเนื่องมาจาก รถเราทำความเร็วได้ ต่ำกว่าความเร็วเฉลี่ย ของการเดินทางคือ 100 Km/H แต่รถผมได้เต็มที่ 60 ครับ

อันว่า อีกา ไม่อาจร่วมพงศ์พันธ์ หงส์ ฉันใด มอเตอร์ไซค์ผม คงไปกับใครไม่ได้ฉันนั้น งานนี้คงมีแค่เพียงเราไปกันลำพังแล้ว ดังนั้นผมจึงหาที่ๆจะไป แล้วผมก็พบจุดหมายที่ต้องการคือ
" น้ำตกโกรกอีดก " เพียงแต่ผมไม่ได้ไปที่นั้นมาประมาณ 10ปีได้แล้ว ผมจึงตัดสินใจที่จะใช้ GPS ในการนำทาง
วันที่ 8 มิถุนายน 2551 เช้าลุกขึ้นมาเล่นกับ เฮงเฮงกับมีมี่

มื้อเช้าครับ ระหว่างซื้อก๋วยเตี๋ยวก็คุยกับคนขาย ถึงหนุ่มอยุธยากัดกับงูเห่าจนตายทั้งสองฝ่าย

รถพร้อม สัมภาระอยู่บนกระเป๋าบนถังน้ำมันทั้งหมด

GPS + PDA ระบบนำทางสำหรับทริปนี้ครับ

ไมล์เริ่มต้น

9.12 AM การเดินทางได้เริ่มต้นขึ้น สายไปนิดแต่ระบบนำทางคำนวนแล้วแค่ 66 กิโล ไม่น่ามีปัญหา แล้วปัญหาก็เกิดขึ้นมาจนได้ อันเนื่องมาจากผมได้ให้ระบบนำทาง คำนวนการเดินทาง แบบจักรยาน (เพราะไม่มีรูปแบบของมอเตอร์ไซค์) ระบบเลยพาผมไปตามทางที่จักยาน เดินทางน่าจะปลอดภัย

ทางแรกๆก็ดูดีครับ

หุหุ งานเข้าแล้วตู

แล้วท้ายที่สุดระบบก็ทิ้งผมไว้ที่ตรงนี้ครับ โดยให้เหตุผลว่าไม่มีข้อมูลในแผนที่

ผมจึงเดาทางเอาเอง ท้ายที่สุด ผมกลับขึ้นถนนพหลโยธินได้แถวหนองแค เดินทางต่อไป

เติมน้ำมันไว้ก่อน เพราะไม่แน่ใจว่าจะหา 91 เติมได้อีกรึเปล่า

พักรถซักนิด คนพักซักหน่อย

ถ่ายไว้ดู เดือนหน้าจะยังราคานี้รึเปล่าหนอ

แล้วระบบนำทางก็กลับมาทำงานได้ คราวนี้ผมให้ระบบคำนวนแบบรถยนตร์ แล้วการเดินทางก็เริ่มต้นอีกครั้ง การเดิทางที่ความเร็ว ไม่เกิน 60 Km/H นั้นลำบากไม่น้อย แถมผมขี่ตามกฏคือ ชิดซ้ายกับไหล่ทาง อุปสรรคมากมายเลย คือ ไหล่ทางเน่ามากๆ ขุขระ มี ดินเป็นกอง มีน้ำบางบางแห่ง ไม่นับ รถยนตร์ และ มอเตอร์ไซค์ ที่ย้อนศรมา
ในที่สุดระบบ ก็พาผมมาใกล้จุดหมาย ผมก็ปิดระบบนำทางเนื่องจากแบตเตอรี่จะหมดแล้ว และผมเริ่มจำทางได้แล้ว ผมขับมาเรื่อยๆ ทางดินที่ผมเคยมากลับกลายเป็นทางลาดยาง

ยังไงความสวยงามยังคงอยู่

ภูเขา หุหุ แถวบ้านไม่มีครับ

ทางค่อนข้างลาดชัน บางช่วงต้องใช้เกียร์ต่ำ ข้างทางเป็นเหวแต่วิวสวยครับ

ระยะไมล์ เมื่อมาถึงน้ำตกครับ เวลาประมาณเที่ยงกว่าๆครับ

ได้พักอีกแล้ว (มอเตอร์ไซค์)

ถ่ายรูปไว้ซักหน่อย

แล้วผมก็ถอดเสื้อหนังพาดไว้กับรถ เริ่มต้นเดินลุยไปหาน้ำต้นเจ็ดชั้น อย่างเคยโดยในใจยังหวั่น เกรงถึงถ้าฝนตกตอนกำลังเดินทางถ้าจะแย่ อีกทั้งไม่ได้มานานแล้วจะเป็นอย่างไรบ้างหนอ

ทางเข้าต้องข้ามน้ำเข้าไปครับ

ป่าครับป่า

ผมดูน้อยนิดไปเลยเมื่อเทียบกับธรรมชาติที่แสนจะยิ่งใหญ่แห่งนี้

ทางเดินยังพอเป็นรูปเป็นร่าง

อาวุธที่มีมา ถ้าเจอเสือ หรือ งู ตูจะสู้ได้ไหมหนอ

เดินเข้าไปลึกมากขึ้นทางเริ่มเดาได้ยากขึ้น ฟ้าก็มืดเป็นระยะให้ใจหาย

เห็ดสวยๆ

ฝูงเห็ด

ต้นไม้ใหญ่

เห็ดอะไรก็ไม่รู้

ฝูงเห็ด

หลินจือรึเปล่าหว่า

แล้วผมก็พบว่า ผมหลงทางซ่ะแล้ว มันไม่มีทางไป

ฟ้าก็ทำท่าว่า ฝนจะตกซ่ะงั้นถึงตอนนี้ ผมเริ่มทบทวนถึงความผิดพลาดที่เกิดขึ้นคือ
- ผมไม่ได้ติดน้ำมาด้วย
- ผมมั่นใจเกินไปจนลืมสังเกตุหาป้ายบอกทาง
- ผมน่าจะมี บัดดี้มาด้วยซักคน
ตอนนี้ผมยอมรับว่า ผมเริ่มขวัญเสียและกลัวไปหมด ทางก็ดุไม่คุ้นไปหมด กลัวงูเห่าที่ได้ยินเมื่อเช้า ผมต้องบอกตัวเองว่าถ้าอ่อนแอตอนนี้ หุหุ อาจได้กลับคืนสู้ผงธุลีแน่ ผมเลยตัดสินใจ ทางไม่คุ้นช่างมัน เดินย้อนกลับต้องเจอทางออกแน่
ผมคลำทางซักพักก็ตัดสินใจ ลงลำธารล้างหน้าซักหน่อยก็ยังดี

ลำธาร
พอลงไปผมเริ่มมองเห็นทาง กำลังใจเริ่มกลับมาแล้ว และผมก็เจอกลับ

ป้ายบอกทาง หุหุ โง่จังเรา

ป้ายอยู่อีกฟากของลำธาร ทำไมไม่ติดฟากนี้ ล่ะเนี่ย

ดอกไม้

อีกมุมมอง

ผมค่อยๆคลำทางออกจนสามารถกลับเข้าสู่เส้นทางได้อีกครั้ง

เส้นทางกลับ

กลับออกมาได้ตอนบ่ายสองโมง หิวเหนื่อยเมื่อย ขี่รถจากออกมาหาร้านขายของที่ใกล้ที่สุด จอดเพื่อหาของทาน ได้ขนมปัง แป๊ปซี่และน้ำ รวม 22บาท ระหว่างที่ทานนั่งคุยกับแม่ค้า คุยกันไปเรื่อยจนกระทั่งแม่ค้าแกถาม
" หนุ่มมาเก็บค้างวดรถหรือ ? "

ตูดูเหมือนพวกเร่งรัดหนี้สินหรือนี่
ขี่รถกลับออกมา เริ่มง่วงอันเนื่องมาจากเหนื่อยเกินไป หุหุ พยายามขี่กลับมาจนถึงหนองแค ร่างกายเริ่มไม่ไหวเมื่อยก้น มือก็ชา เลยต้องพักริมทางยังไงระยะทางอีกแค่ 20กิโลกว่าๆ

ต้องพักจนได้

ฟ้าร้อง แดดโรย ฝนตกเธอก็มา หายเหนื่อยเมื่อยล้า ฝนซาเธอก็ไป หุหุ เป็นเพลงซ่ะเลย

บรรยากาศ ถนนพหลโยธิน

ระยะไมล์ เมื่อมาจอดเติมน้ำมันมี่ปั๊มน้ำมันที่วังน้อย เต็มถังสำหรับขี่ไปทำงานในวันพรุ่งนี้

หุหุ งานนี้ต้องมีล้างตากันล่ะครับ แต่ต้องขอฟิตร่างกายกันหน่อย แล้วผมจะนำรูปน้ำตกที่สวยไม่แพ้ที่ใด มาให้ชมครับผม

Create Date : 09 มิถุนายน 2551

Last Update : 9 มิถุนายน 2551 14:32:18 น.

9 comments

Counter : 1347 Pageviews.

555++ ทริปหฤโหดจังค่ะ คุณสอระ

แต่ก้อเป็นการเดินทางที่มีเสน่ห์ และสีสัน ดีจริงๆเลย

ถ้าเป็นผู้ชาย เค้าก้ออยากไปทำอะไรแบบนี้บ้างจัง

ตกลง...มอไซต์คู่ใจคันนี้ มีชื่อตั้งให้มันอ๊ะป่าว ?