--[กาลครั้งหนึ่ง..ความรัก ตอนที่ 9]--
กาลครั้งหนึ่ง ความรัก ตอนที่ 1

กาลครั้งหนึ่ง ความรัก ตอนที่ 2

กาลครั้งหนึ่ง ความรัก ตอนที่ 3

กาลครั้งหนึ่ง ความรัก ตอนที่ 4

กาลครั้งหนึ่ง ความรัก ตอนที่ 5

กาลครั้งหนึ่ง ความรัก ตอนที่ 6

กาลครั้งหนึ่ง ความรัก ตอนที่ 7

กาลครั้งหนึ่ง ความรัก ตอนที่ 8


...........................................................................................

ตอนที่ 9



ที่บ้านหมัน.......


น้องหยงกำลังหลับอยู่ในอ้อมกอดของหมัน ในขณะที่หมันนอนไม่หลับ
เพราะยังคิดถึงเรื่องที่ผ่านมา


"ถ้าวันนี้เราหาน้องหยงไม่เจอ อะไรจะเกิดขึ้น เราจะทำยังไง"


"ทำไมเราทำอย่างนั้น ทำไมเราไม่รอน้องหยง"


"ทำไม ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ "


คิดไปก็นึกขอบคุณสวรรค์ ที่ไม่เล่นตลกกับความรักของหมันจนเกินไปนัก


เหตุการณ์ครั้งนี้มันทำให้หมันรู้ว่า


เค้ารัก และ เป็นห่วงน้องหยงมากขนาดไหน

ภาพที่น้องหยง ซึ่งเป็นผู้หญิงที่แข็งแกร่ง ไม่ค่อยหวาดกลัวกับอะไรง่าย ๆ

นั่งร้องไห้อยู่ริ่มถนน มันช่างทำร้ายจิตใจของหมันเหลือเกิน เค้าโกรธตัวเองจริง ๆ

เค้ารู้ เพราะว่า ตลอดที่ผ่านมา ความรักของเค้า มันก็ไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบตลอด
เนื่องจาก น้องหยงเป็นคนที่เอาแต่ใจ และก็เอาความคิดของตัวเองเป็นหลัก

ทำให้หลาย ๆ ครั้งที่หมันกับน้องหยง ต้องโกรธ และ งอนกัน

เพราะบางเรื่อง หมันก็ไม่เห็นด้วยกับน้องหยง แต่ว่า น้องหยงคิดว่ามันถูก มันดี


พอหมันไม่เห็นด้วย น้องหยงก็จะงอน!!!!


เรื่องพวกนี้ถือเป็นเรื่องปกติที่คนรักกันจะต้องเจอกันบ้าง

แต่ครั้งนี้ มันหนักเกินไปที่หมันกระทำเช่นนั้น เป็นการตอบแทนน้องหยง

หมันทำไปโดยเอาความสะใจของตัวเองเป็นที่ตั้ง โดยไม่คิดถึงผลที่มันจะตามมา



"ถ้าวันนั้น หาน้องหยงไม่เจอ อะไรจะเกิดขึ้น!!!!"


คำถามนี้ จนทุกวันนี้ หมันก็ยังคิดอยู่........................และก็ยังเสียใจมาจนถึงทุกวันนี้


แล้วหลังจากวันนั้นเป็นต้นมา หมันก็ไม่เคยให้น้องหยงอยู่ห่างตัวเลยแม้แต่ครั้งเดียว
ถึงแม้จะงอนกันก็ตาม หมันจะจับมือน้องหยงไว้ตลอด งอนไม่ว่า แต่เธอต้องอยู่กับฉัน

"พี่จะไม่ปล่อยให้หยงต้องอยู่คนเดียวอีกแล้ว
จะโกรธก็โกรธไป จะงอนก็งอนไป แต่หยงต้องอยู่ใกล้ ๆ พี่!!!"

หมันจะพูดอยู่เสมอ ๆ เมื่อน้องหยงถาม ว่าทำไมต้องจับมือน้องหยงตลอดเวลาด้วย


...........................................................................................


2 ปี ผ่านไป..................................

วันศุกร์ ที่ 2 พฤษภาคม 2546

นี่เป็นอีกวันที่น้องหยง จะมานอนค้างที่บ้านของหมัน
เพราะว่า
วันที่ 5 พฤษภาคม จะเป็นวันครบรอบ 2 ปีที่ทั้ง 2 ตกลงเป็นแฟนกัน

แต่เนื่องจาก วันที่ 5 เป็นวันจันทร์ เลยทำให้น้องหยงมานอนที่บ้านหมัน ตั้งแต่วันศุกร์ที่ 2

สถานที่ ............. บ้านหมัน

หลังจากที่หมันไปรับน้องหยงจากที่ทำงานแล้วก็มาที่บ้าน
แม่ได้จัดเตรียมกับข้าวไว้ให้แล้ว

"กินข้าวกันมาหรือยังลูก"

แม่ถาม

"ยังไม่ได้กินมาเลยค่ะแม่ บังเอิญฝนมันตกพอดี"

น้องหยงตอบ

"อ้าว แล้วมีร่มกันไหมเนี่ย เดินตากฝนมาหรือเปล่าล่ะ"

แม่ถามด้วยความเป็นห่วง

"มีค่ะแม่ หนูเตรียมมาด้วย"

"อ้าว แล้วหมันล่ะ ทำไมไม่เอาร่มติดตัวไปด้วย"

"ปะโธ่แม่ ผมจะไปรู้ได้ไงล่ะว่าฝนมันจะตกวันนี้
ก็เห็นมันไม่ตกมาหลายวันแล้ว เลยไม่ได้เอาไป"

"พี่หมันเค้าก็อย่างนี้แหล่ะค่ะแม่ อย่าไปว่าเค้าเลย
เคยเตรียมตัวอะไรที่ไหนล่ะ หยงเอาร่มใส่กระเป๋าเค้าไว้แล้วนะ เมื่อวันอาทิตย์ที่ผ่านมาน่ะ
เค้าก็เอาออก"

"โธ่น้องหยง ก็พี่เห็นว่ามันไม่ตกแล้วนี่นา ก็เลยเอาออกอ่ะ"

"ทั้งปีแหล่ะพี่หมันเนี่ย"

"อะจ้า ๆๆๆ พี่ผิดไปแล้วจ้า"

"เอ้า ๆ ไม่ต้องเถียงกัน หยงไปอาบน้ำอาบท่าสิ
แล้วออกมากินข้าวกัน แม่ทำกับข้าวไว้เยอะแยะเลย"

"มีไรกินมั่งคะแม่"

"มีขนมจีน แกงไก่ ไข่เจียว ผัดผักน่ะจ้ะ"

"โห น่ากินจัง งั้น เดี๋ยวหยงไปอาบน้ำก่อนนะคะ"

"จ้ะ ๆ ไป รีบไปอาบน้ำ สระผมซะด้วยล่ะ เดี๋ยวจะเป็นไข้นะ"

"ค่า"

"อ้าว แล้วผมล่ะแม่ เดี๋ยวผมเป็นไข้นะ ผมยังไม่ได้อาบน้ำเลย"

"เราน่ะ ทนเป็นควายอยู่แล้ว ไม่ต้องอาบก็คงไม่เป็นไรหรอกมั้ง ปกติก็ไม่ค่อยเห็นอาบอยู่แล้วนี่"

"อ้าวแม่ เห็นลูกตัวเองมีเขาหรือไง แล้วไหงเอาลูกชายมาขายซะงั้น!!!"

"ให้หยงมันรู้ซะบ้าง ว่าเราน่ะ ซกม๊กขนาดไหน"

"ไปดีกว่า อยู่ตรงนี้ท่าจะไม่ค่อยดีแฮะ"

.................................................................................................

หลังจากทั้ง 2 อาบน้ำเสร็จ ก็พากันออกมานั่งกินข้าวที่โต๊ะกินข้าว

แม่เปิดฉากถามทันที

"พรุ่งนี้จะไปไหนกันล่ะเนี่ย"

"ว่าจะไปดูหนังกันน่ะค่ะแม่"

"ดูหนังอีกแล้ว ไม่เบื่อกันมั่งเหรอ เห็นดูกันทุกอาทิตย์เลย"

"ก็ไม่รู้จะไปไหนนี่คะแม่ ไม่อยากออกไปไหนไกล ขี้เกียจนั่งรถอ่ะค่ะ"

"เออ ก็ดีนะ ไปแล้วก็กลับมากินข้าวที่บ้านนะ แม่จะทำกับข้าวไว้ให้"

"ค่ะ ๆ แม่ ต้องบอกพี่หมันโน่น เค้าชอบชวนกินข้าวนอกบ้านอยู่เรื่อยเลย"

"อ้าว ไหงมาโยนให้พี่ล่ะ พี่ยังไม่ได้พูดอะไรเลยนะ"

"เรานั่นแหล่ะ ชอบพาน้องเค้าเสียเงินอยู่เรื่อย ข้าวบ้านก็มีไม่ชอบกลับมากิน"

"เอาอีกแล้วไงล่ะ ซวยอีกล่ะกรู ไหงวันนี้มีแต่คนรุมหว่า"


หมันบ่นไปกินไป พร้อมเกาหัวแกรกๆๆๆ

หลังจากวันนั้นเป็นต้นมา

ชีวิตของทั้งคู่ ก็เป็นของกันและกัน


24 ชม.ของหมัน เป็นของน้องหยง
24 ชม.ของน้องหยง ก็เป็นของหมัน เช่นเดียวกัน



**Everyday Everytime Everything is you**



ทุกลมหายใจของทั้งคู่ มีกันและกัน ต่างคนต่างก็คิดว่า

"คนนี้แหล่ะ ที่ใช่!!!!"

แน่นอน คนรักกันมันก็ต้องประสบกับปัญหามากบ้างน้อยบ้าง.......

มีโกรธ มีงอนกันบ้าง เป็นธรรมดา หลาย ๆ ครั้งก็เกิดจาก
น้องหยงเอง ที่เป็นคนที่ เอาแต่ใจตัวเอง

และหมันเองก็ไม่ใช่คนที่ตามใจคนซักเท่าไหร่ มันจึงทำ
ให้ หลาย ๆ ครั้ง ที่ทั้ง 2 ต้องทะเลาะกัน

หลาย ๆ ครั้งที่น้องหยงร้องไห้ผ่านทางโทรศัพท์ เนื่องจากโดนหมันดุ!!!!!!

แล้วก็หลาย ๆ ครั้ง ที่หมันเอง ต้องตามง้อน้องหยง เนื่องจากตัวเองทำผิด

ซึ่งปัญหาที่เกิดขึ้นในแต่ละครั้งทั้ง 2 ก็ฝ่าฟันมันผ่านมาได้ถึงแม้ว่า
บางครั้งจะผ่านมาได้อย่างทุลักทุเลก็ตามที


.....................จบตอนที่ 9...........................



Create Date : 25 มกราคม 2550
Last Update : 25 มกราคม 2550 20:36:47 น.
Counter : 284 Pageviews.

0 comments

สมันน้อย เบอร์ 14
Location :
  

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 8 คน [?]






สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2539 ห้ามผู้ใดละเมิด โดยนำ ภาพถ่าย,รูปภาพ, บทความ,งานเขียน รวมถึงข้อความต่างๆ ไม่ว่าจะเป็นส่วนหนึ่งส่วนใด หรือทั้งหมดใน Blog แห่งนี้ ไปใช้เผยแพร่ .ไม่ว่าส่วนตัวหรือเชิงพาณิชย์ โดยไม่ได้ รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษร จะถูกดำเนินคดี ตามที่กฏหมายบัญญัติไว้สูงสุด

:: หลังไมค์หาผมได้ครับ ::


Custom Search



มกราคม 2550

 
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
26
27
28
29
30
 
 
MY VIP Friend