--[กาลครั้งหนึ่ง..ความรัก ตอนที่ 5]--

กาลครั้งหนึ่ง ความรัก ตอนที่ 1

กาลครั้งหนึ่ง ความรัก ตอนที่ 2

กาลครั้งหนึ่ง ความรัก ตอนที่ 3

กาลครั้งหนึ่ง ความรัก ตอนที่ 4


...........................................................................................


ตอนที่ 5


วันรุ่งขึ้น

12.30 น. ขณะที่หมันกำลังนั่งทานข้าวอยู่นั่นเอง โทรศัพท์มือถือ ก็ดังขึ้น

ตี๊ดๆ ตี๊ด ๆ

เป็นเสียงที่แจ้งว่า มีข้อความเข้ามาที่เครื่อง

หมันหยิบขึ้นมาแล้วเปิดอ่าน

...........................................................

จาก น้องหยง

"ตกลงค่ะ"

เบอร์ที่ส่ง 01-xxxxxxx
วันที่ส่ง xxxxxx
เวลาส่ง 12.29 น.

หมันแทบไม่เชื่อสายตา

อ่านทบทวนข้อความนั้นอีก 100 กว่าเที่ยว (เว่อร์ไปแระ)

"เฮ้ย จริงดิ!!!!!"

ว่าแล้วหมันก็กดโทรศัพท์ทันที.......


"ฮัลโหล"

"ฮัลโหล สวัสดีค่ะ"

"น้องหยงครับ"

"ว่าไงครับ"

"ตกลงเป็นแฟนพี่แล้วใช่ไหมครับ"

"อ่านหนังสือไม่ออกเหรอคะ"

"เออ จริงด้วย ไม่น่าเลยกรู"

"ขอบคุณมากนะครับ"

"ขอบคุณทำไมคะ"

"ก็ขอบคุณที่ยอมเป็นแฟนพี่ไง"

"55555 ต้องขอบคุณกันด้วยเหรอ"

"พรุ่งนี้น้องหยงว่างหรือเปล่าครับ"

"ว่างค่ะ ไม่ต้องไปเรียน"

"งั้น เรามาทำอะไรที่แฟนเค้าทำกันดีกว่าไหมครับ"

"ว๊ายยยยยยย พี่หมันบ้า !!!!! ทะลึ่ง"

"เอ่อ.........(กรูยังไม่ได้คิดอะไรเลย เจ๊แกคิดไปไหนแล้วนั่น) พี่แค่อยากจะชวนไปดูหนังน่ะครับ"

"อ้อ เฮ้อ ตกใจหมด พี่หมันก็ชอบพูดอะไร 2 แง่ 2 ง่ามอยู่เรื่อยเลย"

"555 ง่ามเดียวก็แย่แล้ว ถ้า 2 ง่ามละก็ ตายกันพอดี"

(พอ ๆ เหอะครับ เดี๋ยวมันจะกลายเป็นละครเรท X ไปซะก่อน - -" )

"เอาเป็นว่า พรุ่งนี้ พี่ไปรับที่สถานีสุรศักดิ์ซักกี่โมงดี"

"อืมมมมม เดี๋ยวคิดก่อนนะพี่หมัน ........... เอาซัก 9 โมงเป็นไงคะ จะได้มีเวลาเยอะ ๆ"

"ได้ครับ สำหรับน้องหยงแล้ว ให้ตี 5 พี่ก็ไปรับได้ครับ" (ตอแหล!!!!!)

"ค่ะ ๆ ๆๆ 9 โมงนะคะ"

"ครับ เจอกัน 9 โมงเช้า พรุ่งนี้"

วันนั้นจบลง ทุกอย่างรอบตัวหมัน และ น้องหยง เป็นสีชมพูไปหมด ทั้ง ท้องฟ้า ถนน รองเท้า ทุกอย่างล้วนสวยงามไปหมดในสายตาของทั้ง 2 ต่างเร่งเวลาที่ผ่านไปแต่ละชั่วโมง ให้มันเร็ว ๆ เพื่อจะได้พบกันในวันรุ่งขึ้น 9 นาฬิกาที่สถานีรถไฟฟ้าสุรศักดิ์

..........................................................................

06.30 น.

ตรู๊ดดดดดดดดดดดดด ๆ ๆ ๆ ๆ เสียงโทรศัพท์ของหมันดังขึ้น

หมันงัวเงียขึ้นมารับโทรศัพท์ "ฮัลโหล"

"สวัสดีตอนเช้าค่ะ ลืมหรือเปล่าวันนี้วันอะไร"

เมื่อหมันได้ยินเสียงที่วิ่งมาตามคลื่น GSM 2 WaTT ของเจ้าของประเทศ ก็หายง่วงทันที

"สวัสดีตอนเช้าครับ จำได้ครับจำได้ ใครจะไปลืมได้ลง" (แหว่ะ สำนวนน้ำเน่ามาก ๆ)

"ไม่มีอะไรค่ะ โทรมาปลุกกลัวจะไม่ยอมตื่น ไม่อยากให้นัดครั้งแรกของเราต้องมาสายค่ะ"

"555 โอเค ๆ แล้วเดี๋ยวเจอกันนะครับ"

"ค่า เจอกัน"

หลังจากนั้น หมันก็ดีดตัวขึ้นจากที่นอน รีบอาบน้ำ แปรงฟัน ล้างหน้า แต่งตัว แล้วก็ออกจากบ้านไป..........


09.00 น. สถานีรถไฟฟ้า สุรศักดิ์

เมื่อหมัน ก้าวออกมาจากรถไฟฟ้า เค้าก็ได้พบกับสาวน้อยคนหนึ่ง ในชุดเสื้อคอกระเช้า เอ้ย ไม่ใช่!!!!! เสื้อยืดสีชมพู มียี่ห้อ AIIZ ติดอยู่ที่ อกเสื้อข้างขวา เข้าชุดกับกระโปรงผ้า สีขาว มีตัวหนังสือ AIIZ ตัวเล็ก ๆ เป็นลายรอบตัว รองเท้าส้นสูงสีชมพู สีเดียวกับเสื้อ เธอสะพายกระเป๋าสีฟ้า ยี่ห้ออะไรก็ไม่รู้ อ้อ Adidas นาฬิกาเรือนเหล็กยี่ห้อ Adidas ใส่แว่นกรอบสีแดง (กรอบนี้จะไม่มีวันลืมเลย) ใส่เหล็กดัดฟัน!!!!!!

หมัน ยืนตะลึงในความโดดเด่น และหน้ารักของสาวน้อยคนนั้น พร้อมกับหลุดปากออกมาว่า


"น้องหยงงงงง"


"สวัสดีค่ะพี่หมัน" เธอทำลายสมาธิหมันด้วยการยกมือไหว้

"ส ส ส สวัสดีครับ" หมันยกมือไหว้ตอบ

"เป็นอะไรหรือคะพี่" น้องหยงถามเมื่อเห็นหมันก้มสำรวจตัวเอง

"เอ่อ คือ แบบว่า น้องหยง แต่งตัวซ้วยสวย แล้วดูพี่ดิ"

น้องหยงเริ่มสำรวจตามคำบอกของหมัน

ชุดที่หมันแต่งมาวันนั้น

"เสื้อบาสสีดำ มีเบอร์ 14 ติดอยูข้างหลัง กางเกงผ้าสีน้ำตาลขาสั้น รองเท้ากีฬาหุ้มส้น Nike สีดำสภาพโคตรเยิน!!! นาฬิกา Casio รุ่นอะไรไม่รู้ ซื้อมาเรือนละ 199 บาท หน้าฟิวเจอร์ หมวก Nike สีดำ"

"โห Beuty and The Beats ของแท้"

"เอ่อ พี่ขอโทษ ที่แต่งตัวไม่เรียบร้อยมานะ น้องหยง"

" 555 ไม่เป็นไรหรอกค่ะ แต่งอะไรก็แต่งมาเหอะ คราวหน้าบอกหยงด้วยแล้วกัน ว่าจะแต่งยังไงมา หยงจะได้แต่งมาเป็นเพื่อนไง"

"ไม่เอาอ่ะ เป็นแฟนดีกว่า อย่าเป็นเพื่อนเลย"

"อะนะ" เขินไปอีกรอบ

"อ่ะ แล้วไงต่อล่ะทีนี้ ขึ้นรถฝั่งโน้นใช่มะ" หมันชี้ไปที่อีกฝั่งหนึ่งของสถานี

"ใช่ค่ะ ไปกันเถอะ"

แล้วทั้ง 2 ก็ข้ามฝั่งสถานีรถไฟฟ้า เพื่อไปต่อรถกลับไปที่หมอชิต......

สถานที่ ๆ ทั้ง 2 จะไปกันก็คือ เซ็นทรัลลาดพร้าว ซึ่งเป็นที่แรกที่เค้าทั้ง 2 ได้อยู่ด้วยกัน


"พี่หมันจะไปทำอะไรมั่งคะวันนี้"

"ก็ ดูหนังมั๊ย"

"เรื่องอะไรล่ะคะ"

"เรื่อง ขุนแผน... ท่าทางจะดีนะ"

"ก็ได้ค่ะ เออ พี่หมันเคยกิน MK ไหม"

"เคย ทำไมเหรอ"

"หยงอยากกิน MK วันนี้เรากิน MK กันนะ"

"เออ เอาสิ"

หมันพูดเหมือนกับว่ามันเป็นเรื่องปกติที่เข้าไปกิน MK แต่หยงหารู้ไม่ว่า ทั้งชีวิตของไอ้หมันนั้น มันเคยเข้ามากินอาหารในร้านที่ชื่อว่า MK เนี่ย แค่ 2 ครั้งเท่านั้น แล้วทั้ง 2 ครั้งนั้น มันก็ไม่เคยสั่งเลยซักครั้ง

"แล้วกรูจะสั่งอะไรถูกไหมเนี่ย" หมันคิดอยู่ในใจคนเดียวเงียบ ๆ


เซ็นทรัล ลาดพร้าว SFX CiNema ชั้น 6

หนังเรื่อง ขุนแผน..

หมันกับน้องหยงนั่งติดกัน แล้วเหมือนจะบังเอิญหลาย ๆครั้งมาก ที่มือของหมัน มักจะไปโดนมือของ น้องหยงที่วางอยู่บนพนักวางมือ อยู่บ่อย ๆ โดยที่ไม่ได้ตั้งใจ

โดนทีก็ดึงมือกลับกันที โดน ๆ ดึง ๆ กันอยู่นั่น

ในใจหยงคิด "ทำไมไม่จับ ๆ ไปให้รู้แล้วรู้รอดเลยวะ"

ในใจหมันคิด "นี่ถ้าเราจับไปเลย เค้าจะด่าเราไหมเนี่ย"

ตกลง จนหนังจบก็ได้แค่ โดน ๆ ดึง ๆ กันแค่นั้นเอง !!!!!
หลังจากออกมาจากโรงหนัง

"หิวหรือยังครับ" หมันหันไปถามน้องหยงที่เดินอยู่ข้าง ๆ

"นิดหน่อย พี่หมันล่ะ หิวยัง"

"อืมม ก็หิวอะนะ ตั้งแต่เช้ายังไม่ได้กินอะไรเลย"

"งั้นไป MK กัน"

"ไป พาพี่ไปด้วย พี่ไม่เคยไป" (บ้านนอกมั่ก ๆ)

"ค่ะ ๆ พ่อคุณ นี่ถ้าหยงปล่อยไว้นี่ จะหลงไหมเนี่ย"

"หลงแน่ ๆ ครับ แต่ไม่ได้หลงทางนะ"

"แล้วหลงอะไรคะ"

"หลงรักครับ"

เอ้า ฮิ้ววววววววววววววววววววววววววววววววว เขินกันไปอีกรอบ

"บ้าจริงเชียว พี่หมันนี่ ไป ๆ จะไปกิน MK ไม่ใช่เหรอ มัวแต่พูดเล่นอยู่ได้"

น้องหยงพูดไปหน้าก็แดงเป็นตูดเด็กไป แล้วก็พาหมันเดินลงไปที่ชั้น 1 ตรงไปร้าน MK สุกี้

"กี่ที่คะ" พนักงานที่ยืนอยู่หน้าร้านถาม

"เห็นมากี่คนล่ะคะ" กวนตีนเหมือนกันนะน้องหยงนะ

"เอ่อ 2 ที่ครับ" หมันรีบออกหน้า กลัวจะมีเรื่องกับพนักงาน

"ค่ะ ๆ 2 ที่นะคะ" พนักงานตอบรับด้วยเสียงเหมือนจะกินเลือดกินเนี้อ

ภายในร้าน MK สุกี้

"อ่ะ พี่หมันจะสั่งอะไรคะ" น้องหยงพูด พร้อมกับยื่นเมนูให้

"เอ่อ.........เอ่อ............น้องหยงครับ พี่มีเรื่องจะสารภาพ"

"อะไรคะ" น้องหยงถามด้วยความข้องใจ

"ครือว่า พี่ เอ่อ พี่ สั่งไม่เป็นน่ะครับ"

"อ้าวพี่หมันไม่เคยกินเหรอ"

"เคยครับ แต่ว่า ตั้งแต่เกิดมาเคยกินแค่ 2 หน แล้วก็ไม่เคยสั่งเองซักหน พี่ว่า น้องหยงสั่งมาดีกว่าครับ พี่กินทุกอย่าง ยกเว้ณ ตับ"

"5555 ตลกดีอ่ะพี่หมัน ได้ ๆ เดี๋ยวหยงสั่งให้ก็ได้"

ว่าแล้วเธอก็เรียกพนักงานมาสั่งอาหาร เธอสั่ง ๆ ๆ ๆ ๆ เกือบจะทุกอย่างที่มีใน เมนู ยกเว้ณตับ

"เอ่อ น้องหยง น้องหยงครับ"

"มีไรคะ"

"สั่งขนาดนี้แล้วจะกินกันหมดเหรอครับ"

"เอ้า ก็สั่งมาให้พี่หมันกินไง จะได้อ้วน ๆ ได้ข่าวว่ากินเยอะไม่ใช่เหรอ"

"มันก็ใช่หรอก ที่ว่าพี่กินเยอะ แต่ก็คงไม่เยอะเหมือนห่าลงอย่างนี้หรอกครับ"

"ไม่รู้ล่ะ สั่งไปแล้ว กินให้หมดด้วย เสียดายของ"

"เอ่อ......จะพยายามนะครับ"

หลังจากนั้น อาหารก็เริ่มทะยอย ๆ ๆ มาเรื่อย ๆ มาจนโต๊ะข้าง ๆ หันมามองว่า "นี่มันกินหรือมันยัดกันวะเนี่ย มากันแค่ 2 คน กินยังกะปล้น!!!!"

"โห!!!!! เห็นแล้วท้อเลย"

"ไม่รู้ล่ะ ช่วยกันกินให้หมดด้วยแหล่ะ"


จากนั้น ทั้ง 2 คนก็ช่วยกันเอาอาหารที่ได้มาใส่ลงไปในหม้อ MK

"พี่หมันจำไว้นะคะ ของที่หยงชอบที่สุดใน MK ก็คือนี่"

หยงพูด พร้อมกับยื่นสิ่งหนึ่งมาให้ดู มันเป็นเห็ด แต่เส้นเล็ก ๆ สีขาว

"อะไรอ่ะ"

"เค้าเรียก เห็ดเข็มทอง หยงชอบกินไอ้นี่มากที่สุด"

"เหรอ เนี่ยนะ เห็ดเข็มทอง"

"เนี่ยแหล่ะ เอ้า กิน ๆ กินให้หมด"

เวลาผ่านไปนานเท่าไหร่ไม่รู้ หมันรู้แต่ว่า ตัวเองอิ่ม อิ่มมาก ๆ ไม่เคยอิ่มอย่างมีความสุขอย่างนี้มาก่อนเลยในชีวิต

"โอย กว่าจะหมด แล้วพี่จะเดินกลับบ้านไหวไหมเนี่ย สงสัยต้องค่อยๆ เดิน"

"เวอร์ไปแล้วพี่หมัน"

"ไม่เว่อร์ล่ะ ดูสิ พี่กินไปตั้งเท่าไหร่เนี่ย น้องหยงกินไปถ้วยเดียวเอง"

"555 นั่นสิเนอะ แปลกจัง พี่หมันกินขนาดนี้ ทำไมมันไม่อ้วนก็ไม่รู้"

"นั่นสิ พี่ก็ยังแปลกใจ ทำไมพี่ไม่อ้วน กินยังกะห่าลงขนาดนี้"

หลังจากกินเสร็จ น้องหยงก็เรียกพนักงานมาเก็บเงิน


"550 บาทค่ะ"

ด้วยความไวปานแสง น้องหยง หยิบบัตรเครดิตในกระเป๋า ยื่นให้กับพนักงาน

"เอ่อ น้องหยงครับ"

"อะไรคะ"

"คนละครึ่งดีไหม คนละ 275 บาท"

"ไม่ต้องหรอกค่ะพี่หมัน เมื่อกี้พี่หมันออกค่าหนัง กะป๊อปคอร์นไปแล้ว อันนี้หยงออกเอง"

"แต่มันแพงน่ะสิครับ ไม่ยุติธรรมนะ"

"อย่าไปคิดถึงเรื่องแพงไม่แพงดีกว่า หยงรู้ว่าพี่หมันไม่ค่อยได้มากิน ก็เลยพามากินนี่ไง กินเท่าไหร่ก็กินไปเถอะ หยงเลี้ยงเอง"

"อ้าว รู้เหรอ ว่าพี่ไม่ค่อยได้กินไอ้ MK อะไรเนี่ย"

"รู้สิ"

"รู้ได้ไง"

"ก็หมูน้อยบอก"

น้องหยงสืบมาแล้วจากน้องสาวของหมันน้อย

"อ้อ หมูน้อยนี่เอง"

"ไปเถอะค่ะ เย็นแล้ว เดี๋ยวที่บ้านหยงว่าเอา"

"ไปครับ เดี๋ยวพี่ไปส่ง".........................................................................

.....................จบตอนที่ 5............................

Create Date : 25 มกราคม 2550 Last Update : 25 มกราคม 2550 20:31:52 น. Counter : 373 Pageviews.		3 comments
Share Tweet