กาลครั้งหนึ่ง ความรัก ตอนที่ 1กาลครั้งหนึ่ง ความรัก ตอนที่ 2กาลครั้งหนึ่ง ความรัก ตอนที่ 3..........................................................................................
ตอนที่ 4กลับมาที่หมัน
"จริงหรือนี่ นี่เราไม่ได้ฝันไปใช่ไหม????"
ก่อนที่หมันจะเดินกลับไปที่รถไฟฟ้า ก็มีเสียงเรียกตามหลังมา
"พี่หมัน ๆ "
หมันหันไปก็เห็นน้องหยง ยืนอยู่ตรงริมบันได
"มีไรอีกครับ"
"ต่อรถให้ถูกนะคะ แล้วบัตรก็เสียบให้ถูกด้านด้วย บัตรมันไม่คืนนะพี่หมัน ไม่ต้องรอ ออกไปได้เลย"
"โอ้วววววว ขอบคุณครับ อุตส่าห์ย้อนกลับมาบอก"
"ไม่เป็นไรค่ะ โชคดีค่ะพี่"
"เช่นเดียวกันครับ กลับบ้านระวังตัวด้วยครับ"
"ค่ะ บาย บาย"
"บาย ครับ"
หลังจากนั้น ต่างคนต่างก็แยกย้ายกันกลับบ้าน
.................................................................
เรื่องราวในวันนั้นจบลง แต่ความสัมพันธ์ของคนทั้ง 2 เพิ่งเริ่มต้นขึ้นเท่านั้น
หลังจากวันนั้น ทุกคืน
เมื่อได้เวลาประมาณ 2-3 ทุ่ม สมันน้อยก็จะกดโทรศัพท์หาน้องหยง ทุกคืน
1 อาทิตย์ผ่านไป จนในที่สุด หมันก็ตัดสินใจถามในเรื่องที่อยากรู้ และค้างคาใจ จุกอกอยู่
"น้องหยงครับ"
"คะ"
"พี่ถามไรอย่างสิ"
"อืมมม ถามมาสิ"
"น้องหยงยังไม่มีแฟนใช่ไหม"
"ยังค่ะ ยังไม่มี ทำไมเหรอคะ"
"ถ้ายังไม่มี พี่จะขอ จีบ น้อง หยง ได้ ไหม ครับ"
"............................................."
"ตกลงค่ะ จีบก็ได้ค่ะ"
"จริง ๆ นะ พี่จีบได้จริง ๆ นะ"
"ได้สิคะ แต่ยังไม่ได้ตกลงเป็นแฟนนะคะ"
"ครับ ๆ ยังไม่ต้องรีบก็ได้ครับ ขอพี่พยายามดูก่อนนะ"
ในใจของน้องหยง คิด "ไม่ต้องพยายามแล้วค่ะ คุยกันขนาดนี้แล้วพี่ยังจะโง่ไปถึงไหนคะพี่หมัน แต่ก็ดี ให้รออีกซักหน่อย เดี๋ยวจะหาว่าเราใจง่าย"
"ค่ะ พยายามต่อไปเรื่อย ๆ แล้วกันนะคะ"
หลังจากคืนวันนั้น จากที่เคยโทรแค่ตอน 2-3 ทุ่ม ก็กลายเป็น วันละ 2-3 หน ซึ่งทุกวันนี้ตัวหมันเองก็ยังไม่รู้ว่า เค้าเอาเรื่องอะไรไปคุยกับน้องหยงได้ขนาดนั้น !!!!!
1 เดือนผ่านไป การกระทำทุกอย่างก็ยังเสมอต้นเสมอปลาย เคยทำอย่างไร หมันก็ทำอย่างนั้น นี่ถือเป็นข้อดีอย่างหนึ่ง ที่น้องหยงชอบ
"หวังว่าพี่เค้าคงไม่มีช่วงหมดโปรโมรชั่นนะ!!!!!!" น้องหยงคิด
ในที่สุดวันที่หมันจะถามความรู้สึกของน้องหยงก็มาถึง หลังจากผ่านไปได้ 1 เดือน
"น้องหยงครับ"
"คะ"
"พี่มีอะไรจะถามหน่อย"
"อะไรเหรอคะ"
"มดอะไรเอ่ย บินได้"
"มดเอ็กซ์"
"ม่ายช่ายยยยย"
"มดเขียว"
"ม่ายช่ายยยยยยยย"
"แล้วมดอะไร"
"จะบร้าเหรอ มดอะไรจะบินได้ ไม่มีหรอก"
"สาดดดดดดดดดดดดดดดด" (เอ่อ.......)
"เอ้า ไอ้พี่หมันบ้า จะถามอะไรก็ถามมา ปะเดี๋ยวเถอะ ถ้าอยู่ใกล้ๆ นะ โดนทุบแน่ ๆ "
"555 อ่ะ ถามว่า ................................. น้องหยงจะเป็นแฟนพี่ได้ไหมครับ?????"
"อะไรนะคะ!!!!" จริง ๆ แล้วได้ยิน แต่ก็ยังถามเพราะว่าตกใจไม่นึกว่าจะโดนจู่โจมเร็วขนาดนี้
"พี่ถามว่า จะเป็นแฟนพี่ได้ม๊ายยยยย" หมันตะโกนใส่โทรศัพท์
"โอ้ยยยๆๆๆ ได้ยินแล้วค่า ไม่ต้องตะโกนก็ได้ อายคนข้าง ๆ เค้ามั่ง"
"จะอายใคร ไม่มีแม้แต่หมาซักตัว มีแต่พี่เนี่ยแหล่ะ เอ้า ตอบมาเร็ว ๆ วัยรุ่นใจร้อน"
"วัยรุ่นตรงไหนน่ะ แก่จะลงโลงอยู่แล้วนะ"
"นั่นแหล่ะ ๆ ตอบมา ๆ อย่าพาเปลี่ยนเรื่อง"
"อยากรู้จริงๆ เหรอคะ"
"อยากรู้สิ"
ในใจน้องหยงคิด นี่มันโง่จริงหรือว่าแกล้งโง่กันแน่ว่ะ ไอ้พี่หมันเนี่ย
ขนาดนี้แล้วยังไม่รู้อีกว่าเราคิดยังไงกับเค้า ว่าแต่ เราจะตอบตกลงเค้าไปดีไม๊น้า...... เราก็ชอบเค้านี่นา
แต่เอ๊ะ แกล้งให้คิดซักคืนดีกว่า ง่าย ๆ ไปมันก็ไม่สนุกสิ ลองดูซิพี่เค้าจะว่ายังไง.....
"พี่หมันคะ"
"ว่าไงครับ"
"หยงว่า เราคุยกันอย่างนี้ต่อไปไม่ดีกว่าเหรอคะ"
หมันคิด "เอาแล้วไงล่ะ จะซวยซะละมั้งเนี่ยกรู นี่หรือว่าเราคิดไปเองคนเดียวว่าเค้าก็ชอบเรา บางทีเค้าอาจจะแค่อยากหาเพื่อนคุยด้วยแค่นั้นก็ได้ แล้วยังไงต่อดีเนี่ย"
"..........................."
"พี่หมันคะ"
"ครับ"
"เงียบทำไมล่ะคะ"
"ป่าวครับ กำลังคิดอยู่"
"คิดอะไรอยู่เหรอคะ"
"กำลังคิดว่า พี่เร่งน้องหยงเกินไปหรือเปล่า"
"ทำไมล่ะ"
"พี่น่าจะรออีกซักหน่อย แล้วค่อยถาม"
"ถามตอนไหนก็คงเหมือนกันแหล่ะค่ะ"
ใจหมันตอนนี้ความมั่นใจ ที่หมันเคยมี ลดลงไปทีเดียว 50% เลย
"...................................."
"พี่หมันคะ"
"อ่ะ ครับ"
"เอางี้ดีกว่าไหมคะพี่"
"เอาไงล่ะครับ"
"พี่หมันให้เวลาหยงอีกซักวันนะคะ ขอหยงคิดก่อน อย่าเพิ่งให้หยงตอบอะไรพี่หมันวันนี้เลย เอาไว้พรุ่งนี้แล้วหยงจะบอกนะคะ ว่าหยงจะตกลงเป็นแฟนกับพี่หมันหรือเปล่า"
"เอางั้นก็ได้ครับ ยังไงพี่ก็ไม่มีทางเลือก"
"อย่าเพิ่งคิดไปไกลนะคะพี่หมัน"
"ครับ"
ในใจหมันคิด "ห้ามไม่ทันแล้วแหล่ะน้องหยง พี่คิดไปถึงอนุสาวรีย์ฯแล้ว กลับมาไม่ทันแล้ว"
"งั้นคืนนี้ขอหยงนอนก่อนนะคะ แล้วพรุ่งนี้ค่อยคุยกัน"
"ครับ นอนหลับฝันดีนะครับ"
"ค่ะ พี่หมันก็เหมือนกัน"
"บายครับ"
"บายค่ะ"
คืนนั้น กว่าหมันจะหลับตาลงได้ก็ปาเข้าไป ตี 3
"เค้าจะรักเราหรือเปล่าน้า"
ในหัวก็คิดไป 108 - 1000 ประการ ยิ่งคิด ยิ่งนอนไม่หลับ ใจนึงก็อยากให้มันถึงพรุ่งนี้เร็ว ๆ แต่อีกใจนึง ก็ไม่อยากให้มันถึงเลยกลัวความจริงที่จะได้รู้......................
.......................จบตอนที่ 4.........................