--[กาลครั้งหนึ่ง..ความรัก ตอนที่ 2]-- กาลครั้งหนึ่ง ความรัก ตอนที่ 1 .............................................................. ตอนที่ 2 "พี่หมัน ๆ" เสียงหมูน้อย ปลุกผมด้วยน้ำเสียงร้อนรน "มีไร" ผมตอบอย่างงัวเงีย ๆ "พี่หมันไปส่งหยงหน่อยสิ" ตาสว่างทันทีเมื่อได้ยินชื่อ "ส่งไหน ทำไมล่ะ" "หยงมันต้องรีบกลับบ้านน่ะ วันนี้เค้ามีนัดกับที่บ้าน พี่หมันไปส่งหน่อยนะ" "อ้าว แล้วไมไม่ออกไปด้วยกันเลยล่ะ" ผมถามไปงั้นแหล่ะ ใจจริงผมไปคนเดียวก็พอแล้ว 555 "พวกหนูยังอยู่กันต่ออีกคืนนึง เพราะมันยังไม่เสร็จ" "อ่ะ เหรอ อืมมม เอาสิ แล้วให้พี่ไปส่งที่ไหนล่ะ" "พี่อนุสาวรีย์อ่ะพี่หมัน" "อนุสาวรีย์ฯ!!!!!!!!!!!!!!!!!!" "ใช่ หยงมันไม่เคยออกไปไหนมาไหนคนเดียว มันคุณหนูจะตาย พี่หมันต้องไปส่งที่อนุสาวรีย์แหล่ะ มันถึงจะต่อรถกลับไปถูก" "โห เอ้า เอาไงเอากัน อนุสาวรีย์ก็อนุสาวรีย์วะ" พูดเหมือนเสียไม่ได้ แต่ความจริงในใจตอนนี้ สารภาพว่า "ดีใจชิบหายเลย!!!!" "พี่หมันไปอาบน้ำแต่งตัวสิ จะได้รีบออกไป" "แล้วหยงล่ะ" "มันอาบเสร็จแล้ว รอพี่อยู่เนี่ย" "โอเค ๆ ขอ 5 นาที" ว่าแล้วผมก็ลุกขึ้นจากที่นอน เข้าห้องน้ำ เรียกว่า แทบจะวิ่งผ่านน้ำเลยด้วยซ้ำ เร่งแบบสุด ๆ 5 นาทีผ่านไป "ป่ะ ไปกัน" ผมก็พร้อมที่จะออกเดินทาง "ต้องรบกวนพี่หมันเลยค่ะ" "โอ้ย ไม่เป็นไรครับ นาน ๆ ทีเข้ากรุงเทพซักทีก็ดีเหมือนกัน" "อ้าว ไม่ค่อยได้ไปเหรอคะ" "หลายปีแล้ว ไม่ได้เข้าไปเลย ตั้งแต่ทำงานที่นี่" "แล้วนี่จะหลงไหมคะเนี่ย" "ถ้าหลง ก็หลงไปด้วยกันเนี่ยแหล่ะ" "55555555555555555" ผมกับน้องหยง ต่างหัวเราะให้กัน ระหว่างเดินทาง ผมกับน้องหยง คุยกันไปตลอดทาง ผมคิดว่า ผู้หญิงคนนี้ คุยด้วยแล้วสนุก ยิ้มเก่ง น่ารัก แล้วก็เป็นมิตรดี ไม่มีฟอร์ม อาจจะดูคุณหนูไปบ้าง แต่ก็อยู่ในระดับที่ไม่น่ารำคาญ ระหว่างที่คิดนั่น ผมกับน้องหยงอยู่บนรถตู้ กำลังเดินทางไปอนุสาวรีย์ชัยสมรภูมิ "ตรู๊ดดดดดดดดด " เสียงโทรศัพท์ของน้องหยงดังขึ้น "ฮัลโหล ป๋าเหรอ มีไรคะ" ".............................." ประมาณ 3 นาทีผ่านไป "พี่หมัน" "มีไรครับ" "พี่หมันต้องรีบไปไหนต่อหรือเปล่าคะ" "ป่าวครับ ไม่ได้ไปไหนต่อ ทำไมเหรอ" "คือว่า ที่บ้านหยงเค้าออกไปกันหมดแล้วอ่ะค่ะ หยงเข้าบ้านไม่ได้ หยงไม่ได้เอากุญแจมาด้วย" "อ้าว แล้วไม่ให้เค้าทิ้งไว้ให้ล่ะ" "เค้าไม่คิดว่าหยงจะกลับวันนี้น่ะค่ะ" "อ่ะ แล้วทำไงล่ะทีนี้ กลับไปที่บ้านไหม" "คือ ที่บ้านเค้าจะกลับมาตอนเย็น ๆ น่ะค่ะ ก็บอกเค้าไว้ว่า จะกลับไปเย็น ๆ เหมือนกัน" "แล้วยังไงล่ะคะ จะให้พี่ช่วยยังไง" "พี่หมันได้ดูหนังบ้างหรือเปล่าคะ" "ดูครับ พี่ชอบดูหนัง" "ได้ดูเรื่อง ..................... หรือยังคะ" "ยังไม่ได้ดูเลย กะว่า ส่งน้องหยงเสร็จแล้วก็จะแวะดูซะหน่อย" "งั้น ไปดูหนังกันไหมคะ" พระเจ้าช่วยกล้วยทอด..!!!!!!!!!!!!!!!!! ทำไมสวรรค์เป็นใจกับไอ้หมันเช่นนี้หนออออออ "เอาสิครับ ดูที่ไหนดีล่ะ" "อืมมมมม เซนทรัลลาดพร้าวแล้วกันค่ะ เคยไปเดินที่นั่น" "ไปสิ" สถานที่ : SFX Cenema เซ็นทรัลลาดพร้าว เมื่อไปถึง ทั้ง 2 พบว่า หนังที่ทั้งคู่ตกลงจะมาดูกันนั้น ออกจากโรงไปแล้ว ทำให้ทั้ง 2 ต้องตัดสินใจเปลี่ยนเรื่องดูใหม่ " ดูเรื่องอะไรดีล่ะ" " อืม พี่หมันว่าเรื่องไหนดีล่ะ เรื่องที่เราจะดูมันไม่มีนี่ หยงก็ไม่รู้แล้วว่าเรื่องไหนน่าดู" "งั้นดู IcE AgE ไหม???" "ดีเหรอ?" "ไม่รู้เหมือนกัน แต่ก็น่าจะดีนะ" "โอเค งั้นดูก็ได้" ภายในโรงหนัง : ที่นั่ง A10 - A11 ระหว่างที่กำลังรอหนังฉายอยู่ และเนื่องจากเสียงในโรงหนังมันดังมาก ทำให้การสื่อสารเป็นไปอย่างยากลำบาก จะพูดกันแต่ละที ต้องเอียงหูไปใกล้ๆ จะพูดเสียงดังก็ไม่ได้ เดี๋ยวคนอื่น ๆ เค้าจะด่าแม่เอา มีอยู่ช่วงหนึ่ง ที่หนังกำลังฉาย หมันก็สงสัยว่า ไอ้ตัวที่มันกระโดด ๆ นั้นมันตัวอะไร และเหมือนใจจะตรงกัน ก่อนที่หมันจะหันไปถาม น้องหยงก็เอนตัวมาถามก่อน เธอเข้ามาใกล้มาก ๆ ใกล้ซะจนหมันได้กลิ่นน้ำหอมที่เธอใส่ "หอมจัง" (หมันรำพึงรำพัน โดยไม่ได้เอ่ยออกมาเป็นเสียง เนื่องจากกลัวโดนตบ!!!) "พี่หมัน นั่นมันตัวอะไรอ่ะ" เสียงของน้องหยง ปลุกหมันขึ้นจากพะวัง "อะไรนะ!!!!!" "หยงถามว่า ไอ้ตัวนั่นน่ะ มันตัวอะไรกันแน่" น้องหยงพูดพร้อมชี้มือไปที่จอ... "พี่ก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่มันน่าจะเป็นกระรอกนะ" "กระรอกทำไมฟันยาวขนาดนั้นล่ะ" "กรูจะรู้ไหมเนี่ย" (หมันนึกในใจ แต่ไม่ได้พูด) "คงเป็นโคตรพ่อ โคตรแม่ กระรอก มั้ง" "บร้าอ่ะ พี่หมัน" น้องหยงพูดพร้อมกับทุบมาที่หัวไหล่ของหมัน หมันรู้สึกว่า มันเริ่มจะไปรบกวนคนอื่นที่นั่งอยู่ข้างหลังเพราะเบาะมันกระแทก และเสียงก็เริ่มจะดังขึ้น ด้วยความกลัวโดนชาวบ้านด่าแม่ ทำให้หมันลืมตัว เอื้อมมือไปคว้ามือของน้องหยงไว้ "หมับ!!!!!!!!" .......................... ทุกสิ่งทุกอย่างเหมือนจะหยุดนิ่งอยู่กับที่..................... หมันหันไปมองหน้าน้องหยง ในขณะที่มือก็ยังกุมมือของน้องหยงอยู่ "เมื่อตาต่อตา มาประสานนนนนนนน อือหึ๊" (กรุณาอ่านเป็นสำนวนลิเกนะครับ จะได้อารมณ์มาก ๆ) "มือนิ๊ม นิ่ม" (ในใจไอ้หมันคิดเช่นนั้น) "พี่หมัน" น้องหยงพูดด้วยน้ำเสียงเขินอาย "พี่หมัน!!!!" น้องหยงพูดด้วยน้ำเสียง อ๊าย อาย "พี่หมัน!!!!!" น้องหยงพูดด้วยน้ำเสียง มันก็ อ่ะ อ๊ะ อาย... หมันรู้สึกตัว "มีอะไรเหรอครับ" พูดทั้งๆ ที่มือก็ยังจับมือ และ สายตาก็ยังจ้องมองน้องหยง ที่ตอนนี้ แทบจะเอาหัวมุดลงไปอยู่ใต้เก้าอี้อยู่แล้ว ด้วยความเขินอาย "เมื่อไหร่จะปล่อยมือหยงคะ???" "อ้าว ๆ ขอโทษจ้ะ พี่ไม่รู้ตัว ไม่ได้ตั้งใจจริงๆ" หมันพูด พร้อมกับปล่อยมือของน้องหยงให้เป็นอิสระ ด้วยความเสียดาย หลังจากนั้นทุกอย่างก็ .......................... เงียบ นิ่ง สงบ IcE AgE จะดำเนินเนื้อเรื่องไปถึงไหนต่อไหนแล้ว แต่สมองของคนทั้งคู่ กลับคิดไปเรื่องอื่น ไม่ได้สนใจหนังที่กำลังฉายอยู่บนจอเลย แม้แต่นิดเดียว หมันเห็นท่าจะไม่ได้การ เลยเอนตัวไปหา "น้องหยงครับ" "อะไรคะ" เธอพูดพร้อมก้มหน้า "พี่ขอโทษนะ" "ไม่เป็นไรค่ะ" เธอก็ยังก้มหน้าอยู่ สำหรับน้องหยงแล้ว นี่ถือเป็นครั้งแรกในชีวิต ที่ถูกผู้ชายจับมือ มันรู้สึกแปลก ๆ ใจเต้มไม่เป็นส่ำ ออกไปทางจังหวะ ละตินอเมริกา มันเหมือนกับ หัวใจมันจะกระเด็นออกมานอกอกยังไงยังงั้นเลย หน้าแดงโดยไม่ทราบสาเหตุทั้ง ๆ ที่เค้าก็บอกแค่ขอโทษ "ทำไมเราต้องเขินด้วยเนี่ย!!!!" น้องหยงคิดในใจ "ว่าแต่ มันก็ดีเหมือนกันนะ" ว่าแล้วก็เอามือปิดหน้าด้วยความเขินในความคิดของตัวเอง แต่ไอ้หมันผู้ไม่เคยรู้เรื่องรู้ราวอะไรกับเค้าเลย กลับคิดไปอีกอย่างนึง พอเห็นน้องหยงเอามือปิดหน้า ดันคิดไปว่า น้องเค้าเสียใจที่โดนลวนลาม แล้วก็ร้องไห้ "เฮ้ย น้องเค้าร้องไห้เลยเหรอ ฉิบหายแล้ว" "ทำไงดีว่ะกรู!!!!!!" ว่าแล้วก็เอานิ้วจิ้มๆ ที่ตัวน้องหยง แล้วก็พูดด้วยน้ำเสียงกระซิบ "เอ่อ น้องหยงครับ พี่ขอโทษ พี่ไม่ได้ตั้งใจ น้องอย่าร้องไห้เลยนะ" (ลาวแท้ ๆ ) "ไม่ได้ร้องค่ะ" "อ้าว แล้วเอามือปิดหน้าทำไม" หมันพูดมาอย่างโล่งอก "กลัวช้างทำเด็กหล่นในหนังอ่ะค่ะ" แก้ตัวไปโน่นเลย หมันหันไปดูฉากในหนัง เป็นฉากที่ เสือเขี้ยวดาบกำลังสู้กัน (ใกล้จบเรื่องแล้ว) "ไม่เห็นมีเด็กเลย" คิดในใจ เวลาผ่านไปจนหนังจบ ............................................ .......................จบตอน 2.........................
|
สมันน้อย เบอร์ 14
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 8 คน [?] สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2539 ห้ามผู้ใดละเมิด โดยนำ ภาพถ่าย,รูปภาพ, บทความ,งานเขียน รวมถึงข้อความต่างๆ ไม่ว่าจะเป็นส่วนหนึ่งส่วนใด หรือทั้งหมดใน Blog แห่งนี้ ไปใช้เผยแพร่ .ไม่ว่าส่วนตัวหรือเชิงพาณิชย์ โดยไม่ได้ รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษร จะถูกดำเนินคดี ตามที่กฏหมายบัญญัติไว้สูงสุด 
Custom Search
Group Blog
All Blog
Friends Blog
Link MY VIP Friend               |
||||||||||||
| Pantip.com
| PantipMarket.com
| Pantown.com
| © 2004 BlogGang.com
allrights reserved.
|
|||||||||||||
