|
ปรารถนารัก...ชั่วนิรันดร์ ตอนที่ 8.2 อึนโซ จุนโซ เทซก
8.2 อึนโซ จุนโซ เทซก
แก!...พวกแกทำอะไรกับเพื่อนฉัน?...ไม่จำเป็นต้องตอบ คนที่เมาน้อยที่สุดร้องเรียกหาคนรับผิดชอบ
ไปเรียกเจ้านายพวกแกมาเลย ฉันจะฟ้องว่าพวกแกทำร้ายแขก ถ้าไม่ขอโทษ โรงแรมพวกแกเจ๊งแน่ ไปเรียกมาสิ!
ไม่ต้องหรอก ผมชื่อฮันเทซก เป็นผู้อำนวยการของที่นี่ คุณต้องการตำรวจไหม? ผมกำลังเรียกมาพอดี เดี๋ยวก็คงมา หรือต้องการนักข่าวผมก็จัดหาให้คุณได้ ผมมีโทรทัศน์วงจรปิดถ้าคุณต้องการพยาน ตำรวจจะได้ลงบันทึกได้ว่าเพื่อนของคุณลวนลามคนของผมและจงใจก่อกวนธุรกิจของผม
เทซกยังคงยืนเช่นเดิม ธิชากรมองจ้านายเป็นคนตัวโตกว่าปกติ ในขณะที่ทุกคนทำอะไรไม่ถูก เขาเป็นคนเดียวที่มั่นคงที่สุด
พอได้ยินคำว่าตำรวจ หลายคนหน้าตาเลิกลั่ก ที่นี่ก็เหมือนประเทศในแถบเอเชียทั่วไป การทำธุรกิจต้องมีคนรู้จักเป็นกลุ่มอิทธิพลและข้าราชการ เทซกไม่มีปัญหาเพราะเขาเป็นคนจริง
เมื่อไม่มีใครตอบอะไร ชายหนุ่มจึงพูดต่อ
ตอนนี้ตำรวจกำลังมา ถ้าคุณไม่อยากยุ่งยาก น่าจะเช็คบิลแล้วพาเพื่อนคุณกลับไปเสีย เมื่อตื่นขึ้นมาจะไปฟ้องก็ไม่สาย ผมไม่หนีหรอก เพราะผมจะให้เขาลงบันทึกเอาไว้รอพวกคุณ พนักงานของผมจะคอยดูแลคุณอย่างดีจนออกจากอาณาเขตของซกโซรีสอร์ท
คำว่าดูแลของเทซกมาความหมายมากกว่าที่พูด
แค่นี้คนที่ยังพอมีสติก็อกสั่นขวัญแขวน พากันไปที่โต๊ะ เก็บของแล้วเช็คบิล
ซองอึนวิ่งเข้ามาดูเหตุการณ์ ทราบโดยอัตโนมัติว่าจะต้องจัดการอย่างไร?
ซองอึนช่วยบริการแขกอย่างดีนะ ส่งไปจนถึงประตูเลย ผู้จัดการลีกับคุณมูนจุง ช่วยเก็บชื่อเจ้าของบัตรเครดิตให้ละเอียด จดเบอร์รถของทุกคน พรุ่งนี้...คุณมูนจุงช่วยเช็คให้ด้วยว่าเป็นใคร ทำงานอะไร? ผมอยากทราบ
เทซกสั่งลีจีฮุนและมูนจุงก่อนจะเดินออกไป ธิชากรจึงวิ่งตามไป
ผู้อำนวยการคะ!
หญิงสาวพยายามวิ่งตาม แต่ดูเหมือนขายาวๆก้าวเร็วกว่า
ผู้อำนวยการคะ!
เขาแกล้งอีกแล้ว หรือว่าโกรธ หญิงสาวหยุดวิ่งตามเพราะชักไม่แน่ใจ
พอหยุด คนตัวสูงก็หยุดตามพลางหันมาหาตาเขียวแล้วเดินรี่กลับมาที่หล่อนหยุดอยู่กับที่
นี่...กล้าดียังไง ใครสั่งให้หยุดวิ่ง
ชายหนุ่มตะคอกใส่หน้า นิ้วแทบจิ้มอยู่ที่หน้าผาก
ก็ผู้อำนวยการไม่หยุดรอฟังฉันเลยนี่คะ ฉันก็เลยไม่แน่ใจว่าควรจะตามดีหรือเปล่า?
คนฟังแค่นเสียง
ทีอย่างนี้ล่ะ กล้าทำ กล้าเถียง ทำไมไม่กล้าชกเจ้าพวกนั้น ปล่อยให้มันลวนลามอยู่ได้!
ก็..... ถ้าบอกว่าตลอดเวลานึกถึงแต่ผลที่จะเกิดขึ้นกับเขาก็เกรงอะไรมากมาย
ขอโทษค่ะ ที่ก่อเรื่องยุ่งยาก
ธิชากรก้มตัวต่ำ รู้สึกผิดจริงๆ หญิงสาวไม่ทราบว่าพรุ่งนี้จะเกิดอะไรต่อจากนี้
ฉันเป็นต้นเหตุแท้ๆ ทำโทษฉันเถอะค่ะ หญิงสาวก้มหน้าประสานมือรอรับคำสั่ง
ช่างมันเถอะ ก็เรื่องธรรมดา เทซกโบกมือไม่ใส่ใจ
หน้าตาก็งั้นๆ หุ่นก็ดูไม่ได้ ยังมีขี้เมามาชอบอีกนะ
เขายังจะมีอารมณ์มาล้อเลียน มีเจ้านายคนไหนมาวิจารณ์กันอย่างนี้บ้าง ดูไม่ทุกข์ร้อนกับเรื่องที่เพิ่งเกิดขึ้นเมื่อไม่กี่นาทีนี้เลย
ถ้าเป็นเวลาอื่นหล่อนก็คงเขินอายและต่อว่ากลับไปบ้าง หากยามนี้ ธิชากรหน้าหมอง ถอนหายใจยาว
เฮ้อ! ฉันก่อเรื่องยุ่งจริงๆนะนี่
ฮันเทซกอดยิ้มไม่ได้เมื่อเห็นสีหน้ากลัดกลุ้มนั้น ชายหนุ่มตั้งใจจะเอื้อมมือไปเคาะหน้าผาก เผื่อไอ้ความทุกข้ร้อนจะหลุดออกไปบ้าง หากก็เปลี่ยนใจ และบังเอิญที่ยุนชินเน่เดินเร่งรีบเข้ามาหา
หญิงสาวอยู่ในชุดลำลองจากห้องพัก
พี่ค่ะ เกิดอะไรขึ้น? คนข้างนอกบอกว่าพี่ชกกับแขกที่ห้องอาหาร ทำอย่างนั้นได้อย่างไร? พี่เมาหรือเปล่า?
ชินเน่ยิงคำถามรัว พลางปลายตามองมาทางธิชา เกี่ยวกับธิชาด้วยใช่ไหม?
ค่ะ แขกที่ห้องอาหารเมาแล้วลวนลามฉัน ผู้อำนวยการก็เลย....
ฉันว่าแล้ว... ว่าคุณต้องก่อเรื่อง พี่เทซกคะ จะจัดการอย่างไร?
ชินเน่ตำหนิธิชากร รวมทั้งสายตาคาดโทษ
เทซกแตะแขนของน้องสาวของจุนโซ
ไปคุยกันที่ห้องของพี่ดีกว่านะชินเน่ คุณด้วยธิชา แล้วเดี๋ยวพี่จะเรียกผู้จัดการลี ผู้จัดการคิมและพนักงานที่ห้องกล้องวงจรปิดด้วย จะได้ให้ปากคำกับตำรวจ บันทึกไว้เป็นบันทึกประจำวัน คงต้องเรียกเชฟกวงมาด้วยเผื่อให้คำแนะนำได้
เรื่องนี้เรื่องใหญ่นะ ทางสำนักงานใหญ่ที่โซลจะว่าอย่างไร?
เทซกไม่ตอบ เดินนำไปยังลิฟต์ ชินเน่ปรายตามองธิชากรแวบหนึ่งก่อนที่จะเดินตามชายหนุ่มไป สำหรับธิชากร ไม่ว่าชินเน่จะตำหนิอย่างไรคงต้องน้อมรับฟัง เรื่องยุ่งยากไม่จบแค่นี้แน่ๆ
เป็นไปอย่างที่คิด วันรุ่งขึ้น เจ้าหน้าที่ตำรวจก็ต้องกลับมาที่โรงแรมอีกครั้งหนึ่งพร้อมกับคนที่คิดว่าตนเองเป็นโจทย์ เพราะจำอะไรไม่ได้เลยกับสิ่งที่ตนเองได้กระทำลงไป หากสุดท้ายก็ต้องกลับไปอย่างผิดหวังเมื่อมีวีดีโอที่มีการถ่ายทำเป็นหลักฐานพร้อมกับต้องก้มศีรษะขอโทษธิชากรไม่อย่างนั้นทางโรงแรมจะเอาเรื่อง
***********************
ถึงกระนั้นหนังสือพิมพ์ก็มีการลงข่าวผู้อำนวยการซกโซรีสอร์ททำร้ายร่างกายแขกลงอยู่ในหนังสือพิมพ์ในกรอบเล็กๆ ในเนื้อข่าวแม้จะจบด้วยว่าต่างฝ่ายต่างไม่เอาความ แต่ก็ทำให้เทซกถูกเรียกตัวไปโซลโดยด่วนเพื่อชี้แจงให้กับผู้บริหารได้รับทราบ ธิชากรทำอะไรไม่ได้เลยนอกจากฟังคำตำหนิของชินเน่และรอฟังข่าวอยู่ที่ซกโซ ผู้คนส่วนใหญ่สนใจและสอบถามเรื่องราวที่แท้จริง ซึ่งไม่น่าสนุกเลยและไม่อยากเอ่ยถึง หญิงสาวจึงปล่อยให้พวกที่อยู่ในห้องอาหารเล่าเติมเสริมแต่ง ดีอยู่อย่างเดียวที่เรื่องที่เล่าเป็นไปในทางบวก
พนักงานส่วนใหญ่ชื่นชมเทซกที่ออกโรงปกป้องพนักงานหญิงคนหนึ่ง มูนจุงบอกว่าสาเหตุที่เทซกถูกส่งตัวมาบริหารงานที่ซกโซในตอนแรกเพราะไปชกนักข่าวในการแข่งขันกอล์ฟรายการหนึ่ง ชายหนุ่มจึงถูกไล่ออกจากสนามและถูกสั่งพักการแข่งขันเป็นข่าวครึกโครมว่าลูกชายคนเล็กของฮันกรุ๊ปทำตัวเป็นนักเลงใหญ่ แล้วคราวนี้จะเป็นอย่างไรบ้างหนอ?
เมื่อทีมของเทซกถูกเรียกตัวไปโซลโดยด่วนทำเอาธิชากรนั่งไม่ติดเอาเสียเลย ถึงต้องตอบรับคำชวนของจินคังฮีไปรับประทานอาหารที่ร้านของคุณนายชอยยงจูแม่ของซองอึน อยากโทรศัพท์ไปถามหรือให้กำลังใจก็เกรงว่าจะเกินหน้าเกินตาไปสักหน่อย
ที่จริงคุณเทซกเป็นคนดี ดีมากๆ ตั้งแต่รู้จักกันมา ฉันไม่เคยเห็นเค้าไม่ดีอย่างที่ใครๆเขาว่ากันเลย อย่ากังวลไปเสีย เรื่องแบบนี้เวลาจะเป็นเครื่องพิสูจน์
คุณนายชอยมาคุยด้วยกับลูกชายและว่าที่ลูกสะใภ้ ถึงไม่มีอึนโซ...เทซกก็ยังทำตามสัญญาที่ให้ไว้ตลอก เขามักจะฝากของมาให้เสมอ รวมทั้งการสนับสนุนซองอึนในหลายๆด้าน เดิมซองอึนได้รับบาดแผลที่มือจากการเป็นนักเลงหัวไม้ ถ้าไม่มีฮันเทซก ลูกชายของนางก็คงไม่ได้เข้ารับการผ่าตัดที่มือแล้วได้รับความไว้วางใจให้เป็นคนขับรถผู้บริหารจนเป็นผู้เป็นคนมาได้ทุกวันนี้
แหม...คุณธิชา ไม่นึกว่าผู้อำนวยการจะยังเลือดร้อนอยู่นะคะ พี่ซองอึนเค้าว่าเสียดายที่ไม่ทันเห็น รู้แต่ว่าหมอนั่นหลับสนิทไปตั้งแต่หมัดแรก
"ใช่...เสียดายเห็นแต่ในวงจรปิด หมัดตรงๆอย่างงั้น...สลบเหมือด"
ซองอึนหัวเราะสะใจ ยกโซจูขึ้นจิบพลางทำไม้ทำมือโม้ใหญ่ คนอื่นพลอยหัวเราะตามกันไปด้วย
มันไม่น่าสนุกนักหรอก ตอนนี้ฉันเป็นห่วงผู้อำนวยการจะแย่แล้ว
ธิชากรบ่น คนส่วนใหญ่จะเรียกเทซกด้วยชื่อเต็ม แต่หล่อนไม่ถนัดที่จะเรียกสักที จึงดูแตกต่างจากคนอื่นอยู่บ้าง
คงไม่เป็นอะไรหรอกครับคุณธิชา คุณมูนจุงกับผู้จัดการลีก็ถูกเรียกตัวไปด้วย
ซองอึนเป็นคนหนึ่งที่ยืนเคียงข้างเทซกเสมอมา เข้าขากันดีไม่ว่าจะเป็นเรื่องส่วนตัวหรือเรื่องงาน
แต่ว่า....ฉันเป็นต้นเหตุเสียด้วยสิ ผู้อำนวยการน่าจะให้ฉันไปอีกคน
ทั้งๆที่ขอไปด้วยแท้ๆ ยังถูกดุเสียงดัง
จะไปทำไมกัน? เรื่องแค่นี้ ยกโขยงไปกันสามคนคนยังไม่พอ ถ้าทางโซลยังไม่เชื่อ ก็ช่วยไม่ได้แล้ว!
เทซกตาเขียว ธิชากรถึงได้ยอมเงียบ พักนี้เป็นภาระให้กับเขาตลอดเวลา หนำซ้ำยังเป็นต้นเรื่องอีก
ผลเป็นอย่างไรเดี๋ยวคุณมูนจุงคงติดต่อมานั่นแหล่ะคุณธิชา
คังฮีปลอบซ้ำ ธิชากรจึงต้องเก็บความกังวลเอาไว้ก่อน หากแสดงออกมากไปจะยิ่งไม่ดีอีก
คนอื่น ไม่มีใครพูดมากหรอก มีแต่คุณชินเน่ของแม่นั่นแหล่ะที่พูดมาก โวยวายไม่เข้าเรื่อง ตัวเองไม่อยู่ในเหตุการณ์ยังมาทำอย่างกับคุณธิชาต้องรับผิดชอบทั้งหมด จะออกบทลงโทษด้วยนะ
ซองอึนบ่นกับมารดา เขาเรียกชินเน่ว่า คุณ เมื่อต่อหน้าคนอื่นเพราะถูกขอร้องแกมบังคับ ระยะหลังชายหนุ่มรำคาญจึงเรียกแบบประชดทุกครั้ง ที่จริงไม่ได้เกรงสักเท่าไหร่ ถึงชินเน่จะการศึกษาสูงกว่าและเป็นถึงผู้บริหารก็ตาม อย่างไรเสียชินเน่ในสายตาของซองอึนก็คือ น้อง ที่เคยรบรากันมาตั้งแต่เด็ก เขาเพียงไม่อยากให้คุณนายชอยหรือเทซกร้อนใจต่างหาก ที่สำคัญชินเน่ไม่ต้องการให้มีคนทราบเรื่องมากนักว่าเคยเป็นน้องสาวของเขามาก่อน ข้อนี้ไม่ว่าใครก็ทราบดี เขาเองก็ไม่อยากโพนทะนาให้วุ่นวาย
ถ้าลงโทษคุณธิชา ต่อไป...พวกพนักงานผู้หญิงก็ถูกแขกลวนลามได้ตามใจชอบน่ะสิ
คังฮีบ่น
ไม่หรอก ผู้อำนวยการกับคุณมูนจุงไม่เห็นเอ่ยถึงเรื่องนี้เลย
แค่ชินเน่คนเดียวหล่อนก็น่วมแล้ว ชินเน่เป็นคนที่เสนอให้มีการทำโทษธิชากรทุกครั้งที่พบกัน ไม่ว่าจะต่อหน้าคนอื่นหรือตามลำพัง ถ้าจะต้องโดนจริงๆ ธิชากรจะไม่ปริปากสักคำ หากเทซกบอกว่าไม่ใช่หน้าที่ของชินเน่ แต่เป็นดุลพินิจของเขาและผู้จัดการบุคคลอย่างคิมมูนจุงต่างหาก
ถ้าคุณเทซกไม่ถูกลงโทษ เธอก็ไม่ถูกลงโทษ
มูนจุงบอกกับหล่อนก่อนขึ้นเครื่องไปโซล จนป่านนี้เลิกงานแล้วก็ยังไม่ได้ข่าวคราวเลย
****************
คนที่กำลังนึกถึงอยู่ในห้องของท่านประธานฮัน หลังจากที่เข้าห้องประชุมคณะกรรมการและชี้แจงเรื่องราวทั้งหมดแล้ว นอกจากประธานฮันแล้ว ยังมีมาดามฮันและรองประธานฮันกีอัน
คุณพ่อ...แล้วเรื่องแขกของเราที่มีแผนจะไปซกโซจะทำอย่างไร? เกิดเขายกเลิกขึ้นมาเพราะไม่อยากเจอผู้บริหารอันธพาลจะทำอย่างไร?
รองประธานฮันกีอัน ไม่พอใจเป็นอย่างมากที่เทซกแก้ข้อหาได้ตลอด ทั้งๆที่มีมาดามฮันผู้มารดามาเป็นกองสนับสนุนด้วยก็ตาม
เทซกนั่งไขว่ห้างในมุมห้อง ชายหนุ่มมองแม่ใหญ่ และ พี่ใหญ่ ด้วยแววตาถือดี หลักฐานและวิธีการแก้ปัญหาของเขาล้วนชี้แจงกระจ่างแจ้งด้วยตัวของมันเอง อีกทั้งมูนจุงและผู้จัดการลีก็เล่าความตรงกันไม่มีช่องโหว่
อย่าเพิ่งโวยวาย แกก็ไปเช็คตัวเลขก่อน ว่ามีลูกค้าที่จะยกเลิกกรณีนี้หรือเปล่า? ข่าวที่อ่านก็เป็นกรอบเล็กๆ ข้อสรุปก็เขียนเอาไว้แล้วว่าเราไม่ได้ผิด เท่าที่พ่อดูรายงานมาทุกอย่างไม่มีผลกระทบ แล้วจะเดือดร้อนไปทำไม? แกอย่ามาทำเรื่องเล็กให้เป็นเรื่องใหญ่
คุณก็เข้าข้างเทซกตลอด.... มีอะไรก็คอยให้ท้าย อย่างนี้ต่อไป ก็คงกล้ามาชกคนในโรงแรมโซลหรอก
มาดามฮันอดไม่ได้ที่จะกระทบกระแทกคนที่ได้ชื่อว่าลูกชายคนเล็กเพียงในนาม
เทซกหัวเราะข้ามห้อง แหม...ที่จริงก็น่าสนใจดี ที่จริง...ผมว่าทุกคนน่าจะชินได้แล้วนะ ที่โซลนี่...มีใครไม่ทราบบ้างว่าผมนักเลงขนาดไหน? แล้วที่ส่งผมไปอยู่ที่ซกโซเมื่อหลายปีก่อนก็ไม่ใช่เพราะเรื่องแบบนี้หรอกหรือ?
เทซก! เวลาที่ส่งแกไปอยู่ที่โน่น น่าจะเพาะบ่มนิสัยแกให้ดีขึ้นกว่านี้หน่อยนะ สำนึกตัวเสียบ้างสิ นี่แหล่ะที่เขาเรียก.....แม่เป็นอย่างไร ลูกก็เป็นอย่างนั้น
มาดามฮัน...คนที่ทุกคนในบ้านต่างเกรงกลัวยกให้เป็น แม่ใหญ่ ไม่เคยเว้นที่จะกรีดบาดแผลของความบาดหมางให้ลึกขึ้นกว่าเดิม ทำให้ไฟในอกของเทซกลุกโพลง หากชายหนุ่มเลือกที่จะไม่อาละวาดเหมือนเช่นที่ผ่านมา ตาคมกริบบาดลึกพร้อมกับรอยยิ้มหยันจากปากหยัก
ขอบคุณครับ แม่ของผมเป็นคนสวย และเป็นคนโชคดีมาตลอด ไม่อย่างนั้นก็คงมีผมไม่ได้
เขาเรียนรู้ที่จะตอบโต้ด้วยวิธีที่แตกต่างจากที่เคยเป็นมา และผลก็คือความสะใจที่มากกว่าการอาละวาด เมื่อใบหน้าที่ปรุงแต่งด้วยเครื่องสำอางค์ เพื่อดึงวัยเอาไว้ให้คงอยู่นานที่สุด กราดเกรี้ยวยิ่งกว่าเดิม
คุณ! ...ดู ดูมัน เดี๋ยวนี้ ปีกกล้าขาแข็งมายอกย้อนฉัน
ปลายนิ้วที่ชี้มาสั่นระริกหากคุณฮันผู้บิดาเพียงแค่ส่ายหน้าระอา ไม่พูดอะไร
รองประธานฮันกีเทจึงตวาดใส่เขา
เทซก! ขอโทษแม่ใหญ่เดี๋ยวนี้!
เทซกกวาดตามองพี่ชายคนโตอย่างไม่เกรงกลัว แล้วนิ่งเฉยเสีย
แก! ไอ้คนนอกคอก อกตัญญู!
นั่นทำให้ผู้ที่เคยข่มเขามาตลอดโกรธจนตัวสั่นปราดเข้ามาหา ในขณะเดียวกันชายหนุ่มก็ผุดลุกขึ้นเตรียมพร้อมรับมือ ไม่มีวันรังแกกันอย่างไม่มีเหตุผลได้อีกต่อไป!
หยุดนะ กีอัน! เทซก! หยุดเสียที!
คนที่เงียบมาตลอดส่งเสียงตวาดทำให้ทั้งสองฝ่ายหยุดชะงัก
คิดหรือเปล่าว่าพวกแกเป็นพี่น้องกัน พวกแกน่ะลูกพ่อเดียวกันนะ!
คุณฮันถามทั้งๆที่รู้คำตอบ ลูกพ่อเดียวกัน แต่..คนละแม่
คุณคะ ก็เพราะว่ากีอันคิดว่าเป็นพ่อเดียวกัน ไม่อย่างนั้นคงไม่สั่งสอนหรอก อายุก็ไม่น้อยไม่รู้จักคิดอย่างนี้จะบริหารซกโซรีสอร์ทได้อย่างไรกัน?
ประธานฮันกุมขมับ โบกมือ กีอัน พาแม่แกกลับบ้านไปก่อน
คุณคะ!
คุณพ่อครับ!
กลับไปก่อน เรามีแต่เรื่องเดินหน้าจะไม่มองอะไรย้อนกลับไปข้างหลังอีก เมื่อสรุปออกมาแล้วว่าไม่มีอะไรก็แปลว่าไม่มีอะไร ไปได้แล้วฉันมีเรื่องจะสั่งงานเทซกต่อ
รองประธานไม่อาจขัดใจท่านประธานผู้บิดา จึงได้แต่ประคองมาดามฮันออกไปนอกห้องอย่างไม่เต็มใจสักเท่าใด
เทซก...เจ้าน่าจะขอโทษแม่ใหญ่เขาสักคำ จะไปเสียหายอะไรกันนักกันหนา...
เมื่ออยู่ตามลำพัง บิดาลากเสียงยาวด้วยความระอา
ผมไม่อยากเถียงคุณพ่อ แต่จะให้ผมขอโทษทั้งๆที่ผมไม่รู้สึกว่าผิด เหมือนทุกๆครั้งที่ผ่านมา เพียงเพื่อให้แม่ใหญ่พอใจ ผมจะไม่ทำอีกแล้ว มันไม่มีคุณค่าอะไรเลย เอาเถอะ.....ผมอาจจะผิดที่ใช้วิธีการป่าเถื่อนแบบนั้น แต่คุณพ่อช่วยบอกผมหน่อยสิครับว่าผมผิดตรงไหนกับการที่เป็นผู้บังคับบัญชาและต้องปกป้องพนักงาน แล้วถ้าเป็นคุณพ่อ สถานการณ์แบบนั้น คุณพ่อจะทำอย่างไร?
ท่านประธานฮันเซจุงมองหน้าลูกชายคนเล็กอย่างวิเคราะห์
อย่างนี้.......ที่เค้าเรียกว่าปีกกล้าขาแข็ง
ครับ!
ชายหนุ่มรับคำหน้าตาเฉย นั่นทำให้ท่านประธานฮันหัวเราะในลำคอ ส่ายหน้า
เฮ้ย! เจ้าลูกบ้า ไปได้ยาดีอะไรมาถึงได้ดีเดือดขนาดนี้ เจ้ากล้าชกลูกค้า กล้าเถียงแม่ใหญ่ แล้วยังมีหน้ามาท้าทายพ่ออีก
คนเป็นลูกก้มหน้ายิ้มแหย ลูบท้ายทอยตัวเอง บอกไม่ได้เหมือนกันว่าเป็นเพราะอะไร?
เอาเถอะ ไม่ว่าจะอย่างไรก็เตรียมรับสถานการณ์ที่จะเกิดขึ้นในช่วงนี้ก็แล้วกัน ทุกอย่างเราต้องควบคุมอารมณ์ของเราไม่ให้ตระหนกตกใจเกินกว่าเหตุ พ่อเชื่อว่าเจ้าจะจัดการได้ทั้งหมด เพราะอย่างน้อยเจ้าก็ได้แสดงให้พ่อเห็นแล้วว่าเจ้าเปลี่ยนแปลงวิธีการและควบคุมอารมณ์กับคนเดิมๆได้เป็นอย่างดี สิ่งที่ทำก็มีเหตุผลรองรับ
ครับ.... ที่เป็นอย่างนี้ได้ ผมต้องขอบคุณคนเก่าแก่ของพ่อหลายคน ก่อนมาที่นี่เชฟกวงก็ให้คำปรึกษาผมหลายเรื่องเหมือนกัน
เชฟกวงน่ะหรือ?
คนพูดซ่อนรอยบางอย่างเอาไว้เมื่อเอ่ยถึงคนเก่าแก่ ที่รู้จักกันมานานกว่าอายุของเทซก ผู้ใหญ่แถวนั้นล้วนเกรงใจเชฟกวงเป็นอย่างดี
ครับ...ถ้าอย่างนั้นผมขอกลับก่อนก็แล้วกันนะครับ
แล้ววันนี้คงไม่กลับไปนอนที่บ้านอีกตามเคย?
บ้านที่หลังใหญ่โต หากไม่มีความรัก
ผมบอกผู้จัดการมูนจุงกับผู้จัดการลีว่าถ้าวันนี้ผ่านไปได้ด้วยดี ผมจะพาพวกเขาไปเที่ยว ก็คงพักที่โรงแรมจะสะดวกกว่า และถ้าเป็นไปได้ พ่อให้แม่ใหญ่เอาห้องของผมไปทำประโยชน์อย่างอื่นเถอะครับ ผมคงไม่กลับไปแล้ว ชีวิตของผม...อยู่ที่ซกโซ
ชายหนุ่มทอดเสียงอ่อนหากมั่นคง หนักแน่น สายตาของผู้เป็นพ่อมีร่องรอยความรัก ความเป็นห่วงอยู่เต็มเปี่ยม
พ่อจะหาบ้านที่โซลให้สักหลังดีไหม? หรือจะเอาที่ซกโซ?
ไม่ต้องเป็นห่วงหรอกครับคุณพ่อ ถึงเวลาผมจะจัดการเอง
เขาปฏิเสธนุ่มนวล ทำให้...ผู้เป็นบิดามองอย่างเพ่งพิศ ลูกชายคนเล็กเติบโตขึ้นเรื่อยๆ ท่านคงหมดห่วงในเร็ววัน
*************
เมื่อเทซกออกจากห้อง ท่านประธานฮันจึงกดโทรศัพท์ส่วนตัวถึงคนที่อยู่ซกโซเชฟกวงหรือ? อือม์...ประชุมเสร็จแล้ว เป็นไปอย่างที่คุณบอกนั่นแหล่ะ ลูกชายของฉันมันโตขึ้นแล้ว ขอบใจมากที่คอยดูแลและให้คำแนะนำ
ครับ ไม่ต้องเป็นห่วงหรอกครับ ที่นี่พนักงานส่วนใหญ่ก็ชื่นชมในคุณเทซกอยู่แล้ว อีกอย่าง...ผมแค่อธิบายอะไรนิดหน่อยเท่านั้น เขาเก่งของเขา ได้เลือดท่านประธานมาเต็มๆ ถ้าคิดจะทำอะไรอย่างจริงจังแล้ว เขาก็จะทำอย่างเต็มที่
ปลายเสียงจากซกโซตอบกลับมา
ถ้าอย่างนั้น เขาก็น่าจะได้เวลาแต่งงานมีครอบครัวได้แล้ว อายุก็ปูนนี้ ฉันเห็นต้องจัดการให้เจ้าเทซกเสียที
ที่ผ่านมาไม่ว่าจะจัดการให้กี่ครั้ง ชายหนุ่มจะปฏิเสธและต่อต้านเสมอมา ครั้งนี้ ท่านมั่นใจว่าด้วยวัยวุฒิและคุณวุฒิทั้งหมด เทซกจะไม่หลีกเลี่ยงอีกต่อไป
เชฟกวงเงียบไปครู่ใหญ่
ครับท่าน คงถึงเวลาจริงๆ แต่...ท่านอย่าลืมเรื่องเมื่อสามสิบกว่าปีก่อนนะครับ
อะไรหรือ?
ท่านคงจำเหตุการณ์นั้นได้ เรื่องที่ท่านมีเรื่องกับแขกคนนั้นเพื่อปกป้องคุณผู้หญิงคนเล็กอย่างไรเล่าครับ ตอนนั้นเรื่องราวใหญ่โตกว่านี้ ความรู้สึกแบบนั้น...
คนที่อยู่ปลายสายกระตุ้นให้ทบทวนความทรงจำ ตอนนั้นท่านกับพนักงานรุ่นบุกเบิกทำงานด้วยกันราวกับเป็นพี่น้อง มีเรื่องอะไรบ้างที่ปิดกันได้
คุณกำลังบอกให้ผมตระหนักอะไรบางอย่าง? ท่านวิเคราะห์อย่างสุขุม
ครับ ขอประทานโทษครับ ที่จริงก็เป็นเรื่องส่วนตัว แต่ที่นี่...คุณเทซกปกป้องแม่หนูคนนั้น....ดูเลือดร้อนไม่แพ้กัน
คนฟังย้อนระลึกถึงเรื่องราวในอดีตเมื่อครั้งยังเป็นหนุ่ม
อือม์... เอาล่ะ...เชฟกวง ขอบใจนะ ฉันเกือบลืมไปแล้ว เกือบลืมไปว่า ทำไมฉันถึงกล้าชกไอ้หมอนั่นทั้งๆที่ฉันก็เป็นเพียงนักลงทุนหน้าใหม่ที่ซกโซ หนำซ้ำโรงแรมก็กำลังเปิดใหม่ ไม่ใหญ่เท่านี้ และทั้งๆที่เทซกเขา...เหมือนฉันมากทีเดียว
นั่นสิครับท่าน คุณเทซก..เหมือนท่านมากนะครับ แต่ทว่า... ถ้าเพื่ออนาคตที่มั่นคงของคุณเทซก เรื่องแบบนี้..ก็คง....จะเป็นไปไม่ได้
ท่านประธานและเชฟกวงต่างรู้ซึ้งถึงผลที่ตามมาจากความสัมพันธ์ในคราวนั้นเป็นอย่างดี ว่าก่อให้เกิดเรื่องราวและผลลัพธ์ที่ตามมาอย่างไร? คนที่ได้รับแผลทนทุกข์ที่สุด ไม่ใช่อื่นไกล
เอาหล่ะ เข้าใจแล้วเชฟกวง ฉันจะพิจารณาอีกที พวกเราก็...คอยเฝ้าดู ไม่ต้องขัดขวางหรืออะไรทั้งนั้น ปล่อยให้ทุกอย่างเป็นไปเถอะ ลูกคนนี้...เปลี่ยนผู้หญิงมาเป็นสิบคนได้ จู่ๆก็เห็นเลิกกันเฉย มีแต่เด็กผู้หญิงคนนั้นที่ชื่ออะไรนะ?
ชอยอึนโซ ครับท่าน
อ้อ!...ชอยอึนโซ คนนั้น ที่ทำให้ฉันรู้ว่าลูกชายของฉัน รักและเสียสละเป็น เขา...ตั้งใจทิ้งทุกๆอย่างเพื่อเด็กสาวคนนั้นจริงๆ ถ้าเด็กคนนั้นไม่จากโลกนี้ไปเสียก่อน ฉันก็คงเสียลูกชายของฉันไปจริงๆ เมื่อเขากลับมาหาฉัน ทุกอย่างก็เปลี่ยนแปลงไป เขาเติบโตขึ้นมากทีเดียว
ท่านประธานจำได้ว่าตอนนั้นท่านก็แข็งกร้าวมาก ไม่ยอมรับการตัดสินใจของลูกชาย และไม่คิดว่าเขาจะยอมทิ้งทุกอย่างเพื่อเด็กสาวคนหนึ่งจริงๆ
ครับท่าน
หลังจากที่วางสายทางไกล ท่านประธานฮันเซจุงหยิบแฟ้มปกหนังสีเข้มอย่างหรูออกมากาง ภาพสองใบ กับหญิงสาวใบหน้าหวานงดงามสองคน มองเผินๆดูคล้ายกันจนแยกไม่ออก ใบแรกเป็นภาพหญิงสาวในชุดฟอร์มพนักงานโรงแรมของซกโซรีสอร์ท ผมยาวถูกเกล้าเก็บไว้ข้างหลังทำให้เห็นใบหน้ารูปไข่งดงาม รอยยิ้มหวานซึ้งมองตรงมายังกล้อง ดูเป็นภาพที่ถ่ายเก็บเป็นประวัติของพนักงานโรงแรม และเป็นภาพที่ถ่ายไว้นานมากแล้ว
ส่วนอีกใบเป็นภาพใหม่...หญิงสาวหน้าตาประพิมพ์ประพายคล้ายกัน หากรอยยิ้มกว้างสดใสในชุดขนสัตว์ราคาแพง ภาพถ่ายนี้มีสถานที่ต่างประเทศเป็นทิวทัศน์ด้านหลัง คุณฮันจับภาพสองใบมาเทียบกัน เมื่อถึงเวลา...ลูกชายคนเล็กของตระกูลฮันอย่างฮันเทซก ต้องเลือกและตัดสินใจเสียที
***********************
กว่าธิชากรจะได้ข่าวจากมูนจุงก็เย็นมากแล้ว บ้านซองอึนทั้งบ้านล้วนเงี่ยหูฟังข่าวไม่มีอะไรแล้ว หลักฐานของเราทั้งเอกสารของตำรวจเราก็มีพร้อม ที่นี่ก็เรียกฝ่ายประชาสัมพันธ์มาประชุมแล้ว ถ้าลูกค้าเกิดความไม่เข้าใจ ทุกคนก็จะมีวิธีตอบและชี้แจง ท่านประธานก็ไม่ได้ว่าอะไร จบจากประชุมก็เห็นคุยกับคุณเทซก เพิ่งออกมานี่แหล่ะ
ถ้าอย่างนั้นก็ค่อยยังชั่วหน่อย
หญิงสาวถอนหายใจ โล่งอกไปเปราะหนึ่ง
ถึงอย่างไรฉันก็รู้สึกว่าตัวเองเป็นต้นเหตุอยู่ดี
ท่าทีคุณเทซกไม่เห็นเดือดร้อนอะไรหรอกนะ นอกจากให้พี่คอยดูความปลอดภัยของพนักงานหญิงกลุ่มแม่บ้านมากขึ้นกว่าเดิม
คนส่งข่าวจากโซลทราบดีว่าเทซกพูดได้ไม่ค่อยเต็มปาก เพราะเขาก็มีชนักติดหลังเรื่องความรักกับอึนโซซึ่งเป็นพนักงานโรงแรมในอดีต และเรื่องที่มักข่มขู่เอาเปรียบธิชากรเสมอ
มูนจุงเองก็ไม่อยากคาดคั้นจี้ใจดำเหมือนเมื่อครั้งสมัยก่อนที่หล่อนไม่เห็นด้วยแม้แต่น้อยเรื่องพนักงานกับแขก หรือพนักงานกับผู้บริหาร ทุกอย่างเปลี่ยนไปแล้ว ตัวเทซกเองก็เลิกทำอะไรตามใจตัวเองไปบ้าง เรื่องแบบนี้เป็นเรื่องที่อธิบายได้ยาก เพราะเป็นเรื่องของหัวใจ อีกอย่างกับธิชากรก็ยังดูเป็นห่วงใยกันดี ไม่ได้รู้สึกถูกเทซกบังคับฝืนใจ คนที่ทราบเรื่องความสนิทสนมมีไม่กี่คน คงไม่เป็นไร
วันนี้คุณเทซกจะพาไปเที่ยวข้างนอกด้วยนะ พี่เลยขึ้นมาอาบน้ำแล้วถือโอกาสโทรศัพท์ถึงเธอ
น่าอิจฉาจริงๆ พวกฉันมานั่งรอฟังข่าวที่ร้านคุณป้าชอย มีคังฮีและซองอึน เดี๋ยวก็คงกลับค่ะ
หล่อนเห็นทั้งคังฮีทั้งซองอึน ทำท่าปรบมือรู้เรื่องว่าทุกอย่างราบรื่น หญิงสาวบอกสวัสดีมูนจุงเพราะผู้สูงวัยกว่าคงอยากโทรหาจีวันด้วย
คุณธิชา อย่างนี้พวกเราก็โล่งใจแล้ว
ซองอึนยกเหล้าขึ้นดื่ม คนที่นี่ดื่มเหล้าเก่งทั้งผู้หญิงและผู้ชาย เหล้าที่นี่ เหล้าโรง 40 ดีกรีนี่เอง สำหรับธิชากรดื่มได้ไม่มาก เวลาไปเที่ยวกับเพื่อน ส่วนใหญ่จะใช้กาแฟกับน้ำอัดลมเป็นเครื่องดื่มประจำ ก็ยังคงสนุกสนานกับเพื่อนได้ไม่แตกต่าง หนำซ้ำยังปลอดภัยด้วย
อย่าดื่มมากก็แล้วกัน พรุ่งนี้ต้องทำงานนะ
หญิงสาวยิ้มปลอดโปร่งไปได้คืนหนึ่ง หล่อนนั่งอยู่กับพวกซองอึนอีกครู่ใหญ่ถึงขับรถกลับเข้าไปในเมือง แปลกนะทำไมถึงคิดถึงตลอดเวลา ทำไมต้องห่วงหามากมายขนาดนั้น
จะว่าไป หล่อนถูกเอาเปรียบสารพัด ไม่รวมกับที่ถูกล่วงเกินอีกต่างหาก ธิชากรอดแตะที่ริมฝีปากไม่ได้ จะรอดพ้นจากเรื่องแบบนี้ได้อีกไหมหนอ? ยังสงสัยตัวเอง
| Create Date : 22 กรกฎาคม 2554 |
| Last Update : 10 สิงหาคม 2554 0:34:02 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 972 Pageviews. |
|
 |
|
|
|
|
|
| ปันนที |
 |
|
|
 |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 43 คน [
