<<
มีนาคม 2554
 12345
6789101112
13141516171819
20212223242526
2728293031 
 
29 มีนาคม 2554
 

เรื่องเล่ามันๆจากรอบรั้วการศึกษา ตอนที่ 2 เกือบเป็นเด็กซิ่วตั้งกะม 1

ในช่วงชั้น ป 6 เทอมสุดท้ายนั้น เป็นการเรียนต่อ ชั้นม 1 ซึ่งสำหรับแถวบ้านผมก็มีตัวเลือกไม่มากนักซึ่ง มี
1 โรงเรียนประจำอำเภอ
2 โรงเรียนประจำจังหวัด
3 โรงเรียนเอกชนหรือโรงเรียนคริส
4 ไปต่อในกรุงเทพ
สำหรับตัวผมเองก็ค่อนข้างเป็นคนสบายๆมาแต่ไหนแต่ไร จึงอยากเลือกโรงเรียนใกล้ๆบ้านซึ่งตรงข้ามกับความคิดของย่าผม (อันนี้ต้องบอกไว้ก่อนว่า ย่าผมเป็นคนที่มีอิทธิพลอย่างมากของบ้านเพราะท่านเป็นคนที่เลี้ยงผมมากับน้องในขณะที่พ่อ แม่ทำงานแต่ผมก็ไม่ได้เป็นเด็กขาดความอบอุ่นอะไร กลับเข้าใจดีว่าท่านทำงานเลี้ยงครอบครัว ) ที่ท่านอยากให้ผมไปเรียนต่อที่กรุงเทพ โดยไปพักอยู่ที่บ้านญาติ (ก็คือบรรดาอาของผมที่ทำงานที่กรุงเทพนั่นแหละ ตอนนั้นยังไม่้รู้จักจุฬา ไม่รู้ว่าเรียนที่กรุงเทพที่ไหนเลย) ซึ่งท่านก็พร่ำบอกผมอย่างนี้ตลอด เพราะสาเหตุอยากให้ผมได้ภาษาและวิชาการ และเนื่องจากตอนนั้นยังมีความคิดอยู่ว่ายังไงๆกรุงเทพก็เป็นสถานที่เรียนที่ดี ความรู้น่าจะแข็งกว่าจะเรียนที่บ้านเกิด ด้วยเหตุนี้ การเข้าเรียนมัธยมของผมจึงน่าจะเรียกได้ว่าประสบการณ์เฉียด หรือเกือบไม่ได้เรียนต่อแล้ว เป็นยังไงไปอ่านกันต่อครับ

เพราะเหตุที่ย่าผมบอกผมมาตลอดตั้งแต่ตอนขึ้น ป 6 ว่าจะให้ไปต่อที่กรุงเทพ ดังนั้นผมจึงไม่เคยส่งใบสมัครไปที่โรงเรียนไหนเลยระหว่างที่เรียน ป 6 อยู่แม้ว่าจะมีครูแนะแนวที่มาจากโรงเรียนประจำจังหวัด โรงเรียนประจำอำเภอก็ไม่สนใจส่งใบสมัคร กลับตอบครูเขาไปว่าจะไปเรียนต่อที่กรุงเทพ ด้วคยความคิดที่ว่ามันเท่ดีน้า แต่แล้วเรื่องก็พลิกกลับลำจนแมบหัวคะมำ ด้วยพ่อแม่มาบอกในตอนที่จบป 6 ไปแล้ว และอยู่ในช่วงปิดเทอมเดือนแรก รอการเข้า ม 1 ว่าให้เรียนที่นี่ละ่ด้วยเหตุผลง่ายๆ ว่าผมยังช่วยตัวเองไม่ได้ (ถึงแม้ที่บ้านจะไม่ได้เป็นคฤหาส มีคนรับใช้มาเรียกคุณหนูก็ตาม แต่ขอสารภาพเลยว่าตอนนั้นผมยังซักเสื้อผ้าเองไม่เป็นเลย พอกลับถึงบ้านก็โยนใส่ตะกร้าโลกเดียว ) ด้วยเหตุนี้จึงกลับกลายเป็นว่าผมยังไม่มีที่เรียน มีหนทางให้เลือกไปจากการดูประกาศก็เหลือแค่โรงเรียนประจำอำเภอ กับโรงเรียนคริส
ตอนแรกไปสมัครโรงเรียนคริสก่อนก็๋มีเพื่อนข้างบ้านไปสมัครด้วยแต่เนื่องจากเพื่อนคนนี้ชอบเที่ยว คราวนี้ท่านผู้ปกครองที่เคารพของกระผมจึงได้มาถามความเห็นผมอย่างเป็นทางการว่าอยากเรียนที่นี่อะเปล่าเพราะกลัวว่าจะติดเพื่อนและตามไปเที่ยวกับมันด้วย
ผมจึงเลือกเอาที่ใกล้ๆเอาไว้จึงเอาเป็นโรงเรียนประจำอำเภอ ก็ไปสมัครโรงเรียนประจำอำเภอปรากฏว่าเนื่องจากเป็นเด็กในพื้นที่ทางโรงเรียนมีวันที่กำหนดในการรับโควต้า แต่วันที่ผมไปมันหมดเขตไปแล้ว
จึงทำให้ผมต้องสอบเข้าเหมือนเด็กนอกพื้นที่คนอื่น
และแล้วก็มาถึงวันสอบเข้าขอบอกว่าไม่ได้อ่านอะไรไปเลย เพราะว่าไม่รู้จะอ่านวิชาอะไรไปสอบ จึงนั่งทำแต่เลขไปอย่างเดียวแต่ตอนนั้น ขอโทษ ด้วยความมั่นใจเกินร้อย เหมือนคนกินกระทิงแดง เดินเข้าไปยังบอร์ดประกาศชื่อที่บอกห้องสอบพร้อมกับมองหาชื่อตัวเองว่ากูจะไปได้แสดงความเมพของตัวเองที่ห้องไหน
ปรากฏว่าต้องทำหน้าเหมือนจาพนม พร้อมบอกว่า

ชื่อกูอยู่ไหน

เดินวนรอบบอร์ดจนพื้นแทบจะสึกปรากฏว่าไม่มีชื่อตัวเองครับผม เอาแล้วไงความบรรลัยเกิด พยายามเดินไปดูว่ามีบอร์ดอื่นรึเปล่าก็ไม่มีจนคนอื่นเข้าไปรอในห้องสอบกันหมดเหลือตัวเองยืนอยู่หน้าบอร์ดพร้อมคิดว่าเอาไงดีว่ะ ช่างบังเอิญว่าหางตาเหลือบไปเห็นเพื่อนร่วมอุดมการเดียวกัน มี 2-3 คนยืนทำหน้าเหมือนฉงน พอสอบถามไปถึงได้รู้ว่าเป็นเด็กในพื้นที่ที่มาสมัครไม่ทันวันรับโควต้าเช่นกันจึงได้ยกขโยงกันไปที่ห้องธุรการ พร้อมแจ้งความจำนงและเรื่องราวที่เกิดขึ้น อาฮาครูก็เข้าใจดีและบอกให้นั่งรอกันก่อนไปว่าจะทำอะไรได้บ้าง ตอนนั้นขอบอกเลยครับว่าใจเต้นไปหมดเพราะไม่รู้ว่าจะได้สอบอะเปล่า ก็รอไปประมาณ ครึ่งชั่วโมง ครูคนนั้นก็เดินมาบอกข่าวดีที่แทบจะเข้าไปหอมแก้มครูพร้อมเต้นสวอนเลคกลับบ้าน ว่าไม่ต้องสอบแล้ว รับเข้าได้เลย

ด้วยเหตุฉะนี้จึงสามารถเขาไปแรดอยู่ชั้นมัธยมจนจบ ม. 6 และสร้างวีรกรรม วีรเวร และเจอเพื่อนแท้ เพื่อนตาย ที่คบกันจนมาถึงทุกวันนี้ ไว้เรื่องราวเป็นอย่างไรมาติดตามชมกันต่อนะครับ สวัสดี

ปล ที่อายหนักเข้าไปอีกคือ อาจารย์ที่เดินเข้ามาบอกผมในตอนนั้นเป็นคนเดียวกับที่มารับสมัคให้ที่โรงเรียนประถม และผมดันตอบแกกลับไปอย่างมั่นใจว่าจะไปเรียนต่อที่กรุงเทพ ซะอีกพอมาเจอแกตอนนี้ขอบอกว่า ยังอายอยู่เลยครับ


Create Date : 29 มีนาคม 2554
Last Update : 29 มีนาคม 2554 0:46:57 น. 0 comments
Counter : 917 Pageviews.  
Share
 
Name
Opinion
*ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก

rock in heart
 
Location :
ราชบุรี Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]

การ์ตูนไม่ว่านานเท่าไรคำนี้คงมีความหมายกับผมเสมอ เพราะมันเป็นเพื่อนให้ผม ได้รู้จักโลกแห่งจินตนาการอันยิ่งใหญ่
พูดซะเว่อ ก็คนมันชอบนี่ครับ เลยเกิดบล็อคนี้ขึ้นเท่านี้ล่ะ
[Add rock in heart's blog to your web]

 
pantip.com pantipmarket.com pantown.com