HHR 17 - ครอบครัวกลางถนน : ศิลา โคมฉาย

ครอบครัวกลางถนน
ศิลา โคมฉาย : เขียน
สำนักพิมพ์มิ่งมิตร
พิมพ์ครั้งที่ 10 มกราคม 2543
143 หน้า 90 บาท

ครอบครัวกลางถนนเป็นหนังสือรวมเรื่องสั้นสะท้อนภาพชีวิตคนเมืองในสังคมปัจจุบัน
ซึ่งกำลังเผชิญปัญหาครอบครัว เศรษฐกิจและการเมือง มาถ่ายทอดเป็นเรื่องสั้นจำนวนทั้งหมด 13 เรื่อง

- ขาซ้ายของแม่

เด็กหนุ่มจากบ้านนอกเข้ามาทำงานอยู่เมืองหลวง หลายปีดีดักไม่ได้ติดต่อหรือแวะกลับบ้าน
จนกระทั่งพาว่าที่ลูกสะใภ้ไปให้คุณแม่ดูตัว พบขาข้างซ้ายที่คอยหาเลี้ยง-ส่งเสริมเริ่มแสดงอาการเจ็บป่วยอย่างเห็นได้ชัด
จึงตั้งใจเก็บเงินไว้เป็นค่ารักษา แต่สุดท้ายความตั้งใจก็ยังคงไม่ส่งผลเพราะมีเหตุให้ต้องเลื่อนความตั้งใจนี้ลงไป
** อย่าเหลียวกลับมาดูดายต่อเมื่อท่านจากไป - มันไม่มีความหมายให้เรียกกลับมา **

- ถ้าผมเป็นพ่อ

เรื่องราวของลูกชายวัยรุ่นที่ถูกคุณพ่อเข้มงวดกวดขันว่าเป็นสิ่งไม่ดีและยังไม่ควรแก่เวลา
แต่คุณย่าก็เล่าว่าตอนพ่ออายุเท่าผม - ท่านก็หนีไม่พ้นเรื่องราวเหล่านี้
หยิกแกมหยอกได้น่ารักดี โดนตรงที่เรื่องเดียวกันแต่ต่างวาระ
ที่ท่านไม่อยากให้ทำเพราะว่าท่านเคยทำมาก่อนหรือจำตอนที่มีความรู้สึกนั้นไม่ได้

- ด่าน

เรื่องราวของช่างทาสีสองคน คนหนึ่งโสด ส่วนอีกคนมีคู่แล้ว
คนที่มีคู่ตั้งใจจะหาเงินไว้ดาวน์รถให้หวานใจ แต่ก็โดนหนุ่มโสดยุยงให้ปลดปล่อยความกำหนัด
ดีที่นายจ้างคอยเตือนสติ พออนิจจาเมื่อเหล้าเข้าปากสติก็ขาดความตั้งใจก็เลยหาย

- คืนเหน็บหนาว

หนุ่มหล่อผู้เป็นที่หมายปอง กับครอบครัวที่หลายคนเมื่อดูจากภายนอกก็บอกว่าอิจฉา
แต่สิ่งที่เห็นมันต่างจากสิ่งที่เป็น เมื่อหน้าตาภายนอกไม่ได้การันตีว่าภายในจะดีเช่นที่เห็น
สุดท้ายสิ่งที่ผู้คนอิจฉา แม้ว่าจะได้มาแต่ก็ไม่เหลือไว้ให้ครอบครอง

- ดอกเลือด

นักเขียนบทผู้รับหน้าที่พ่อ ที่ต้องการบ่มเพาะให้ลูกเติบโตมาอย่างที่ต้องการ
เหมือนกับความรู้สึกของพ่อแม่สมัยใหม่ที่อยากให้ลูกได้ดีแต่ก็ยังห่วงนั่นห่วงนี่
เลี้ยงลูกตามตำรา เอาใจใส่ให้ความดูแลอย่างใกล้ชิด แต่สิ่งเหล่านั้นมันไม่ได้ซึมซับเข้าไป
อย่างที่ใจคิด เพราะการเลี้ยงดูมันต้องไปควบคู่กับการรับรู้
สักแต่ป้อนแต่ไม่เคยถาม เอาแต่ยัดเยียดไม่เคยรับรู้ว่าเขาต้องการหรือไม่
สุดท้ายการเอาใจใส่ก็เหมือนกับศูนย์เปล่า

- ผู้เข้าใจ

เมื่อเพื่อนเก่าสองคนต่างบังเอิญโคจรมาพบกัน
คนหนึ่งตกงานไม่ต้องการพูดเรื่องราวของตัวเอง แต่อีกคนก็ยังซักไซร้ไล่เลียงเอาแต่ถาม
คนหนึ่งดูเหมือนจะเข้าใจไปซะทุกคน มองทะลุปรุโปร่งไปซะทุกอย่าง
แต่อีกคนกลับไม่ได้เข้าใจใคร นอกจากเข้าใจตัวเอง
แต่สุดท้ายคนที่ไม่เคยเข้าใจใครกับย้อนถามว่าแล้วนายเข้าใจตัวเองหรือเปล่า ??

- ครอบครัวกลางถนน

ท่ามกลางเมืองหลวงที่ต้องแข่งขัน ใช้ชีวิตอย่างเร่งรีบ
มีเวลาอยู่บนถนนมากกว่าอยู่ในบ้าน ใช้เวลากับพวงมาลัย ซีดีและไฟแดงมากกว่าคนในครอบครัว
สะท้อนมุมมองชีวิตที่รีบเร่ง นัดบ่าย 3 ออกจากบ้านตั้งแต่ 10 โมง
จึงทำให้รถกลายเป็นสิ่งจำเป็นเพราะมันเหมือนบ้านหลังที่สองที่ต้องใช้ชีวิตอยู่บนนั้น
ตั้งแต่พูดคุยกัน กินข้าว เข้าห้องน้ำยันกระทั่งมีสัมพันธ์ลึกซึ้ง

- อิสรภาพ

ชีวิตลูกจ้างที่มีชะตากรรมอยู่บนคำสั่งและตัดสินของนายจ้าง
เมื่อผลประโยชน์ขาดหายแม้เพียงน้อยนิดเมื่อเทียบกับสิ่งที่ได้รับอย่างมหาศาล
แต่ลูกจ้างก็คือลูกจ้าง อิสรภาพจะมาก็ต่อเมื่อนายจ้างมองข้ามไป

- มีดของนาย

ธุรกิจกับผลประโยชน์จัดว่าเป็นสิ่งที่แยกกันไม่ออก
ดังนั้นนักธุรกิจนอกจากจะวางแผนธุรกิจยังต้องวางหมากถือมีดประจำกาย
หาช่องทางกอบโกย ผลักภาระถึงจะสมกับคำว่านักธุรกิจและผู้รับผลประโยชน์ตัวจริง

- มโนกรรม

ความคิดเป็นสิ่งน่ากลัว ทำให้เราทุกข์ใจและสบายใจได้เพียงเพราะความคิด
คนเราจะไว้ใจใครได้ก็ต้องดูที่ความคิด คิดเหมือนกันทำคล้ายกันจัดเป็นพวกเดียวกัน
แต่ถ้าความคิดแปลกแตกต่างท่ามกลางวงล้อมความคิดอื่น ความทุกข์เท่านั้นที่หาเจอ

- เทพธิดา

คนเรามักจะมองหาตามล่าสิ่งนำโชคดีเหมือนตามหาเทพธิดาให้คอยคุ้มครอง
คอยมองหาจากทุกหนแห่งแต่การมีโชคดีไม่ได้อยู่ไหนเลยนอกจากการกระทำและตัวเราเอง

- เสียหมา

รู้หน้าไม่รู้ใจ คนเราตัดสินได้ด้วยการกระทำและสิ่งที่เห็น
แต่สิ่งที่เห็นจะมีความจริงหรือมีความเป็นไปได้หรือไม่ จะมีใครหน้าไหนสักกี่คนที่จะค้นหา
ที่มาและความเป็นไป ไม่ใช่เพียงแค่ตัดสินได้ด้วยตาตัวเอง

- เด็กหัวขี้เลื่อยกับกระดาษห่อหนังสือพิมพ์

บทนี้ขออภัยอ่านเท่าไหร่ก็ไม่สามารถรู้ได้ถึงสิ่งที่ผู้เขียนต้องการสื่อ
นอกจากเด็กชายผู้ไม่มีความเฉลียวฉลาด ขาดความสามารถทำงานในโรงพิมพ์
กับเจ้าของและชายผู้หนึ่งที่วิจารณ์ผู้อื่นได้อย่างไม่ไว้หน้า

เป็นหนังสือรางวัลสร้างสรรค์ยอดเยี่ยมแห่งอาเซียน (ซีไรต์) ของประเทศไทย ประจำปี 2536
ลีลาการเขียน การถ่ายทอดคมคาย ภาษาสละสลวย เล่นกับตัวอักษรได้อย่างถึงอารมณ์
แต่ละบทละครแฝงข้อคิดและปรัชญาผ่านบทบาทของครอบครัวในสังคมเมืองกรุงที่อยู่ในระดับและฐานะปานกลาง
มีบางบทที่ชื่นชอบและบางตอนที่ยอมรับว่าอ่านแล้วก็ไม่เข้าใจ พยายามอ่านซ้ำอ่านทวนก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดี
ชอบตอนขาซ้ายของแม่และครอบครัวกลางถนน ถ่ายทอดได้ถึงอารมณ์และสร้างภาพจากตัวอักษรได้แจ่มชัด
ประหนึ่งตัวละครเคลื่อนไหวมีลมหายใจใช้ชีวิตอยู่ต่อหน้าเรา
แต่ขึ้นชื่อว่าเป็นหนังสือรางวัลซีไรต์และเป็นเรื่องราวสะท้อนสังคมที่จิกกัดได้แรง(ละมุน)จึงทำให้หนังสือเล่มนี้
จะบอกซะเต็มปากว่าอ่านง่ายก็ไม่ง่าย แต่จะบอกว่าอ่านยากก็ไม่ใช่ เอาเป็นว่าใครอยากดื่มด่ำกับความกลมกล่อม
ของชึวิตตัวละครผ่านตัวอักษรเล่มนี้ก็คงพอช่วยคุณฆ่าเวลาได้บ้างนะครับ

Create Date : 27 มิถุนายน 2553		6 comments
Last Update : 23 พฤศจิกายน 2553 0:21:49 น.
Counter : 39295 Pageviews.
Share Tweet