HHR 13 - โงรงโงโร อึวัวที่นี่โชคดีชะมัด : Micheal Cox
โงรงโงโร อึวัวที่นี่โชคดีชะมัด Micheal Cox : เขียน เสาวรส มิตราปิยานุรักษ์ : แปล สำนักพิมพ์นานมีบุ๊คส์ พิมพ์ครั้งแรก ตุลาคม 2547 127 หน้า 98 บาท
== ปกหลัง ==
หวัดดีเพื่อน !
ฉันชื่อคริสโตเฟอร์ โอเล เนเรนโต อาศัยอยู่ในที่ที่เรียกว่าโงรงโงโร ในประเทศแทนซาเนีย ทวีปแอฟริกา ฉันอยากจะเป็นเพื่อนทางจดหมายกับเธอ นี่คือปึกจดหมายเล่าเหตุการณ์น่าตื่นเต้น ที่ต้องไม่พลาดเพราะเธอจะได้ - รู้จักครอบครัวรวมทั้งแม่ทั้งสี่คนของฉัน - รู้ว่าทำไมเผ่าของฉันถึงคิดว่าอึวัวเป็นเรื่องโชคดีเอามากๆ - ไปท่องซาฟารีและพบหน้าค่าตาสัตว์ป่าอันตรายมากมายแต่ไม่ต้องห่วง ฉันมีคำแนะนำพิเศษเพื่อความปลอดภัยมาให้ด้วย เธอจะต้องสนุกกับการอ่านเรื่องราวของฉันแน่นอน
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
เล่มนี้เป็นหนึ่งในหนังสือชุดเกี่ยวกับประเทศที่น่าตื่นตาตื่นใจต่างๆทั่วโลก รูปแบบของหนังสือชุดนี้จะเป็นจดหมายทั้งหมด ซึ่งโงรงโงโร อึวัวที่นี่โชคดีชะมัด - เป็นเรื่องราวของทวีปแอฟริกา เล่าผ่านจดหมายของคริสโตเฟอร์ โอเล เนเรนโต เด็กชายอายุ 10 ชนเผ่ามาไซ อาศัยอยู่ในแทนซาเนีย คริสโตเฟอร์มีโครงการติดต่อกับเพื่อนทางจดหมายเป็นเวลา 1 ปี บอกเล่าอธิบายเรื่องราวของเค้าผ่านจดหมายทั้งความเชื่อพิธีกรรมของเผ่า ภาษา สถานที่ท่องเที่ยว สิงสาราสัตว์ ความเป็นอยู่ และเรื่องราวทั่วไปที่น่ารู้ในดินแดนแอฟริกา สอดแทรกด้วยมุกน่ารักๆ พอให้หัวเราะได้กับความทะเล้นของเด็กชายคนนี้ ภาษาในการเขียนลื่นไหล (ไม่แน่ใจเพราะผู้เขียนหรือคนแปล แต่ขอยกความดีให้ทั้งคู่) เพราะฉะนั้นขอแนะนำบอกต่อสำหรับคอวรรณกรรมเยาวชนครับ
(บางส่วน - ทดลองอ่าน) วัวเป็นทุกสิ่งทุกอย่างสำหรับเรา ชาวมาไซมักพูดว่า "พระเจ้ามอบวัวและหญ้าให้เรา ถ้าไม่มีหญ้าก็ไม่มีวัว ถ้าไม่มีวัวไม่มีชาวมาไซ" ตอนนี้เธอคงรู้แล้วสินะว่าทำไมงานของฉันถึงได้สำคัญนัก ก็อย่างที่เธอเห็นนั่นแหล่ะ ฉันมีวัวที่ต้องดูแลตั้งเยอะแยะ มันก็เลยดีกว่าถ้าฉันจะรู้จักชื่อและจำหน้าวัวทุกตัวได้ ฉันต้องตรวจนับพวกมันอยู่บ่อยๆเหมือนที่ครูของเธอเช็กชื่อนักเรียนในห้องตอนไปทัศนศึกษาในป่านั่นแหล่ะ" ** มีฉบับนึงที่คริสโตเฟอร์เล่าให้ฟังว่าปู่เข้าไปขโมยวัวของคนอื่น เพราะปู่บอกว่าพระเจ้ามอบวัวทุกตัวบนโลกนี้ให้ชาวมาไซจึงทึกทักเอาว่าวัวตัวนั้นเป็นของตน แต่ขี้เกียจเปิดหาอิอิ **
อีกสักตอน เธอเห็นกระดิ่งของมบิเลียไหม (เป็นชื่อวัวของคริสโตเฟอร์ ในจดหมายคริสโตเฟอร์จะวาดภาพประกอบลงไปด้วย) วัวของเราทุกตัวจะห้อยกระดิ่งที่มีเสียงแตกต่างกันแบบนี้ไว้ที่คอ เผื่อว่าถ้ามันหายไปเราจะได้รู้ว่าจะไปตามหาได้ที่ไหน - หาวัวนะ ไม่ใช่หากระดิ่ง - แล้วเราก็จะทำเครื่องหมายบนตัววัวด้วยเพื่อบอกให้รู้ว่าวัวตัวนี้เป็นของเรา
Create Date : 06 มิถุนายน 2553 |
|
2 comments |
Last Update : 23 พฤศจิกายน 2553 0:23:58 น. |
Counter : 733 Pageviews. |
|
|
|