กลับไปที่จุดเริ่มต้นก่อนว่า "สมาธิ" คืออะไร
ในนิยามความหมายของตัวเอง
"สมาธิ" คือ จิตที่นิ่ง
เหมือนน้ำที่ไหลในลำธารแล้วมันมีโคลน มีกรวดไหลมาด้วย
พอเราเอาแก้วน้ำไปตักน้ำในลำธารขึ้นมา น้ำในแก้วก็ยังขุ่น
"สมาธิ" คือ การวางแก้วน้ำให้นิ่ง
พอเวลาผ่านไปสิ่งที่ปนเปื้อนอยู่ในน้ำค่อย ๆ ตกตะกอน
โคลน กรวดก็นอนก้นอยู่ด้านล่าง น้ำใส ๆ อยู่ด้านบน
แต่เมื่อไหร่ก็ตามที่แก้วถูกเขย่า น้ำก็กลับมาขุ่นอีก
จิตของเราซึ่งถูกรบกวนด้วยการรับรู้จากช่องทางต่าง ๆ
เช่น ตา หู จมูก ลิ้น กาย การสัมผัส
ก็จะกระเพื่อมเหมือนน้ำในแก้วที่ถูกเขย่า
พอน้ำขุ่นก็เหมือนจิตกลับไปวุ่นวาย ไม่มีสมาธิ ไม่มีสติ
ถึงตรงนี้ค่อยไปฝึกต่อในขั้นวิปัสสนา หรือการพิจารณาความจริง
เพื่อหาวิธีเอาโคลนออกจากน้ำในแก้ว หรือ ที่สุดก็ทำให้แก้วมันหายไป
"สมาธิ" จึงเหมือนฐานในการฝึกจิต ทำให้จิตนิ่ง
ให้จิตมีกำลัง มีสติ เพื่อจะรับรู้ทุกสิ่งทุกอย่างตามจริง
ความต่อเนื่องของสติจะเกิดขึ้นก็ต่อเมื่อเรารู้สึกตัว
รู้ตัวทั่วพร้อม ว่าอะไรเกิดขึ้นกับตัวเอง
และจะรับมือกับสิ่งเหล่านั้นอย่างไร ให้ถูกต้องตามธรรม
เพราะฉะนั้น ไม่ว่าเราทำอะไรก็ตาม
ถ้าทำแล้วจิตนิ่ง มีสติต่อเนื่องไปได้เรื่อย ๆ ในแต่ละชั่วขณะ
"สมาธิ" เริ่มเกิดขึ้นแล้ว
"สมาธิ" ไม่จำเป็นต้องเกิดจากนั่งนิ่งๆหลับตา ตามลมหายใจเพียงอย่างเดียว
สามารถทำอะไรก็ได้ที่ทำให้จิตของเรานิ่งอยู่กับปัจจุบันขณะ
บางคนฝึกโดยการยิงธนู ทำอาหาร กวาดบ้าน
พายเรือ เดิน นั่ง อ่านหนังสือ ฯลฯ
หากทำแล้วจิตนิ่ง อยู่กับปัจจุบันขณะของตนเองได้
จิตนั้นก็เกิด "สมาธิ" แล้ว
| Create Date : 10 กุมภาพันธ์ 2567 |
| Last Update : 10 กุมภาพันธ์ 2567 7:25:33 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 68 Pageviews. |
 |
|
|
|
|
 |
|
