|
ใบไม้เปลี่ยนสีที่ Great Smoky Mountains : Graveyard Field Trail
แล้วเราก็มาถึงจุดชมวิว Graveyard Field กันเรียบร้อยตามกำหนดเวลาที่ควรจะเป็นค่ะ
ที่ต้องเผื่อเวลาเอาไว้เพราะเราจะลงไปเดินชมน้ำตกกันไงคะ ระยะทางจากจุดเริ่มต้นไปจนถึงน้ำตกแบบไปกลับน่ะก็สามไมล์นิดค่ะ ก็ห้ากิโลนะคะ คราวนี้เรารู้แล้วว่าถึงจะดูระยะทางน้อยแต่เราต้องใช้เวลาเดินนานแน่ๆเลย
และก็เป็นอย่างนั้นจริงๆค่ะ เราใช้เวลาเดินกันเที่ยวละหนึ่งชั่วโมงค่ะ
พอลงจากจุดชมวิวไปก็จะเป็นทางลาดยางให้เราเดินลงจากเขาค่ะ ทางลาดยางไปจนถึงบริเวณลำธาร
หลังจากผ่านลำธารนี้ไปแล้ว ก็จะเดินทางเดินในป่าตลอดเลยค่ะ ทางจะไม่ชันมากนัก มีขึ้นมาลงบ้างเหมือนกันแต่ก็นิดๆหน่อยๆค่ะ ก็เดินกันไปได้เรื่อยๆ ไม่เหนื่อยมากนัก (ในช่วงแรก)
บางช่วงก็จะเป็นบอร์ดวอร์คให้เราเดินบ้างค่ะ แต่น้อยมาก วิวสองข้างทางเต็มไปด้วยใบไม้ที่เปลี่ยนสีแล้วทั้งนั้นเลย เพราะว่าช่วงตรงนี้อยู่บนภูเขาสูงนะคะ
วิวสวยอย่างนี้เหมือนกับเดินเท่าไหร่ก็เดินไม่มีวันเหนื่อยเลยเนอะคะ
แต่ไม่ใช่ค่ะ !!
เดินไปสักพัก เอ๊ะทำไมยังไม่ถึง ผ่านเข้าไปในป่า เดินผ่านทุ่ง ผ่านธารน้ำก็แล้ว ทำไมคะ ทำไมยังไม่ถึงอีกคะ
จนแบบเอ๊ะ เราหลงกันรึเปล่า เอ๊ะ หรือว่าเราเดินผ่านน้ำตกมากันอย่างไม่รู้ตัวรึเปล่า (คงจะเป็นไปได้น่ะสินะ ><") เราก็เลยจอดถามคนที่กำลังเดินสวนกลับมาค่ะ น้ำตกอีกไกลมั๊ยคะนี่ (แฮ่กๆๆๆ)
เค้าตอบว่าเกือบแล้วล่ะ อีกนิดเดียวก็จะถึงแล้ว แต่เดี๋ยวต้องมีปีนป่ายกันหน่อยนะตรงช่วงใกล้ๆน้ำตกน่ะ
ค่อยมีแรงฮึดขึ้นมาหน่อย ใกล้จะถึงแล้วนี่นา
แล้วเราก็เดินกันมาอีกพัก ไหนคะไหน ไหนใครว่าจะถึงแล้ว (เริ่มไม่ค่อยมีรูปค่ะ เพราะเดินกันเหนื่อยจนขี้เกียจจะถ่ายรูป)
พอปีนก้อนหินสักหน่อย พิมก็รีบถามพี่โจ้เลยว่า นี่ใช่มั๊ยคะที่เค้าบอกว่าจะต้องปีนเราเกือบจะถึงแล้วใช่มั๊ยคะพี่ ....
แต่ก็ยังไม่ใช่ค่ะ ก้มหน้าก้มตาเดินกันต่อ
พิมเริ่มเดินเป็นพลังเต่าคลาน ใครต่อใครมาเดินตามหลังมาเริ่มแซงขึ้นไปข้างหน้ากันจนหมด
แล้ว .... แล้วเราก็ได้ยินเสียงน้ำค่ะ
โอ้ววว์ ต้องใช่แน่ๆเลย ถึงแล้วแน่ๆ
โผล่หน้าเข้าไปดู เอิ่มมมม อึ้งค่ะ เนี่ยเหรอคะน้ำตกที่เดินมาเป็นเวลาหนึ่งชั่วโมง เพื่อที่จะมาดูน้ำตกอันเนี่ยนะคะ จริงๆเหรอคะเนี่ยยยย
ขณะที่นั่งพัก เราก็เหงยหน้าขึ้นไปมองบนภูเขา โอ๊ะโอ... มีใครบางคนปีนขึ้นไปบนนั่นค่ะ ปีนไปทำไมกันนะ น่าหวาดเสียวจะตายไป หันไปมองพี่โจ้แอบเห็นพี่โจ้ทำหน้าตาน่าสนใจอยู่เชียว พิมกำลังจะอ้าปากบอกว่า "ไม่นะคะพี่ อย่าคิดอะไรแบบนั้นนะคะ" ไม่ทันได้พูดค่ะ พี่โจ้หันมายิ้มแล้วบอกว่า "เราขึ้นไปกันมั่งเหอะน้อง"
เอ๊า ไปก็ไป ฮึ่มมมมม ให้มันรู้ไปสิน่ะว่าพิมจะทำไม่ได้
แต่ ... เอ่ออออ พี่โจ้ขึ้นไปก่อนนะคะ แล้วคอยช่วยดึงน้องขึ้นไปด้วยล่ะกัน ><"
ทีนี้ทั้งปีนทั้งป่าย สองขามั่ง สี่ขามั่ง ในที่สุด เราก็ได้มาเห็นน้ำตกตัวจริงกันล่ะค่ะ ไอ้ข้างล่างน่ะตัวปล๊อมมม หลอกให้ผิดหวังกันซะก่อนหนึ่งรอบไง
สวยมากค่ะ (แต่สำหรับพิมแอบปนน่ากลัวนิดๆ) บรรยากาศรอบๆก็สวยมาก ใบไม้สีสวย น้ำตกพริ้วนุ่ม อากาศเย็นๆนั่งตากแดดอุ่นกำลังสบ๊ายสบายเลยค่ะ
เรานั่งฟังเสียงน้ำตกกันสักพักแล้วก็กลับค่ะ
แต่ว่าเราไม่ต้องปีนลงไปด้านล่างนะคะ โหยยย คิดไม่ออกเลยว่าถ้าต้องปีนกลับลงไปพิมช็อคตายก่อนแน่ อีตอนขึ้นน่ะไม่เท่าไหร่เพราะมองไม่เห็นความสูงแต่ตอนลงนี่สิคะ เห็นว่าสูงอย่างนั้น ขาต้องสั่นแหง๋ๆเลย
แต่ว่าเค้ามีทางเดินตัดออกไปอีกทางค่ะ แล้วค่อยไปปีนเขากลับลงไป อย่างนี้ง่ายกว่าเยอะเลยล่ะ
ทีนี้ขากลับก็เดินตัวปลิวฉิวลมกลับกันแล้วล่ะค่ะ
ระหว่างทางก็เดินลุงกับป้าแวะถามว่าน้ำตกอีกไกลมั๊ย (คุ้นๆเหมือนเราเคยทำเลยเนอะ ^^)
พิมกับพี่โจ้ก็บอกว่าไกล ก็ตอนนั้นลุงกับป้าเพิ่งเดินได้แค่ครึ่งทางเองนี่นา แต่ลุงกับป้าก็ตัดสินใจจะเดินหน้ากันต่อไป ต้องให้ได้อย่างงี้สิคะ ว่าแล้วก็บ๊ายบายไปก่อนนะคะป้า ขอให้มีความสุขกับการชมน้ำตกในอีกประมาณครึ่งชั่วโมงข้างหน้านะคะ
ส่วนพิมกับพี่โจ้ก็มุ่งหน้ากลับกันไปทางเดิมที่เรามาค่ะ ตอนนั้นบ่ายสามโมงแล้วล่ะ เราเหลือเวลาอีกไม่กี่ชั่วโมงเท่านั้นเองก่อนพระอาทิตย์ตก แต่ว่าที่เที่ยวน่ะยังมีรอให้เราไปชมอีกตั้งแยะแน่ะ
| Create Date : 31 ตุลาคม 2550 |
|
13 comments |
| Last Update : 31 ตุลาคม 2550 22:50:07 น. |
| Counter : 1074 Pageviews. |
|
 |
|
แต่คนใช้จักรเนี่ยค่ะ เย็บได้แต่แบบตรงๆ ปื้ดๆไปค่ะ แต่พอจักรเย็บได้ก็ทุ่นเวลาไปเยอะเลย ดีใจๆๆไม่ต้องทิ้งจักร
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 9 คน [