I'm free but I'm focused.
|
|||||||||||||
หลีเป๊ะ 17 : อวสานมหากาพย์ อารายว๊า..ต้องกลับแล้ว ห้าวัน ผ่านไปไวเหมือนโกหกเลยแฮะ บันดาหยาบอกลาพวกเราด้วยอาหารเช้าแสนอร่อย    หลีเป๊ะบอกลาพวกเราด้วยบรรยากาศแสนดี ฟ้าสวย น้ำใส ทรายขาวจั๊ว    เรือออกตอน 11 โมง มีเวลาเหลือนิดหน่อย เก็บตกบรรยากาศหลีเป๊ะอีกนิสสสส เลาะชายหาด เลียบชุมชน แวะหม่ำโรตี     และแล้วในที่สุด ก็ได้เวลาจากกันจริง ๆ พร้อม ๆ กับนาทีหฤโหดสำหรับใครหลาย ๆ คนก็เริ่มตึ้นขึ้น เรือหางยาวเทียบท่ารอ มองไปเห็นสปีทโบทมาลอยลำรอแล้ว ควักยาแก้เมามาเทค คว้ายาดมมายัดจมูกกันเป็นแถว ๆ เลยวัยรุ่น    นั่งสปีทโบทขากลับ เป็นการนั่งตามคลื่น เลยไม่วิบากมากมาย ทุกคนรอดอ๊วก รอดตายมาถึงปากบาราได้โดยสวัสดิภาพ เราเหมารถตู้กลับหาดใหญ่กันอย่างว่องไว จะรีบไปช๊อปที่กิมหยง และเจ้าเม่น ต้องไปถึงสนามบินก่อนพวกเรา เพราะเครื่องออก 1 ทุ่ม โดยระหว่างทาง เราให้รถตู้พาแวะร้านข้าวแกงแห่งหนึ่ง   ข้าวแกงร้านนี้ เป็นข้าวแกงปักษ์ใต้รสเด็ด อยู่ตรงข้ามกับน้ำตกอะไรสักอย่าง เป็นร้านข้าวแกงบ้าน ๆ วัยรุ่นสูงอายุต่างก็เดินไปชี้กับข้าว แล้วมารอที่โต๊ะ อาหารร้านนี้อร่อยทุกอย่าง พวกเราก็ซัดกันโฮก โฮก ซี๊ดซ๊าดแซ่บถึงใจ สั่งกันโครม ๆ เติมข้าว เติมกับกันเป็นสนุกสนานครื้นเครงกระเพาะอาหาร เจ๊ เก็บตัง 1200 บาท (อ่านว่าหนึ่งพันสองร้อยบาทถ้วน) ห๊า !!! เท่าไหร่นะเจ๊ 1200 บาท (อ่านว่าหนึ่งพันสองร้อยบาทถ้วน) ไหนเจ๊เอารายการอาหารที่สั่งมาดูหน่อยดิ๊ กินแค่นี้พันสอง บ้าเร๊อะ !!! อิเจ๊ก็บรรจงย้ายตูดกลับไปเอารายการอาหารมาให้เราดู แม่เจ้า ช่างบัดซบมาก รายการอาหารอีเจ๊ จดด้วยภาษาขอม ถ้าอยากรู้ความหมายคงต้องจ้างนักวิชาการอักษรศาสตร์โบราณมาตีความ ไม่รู้ว่าเอามือหรือตีนเขี่ย ยึกยือ ส่งต่อกันกี่คนก็ไม่มีใครอ่านออก จากการสอบถามด้วยวาจา ไม่พึ่งลายลักษณ์อักษรทางโบราณคดีต่อไป ทราบว่าข้าวเปล่าจานละ 40 บาท สาดดดดดดด 40 บาทค่ะชาวโลก ข้าวสวย ใส่จานพลาสติกขนาดมาตรฐาน 40 บาท แม่เจ้าโว๊ยยยย งานนี้ แม่กระทั่งเหรัญญิกสาว ผู้ท๊อปบัญชีของเราก็ต้านทานไม่ได้ ต้องควักสตางค์ส่งให้แม่ค้ามหาภัยไป 1200 บาท (อ่านว่าหนึ่งพันสองร้อยบาทถ้วน) พร้อมส่งสายตาอาฆาตมาดร้ายให้อิเจ๊มหาภัย เหอ เหอ ตะกี๊สั่งปลากินกัน หวังว่าจะฉลาด ปลายังไม่ทันย่อย ก้างยังติดซอกฟัน ก็พลันโง่กันซะแล้ว เฮ้อ  อิ่มอร่อยจากมื้อหฤโหดแล้ว เราบอกให้พี่คนขับพาแวะสะเดาะเคราะห์ ไม่อยากพกความซวยติดตัวกลับกรุงเทพ พี่คนขับเลยพาแวะศาลเจ้าแห่งหนึ่ง (แน่นอนอิปูจำชื่อไม่ได้ตามเคย)     ไปตลาดกิมหยง ส่งน้องเม่น จากนั้นเราก็หาข้าวกิน นั่งเม้ากันรอเวลาเครื่องบิน เป็นร้านข้าวต้มแห่งหนึ่ง อาหารอร่อยอีกแล้ว แต่ร้านนี้เป็นร้านอาหารใจดี ราคาสมเหตุสมผล สมน้ำสมเนื้อ ไม่สมน้ำหน้ากะลาหัวเจาะแบบร้านเมื่อกลางวัน ก่อนจะขึ้นเครื่องบินกลับกรุงเทพโดยสวัสดิภาพ   ขอจบมหากาพย์หลีเป๊ะ ที่ยาวโคตร ๆ เขียนกันสี่เดือนรวดด้วยประการฉะนี้ สวัสดีค่ะ เฮ้อ ...
|
some dance to remember
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] เนื้อหาในบล๊อกนี้เป็นความคิดส่วนตัว ไม่เกี่ยวกับใคร มีคำไม่สุภาพและติดจะหยาบคายมากมาย ผู้ใดรับไม่ได้ก็คลิกปิดไปนะจ๊ะ รับคอมเมนท์ รับความคิดเห็นที่แตกต่าง แต่ไม่รับการระราน และไม่รับคำด่าข้าง ๆ คู ๆ สิบอกหั่ย !!! Group Blog All Blog
Friends Blog |
||||||||||||
| Pantip.com
| PantipMarket.com
| Pantown.com
| © 2004 BlogGang.com
allrights reserved.
|
|||||||||||||
ปล. อาหารดูน่าทานเนอะ
ปล.2 เราก็กำลังจะไปทะเลสุดสัปดาห์นี้อ่ะ