I'm free but I'm focused.
|
|||||||||||||
หลีเป๊ะ 15 : ราวี VS อาดัง ให้หาข้าวกลางวันกินกันที่นี่  เกาะราวี เป็นอีกเกาะที่ไม่ทำให้เราผิดหวังในความงาม เริ่ดจริง ๆ ทรายละเอียด ขาวจั๊ว ส่องกับแดดสะท้อนเข้าตา น้ำทะเลใสได้ใจ สีตัดกันโช๊ะ ๆ เห็น ๆ   อาหารกลางวันที่นี่รสชาติไม่เท่าไหร่ เป็นอาหารจานเดียว สั่งกินกันง่าย ๆ ประมาณข้าวผัด ผัดกระเพรา กินกันตาย ก็ว่ากันไป แต่บรรยากาศเวลาเงยหน้าจากจานข้าวนี่ดิ สุดยอด !!  กินข้าวเสร็จ ก็เป็นเวลาวิ่งเล่นถ่ายรูปกัน ต้องใช้ความไวกันนิดนึง เพราะนักท่องเที่ยวเยอะมาก ทั้งแขก จีน ไทย ฝรั่ง เดินสวนสนามกันให้ควั่ก มุมสวย ๆ ทำเลถ่ายรูปเลยเป็นที่แย่งชิงกันน่าดู อย่างชิงช้าไม้ในรูปข้างล่างนี่ ก็ยืนจด ๆ จ้อง ๆ กันนานกว่าจะเสียบได้     อยู่ที่เกาะราวี ๆ สองชั่วโมง พี่บ่าวก็มาเรียกพวกเราลงเรือ พาเราไปดำน้ำตื้อที่เกาะเล็ก ๆ แห่งหนึ่ง ก่อนจะพาเราล่องเรือไปเกาะอาดังกัน เกาะอาดัง คนน้อย เงียบสงบ บรรยากาศเหมาะสำหรับมานอนเกาพุง เกาคาง เกากีตาร์กับแฟนมั่ก ๆ  และที่เกาะอาดัง มีจุดชมวิวอยู่บนยอดเขา ชื่อว่า ผาชะโด โฮะ โฮะ แค่ชื่อก็เร้าใจแล้ว ถามน้องโย น้องโยบอกว่า ไม่ไกลพี่ นิดเดียว เอาวะ นิดเดียวก็ไป ชักชวนกันไปชมวิว  แม่มมม ใครบอกว่าใกล้วะ เหนื่อยชิบหายเมื่อไหร่จะถึงเนี่ย โอย โอย ไม่ไหวแล้ว พวกมึงไปกันเลย ไม่ต้องห่วงกู กูไม่ไหวแล้ว ไหนวะ จุดชมวิว เดินมาเป็นกิโลแล้วกูยังมองไม่เห็นอะไรนอกจากตูดคนข้างหน้า เอวังฉะนี้ กลุ่มของพวกเราจึงแบ่งออกเป็นสองกลุ่ม กลุ่มแรก ถอดใจ รักษาชีวิตไว้ นั่งรอเพื่อนอยู่กลางทาง ซึ่งเรามารู้ทีหลังว่าจุดที่เพื่อนเรานั่งรออยู่นั้นคือจุดชมวิวขั้นที่ 1 เป็นชะง่อนผาหิน ไม่สังเกตป้ายให้ดี จะไม่เห็นเลยว่ามีจุดชมวิวซ่อนอยู่ตรงนี้ แน่นอน อีพวกที่ตะกายขึ้นไปต่อ มองไม่เห็นป้ายนี้   สำหรับกลุ่มที่สอง คือพวกที่ยอมตาย แต่ไม่ยอมแพ้สังขาร พยายามตะเกียกตะกาย ดันไหล่ดันหลัง ให้กำลังใจกันขึ้นไปจนถึงผาชะโด   หลังจากแบ่งปันยาดมท่านเจ้าคุณโดยทั่วกัน เราก็ได้เก็บเกี่ยวซึมซัมบรรยากาศมุมมองของนกจากจากผาชะโด เห็นเกาะหลีเป๊ะอยู่ตรงหน้า เห็นฟ้า เห็นน้ำ เห็นเส้นขอบฟ้าอยู่ตรงหน้า แน่นอน ... จ๋วยยยยย   ตากแดด ตากลม เก็บภาพกันอยู่นาน เราก็ต้องเดินทางลง เจ้าข้าเอ๊ยยยยย .... ขาขึ้นเสี่ยงกับการขาดใจตายเพราะความเหนื่อย ขาลงก็เสี่ยงกับการลื่นตกเขาไม่น้อยไปกว่ากัน ทางชันโคตร ๆ แถมไม่มีที่ให้เกาะด้วย ต้องอาศัยต้นไม้ เถาวัลย์ และพลังงานของหัวแม่โป้งเท้าให้การเกาะถนน กว่าจะบรรจงลงกันมาได้ก็เย็นย่ำ ท้องฟ้ากลายเป็นสีทองไปซะแล้ว แต่อย่ากระนั้นเลย เย็นนั้นเป็นอีกวัน ที่พระอาทิตย์ตกได้สวยโคตร ๆ เลยล่ะ    
สวยปนทราย นึกถึง เพลงพี่เบิร์ด นึกถึงคุณชาย อารมณืขึ้นมาทีเดียว
โดย: mamadoosi IP: 124.122.243.224 วันที่: 25 พฤษภาคม 2552 เวลา:16:13:48 น.
เราเห็นมิตรภาพท่ามกลางธรรมชาติ ดูแล้วมีความสุขจังค่ะ
 โดย: สายฝนสีชมพู
 วันที่: 27 พฤษภาคม 2552 เวลา:19:31:43 น. |
some dance to remember
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] เนื้อหาในบล๊อกนี้เป็นความคิดส่วนตัว ไม่เกี่ยวกับใคร มีคำไม่สุภาพและติดจะหยาบคายมากมาย ผู้ใดรับไม่ได้ก็คลิกปิดไปนะจ๊ะ รับคอมเมนท์ รับความคิดเห็นที่แตกต่าง แต่ไม่รับการระราน และไม่รับคำด่าข้าง ๆ คู ๆ สิบอกหั่ย !!! Group Blog All Blog
Friends Blog |
||||||||||||
| Pantip.com
| PantipMarket.com
| Pantown.com
| © 2004 BlogGang.com
allrights reserved.
|
|||||||||||||
