I'm free but I'm focused.
|
|||||||||||||
ภูเก็ต 1 : หอบสองลิงซิ่งภูเก็ต สองลิงอยู่บ้าน กระพลุกกระพล่านหัวใจ วัน ๆ ไม่เป็นอันทำอะไรเลยลูกอิชั้น เข้าคิวจ่อเล่นเกมส์คอมพิวเตอร์กันเป็นวัน วัน ไม่ได้ อิชั้นต้องไม่เลี้ยงลูกด้วยเทคโนโลยี ป่ะลูก ไปเปิดหูเปิดตากันดีกว่า เดี๋ยวแม่จะพาไปเที่ยวภูเก็ตเน๊าะ 31 มีนาคม 52 ตีสามครึ่ง ตะกายจากเตียง งัวเงียขี้ตาสุด ๆ ให้ไวแม่ปู ให้ไว เราต้องรีบไปสุวรรณภูมิ สองลิงคิกคัก นาฬิกาปลุกป๊าบบบ เด้งจากเตียงปุ๊บ แต่อิแม่นี่ดิ อาลัยอาวรณ์สุดฤทธิ์ โถ โถ โถ โธ่ ก็เมื่อวานเคลียร์งาน กว่าจะได้คลานกลับบ้านก็เกือบตีสองแล้ว นั่งหางแดงคราวนี้ อิชั้นทำการบุ๊กที่นั่งเอาไว้ ไปกับเด็ก ๆ ยอมลงทุน อยากให้สองลิงได้นั่งริมหน้าต่างดูวิว สี่ร้อย ก็สี่ร้อยว่ะ ช่างมัน ถึงเวลาขึ้นเครื่อง ปรากฏว่าตำแหน่งริมหน้าต่างที่อิชั้นจองเอาไว้ มีชายหนุ่มฝรั่ง ตัวใหญ่ ทำหน้ามึนนั่งอยู่ สะกิดบอก ทำเฉย มองหน้าประหนึ่งว่ารำคาญกูด้วย น่านมึง น่าน อิปูก็ไม่ยอมสิคะ ชี้เลขที่นั่งให้ดู บอกยูนั่งผิดที่นะ ตรงนี้ของไอโว๊ย เดือดร้อนถึงแอร์สาว ดาราเก่าคนนึงที่อยู่หน้าเครื่องต้องเดินมาเคลียร์ให้ วิธีเคลียร์ของชีคือบอกอิชั้นว่า คุณคะ นั่งได้เลยค่ะ ตรงไหนก็นั่งได้ทั้งนั้น ไม่นั่งค่ะ เพราะบุ๊กที่นั่งไว้ ก็ต้องได้นั่งตามที่บุ๊กสิคะ ชีถอนหายใจหนึ่งที ทำหน้าเหมือนอิชั้นเรื่องมากซะเต็มประดา คุณต้องการนั่งตามเลขที่นั่งงั้นเหรอคะ อ้าว ก็ใช่สิคะ (ถามควาย ๆ) ไม่งั้นจะเสียเงินทำไม ถ้าจะนั่งตรงไหนก็ได้ จัดการให้ด้วยค่ะ ด้วยทีท่ายืนจังก้ากลางลำ พร้อมกับเสียงที่เริ่มดังขึ้นของอิชั้น คุณแอร์สาวสวย จึงเจรจาต้าอ่วยกับฝรั่งนายนั้น และฝรั่งไร้อารยธรรมผู้นั้นก็ย้ายตูดออกไปจากที่นั่งลูกสาวอิชั้นในที่สุด แม่งงงง ... เบื่อเรื่องพวกนี้จริง ๆ ผับผ่าซิ !!! ไม่เคยเอาเปรียบเบียดเบียนใคร (ถ้าไม่รู้ตัว) ก็เลยรับไม่ค่อยได้ถ้าจะต้องโดนใครเอาเปรียบ  ชั่วโมงนึงได้ ครอบครัวอลเวงของเราก็มาถึงภูเก็ต เนื่องจากยังเช้าเกินไป เราจึงเลือกที่จะเข้าเมือง ไปชมตึกรามบ้านช่อง ที่เค้าว่าสวยคลาสสิก โดยเรานั่งรถแอร์พอร์ตบัสจากสนามบินสู่ตัวเมือง ลงตรงไหนก็ไม่รู้ ถามกระเป๋ารถ กระเป๋าบอกว่าให้ลง บขส. เอ้า บขส. ก็ บขส. ก็จัดไปค่ารถคนละ 80 บาท คิดตังแค่ป๊ะป๋ากับมะหมา สองลิงไม่คิด อิอิ ใจดีจังพี่กระเป๋า มาถึง บขส. ด้วยความงงงวย ดีกว่าคว้าแผนที่เมืองภูเก็ตมาจาสนามบินเลยค่อยยังชั่ว แดดเริ่มมาแล้ว กระเป๋าก็หนัก สองลิงเริ่มหน้าบึ้ง แวะกินข้าวกันที่ บขส. นั้นแหละ ถามทางแม่ค้า บอกว่าจะไปถนนดีบุก มันอยู่ตรงไหน แม่ค้ายิ้มหวานมาให้ บอกไม่รู้ค่ะ หนูมาจากอีสาน ฮ่วย !!! ตามหากันเองก็ได้ฟระ กินอิ่มเราเลยเริ่มเดิน เดิน เดิน เดิน เดิน ด้วยความมั่วจนกระทั่งมาเจอตึกที่มีนาฬิกาที่ว่า แผนที่บอกว่าตรงไปโล่ด เอ้า ตรงงงงงงงงโล่ดเลยลูก  เดินตุปัดตุเป๋กันไป ตัวพ่อกับตัวแม่ฮิฮะลั้นลา มีความสุขกับบรรดาอาคารสวยงามสองข้างทาง ภูเก็ต เป็นเมืองที่มีบรรยากาศคลาสสิกเจง ๆ โรบิ้น อาคารต่าง ๆ ถูกบูรณะ ปรับปรุง ทาสีสวยงาม ไม่ว่าจะเลี้ยวไปถนนไหน ๆ ก็จะมีตึกสวย ๆ แซมอยู่ให้เราได้ดูกัน มัวแต่ชื่นชมอยู่กับตึก หันซ้าย หันขวา ลูกกูอยู่ไหนหว่า โน่นนนนนนนนค่า ... นั่งหน้าหงิกอยู่ริมถนน ไม่ยอมเดิน แม่ปูค๊าบ เป๊กเหนื่อย มะเกี๋ยงเหนื่อย ไม่เห็นสนุกเลย มีแต่เดิน อ้าววว ก็อย่าก้มหน้าก้มตาเดินดิลูก เห็นป่ะ บ้านสวย ๆ ทั้งนั้นเลย ไม่เห็นสวยเลย ร้อนนนนน มะเกี๋ยงจะไปทะเล ยังไม่ไปลูก เดินก่อน ตกลงกันแล้วไงว่าเหนื่อยได้ ลำบากได้ แต่นี่มันลำบากเกินไป ร้อนนน เป๊กจะไปโรงแรมเปิดแอร์แล้ว อย่างไรก็ตาม วันนี้มารดาธิปไตย แม่ออกเงิน ลูกมาฟรี ไม่มีสิทธิ์ว๊อยยย ทำเนียน ไม่รู้ ไม่ชี้ สองขาพาสองลิง เดินต่อ เดิน เดิน เดิน เดิน หันไปเห็นเอาตูดมาไว้ที่หน้ากันทั้งสองตัว ฮ่า ฮ่า ฮ่า สมน้ำหน้ามัน เอ็งน่ะซวยกันตั้งแต่เกิดเป็นลูกกรูแล้ว ชีวิตยังมีอะไรต้องลำบากกว่านี้เยอะ เดินจิ๊บ จิ๊บแค่นี้บ่นแล้ว ต่อไปจะทำอะไรกิน หุหุ  ดุ่ย ดุ่ย ตากแดด แบกกระเป๋าจนขาขวิด เดินทางไกลฝึกความอดทนให้สองลิงกันอีกพักใหญ่ ในที่สุดสามีที่เคารพสะกิดบอกอิชั้นว่า หยุดทำตัวเป็นแม่โรคจิตได้แล้ว พอเหอะสงสารลูกน้อย อ่ะค่ะ พักก็ได้ต่ะ เลยพาสองลิงเลี้ยวเข้าร้านกาแฟแห่งหนึ่ง สุดถนนรมนีย์ กะว่าเส้นไอติม เส้นแป๊บซี่กันไป เดี๋ยวสองลิงคงมีแรงเดินต่อ  แม่ปูเราไปเข้าโรงแรมได้ยังอ่ะค๊าบ ได้แล้วก็ได้วะ กินกันเร็ว ๆ ดิ เดี๋ยวจะได้เดินไปท่ารถ ไม่เอา ไม่เดินแล้ว จะขึ้นรถแท๊กซี่ เดินไม่ไหวแล้ว แล้วจะหาได้ที่ไหนเล่าแท๊กซี่น่ะ นี่ไงแม่ปู ร้านนี้เค้าเขียนไว้ว่ามีแท๊กซี่ น่าน ดูมัน ดูม๊านค่ะคุณผู้อ่าน ก่อนมาตกลงกันไว้ยังไง มาถึงภูเก็ตมันบ้วนน้ำลายทิ้งกันทั้งพี่ทั้งน้อง แถมยังรู้เยอะอีกนะว่าร้านนี้มีแท๊กซี่ มองหน้าป๊ะป๋า กะว่าจะหาแนวร่วม ดันพยักหน้าบอกไปแท๊กซี่กันเหอะ พี่ก็เหนื่อย อ้าว ตาย กลายเป็นหัวเดียวกระเทียมลีบไปซะงั้น ในที่สุดก็ต้องยอมตามใจอิสองลิงนรก ว่าจ้างแท๊กซี่ร้านนั้น จากตัวเมืองไปสู่หาดกระรน โดยมีข้อแม้ว่า อิลิงบ้า พวกแกต้องช่วยแม่ออกค่าแท๊กซี่ครึ่งนึงด้วยว๊อย !!!
อ่านจนจบ...
สุดท้าย..จึงพบว่า... มารดาธิปไตย..ฤา.. จะสู้..บุตรธิดาธิปไตย..คร๊าบ โดย: same35
 วันที่: 29 พฤษภาคม 2552 เวลา:17:23:11 น.ง่ะ ลิงน้อยได้แนวร่วมโดนคุณพ่อซะแว้วว อิอิ
จะบอกว่าไม่เข้าใจคุณแอร์เลยพับผ่าซิแบบทำไมไม่เคียร์กะอิฝรั่งหล่ะนั่น มาบอกให้เราหาที่ใหม่ได้งัยหล่ะ ตลกหล่ะ! โดย: rabbitygalz
วันที่: 30 พฤษภาคม 2552 เวลา:1:42:40 น.คนไทยอย่าง ฝรั่งอย่างอีกแระ
น่าเบื่อแทนคุณจิงๆๆ^^ โดย: gazeclub
วันที่: 30 พฤษภาคม 2552 เวลา:23:13:44 น.555 คุณแม่ขำมากๆเลยอ่ะค่ะ
แม่หนูใช้กับหนูบ่อย เค้าจ่ายตังแต่หนูมาฟรีนี่ ..... ตัวแถมตลอดอ่ะลูกก 555 ขอบคุณทีไปเยี่ยมที่บล๊อกนะจ้า  โดย: MeTaBoLism
วันที่: 31 พฤษภาคม 2552 เวลา:1:00:15 น.ขอบคุณสำหรับรีวิวน่ารักๆ ผมก็จะไปภูเก็ตสิ้นเดือนมิย. ไม่รู้เจอฝนหรือเปล่า แต่เช่ารถไว้แล้ว อยากได้ตั๋วภูเก็ตแฟนตาซี ราคาถูกๆหน่อย ไม่ทราบว่าหาซื้อได้ที่ไหน ใครทราบช่วยบอกหน่อยครับ
โดย: noi IP: 222.123.23.194 วันที่: 3 มิถุนายน 2552 เวลา:1:00:16 น.
ตอนไปมาเลย์เมื่อ เมย.ที่ผ่านมานั่งหางแดงกลับจาก kl มีฝรั่งสองคนผัวเมีย ไม่ได้จองที่นั่งบอร์ดิ้งเอ๊กซ์เพรส คือแถวที่ 1-5 ตอนเจ้าหน้าที่เรียกเพื่อเช็คบอร์ดดิ้งพาส พี่แกทำเนียนเช็คก่อนเพื่อนเลย เจ้าหน้าที่ก็โคตรมั่วให้สองคนเดินตามแอร์ไปก่อนเพื่อน ทั้งที่เป็นบอร์ดดิ้งพาส ธรรมดา ส่วนของเราเสีย คนละ 250 บาท ต้องเดินตามหลัง พอขึ้นเครื่องได้ คุณท่านทั้งสองรีบนั่งแหมะตรงแถวแรก ตรงที่นั่งของเรา(พ่อแม่ลูก 3 คนก็ 750 บาท) เรื่องอะไรเราจะยอม เราเสียเงินจองตั้งหลายเดือน ตัวเมียก็โวยว่าfree seat เราก็เอาตั๋วให้ดูว่านี่ไงเลขที่นั่งของเรา ผลสุดท้ายเราก็เรียกแอร์มาเลย์ แต่ยังไม่ทันได้พูดสองคนผัวเมียก็เดินบ่นไปนั่งที่แถว 9 โน่น ไม่เสียเงินยังจะนั่งแถวที่ 1 อีก ผ่านมาก็เลยบ่นให้ฟัง ใช่ว่าฝรั่งจะเคารพสิทธิคนอื่นเสมอไป คนไทยเสียอีกพูดง่ายกว่ากันเยอะ ไปไหนๆก็คิดถึงเมืองไทย รักเมืองไทยที่สุดเลย
โดย: noi IP: 222.123.23.194 วันที่: 3 มิถุนายน 2552 เวลา:1:14:19 น.
เข้ามาแอบขำ "ปิดเทอมใหญ่หัวใจ (แม่) ว้าวุ่น
สองลิงอยู่บ้าน กระพลุกกระพล่านหัวใจ" ฮ่าๆๆๆ  ครอบครัวน่ารักจังเลยค่ะ มีความสุขมากๆนะคะ  โดย: Super Toudou
วันที่: 4 มิถุนายน 2552 เวลา:18:39:51 น.น่าติดตามสุดๆ ขอตามอ่านด้วยนะคะ ลูกๆฉลาดดีจิงๆ อิอิอิ
โดย: ผักบุ้ง IP: 124.121.195.163 วันที่: 29 มิถุนายน 2552 เวลา:20:10:54 น.
|
some dance to remember
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] เนื้อหาในบล๊อกนี้เป็นความคิดส่วนตัว ไม่เกี่ยวกับใคร มีคำไม่สุภาพและติดจะหยาบคายมากมาย ผู้ใดรับไม่ได้ก็คลิกปิดไปนะจ๊ะ รับคอมเมนท์ รับความคิดเห็นที่แตกต่าง แต่ไม่รับการระราน และไม่รับคำด่าข้าง ๆ คู ๆ สิบอกหั่ย !!! Group Blog All Blog
Friends Blog |
||||||||||||
| Pantip.com
| PantipMarket.com
| Pantown.com
| © 2004 BlogGang.com
allrights reserved.
|
|||||||||||||
ได้แนวร่วมแล้ว ตรู