Group Blog |
Somewhere in time 3  ผม : ครับ มันเองก็เล่าให้ผมฟังว่า มันไม่กล้าถามน้องเขาตรงๆ เพราะ กลัวคำตอบจะแบบว่าเป็นแค่"เพื่อนสนิท" เพราะ ตัวน้องเขาเองบางทีก็ดูสนิทสนมกันเอง ดูเป็นคนพิเศษกับมันมากๆ แต่บางทีก็ดูเย็นชากับมันอย่างบอกไม่ถูก มีครั้งนึง มันไปฝึกงานต่างจังหวัดอยู่ 3 อาทิตย์ มันเล่นขยันเขียนจม.มาหาน้องเขาทุกวันๆ รวม 21 ฉบับ แต่พอกลับไปบ้าน กลับเป็นว่ามันไม่ได้รับจม.ตอบกลับจากน้องเขาเลยซักฉบับ มันงี้แทบเป็นบ้า ลุง : ใช่ตอนนั้นข้า hurt มาก ต๊อแต๊ หมดกำลังใจ เสียselfอย่างแรง แต่พอข้าถึงช่วงกำลังรู้สึกแย่ๆถึงขีดสุด น้องแอนเขาก็เหมือนจะรู้ เลยเขียนจม.หรือโทรมานัดข้าไปเที่ยวกันอีก ทำให้ข้าพลอยมีความหวังขึ้นมาทุกทีสิน่า ผม : มันบอกว่า มันเองก็ไม่รู้จะทำยังไงดี เวลาอยู่กับน้องเขาก็รู้สึกหัวใจพองโต บอกคนนี้แหล่ะใช่เลย น้องเขาต้องมีใจให้มันชัวร์ แต่พอน้องเขาทำห่างเหินซักหน่อย มันก็ชักไม่ค่อยแน่ใจแล้วว่าน้องคิดกับมันยังไงกันแน่ มันก็จะทุรนทุรายจะเป็นจะตายให้ได้ สลับไปสลับมายังงี้อยู่เรื่อยๆอยู่ 5 -6ปีเต็มๆ ลุง : ฮ่าๆๆ ความรักมันก็อย่างงี้แหล่ะวะ บางครั้งมันก็เปิดเผยให้เห็นอีกด้านที่มืดมน แทนที่มันจะให้ความอิ่มเอิบเหมือนที่เคยให้ มันก็ไม่ลืมที่จะหยิบยื่นความเจ็บปวดและ ความทุกข์ทรมานมาให้เอ็งอีกด้วย ผม : โอ้โห!ลุง ปรัชญาลึกซึ้งคมคายมากเลยครับ ไว้ผมจะจำเอาไปพูดจีบสาวบ้างดีกว่า ต่อนะครับ ทีนี้ มันมาถึงจุดแตกหักเมื่อสัปดาห์ที่แล้วนี่เองครับ พอดีเป็นช่วงปิดเทอมสุดท้ายก่อนที่มันจะเป็นหมอฝึกหัด ที่ต้องออกต่างจังหวัดหลายเดือน ไอ้แจ็คมันตัดสินใจรวบรวมความกล้าทั้งหมดในชีวิตมัน ยอมกระเป๋าฉีก นัดน้องออกมาเจอกันที่ร้านอาหารสุดหรู พร้อมที่จะบอกความในใจของมันแล้ว ถึงเวลามันก็บอกน้องเขาไปว่า ตลอดเวลาที่ผ่านมามันรักน้องเขามาก น้องแอนจะยอมรับมันเป็นแฟนได้ อ๊ะปล่าว ลุง : คำตอบที่ได้ทำเอาข้าแทบคลั่งไปเลย ผม : ครับ น้องเขาบอกมันว่า ที่ผ่านมา มันเป็นเพื่อนสนิทที่ดีที่สุดของน้องเขาเลย แต่น้องเขาเองยังไม่พร้อมที่จะเป็นแฟนมัน ให้มันลองให้โอกาสตัวเอง เปิดใจให้คนอื่นๆบ้างดีกว่า น้องเขาเองก็พูดเหมือนกับว่ากำลังดูๆใครบางคนอยู่เหมือนกัน หลังจากนั้น ไอ้แจ็คมันก็ซึมกระทือ เดินจากมาเหมือนร่างที่ไร้วิญญาณ ไม่เป็นอันกินอันนอน ดื่มเหล้าเมาเหมือนหมา ผมเลยต้องเตือนมันให้ทำใจซะ หาอะไรทำให้มันยุ่งๆเข้าไว้ เดี๋ยวซักพักก็จะลืมน้องเขาได้เอง มันเองก็รู้สภาพตัวเองดี เลยบอกผมว่ามันอยากจะถอยมาตั้งหลักซักพักก่อน เพียงแต่ตอนนี้มันไม่อยากอยู่ที่เดิมๆแล้ว เพราะ มองๆไป สิ่งของรอบตัวมีแต่ความทรงจำและเรื่องราวของมันกับน้องแอนเต็มไปหมด ทำใจไม่ได้ซักที เลยอยากหาเรื่องไปสงบสติอารมณ์ที่อื่น ที่หัวมันคิดออกในตอนนั้นมีที่เดียวที่มันจะไป คือ ภูกระดึง ซึ่งมันเคยไปเที่ยวกับเพื่อนเป็นฝูงเมื่อ 2-3 ปีก่อน แต่คราวนี้มันขอขึ้นไปทำใจคนเดียว ว่าแล้วมันก็ไปยืมเต็นท์กับถุงนอน แล้วคว้ากีตาร์ไปขึ้นรถทัวร์ คืนที่ผมไปส่งมัน เห็นมันนั่งซึมน้ำตาไหลพรากเลย ผมล่ะกลัวใจจริงๆว่ามันจะไปทำอะไรโง่ๆที่นั่นหรือเปล่า Lesson - PhuSaMing
|
ฉิกซิงแซ
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 17 คน [?] เกิดและโตที่กรุงเทพ เป็นศิษย์เก่าร.ร.ใกล้บ้าน คือ วัดสุทธิ จับพลัดจับผลู สอบติดหมอจุฬา แบบงงๆ แล้วมาต่อเฉพาะทางด้านเด็กที่ มอ. หาดใหญ่ บังเอิญมาเจอ"จอม" ที่ต่อมากลายมาเป็นคู่ชีวิต เลยได้มาอยู่อยู่ภาคใต้ยาวเลย ไม่ได้กลับมาอยู่กทม.อย่างที่ตั้งใจไว้ เพราะ"คุณนาย"ไม่ชอบรถติดอย่างแรง เป็นอาจารย์ด้านโรคหัวใจเด็กที่ มอ.ได้ไม่เท่าไหร่ ก็มาได้ข่าวดีว่าจะได้เป็นพ่อคนแล้ว ต้องมาตัดสินใจกันอีกว่าจะไปเรียนต่อที่ ILLINOIS, USA ดีหรือเปล่า เพราะ "ผบทบ." กลัวหนาวมาก เลยลาออกมาซะเลยดีกว่า ตอนนี้ สบายๆกับงานที่คลินิก 2 แห่ง ว่างๆก็เล่นกับลูกสาว(น้องพลอย)และ ลูกชาย(น้องเพชร)จอมซนน้อยๆ และ หาเรื่องไปเที่ยวกับครอบครัวบ้างตามสะดวก
Friends Blog
Link |
|||||||||||||
