...ไหว...ไหว...ยอดหญ้าส่าย ในป่าฝน....เพียงยอดหญ้าไหว ที่บ้านปลายฟ้า.......

จากเพื่อจำ



ครึ้มฟ้า...ทะมึนเมฆ



หยาดฝน...หล่นกลางใจ
ใครบางคน...อาจหนาวเหน็บ
ใครบางคน......อาจร้าวระทม
หลายๆคน......อาจหวานไหว
.......ฝน.......ฝน.......หล่นแค่ในใจ....
ของใครต่อใคร...ที่มีเรื่องราว....
ร้อยปีที่ผ่านมา...ครื้มฟ้าเช่นนี้
อีกร้อยปีข้างหน้า.....ครื้มฝนเฉกเช่น.....
เพราะ....ฝนคือฝน......
มิใช่....หัวใจคน



สำหรับท่านที่แวะมาบ้านปลายฟ้าช่วงนี้....

ต้องขออภัยด้วยนะคะที่อาจต้องทิ้งบล๊อคไปสักระยะหนึ่ง

ไม่ได้หายไปไหนหรอกคะ...ยังอยู่ที่บ้านปลายฟ้า

แต่ว่าปลายแปรงต้องไปช่วยจัดงานศพน้องชาย....ลูกพี่ลูกน้องของพี่นุ


หากใครยังพอจำได้....วันกวนทุเรียนปลายแปรงเคยเอาภาพคิวซีเกาะอกมาลงด้วย
เป็นลูกชายคนสุดท้องของแก.....
ยังเด็ก..คนหนุ่ม...เป็นวิศวกรอายุน้อยแต่เพิ่งจากไปเพราะมะเร็งที่ตับและปอด....



ป้าเปีย...ป้าสะใภ้คนโตของพี่นุ



ยังพูดเล่นกับพี่นุอยู่เมื่อวันศุกร์ที่ 17 ซึ่งน้องเขาช้อคเกือบจะไปแล้วตั้งแต่คืนนั้น ว่าถ้าเป็นเราสองคน ไอ้พวกอีล็องง็องแงงคนคงไม่เสียดายเท่าไร...

แต่นี่เด็กหนุ่มมีอนาคต....ไม่คิดจริงๆค่ะ จริงๆก็คิดแต่อยากให้เป็นเรื่องตลกมากกว่าที่จะรับรู้...เพราะก่อนจากน้องเขาดิ้นรนสุดชีวิตที่จะมีชีวิตอยู่ ทั้งที่ร่างกายละสังขารไปจนหมดแล้ว...

ห่วง.....เขามีห่วงบางอย่างที่ไม่สามารถพูดได้
และเป็น...."ห่วง"....ที่รู้สึกเจ็บปวดแทนทั้งคนอยู๋ทั้งคนไป
เพราะ...."ห่วง".....เป็น "บ่วง"......ที่ชีวิตหนึ่งชีวิตไม่อาจหลุดพ้น



น้องวุฒิ.....กับย่า(ยายพี่นุ) และหลานสาวคนเดียว



แต่ความจริงก็คือความจริง...ไม่ว่าเราจะแสร้งเป็นเล่น แสร้งเป็นกระทำ...
ความจริงของชีวิต....ก็ยังเป็นความจริงที่เราหลีกเลี่ยงไม่ได้



เกิด แก่ เจ็บ ตาย...เป็นสามัญโลก
เศรษฐี....ยาจก.....มหาราช...นักปราชญ์....ราชบัณฑิต...
ไม่มีใครเหนี่ยวรั้งได้....



ดำรงอยู่เช่นไร....ก่อนความตายมาเยือน
อาจไม่ได้สร้างชื่อจารจารึกไว้ให้โลกรู้ว่าฉันเป็นใคร....
อาจไม่ได้ถูกบันทึกไว้ในหนึ่งหน้าประวัติศาสตร์....
อาจไม่สลักสำคัญใดๆ.....
แต่หนึ่งชีวิตที่ก่อกำเนิด....ล้มหาย...
สะเทือนไปทั้งจักรวาล....
สั่นไหวไปทั้งสิเนรุ.....


ดำรงอยู่ก่อนจากเช่นไร....มิใช่จากไปฉันจะทิ้งอะไรไว้ในโลก


ดำรงอยู่อย่างมีสตินะคะ...คนไปเขาไปแล้ว
แต่คนอยู่ยังต้องอยู่ต่อไป....
อยู่อย่างไร....
ถามใจตนนะคะ.......




บ้านปลายฟ้า...
ฝนก็คงจะตกอีกหลายวัน....
เพราะฝนนั้น...ตกใน...หัวใจคนเป็นแม่.....




 

Create Date : 18 สิงหาคม 2550
16 comments
Last Update : 30 สิงหาคม 2550 8:18:27 น.
Counter : 1291 Pageviews.

 

..พี่ปลายแปรง..

ทราบแล้ว ทำไมพี่ปลายแปรงจึ่งเหงา

"หลุดพ้น..ใช่หลุดพ้น
อย่าร้อนรนเลยดวงใจ
วางพักเถิดสายใย
หลับให้สบายนะคนดี"

แม้มิรู้จัก แต่เธอคือเพื่อนร่วมโลก มาร่วมรับรู้ความโศก และไว้อาลัย ให้กับคุณวุฒิด้วยค่ะ

 

โดย: หทัยชนก (Nok_Noah ) 22 สิงหาคม 2550 8:26:59 น.  

 

ขอแสดงความเสียใจ..ไปยังครอบครัวของพี่ณุด้วย..

เมื่อคนที่เรารักจากไปอย่างกระทันหัน เราจึงตกตะลึง..จึงเจ็บปวด..หัวใจสลาย..และเป็นทุกข์

ทั้งๆที่เรารู้ดีว่าคนเราเกิดมาแล้วก็ต้องตายไป....เราอย่ามองว่าความตายเป็นเรื่องไกลตัวที่ไม่อยากนึกถึง..เราต้อง
ทำความรู้จักความตายเอาไว้ว่า..นี่คือสัจธรรมของชีวิต..

ทุกอย่างไม่มีอะไรแน่นอน..ไม่มีอะไรเป็นของเราได้ตลอดไป...แม้แต่ร่างกาย....

 

โดย: ยานา IP: 61.7.173.222 22 สิงหาคม 2550 8:47:27 น.  

 

ขอแสดงความเสียใจกับพี่นุ และพี่ปลายแปรงด้วยค่ะ

หนึ่งค่าแห่งชีวิต
ลิขิตไว้เพียงเท่านี้
เขาให้เท่าใจมี
คงพร้อมที่จะหลุดพ้น

---

ขอให้คุณวุฒิไปสู่สุขคตินะคะ..

 

โดย: สีน้ำฟ้า 22 สิงหาคม 2550 8:48:33 น.  

 


ดุจฟ้าสิ้น แผ่นดิน ดาวเดือนดับ... สำหรับแม่
ดุจสองเนตร ถูกแล่ ถูกควัก โดยยักษ์ร้าย

ดุจดวงใจ โดนผ่า มวลผีห่า มากล้ำกลาย
จากขุมนรก สกปรกและแสนร้าย มาควัก หัวใจของแม่ไป

ดุจฟ้าสิ้น ขาดสี ของพี่น้อง ผองชีวิต
สุดโหดหิน อำมหิต กระชากปลิด ทุกดวงดอกไม้...

โอ้มะเร็ง สุดเซ็งแซ่ ปีศาจแท้ แห่งความตาย
กัดกินพ่าย หมายทุกเพศผู้ อยู่ในโลกโศกเศร้าและอลวน...
................
ขอไว้อาลัยต่อหลานวุฒิ แม้จะไม่เคยรู้จักสนิทสนม แต่รู้จักแม่ของน้องวุฒิพอสมควร

จากไพบูลย์ พันธุ์เมือง
อดีตครูโรงเรียนวัดควรนิยม ตำตัว ตะกั่วป่า

 

โดย: ลุงบูลย์ IP: 125.27.234.65 22 สิงหาคม 2550 9:43:52 น.  

 

ขอแสดงความเสียใจมายังครอบครัวคุณณุ-ปลายแปรงด้วยนะคะ

มนุษย์เกิดมาพร้อมกับการจากพราก

 

โดย: นกแสงตะวัน IP: 125.25.177.15 22 สิงหาคม 2550 13:00:36 น.  

 

เสียใจด้วยกับครอบครัวนุด้วยค่ะ ..

 

โดย: ดุสิตา (ดุสิตา ) 22 สิงหาคม 2550 20:11:20 น.  

 

ไปบ้านลุงบูลย์มาจึงรู้ว่าบ้านปลายแปลงมีเรื่องเศร้า

มันเป็นเรื่องเศร้าจริง ๆ น้องเอ่ย...
เกิดขึ้นกับใครก็เกินกว่าจะรับได้
ว่าเป็นเรื่องจริง แต่มันคือความจริงที่เราต้องทน
เพื่อผ่านความทุกข์อย่างเข้าใจ

 

โดย: แพรจารุ 23 สิงหาคม 2550 14:45:13 น.  

 

ขอแสดงความเสียใจด้วยจ้ะ เราทุกคนทราบว่า ว่าสักวันก็เป็นวันของเรา จะช้าหรือเร็ว
แต่เราก็เสียใจเศร้าใจ เหลือเกิน แต่ก็ต้องทนได้

 

โดย: p tim IP: 222.123.83.52 23 สิงหาคม 2550 20:45:45 น.  

 

จากไกลสุดคว้า..ระลึกไว้ในทรงจำ
ขอแสดงความเสียใจด้วยค่ะ

 

โดย: สาวบ้านนอก ณ ขอนแก่น 24 สิงหาคม 2550 14:05:56 น.  

 

สวัสดีจ้ะปลายแปรง

ขอแสดงความเสียใจกับครอบครัวของวุฒิผู้จากไป

ทั้งที่เรารู้และพูดกันอยู่เสมอว่า
"ความตายนั้นตายทุกคนแน่
แต่ไม่รู้ว่าเมื่อไรเท่านั้นเอง"

ยิ่งอายุมากขึ้นรู้จักคนที่ตายไปแล้วมากขึ้น
แล้ววันหนึ่งเราก็ตายเหมือนกัน
เพียงแต่เขาไปก่อนเราเท่านั้น
ขอให้คนอยู่ตั้งสติที่จะเผชิญกับชีวิตต่อไปอย่างดีที่สุด

 

โดย: พ่อพเยีย 24 สิงหาคม 2550 21:20:09 น.  

 

ปลายแปรงจ๊ะ

เหนื่อยมั้ย...ยานาส่งกำลังใจไปช่วยทุกๆคนที่บ้าน
ปลายแปรงเสมอนะ..

ขอให้ทุกคนกลับมาแข้มแข็งทั้งทางด้านกายและใจไวๆ
ธรรมชาติและเวลาจะช่วยให้จิตใจเราสงบ..

ความจริงแล้วคนเรามิได้เป็นทุกข์ เพียงเพราะว่าสูญเสียคนที่รักเท่านั้น

ทุกข์ที่ใหญ่หลวงกว่าคือ ความเสียใจที่ยังไม่ได้ทำอะไรให้กับคนที่เรารักก่อนที่เขาหมดลมหายใจไปแล้ว นี่คือทุกข์มากกว่า..

ฉะนั้นคนที่เหลืออยู่ต่อไปนี่สิ เราต้องรีบให้ความสุขสำหรับเขาให้มากที่สุด....

ปลายแปรงเป็นคนจิตใจแข้มแข็งอยู่แล้ว..ยานาขอเป็น
กำลังใจช่วยอีกแรงนะคะ..

 

โดย: ยานา IP: 61.7.173.159 25 สิงหาคม 2550 8:20:37 น.  

 

เข้ามาอ่านเรื่องเศร้าในวันนี้...เสียใจด้วยกับครอบครัวอันเป็นที่รัก ที่ต้องสูญเสียลูกชายไปในวัยอันควร มันเป็นอะไรที่กะทันหันมาก รู้ว่า...ใครๆ ก็ต้องตาย แต่ก็ไม่ค่อยชอบให้มีการจากกันไปก่อนเวลาอันควร

แต่ไหน...ไหน ก็เรียกร้องเวลากลับมาไม่ได้แล้ว..ก็ต้องทำใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น

วันก่อน...ไม่ทราบว่า ใช่คุณปลายแปรงและพี่นุหรือเปล่ามาที่ร้าน น้องสาวมาบอกก็ตอนออกจากร้านไปแล้ว ก็ตำหนิเธอเหมือนกันว่า ทำไมไม่บอกพี่ ถ้าพี่รู้...พี่ทักทายได้

ลูกค้าทั่วไปยังทักทายและคุยได้ แล้วทำไม...มิตรรักนักบล็อก จะคุยเป็นพิเศษกว่าคนอื่นไม่ได้ เจอกันคราวหน้าทักทายได้เลยนะคะ ส่วนมากจะไม่ได้หันมองหน้าร้าน จะทำงานด้านหน้าจอมากกว่า มีน้องสาว...จะเจอะเจอลูกค้าก่อนใคร

ต้องขอโทษด้วยที่ไม่เห็น...อย่าลืมเข้ามาทักทายได้เลย

 

โดย: แม่ปัน-ปอง IP: 125.25.210.252 25 สิงหาคม 2550 19:32:36 น.  

 

คนที่จากไปแล้ว หมดเวรหมดกรรม ไม่ต้องดิ้นรนอีกต่อไป แต่คนที่ยังอยู่ก็ยังต้องสู้กันต่อไปค่ะ สู้ในโลกที่มีแต่มลภาวะ เฮ่อ

 

โดย: ณณินธร 27 สิงหาคม 2550 3:31:20 น.  

 

พักผ่อนบ้างนะ ปลายแปรง...ดูแลสุขภาพของตัวเองด้วย

เป็นห่วงเสมอ....

 

โดย: ยานา IP: 61.7.173.63 27 สิงหาคม 2550 8:33:34 น.  

 

ปลายแปรง...

เป็นไงบ้าง..เหนื่อยมั้ย...เป็นห่วงนะ...

 

โดย: แม่ฟาง ฟาง IP: 61.7.173.70 29 สิงหาคม 2550 15:07:19 น.  

 

ไม่ได้แวะมานาน
เห็นปลายแปรงแสนซนเงียบ ๆ ไป

เพิ่งมารู้ข่าวเศร้า
ขอแสดงความเสียใจด้วยจ้ะ

ช่วงนี้พี่หนอนฯ มีงานต้องทำเยอะ
แวะคุยสั้น ๆ ก่อนนะ

อ้อ...ยังไม่ได้อ่านเรื่องของปลายแปรงในหญิงไทยเลย
ค่อยหาโอกาสอ่านภายหลังก็แล้วกัน

ถนอมสุขภาพกายใจด้วยนะจ๊ะ



 

โดย: หนอนเมืองกรุงฯ IP: 58.9.179.79 30 สิงหาคม 2550 2:42:12 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 


ปลายแปรง
Location :
พังงา Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




สุดปลายของแปรง
อาจป้าย...ได้ภาพเขียนงาม
อาจปาด....ได้ภาพสะเทือนขวัญ

แปรงสุดปลาย....วาดในอากาศ
สูญญากาศของสีที่ว่างเปล่า

เพียง "ใจ" ผู้ป้ายแปรง
ว่างเปล่า....ไร้แปรง....ปราศจากปลาย
สรรพเรื่องราว...ว่างเปล่าในกาลเวลา
Group Blog
 
<<
สิงหาคม 2550
 1234
567891011
12131415161718
19202122232425
262728293031 
 
18 สิงหาคม 2550
 
All Blogs
 
Friends' blogs
[Add ปลายแปรง's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.