พอทำงานไปได้สักพัก เราตื่นเช้าทุกวันแม้จะเป็นวันหยุด

นอนไม่หลับอ่ะ เหมือนร่างกายมันตื่นขึ้นมา อัตโนมัติ 

แถมยังเบื่อมาก รู้สึกไม่มีไรทำ พอทำงานก็เหนื่อย ก็เบื่อ โถ่ ชีวิต - -"

วันนี้ เจอเชฟแต่เช้า ( เชฟเริ่มบ้าๆบอๆบวมๆ ขึ้นทุกวัน)

ฮี อารมณ์ดี มาจากไหนไม่รุ้ ยิ้มไม่หุบทั้งวัน (ไม่ชินแฮะ)

เชฟ ถามเราว่า ฝึกงานเสร็จ เดือนหน้าใช่มั้ย?

เรายิ้มแก้มปริ ตอบเสียงดังฟังชัดว่า ใช่! (หมดกรรมแล้วเฟ้ย)

แล้วเชฟ ก็ถาม พอฝึกงานเสร็จ ยูก็จบมหาลัยแล้วใช่มั้ย?

 เราก็ ตอบ ว่า เปล่า ทำไมอ่ะ? แอบสงสัย เพราะกลัวอิเชฟ

มันแกล้งกด เกรด เหมือนกัน - -" 

แต่พอได้ยินเชฟตอบ เราแบบ อึ้งอ่ะ เชฟถาม อยากมาร่วมงานกับเชฟมั้ย

ถ้าเรียนจบ เชฟยินดี บรรจุเราเข้าเป็นพนักงานที่โรงแรมนะ

เอิ่มมมมมมมมมมมม!! ไปไม่ถูกเลย

จะว่าดีใจหรือเสียใจดีล่ะ? ในใจหนึ่งก็ดีใจนะ เหมือนเชฟ

ให้โอกาสเรา แต่อีกใจก็คิด ไม่ไหวอ่ะ กลัวเสียสุขภาพจิต

แถมเรายังมีความฝันอีกเยอะ งานนี้มันไม่ใช่อาชีพในฝันด้วย

เรามาเอาประสบการณ์เฉยๆ เลยบอก ขอบคุณเชฟ แต่ถ้าเราจบ

เราคิดว่าเราคงไม่ทำงานด้านนี้ต่อ เชฟก็บอก แล้วแต่คุณ

แต่เชฟยินดี ถ้าเราจะมาร่วมงานด้วย ก็เสียดายนะ 

แต่ก็ตอบปฎิเสธไปแบบตรงๆ ถ้าจะให้เราเรียนไปด้วย

ทำงานไปด้วยแบบนี้ ตายพอดี เราเป้นคนชอบทำอะไร ชอบทำอย่างเดียว

และเอาให้ดีไปเลย ไม่ชอบทำหลายๆอย่างในเวลาเดียวกัน

เพราะเราไม่เก่ง จนสามารถทำอะไรแล้วดีได้หลายๆอย่างในเวลาเดียวกัน

แต่ก็คิดอยู่แหละ ว่าถ้าฝึกงานจบเมื่อไรแล้วมีเวลาว่าง

ก็จะมาช่วยพี่ๆทำขนมละกัน ตอนนี้อยู่ห้องแล้วเบื่อ ไม่มีไรทำ ฮ่าๆๆ

วันนี้เจอพี่น่ารัก แว๊บๆ เสียใจอ่ะ แอบมองหาตั้งนาน มาเจอกันอีกที

ตอนเราขนไอติม ( ตอนที่ทำตัวว่างๆ สบายๆ ดันไม่เคยเจอ

ชอบเจอเวลาเราทำงาน หน้าโทรมๆ ตัวมอมแมมๆ อ่ะ เห้ออ)

พี่น่ารักก็เรียกชื่อแต่ไกลเชียว พอขึ้นลิฟท์ด้วยกัน ก็เรียกชื่อเราแบบล้อเลียน

เราก็นะ เขินอ่ะ ได้แต่พูดว่า อะไรๆๆ แล้วก็ลืมทำตัวน่ารักกะพี่เค้า T^T

เวลาชอบใคร ชอบวางฟอร์มซะ เห้ออ เรานี้ ไม่มีความน่ารักเอาซะด้วย เหอะ

หวังว่าพี่เค้าคงไม่ถือสานะ หรือบางทีพี่เค้าอาจจะไม่คิดไรเลยด้วยซ้ำ

เอิ๊กๆๆๆ