พอทำงานได้สามอาทิตย์ก็เริ่มจะชินแฮะ 

เหมือนรู้สึก ไม่ค่อยแคร์อะไรกะเชฟมากเท่าไร

สิ่งหนึ่งที่เราได้ค้นพบคือ เชฟ หลงตัวเองค่า!

เราแบบอึ้งเลยวันนี้ รู้อยู่หรอก ว่า เชฟ บ้าๆบอๆ

บทจะดี ก็ดีเกิน ขี้เล่น(แรง)ซะด้วย บทจะร้าย ก็ร้ายแบบสุดยอด

อยู่นี้ที่ ต้องตามอารมณ์เชฟให้ทัน - -"

ไม่งั้น ซวย อย่างวันนี้ ตอนที่พี่ O เค้าทำขนมเสร็จแล้วมันร้อน

เชฟ เดินมาหยิบไป เราก็บอก เชฟ it's too hot 

เชฟ บ้าจี้ ตอบกลับมาว่า Yeah hot like me 

เราแบบ เอิ่มมมมมมมมมมมมมมม!! แหวะใส่ 

มันดันบอก แทงกิ้วนะ แบบประชด 

แถมมัน ยังบอก มีปัญหาอะไร อยากสู้กะมันหรอ?

เราบอก ไม่เอาหรอก ก็ยูเป็นเจ้านายนิ 

มันหัวเราะ แล้วบอก แล้วถ้ามันไม่ใช่้เจ้านายล่ะ จะสู้มั้ย

เราตอบไม่ต้องคิด แน่นอน! (กะเอาให้ตายเลยล่ะ)

อิเชฟยังอารมณ์ดี บอก งั้นเลิกงานแล้วเจอกัน 

เราบอก ไม่ได้ ยูเลิกงานช้า เรากลับบ้านแล้ว

อิเชฟเจือกดันบอก งั้นเดี๋ยวตามกลับบ้านด้วย

นึกว่าพูดเล่น เพราะเห็นแรกๆขำๆ เราก็ประมาท 

คิดในใจ ว่า มันไม่มีทางรู้หรอก ว่าเราอยู่ไหน 

เราเลย ต่อล้อต่อเถียงด้วย แต่มันดัน ฉลาดค่า!

ที่งี้ ฉลาดเชียวนะ บอก สบายมาก เดี๋ยวจะไปถาม HR

ว่าบ้านเราอยู่ไหน (แอบตกใจ) เราเลยแกล้งบอก ไม่ได้หรอก

บ้านเราไกลมาก มันดันบอก แท็กซี่พาไปได้ทุกที่

(ยังจะเถียงต่อนะ) เราก็อดไม่ได้ บอกบ้าน ฉันอยู่เชียงราย

ต้องนั่งเครื่องบินไป มันดันบอก แล้วยูนั่งเครื่องมาทำงานทุกวันหรอ?

เราบอก ใช่ เดี๋ยวเดือนหน้า ก็จะกลับบ้านแล้ว มันบอก งั้นจะนั่งตามกลับไปด้วย

ไม่เลิกกวนติง กะเอาชนะให้ได้ใช้มั้ย? ในใจกลัวมันเอาจริง

(เลยยอมแพ้ แบบเงียบบไปเลย) มันกลับหัวเราะชอบใจ

ฟัค แฟง แตงโมเอ้ย! ชอบแกล้งเด็กฝึกงานหรอ ว่างมากไงฟ่ะ?

บางที ก็เหนื่อยกะเชฟนะ อารมณ์ขึ้นๆลงๆ แต่วันนี้โชคดี

ไม่เจอเชฟอาละวาด เพราะเราขอไปยืนทำหน้าที่ตักไอติม

(ขี้เกียจเจอหน้าเชฟ) แถมตอนเราไปตักไอติม มันยังอุส่าเดินมาดู

พอของหมด (เรารู้แล้ว แต่อีก สิบนาทีเค้าจะเก็บของกันแล้ว)

เราก็เลยไม่เติม เชฟมันเดินมาบอกให้เราเอามาเติม พอเราเอามา

มันบอก ไม่ต้องล่ะ เค้าเก็บของกันแล้ว ขอบใจนะ 

( เวงกรรม! ก็บอกมันแล้ว ว่าไม่ต้องเติม ไม่เชื่อ ชั่วอ่ะ)

เจอเรื่องร้ายๆ ก็มาเจอเรื่องดีๆ คิดซะว่า มันทำให้เราเจอพี่น่ารักมากขึ้น

วันนี้เจอพี่น่ารัก เกือบทั้งวัน ( พี่ฝึกงานแอบแซวอ่ะ เขิน)

จริงๆ จุดประสงค์ที่เราลงไปเฝ้าไอติมเพราะอยากเจอพี่น่ารักด้วยแหละ แฮะๆ

ตอนเก็บของ แล้วช่องทางมันแคบ เราก็แซวพี่คนหนึ่ง ที่เปิดทางให้

ว่า ทางแค่นี้ หนูไปไม่ได้หรอก ไม่ได้ผอมขนาดนั้น หนูอ้วนนะพี่

แล้วขำๆ พี่น่ารักดันหันหลังมาแล้วบอก ทำไมน้องพูดแบบนั้นล่ะ?

เราใจเสียเลยอ่ะ คิดว่า พูดไรผิด แต่พี่แกกลับทำปลื้ม

บอก น้องไม่ได้อ้วนนะ ( กรี้ดด ดีใจ) แล้วยังยิ้มน่ารักแถมให้เราอีก

โอ้ย ใจละลาย แค่พี่เรียกชื่อหนูทุกครั้งที่เราเจอกัน ก็ดีใจมากมายแล้ว

ยังมาทำตัวน่ารัก เหมือนหน้าตาอีก อิอิ จากอารมณืเสียเรื่องอิเชฟ

เราก็อารมณ์ดีในพริบตา ฮะๆๆ แค่ได้เห็นหน้าพี่เค้า เราก็เริ่มรู้สึก

อยากไปทำงาน มีความสุขกะงาน มากขึ้นอีก นิดนุง